Forever Ðÿ’Š (Unicode And Zawgyi) Completed ၁၀

A+ A-

Unicode……..

ရှိုင်းခေတ်
အရင်တိုင်းပဲ တူတူပြန်ရင်း ဒီနေ့တော့ ကားထွက်ကတည်းက ကလေး ကအိပ်လိုက်လာတယ်.
.
.

.
.
လမ်းထိပ် ရောက်တာတောင် မနိုးသေးဘူး အရင် အလောက်မအိပ်ဖူးပါဘူး.နားစေခြင်တာကြောင့် မနှိုးဘဲ ထားချင်ပေမဲ့ ကာပေါ်အိပ်ရတာ အိမ်မှာ အိပ်သလောက်တော့ ဘယ်
သက်တောင့်သက်သာ ဖြစ်မလဲ. အိမ်ပြန်ပြီး နားစေ ချင်တာကြောင့်.

” ကလေး….ကလေး ထတော့လေ   လမ်းထိပ်ရောက်နေပြီ  အိပ်ချင်ရင်လည်း အိမ်ရောက်မှအိပ်လေ နော် ကလေး  ဒီမှာ ဘယ်လိုလုပ် အဆင်ပြေမလဲ ကလေး…ကလေး.. စစ်ခွန်းသာ….”

မဟုတ်သေးပါဘူး ကလေးက ဘယ်လောက်ပဲအိပ်ပျော်သည်ဖြစ်စေ သူ့နာမည် တစ်ခွန်းခေါ်ယုံနဲ့  မျက်လုံးချက်ချင်းဖွင့်လာတဲ့ လူမျိုးပါ.ပုခုံးနှစ်ဖက် အားပါပါနဲ့လှုပ်လာတော့ အားမရှိတော့သလိုပေါင်ပေါ်တင်ထာတဲ့လက်က ကားခုံပေါ်ကျသွားတယ် ..
.
.

“ကလေး  ….ကလေး  ..စစ်ခွန်းသာ…..ကလေး….”
.

ဘယ်လိုလှုပ်လှုပ်နိုးမလာဘူး.ကျွန်တော် လည်းစိတ်တွေပူလွန်းပြီး  ကျွန်တော် ရှယ်ယာ ဝင်ထားတဲ့ ဆေးရုံကိုပဲ အလျင်အမြန်မောင်းမိတယ်.ဆေးရုံကို ဘယ်လိုရောက်သွားမှန်း တောင်မသိလိုက်ဘူး.ကားကြပ်တာကိုလဲ ဘယ်လိုကျော်ဖြတ်လာလဲမသိဘူး.ဟိုရောက်တော့ ကလေးကိုပွေ့သွားပြီး ဆရာမဒေါ်ချယ်ရီလင်း အထူးကု ရှိတဲ့အခန်းကို တန်းသွားလိုက်တယ်. အရမ်းရင်းနှီးပြီး ကျွန်တော် တော်ငယ်ငယ်တည်းက စောင့်ရှောက်လာတော့ အမေလို အန်တီလိုဖြစ်နေပြီ.
.
.

“တီလေး လုပ်ပါဦး ကလေး ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး”

” ဟယ် ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ
.
သားပြောပြောနေတဲ့ ကလေးလေးမလား”

“ဟုတ်တယ် ဘာဖြစ်မှန်းမသိဘူး ပင်းပန်းလို့ဖြစ်သွားတာလားမသိဘူး”
.

နားကြပ်နဲ့ ဟိုနား ဒီနား ထောက်ပြီး ဘာထူးခြားလို့လဲမသိဘူး ကျွန်တော့်ကို သေချာစိုက်ကြည့်လာတယ် နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးမေးတယ်.
.
.

.”နင်တို့ တူတူ နေပြီးပြီလား..”

“တီလေး ဘယ်.ဘယ်လိုတွေမေးနေတာလဲ”

“ခုမှအပိုတွေလုပ်မနေနဲ့   ငါမေးတာသာဖြေ”

‘”အဒါက တစ်….ခါတော့နေဖူးတယ် ကျွန်တော်အသိစိတ်လွတ်တဲ့ညက အဒါနဲ့ ဒါကဆိုင်လို့လား”

“ကလေးကိုခေါ်ခဲ့ တခြားအခန်းသွားမယ်”

တခြားခန်းရောက်တော့ ကလေးကိုကုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ်.တီလေးကိုကြည့်တော့ တခြားဆရာမ တစ်ယောက်နဲ့ ဘာတွေပြောမှန်းတော့မသိဘူး ပြောတော့ ပြောနေကြတယ်.

