My Possessive Of You 18

All chapters are in My Possessive Of You
A+ A-

𝐌𝐚𝐭𝐮𝐫𝐞 𝐒𝐞𝐧𝐬𝐞 𝐀𝐥𝐞𝐫𝐭🚨

“လရောင်သသ ဆင်းလာတာမြင်မိလား မဆွေ”

ဒီနေ့ အလုပ်ပိတ်ရက်ဖြစ်သည့်အပြင် ဟိုကောင်တွေနဲ့ ညနေပိုင်းအိမ်မှာတွေ့ဖို့ ချိန်းထားတာကြောင့် အံ့ကျူး အိမ်မှာရှိနေသည်။

လရောင်သသကို တွေ့ဖို့ မနက်အစောပိုင်းက သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားပေမယ့် ရေချိုးခန်းဝင်နေတာမို့ အံ့ကျူး ပြန်ထွက်ခဲ့ရသည်။အခု နေ့လည်စာစားချိန်နီးသည်အထိ သူက အိမ်ပေါ်က ဆင်းမလာသေး။ထို့ကြောင့် မမဆွေအား မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

“မဆင်းသေးဘူး အကိုလေး။ လရောင်လေးက အရင်ရက်‌‌ တွေကလည်း အဲ့လိုပဲရယ်”

“ကျစ်!”

မဆွေ ‌ပြောစကားအရ လရောင်သသ ဒီလိုဖြစ်နေတာ ဒီနေ့တစ်ရက်တည်း ဟုတ်ဟန်မတူ။နေ့တိုင်းသာဆိုလျှင် မကြာခင် အစာအိမ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ရောဂါရလိမ့်မည်။

ကျွီ!!

အံ့ကျူး အသံမပြုပဲ အခန်းထဲဝင်သွားလိုက်တော့ laptop မှာ ခေါင်းစိုက်နေတဲ့ လရောင်သသက အလန့်တကြားလှည့်ကြည့်ကာ အံ့ကျူးကို မြင်တော့ စကရင်ကို ပြာပြာသလဲ ပိတ်ပစ်လိုက်သည်။အံ့ကျူးစိတ်ထဲ ထောင်းခနဲ ဖြစ်သွားသော်လည်း တေးထားလိုက်သေးသည်။ဒီလူသေးသေးလေးက ဘာတွေကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်လုပ်နေတယ်မသိ။

“မောင်…!”

လက်ပိုက်ပြီး မျက်‌မှောင်ကျုံ့ကာ ကြည့်လာတဲ့ အံ့ကျုးမျိုးနွယ်ကို မြင်တော့ လရောင် တစ်ကိုယ်လုံးတောင့်ခဲသွားသည်။

“ဘာတွေ ဖွက်နေတာလည်း လရောင်သသ။ဒီတစ်မနက်လုံးလည်း ခင်များ အဲ့အခန်းထဲက ထွက်မလာဘူး”

အံ့ကျူးစကားက မှန်နေတာကြောင့် လရောင် ခေါင်းငုံ့ပြီးသာ မျက်လွှာချနေလိုက်ရသည်။DRH က အသစ်ထုတ်ဝေတဲ့ မဂ္ဂဇင်းမျက်နှာဖုံးအတွက် photo model မရှာပဲ art သာလိုချင်ပါတယ်ဆို၍ လရောင် ခုတလောအလုပ်ထဲ အာရုံစိုက်နေရခြင်းဖြစ်သည်။အမှန်ဆိုရင် ဒီနေ့ အံ့ကျူးမျိုးနွယ် အိမ်မှာရှိနေတာကိုလည်း လရောင်မသိပါ။

“ဟို…မောင်”

“ခင်များ ကျုပ်မသိအောင် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ ဟမ်!”

လက်ပိုက်ရပ်ကြည့်နေတဲ့ လူက ရုတ်တရက် လရောင်ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲညှစ်ပြီး လှုပ်ကိုင်လာသည်။

“အဲ့ laptop ကျုပ်ကိုပေး လရောင်သသ”

“ဟင့်အင်း”

လရောင် တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ရီနေပြီဖြစ််သည်။DRH မှာ လုပ်နေတဲ့အ‌ကြောင်းသာ အံ့ကျူးသိသွားရင် တွေးရဲစရာမရှိ။လရောင် ငြင်းလိုက်တော့ အံ့ကျူးမျိုးနွယ်က လည်ပင်း‌ကြောတွေပါ ထောင်လာသည်။အိမ်နေရင်းမို့ တီရှပ်အဖြူနဲ့ ချည်သားအဖြူနက်ကွက်ဘောင်းဘီကို ဝတ်ထားတဲ့ အံ့ကျူးမျိုးနွယ်က ရှင်းသန့်နေကာ ဒေါသအရှိန်ကြောင့် မျက်နှာက သိသိသာသာတင်းမာလာသည်။