“ခေတ်လေး သားအပြင်ခနထွက်ပေး”
.

ကျွန်တော် လည်းထွက်လာလိုက်တယ်.ခနကြာတော့တီးလေးထွက်လာပြီး.
.

” ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့ “

“ကလေး  ကလေးရောအဆင်ပြေလား”

တီလေးရဲ့အခန်းထဲရောက်တော့…………….
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
“ကိုကိုကလေးက ဘာဖြစ်တာလဲဟင်
ဘာလို့တစ်ညလုံး သတိမေ့ပြီး မနက်မှသတိရ ရတာလဲ ဟို ဆရာမကရော ဘာဖြစ်တာတဲ့လဲ..”

မိုးလင်းခါနီးမှသတိရပြီး အလုပ်မသွားခိုင်းပဲ အိမ်ကိုလိုက်ပို့နေတုန်း.

“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ဒီတိုင်း အားနည်းနေလို့  အားရှိတဲ့ အစားစာ များများကြွေးပါတဲ့”

“အင်း နောက်တစ်ခါ သတိမေ့ရင် ကိုကို အလုပ်တွေရှုပ်နေဦးမယ် မမေ့အောင် အားရှိတာများများစားရမယ်    ဟီးးးးးး”

“ကလေး  ….”

မျက်လုံး လေးတွေလှည့်ကြည့်လာတယ်

“ကိုကို့ ကို ကတိတစ်ခုပေး နေမကောင်းချင်လို့ပဲဖြစ်ဖြစ်  ဗိုက်အောင်​ ဗိုက်နာတာတို့ပဲဖြစ်ဖြစ်
တစ်ခုခုဆို ဘာမှမလုပ်ပဲ ကိုကို ကိုပဲလှမ်းခေါ်.ဘယ်နေရာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုကို လာခဲ့မယ် အ့ကြောင့် ကိုကို့ကိုပဲလှမ်းခေါ်နော်  ..နော်ဟုတ်ပြီလား…”

“အင်း ပေးတယ်.ကိုကို့ ကိုလှမ်းမခေါ်တော့ တခြားဘယ်သူ့ကိုခေါ်ရမှာလဲ ကိုကို့အပြင်ဘယ်သူမှမရှိဘူး “
.
.
.
.
.
တစ်ပါတ်လောက်ရှိပြီး  အဲ့နေ့ကိုကိုကတိတောင်းတဲ့နေ့ကစပြီး ကိုကိုမျက်နှာမကောင်းဘူး.အေးလေ သူလည်းအလုပ်ပင်ပန်းလို့နေမှာပေါ့ ကျွန်တော်လည်း ဆေးရုံသွားရ အလုပ်လုပ်ရနဲ့မအားတော့ အထူတလည်း
ကိုကို့ ကိုမမေးဖြစ်လိုက်ဘူး.မျက်နှာမကောင်းတာတော့သတိထားမိပါတယ်.

“ကိုကို… အား…..က်ိိုကို…..ကလေး.ကလေး.ဗိုက်တွေအရမ်းနာနေတယ်….ဟင်း….အ..အထဲမှာ တစ်ခုခုရှိနေသလိုပဲ…..ဟင်း…..”

မနေ့ကတိုင် ဗိုက်ကနာသလိုဖြစ်နေပေမဲ့ အရမ်းမဆိုးတော့ ဒီတိုင်းပဲထားပြီ အလုပ်လာလိုက်တယ်.အလုပ်ရောက်တော့လည်း နာနေတုန်းပဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပိုပို​ပြီ ဆိုးလာတယ်  နေ့လည်ပိုင်းရောက်တော့ မရတော့ဘူး အရမ်းဆိုးနေပြီ  ဗိုက်ထဲမှာ တစ်ခုခုက လှုပ်နေသလိုပဲ အရမ်းဆိုးနေပြီ ငါသေတော့မှာလားမသိဘူး  ဟင့်အင် ငါသေလို့မရသေးဘူး ငါလုံးဝ သေလို့မရဘူး. ကိုကို့ဆီဆက်တော့  နာရီဝက်ကျော်ကျော်ကြာတော့ ရောက်လာတယ်.လူက လမ်းတောင်မလျှောက်နိုင်လို့  ကိုကိုက ပွေ့ချီသွားတယ်.တခြားလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေအမြင်လည်းဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘူး.အရေးကြီးတာက ဗိုက်နာတာ သက်သာဖို့ပဲ.ဆေးရုံရောက်တော့  ဟိုတစ်ခါ ကိုကိုနဲ့ရင်းနှီတဲ့ ဆရာမကပဲ ကုပေးပြီး  .ခနနားဆိုတော့အခန်းထဲမှာပဲအိပ်ပျော်သားတယ်. ဘယ်ချိန်ရှိပြီးလဲ မသိဘူး ကျွန်တော် နိုးလာတော့ ကိုကိုက ကျွန်တော့ဘေးမှာ ကျွန်တော့ လက်တစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး အိပ်ပျော်နေတယ်.ကျွန်တော် နည်းနည်း လှုပ်လိုက်တော့ ကိုကိုနိုးလာတယ်.

“ကလေး သတိရပြီလား… ဘယ်လိုလဲ…ဗိုက်က သက်သာတယ်မလား.”

“အင်း သက်သာပါတယ် sorry ပါကိုကို ကိုကိုကျွန်တော့်ကြောင့် အလုပ်လဲပျက် ပင်ပန်းလည်းပင်ပန်းနေရပြီ.”

“မဟုတ်တာ ကိုကိုမပင်ပန်းပါဘူး.ကလေးသက်သာရင်ပြီးရော”

“ဟိီးးးးးး အော်ကိုကို   ကလေးဘာဖြစ်တာလဲ ဘာလို့ဗိုက်က ခနခန အောင့်နေတာလဲ ဆရာမကဘာပြောလဲ”

“ဒီတိုင်းပါပဲ အစားနည်းပြီး အားနည်းနေလို့တဲ့”

“ကလေးလဲ စားနေတာပဲ
ဒါတောင်အားက နည်းတုန်း…..ဟွန့်……”

ကျွန်တော် အိမ်သာခန သွားမယ်ပြောပြီး ထွက်လာလိုက်တယ်.ကိုကိုကတော့ ဆရာမနဲ့ပြောစရာရှိလို့ဆိုပြီး အခန်းထဲနေခဲ့တယ်.အစကတော့အိမ်သာတက်မို့ပဲ နောက်မှ အိမ်သာမတက်ချင်တာနဲ့ အပေါ့ပဲသွားပြီးပြန်လာလိုက်တယ်.အခန်းထဲဝင်ခါနီး တံခါးဖွင်းမယ်ကြံတော့ ကြားလိုက်ရတဲ့အသံက….

“ဖျက်ချ  ခိုင်းလိုက်မယ်”

(ဟင် ဒါ ကိုကို့ အသံပါ ဘာကို ဖျက်ချခိုင်းနေတာလဲ)

“ဒါပေမဲ့လည်း  အပြစ်မရှိတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ကို နင်ဒီလိုပဲသတ်လိုက်တော့မှာလား
သူကနင့်ကလေးနော်….နင့်နဲ့ရတဲ့ကလေးဆိုတာလဲသတိရအုံး”

( ကလေး   ကိုကိုနဲ့ရတဲ့ကလေး သတ်ခိုင်းတယ်
ဘာ……ဘာတွေလဲ)

“ဒါပေမဲ့လည်း ယောက်ကျားလေး တစ်ယောက်ကဘယ်လိုကလေးမွေးလို့အဆင်ပြေနိုင်မှာလဲ”

(ကလေး ယောက်ကျားလေး ကမွေးတယ် ………….
…….အဆို ကလေးရှိတဲ့သူက………….ငါ….ငါရှိတာလား)

ဒုန်းးးးးးးး တံခါးဖွင့်သံ
.
.
.
.
.
.
.
.

“ကလေး  ကလေး ဒါ.ဒါက လေ”

“ခင်များပါးစပ်ပိတ်ထား…
ဆရာမကျွန်တော့်ကို သေချာရှင်းပြပေးပါဆရာမတို့ ဘာတွေပြောနေလည်းဆိုတာ ကျွန်တော် နားလည်အောင်သေချာလေးရှင်းပြပေပါဗျာ”

“ဟုတ်တယ် သားက မွေးရာပါ သားအိမ်ပါလို့
အဲ့သူအိမ်ကလည်း အမျိုးသမီးတွေလို ကလေးရတဲ့အထိ လုပ်ဆောင်နိုင်စွမ်းရှိတယ် အဲ့တော့သားမှာ  ခေတ်လေးနဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ”

(ကိုကိုနဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ဝန် ကိုကို့ကလေး
ဒါမဲ့ ကိုကိုကဖျက်ချခိုင်းတယ် ဘာ……..ဘာလို့လဲ)

တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နားမလည်နိုင်တဲ့အကြည့်တွေနဲ့ မိနစ်ပိုင်းမျှ စိုက်ကြည့်မိကြတယ်.တစ်ခန်းလုံးလည်း ဘာသံမှမကြားရအောင်တိတ်ဆိတ်နေတယ်.မသိတော့ဘူး ကျွန်တော် အိမ်ပြန်ချင်တာပဲသိတယ်.

ဆေးရုံရှေ့ bus ကားမှတ်တိုင်းရောက်တဲ့ထိ ကျွန်တော် ပြေးထွက်မိတယ်.ကိုကိုက နောက်ကလည်းလိုက်မလာသလို ကျွန်တော် ကလည်း လိုက်လာဖို့မမျော်လင့်ပါဘူး.
.
.
.
.
.
အိမ်ရောက်တဲ့အထိ ကျွန်တော့ခေါင်းထဲမှာ ဘာမှစဥ်းစားလို့မရဘူး. ကိုကို   ကိုကိုကရော ဘာလို့ ကျွန်တော်ကို အရင်မပြောပဲ သူ့စိတ်တိုင်းကျ ဖျက်ချဖို့လုပ်ရတာလဲ.ပြီးတော့ ဘာဖြစ်လို့လဲ ကျွန်တော်နဲ့ရတဲ့ကလေးကို မလိုချင်လို့လား…………..
..ဒါမှမဟုတ် ယောက်ကျားလေး ကမွေးတဲ့ကလေးမလို့လား.ဖျက်ချဖို့ ပြောမယ်ဆိုရင်တောင် ကျွန်တော့ဘက်ကပြောရမှာမဟုတ်ဘူးလား.ဒါမဲ့ ဒီကလေးက ကျွန်တော့် အသွေးအသား .ကိုကို့ အသွေးအသား နဲ့ဖြစ်လာတာမဟုတ်ဘူးလားကျွန်တော်တောင်မှ ကို့သွေးသားမှန်းသိသိချင်း ဖျက်ချဖို့မစဥ်းစားတာ  ကိုကိုကရော ဘာလို့ ဖျက်ချဖို့ကိစ္စကို   လွယ်လွယ်ကူကူပြောနိုင်ရတာလဲ ရက်စက်လိုက်တာ ကိုကိုရာ  ကိုကိုမလို့ ဖျက်ချဖို့ပြောထွက်တယ်.

ထိုညက စစ်ခွန်းတစ်ယောက် ဘယ်ချိန်အိပ်ပျော်ခဲ့မှန်းမသိအောင် တစ်ညလုံးမျက်ရည်တွေကုန်တဲ့အထိ
ငိုခဲ့မိတယ်……

#ဆေးပညာပိုင်း မှားယွင်းနေရင်တောင်းပန်ပါတယ်..သာသာလည်း သေချာမသိဘူး..သိသလောက်လေးရေးထားလို့ အမှားပါရင် သာသာ ဘက်ကတောင်းပန်ပါတယ်.

Zawgyi……..

ရွိုင္းေခတ္

အရင္တိုင္းပဲ တူတူျပန္ရင္း ဒီေန႕ေတာ့ ကားထြက္ကတည္းက ကေလး ကအိပ္လိုက္လာတယ္.
.
.
.
.
လမ္းထိပ္ ေရာက္တာေတာင္ မနိုးေသးဘူး အရင္ အေလာက္မအိပ္ဖူးပါဘူး.နားေစျခင္တာေၾကာင့္ မႏွိုးဘဲ ထားခ်င္ေပမဲ့ ကာေပၚအိပ္ရတာ အိမ္မွာ အိပ္သေလာက္ေတာ့ ဘယ္
သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္မလဲ. အိမ္ျပန္ၿပီး နားေစ ခ်င္တာေၾကာင့္.

” ကေလး….ကေလး ထေတာ့ေလ   လမ္းထိပ္ေရာက္ေနၿပီ  အိပ္ခ်င္ရင္လည္း အိမ္ေရာက္မွအိပ္ေလ ေနာ္ …..ကေလး  ဒီမွာ ဘယ္လိုလုပ္ အဆင္ေျပမလဲ ကေလး…ကေလး.. စစ္ခြန္းသာ….”

မဟုတ္ေသးပါဘူး ကေလးက ဘယ္ေလာက္ပဲအိပ္ေပ်ာ္သည္ျဖစ္ေစ သူ႕နာမည္ တစ္ခြန္းေခၚယုံနဲ႕
မ်က္လုံးခ်က္ခ်င္းဖြင့္လာတဲ့ လူမ်ိဳးပါ.ပုခုံးႏွစ္ဖက္ အားပါပါနဲ႕လႈပ္လာေတာ့ အားမရွိေတာ့သလိုေပါင္ေပၚတင္ထာတဲ့လက္က ကားခုံေပၚက်သြားတယ္ ..
.
.

“ကေလး  ….ကေလး  ..စစ္ခြန္းသာ…..ကေလး….”
.

ဘယ္လိုလႈပ္လႈပ္နိုးမလာဘူး.ကြၽန္ေတာ္ လည္း
စိတ္ေတြပူလြန္းၿပီး  ကြၽန္ေတာ္ ရွယ္ယာ ဝင္ထားတဲ့ ေဆး႐ုံကိုပဲ အလ်င္အျမန္ေမာင္းမိတယ္.ေဆး႐ုံကို ဘယ္လိုေရာက္သြားမွန္း ေတာင္မသိလိုက္ဘူး.ကားၾကပ္တာကိုလဲ ဘယ္လိုေက်ာ္ျဖတ္လာလဲမသိဘူး.ဟိုေရာက္ေတာ့ ကေလးကိုေပြ႕သြားၿပီး ဆရာမေဒၚခ်ယ္ရီလင္း အထူးကု ရွိတဲ့အခန္းကို တန္းသြားလိုက္တယ္. အရမ္းရင္းႏွီးၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ငယ္ငယ္တည္းက ေစာင့္ေရွာက္လာေတာ့ အေမလို အန္တီလိုျဖစ္ေနၿပီ.
.
.
.
.

.”တီေလး လုပ္ပါဦး ကေလး ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး”

” ဟယ္ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ
.
သားေျပာေျပာေနတဲ့ ကေလးေလးမလား”

“ဟုတ္တယ္ ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး ပင္းပန္းလို႔ျဖစ္သြားတာလားမသိဘူး”
.

နားၾကပ္နဲ႕ ဟိုနား ဒီနား ေထာက္ၿပီး ဘာထူးျခားလို႔လဲမသိဘူး ကြၽန္ေတာ့္ကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္လာတယ္ နားနားကပ္ၿပီး တိုးတိုးေမးတယ္.
.
.
.
.
.
..
.

“နင္တို႔ တူတူ ေနၿပီးၿပီလား..”

“တီေလး ဘယ္.ဘယ္လိုေတြေမးေနတာလဲ”

“ခုမွအပိုေတြလုပ္မေနနဲ႕   ငါေမးတာသာေျဖ”

‘”အဒါက တစ္….ခါေတာ့ေနဖူးတယ္ ကြၽန္ေတာ္အသိစိတ္လြတ္တဲ့ညက အဒါနဲ႕ ဒါကဆိုင္လို႔လား”

“ကေလးကိုေခၚခဲ့ တျခားအခန္းသြားမယ္”

တျခားခန္းေရာက္ေတာ့ ကေလးကိုကုတင္ေပၚတင္ေပးလိုက္တယ္.တီေလးကိုၾကည့္ေတာ့ တျခားဆရာမ တစ္ေယာက္နဲ႕ ဘာေတြေျပာမွန္းေတာ့မသိဘူး ေျပာေတာ့ ေျပာေနၾကတယ္.

“ေခတ္ေလး သားအျပင္ခနထြက္ေပး”
.

ကြၽန္ေတာ္ လည္းထြက္လာလိုက္တယ္.ခနၾကာေတာ့တီးေလးထြက္လာၿပီး.
.

” ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့ “

“ကေလး  ကေလးေရာအဆင္ေျပလား”

တီေလးရဲ႕အခန္းထဲေရာက္ေတာ့…………….
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
” ကိုကို ကေလး ဘာျဖစ္တာလဲဟင္
ဘာလို႔ တစ္ညလံုးသတိေမ့ၿပီး….မိိုးလင္းမွ သတိရတာလဲ…….ဟိုဆရာမကေရာဘာေျပာလဲ”

မိုးလင္းခါနီးမွသတိရၿပီး အလုပ္မသြားခိုင္းပဲ အိမ္ကိုလိုက္ပို႔ေနတုန္း.

“ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ဒီတိုင္း အားနည္းေနလို႔  အားရွိတဲ့ အစားစာ မ်ားမ်ားေႂကြးပါတဲ့”

“အင္း ေနာက္တစ္ခါ သတိေမ့ရင္ ကိုကို အလုပ္ေတြရႈပ္ေနဦးမယ္ မေမ့ေအာင္ အားရွိတာမ်ားမ်ားစားရမယ္    ဟီးးးးးး”

“ကေလး  ….”

မ်က္လုံး ေလးေတြလွည့္ၾကည့္လာတယ္

“ကိုကို႔ ကို ကတိတစ္ခုေပး ေနမေကာင္းခ်င္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္  ဗိုက္ေအာင္​ ဗိုက္နာတာတို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
တစ္ခုခုဆို ဘာမွမလုပ္ပဲ ကိုကို ကိုပဲလွမ္းေခၚ.ဘယ္ေနရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုကို လာခဲ့မယ္ အ့ေၾကာင့္ ကိုကို႔ကိုပဲလွမ္းေခၚေနာ္  ..ေနာ္ဟုတ္ၿပီလား…”

“အင္း ေပးတယ္.ကိုကို႔ ကိုလွမ္းမေခၚေတာ့ တျခားဘယ္သူ႕ကိုေခၚရမွာလဲ ကိုကို႔အျပင္ဘယ္သူမွမရွိဘူး “
..
.
.
.

.
.
.
.
.

တစ္ပါတ္ေလာက္ရွိၿပီး  အဲ့ေန႕ကိုကိုကတိေတာင္းတဲ့ေန႕ကစၿပီး ကိုကိုမ်က္ႏွာမေကာင္းဘူး.ေအးေလ သူလည္းအလုပ္ပင္ပန္းလို႔ေနမွာေပါ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေဆး႐ုံသြားရ အလုပ္လုပ္ရနဲ႕မအားေတာ့ အထူတလည္း
ကိုကို႔ ကိုမေမးျဖစ္လိုက္ဘူး.မ်က္ႏွာမေကာင္းတာေတာ့သတိထားမိပါတယ္.
.
.
.
.
.
..
.
.
.

” ကိုကို…ကေလး……..ဗိုက္ေတြအရမ္းနာေနတယ္
အား…..အထဲ….အထဲမွာတစ္ခုခု႐ွိေနသလိုပဲ…”

.

မေန႕ကတိုင္ ဗိုက္ကနာသလိုျဖစ္ေနေပမဲ့ အရမ္းမဆိုးေတာ့ ဒီတိုင္းပဲထားၿပီ အလုပ္လာလိုက္တယ္.အလုပ္ေရာက္ေတာ့လည္း နာေနတုန္းပဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ပိုပို​ၿပီ ဆိုးလာတယ္  ေန႕လည္ပိုင္းေရာက္ေတာ့ မရေတာ့ဘူး အရမ္းဆိုးေနၿပီ  ဗိုက္ထဲမွာ တစ္ခုခုက လႈပ္ေနသလိုပဲ အရမ္းဆိုးေနၿပီ ငါေသေတာ့မွာလားမသိဘူး  ဟင့္အင္ ငါေသလို႔မရေသးဘူး ငါလုံးဝ ေသလို႔မရဘူး. ကိုကို႔ဆီဆက္ေတာ့  နာရီဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာေတာ့ ေရာက္လာတယ္.လူက လမ္းေတာင္မေလွ်ာက္နိုင္လို႔  ကိုကိုက ေပြ႕ခ်ီသြားတယ္.တျခားလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြအျမင္လည္းဂ႐ုမစိုက္နိုင္ေတာ့ဘူး.အေရးႀကီးတာက ဗိုက္နာတာ သက္သာဖို႔ပဲ.ေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့  ဟိုတစ္ခါ ကိုကိုနဲ႕ရင္းႏွီတဲ့ ဆရာမကပဲ ကုေပးၿပီး  .ခနနားဆိုေတာ့အခန္းထဲမွာပဲအိပ္ေပ်ာ္သားတယ္. ဘယ္ခ်ိန္ရွိၿပီးလဲ မသိဘူး ကြၽန္ေတာ္ နိုးလာေတာ့ ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့ေဘးမွာ ကြၽန္ေတာ့ လက္တစ္ဖက္ကိုကိုင္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္.ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္း လႈပ္လိုက္ေတာ့ ကိုကိုနိုးလာတယ္.

” ကေလး….သတိရလာၿပီလား…
ဘယ္လိုလဲ…ဗိုက္ကသက္သာလား….”

“အင္း သက္သာပါတယ္ sorry ပါကိုကို ကိုကိုကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ အလုပ္လဲပ်က္ ပင္ပန္းလည္းပင္ပန္းေနရၿပီ.”

“မဟုတ္တာ ကိုကိုမပင္ပန္းပါဘူး.ကေလးသက္သာရင္ၿပီးေရာ”

“ဟီးးးး ကိုကို ကေလးဘာျဖစ္တာလဲ
ဘာလို႔ ဗိုက္က ခနခနေအာင္ေနရတာလဲ”

“ဒီတိုင္းပါပဲ အစားနည္းၿပီး အားနည္းေနလို႔တဲ့”

” ကေလးလဲ စားတာပဲ
ဒါေတာင္အားနည္းတုန္းပဲလား…..ဟြန္႔…..”

ကြၽန္ေတာ္ အိမ္သာခန သြားမယ္ေျပာၿပီး ထြက္လာလိုက္တယ္.ကိုကိုကေတာ့ ဆရာမနဲ႕ေျပာစရာရွိလို႔ဆိုၿပီး အခန္းထဲေနခဲ့တယ္.အစကေတာ့အိမ္သာတက္မို႔ပဲ ေနာက္မွ အိမ္သာမတက္ခ်င္တာနဲ႕ အေပါ့ပဲသြားၿပီးျပန္လာလိုက္တယ္.အခန္းထဲဝင္ခါနီး တံခါးဖြင္းမယ္ႀကံေတာ့ ၾကားလိုက္ရတဲ့အသံက….

“ဖ်က္ခ်  ခိုင္းလိုက္မယ္”

(ဟင္ ဒါ ကိုကို႔ အသံပါ ဘာကို ဖ်က္ခ်ခိဳင္းေနတာလဲ)

“ဒါေပမဲ့လည္း  အျပစ္မရွိတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကို နင္ဒီလိုပဲသတ္လိုက္ေတာ့မွာလား
သူကနင့္ကေလးေနာ္….နင့္နဲ႕ရတဲ့ကေလးဆိုတာလဲသတိရအုံး”

( ကေလး   ကိုကိုနဲ႕ရတဲ့ကေလး သတ္ခိုင္းတယ္
ဘာ……ဘာေတြလဲ)

“ဒါေပမဲ့လည္း ေယာက္က်ားေလး တစ္ေယာက္ကဘယ္လိုကေလးေမြးလို႔အဆင္ေျပနိုင္မွာလဲ”

(ကေလး ေယာက္က်ားေလး ကေမြးတယ္ ………….
…….အဆို ကေလးရွိတဲ့သူက………..
……..ငါ….ငါရွိတာလား)

ဒုန္းးးးးးးး တံခါးဖြင့္သံ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

“ကေလး  ကေလး ဒါ.ဒါက ေလ”

“ခင္မ်ားပါးစပ္ပိတ္ထား…

ဆရာမကြၽန္ေတာ့္ကို ေသခ်ာရွင္းျပေပးပါ
ဆရာမတို႔ ဘာေတြေျပာေနလည္းဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ေအာင္ေသခ်ာေလးရွင္းျပေပပါဗ်ာ”

“ဟုတ္တယ္ သားက ေမြးရာပါ သားအိမ္ပါလို႔
အဲ့သူအိမ္ကလည္း အမ်ိဳးသမီးေတြလို ကေလးရတဲ့အထိ လုပ္ေဆာင္နိုင္စြမ္းရွိတယ္ အဲ့ေတာ့သားမွာ  ေခတ္ေလးနဲ႕ရတဲ့ ကိုယ္ဝန္ရွိေနၿပီ”

(ကိုကိုနဲ႕ရတဲ့ ကိုယ္ဝန္ ကိုကို႔ကေလး

ဒါမဲ့ ကိုကိုကဖ်က္ခ်ခိဳင္းတယ္ ဘာ……..ဘာလို႔လဲ)

တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ နားမလည္နိုင္တဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႕ မိနစ္ပိုင္းမွ် စိုက္ၾကည့္မိၾကတယ္.တစ္ခန္းလုံးလည္း ဘာသံမွမၾကားရေအာင္တိတ္ဆိတ္ေနတယ္.မသိေတာ့ဘူး ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ခ်င္တာပဲသိတယ္.

ေဆး႐ုံေရွ႕ bus ကားမွတ္တိုင္းေရာက္တဲ့ထိ ကြၽန္ေတာ္ ေျပးထြက္မိတယ္.ကိုကိုက ေနာက္ကလည္းလိုက္မလာသလို ကြၽန္ေတာ္ ကလည္း လိုက္လာဖို႔မေမ်ာ္လင့္ပါဘူး.
.
.
.
.
.
.
.

အိမ္ေရာက္တဲ့အထိ ကြၽန္ေတာ့ေခါင္းထဲမွာ ဘာမွစဥ္းစားလို႔မရဘူး. ကိုကို   ကိုကိုကေရာ ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ္ကို အရင္မေျပာပဲ သူ႕စိတ္တိုင္းက် ဖ်က္ခ်ဖိဳ႕လုပ္ရတာလဲ.ၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ရတဲ့ကေလးကို မလိုခ်င္လို႔လား…………..
..ဒါမွမဟုတ္ ေယာက္က်ားေလး ကေမြးတဲ့ကေလးမလို႔လား.ဖ်က္ခ်ဖိဳ႕ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကြၽန္ေတာ့ဘက္ကေျပာရမွာမဟုတ္ဘူးလား.ဒါမဲ့ ဒီကေလးက ကြၽန္ေတာ့္ အေသြးအသား .ကိုကို႔ အေသြးအသား နဲ႕ျဖစ္လာတာမဟုတ္ဘူးလားကြၽန္ေတာ္ေတာင္မွ ကို႔ေသြးသားမွန္းသိသိခ်င္း ဖ်က္ခ်ဖိဳ႕မစဥ္းစားတာ  ကိုကိုကေရာ ဘာလို႔ ဖ်က္ခ်ဖိဳ႕ကိစၥကို   လြယ္လြယ္ကူကူေျပာနိုင္ရတာလဲ ရက္စက္လိုက္တာ ကိုကိုရာ  ကိုကိုမလို႔ ဖ်က္ခ်ဖိဳ႕ေျပာထြက္တယ္.

ထိုညက….စစ္ခြန္းတစ္ေယာက္တစ္ညလံုးဘယ္ခ်ိန္မွအိပ္ေပ်ာ္ခဲ့မွန္းမသိေအာင္တစ္ညလံုးမ်က္ရည္ေတြကုန္တဲ့အထိငိုခဲ့မိတယ္…………

#ေဆးပညာပိုင္း မွားယြင္းေနရင္ေတာင္းပန္ပါတယ္..သာသာလည္း ေသခ်ာမသိဘူး..သိသေလာက္ေလးေရးထားလို႔ အမွားပါရင္ သာသာ ဘက္ကေတာင္းပန္ပါတယ္.

Tags: read novel Forever Ðÿ’Š (Unicode And Zawgyi) Completed ၁၀, novel Forever Ðÿ’Š (Unicode And Zawgyi) Completed ၁၀, read Forever Ðÿ’Š (Unicode And Zawgyi) Completed ၁၀ online, Forever Ðÿ’Š (Unicode And Zawgyi) Completed ၁၀ chapter, Forever Ðÿ’Š (Unicode And Zawgyi) Completed ၁၀ high quality, Forever Ðÿ’Š (Unicode And Zawgyi) Completed ၁၀ light novel, ,

Comment

Leave a Reply

Chapter 11