လရောင် အောက်နှုတ်ခမ်းအတွင်းသားကို ဖိကိုက်ပြီး လပ်တော့ကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထားသည်။တစ်ခုခုဆို အရင်ရောက်နှင့်တဲ့ မျက်ရည်စတွေက ‌တစ်ပေါက်ပြီး‌တစ်ပေါက် ကျနေပြီ။

“တောက်!!”

“အဟင့်”

တိတ်ဆိတ်တဲ့ အခန်းထဲ တက်ခေါက်သံ အကျယ်ကြီးကြောင့် လရောင် တုန်သွားကာ ရှိုက်သံတောင် ထွက်သွားသည်။

“ဟာကွာ…ဒုန်း ဒုန်း!!”

မျက်လုံးတွေနီရဲလာကာ အခန်းနံရံဆီ လက်သီးချက်တွေနဲ့ ထိုးနှက်နေတော့သည်။လရောင် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိအောင် ဖြစ်သွားရသည်။laptopကို သူ့ဆီပေးလိုက်ရင်လည်း မိုးမီးလောင်လိုက်မည်။သူတစ်ယောက်တည်း အားမလိုအားမရပေါက်ကွဲနေတာကိုမြင်ရတော့ စိတ်မချမ်းသာနိုင်။လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်ထကာ အားထည့်ပြီး နံရံဆီမှာ ဒေါသတွေ ပုံချနေသူက သနားစရာလည်းကောင်းသည်။

လရောင် ကြောင်အစွာ ကြည့်နေမိစဉ်မှာပင် သူ့လက်ဆစ်တွေကနေ သွေးတွေဖြန်းခနဲ ထွက်လာသည်။

“မောင် တော်ပါတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်နာအောင်မလုပ်ပါနဲ့ အဟင့်”

နောက်ကျောကနေသိုင်းဖက်ကာ ရှိသမျှ အားလေးနဲ့ဆွဲထားတာတောင် အံ့ကျူးမျိုးနွယ်က ရုန်းကန်နေဆဲဖြစ်သည်။

“တောက်! ဘာကိစ္စနဲ့ ငိုပြန်တော့တာလဲ”

အံ့ကျူးမျက်လုံးတွေက မငြိမ်မသက်ရှိနေပေမယ့် လရောင်ကိုတော့ ငုံ့ကြည့်ရှာသေးသည်။

“ကိုယ့်ကိုကိုယ် နာအောင်မလုပ်ပါနဲ့ အင့်”

“ကျစ် အဲတာ ခင်များပဲလေ လူကို ဒေါသထွက်အောင်လာဆွနေတာ”

လရောင်ပုခုံးကို ပုတ်ထုတ်လိုက်တဲ့ သူ့လက်တွေမှာ အားသိပ်မပါပေမယ့် နောက်ကို ခြေနှစ်လှမ်းလောက်ရွေ့သွားရသည်။

“ငါ့ကို… အင့်..စိတ်ဆိုးရင် ငါ့ကိုရိုက်လေ အင့် ဘာလို့ နာအောင်လုပ် အဟင့်”

“ကျစ်!!”

သူ့ကို တစ်ခုခုလုပ်မိမှာစိုးလို့ တမင်ရှောင်လိုက်ကာမှ လရောင်သသက အရိုက်ခံဖို့တောင် ပြောသေးသည်။ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်လုပ်တာ လုံးဝမကြိုက်မှန်းသိရဲ့သားနဲ့ ဖွက်တာသိမ်းတာတွေ လုပ်ချင်သေးသည်။

“ပြ အဲ့တာဆို”

“မောင် ဘာမှမလုပ်ဘူးလို့ ကတိအရင်ပေး”

“ကျစ်!”

လရောင်စကားကို ဘာမှမတုန့်ပြန်ပဲ စုပ်တစ်ချက်သပ်ကာ စားပွဲဆီသာ တည့်တည့်လျှောက်သွားသည်။

“ဟင်”

လပ်တော့ပ်ကို ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်ယူပြီး ဖွင့်ချလိုက်သူကြောင့် လရောင်ကျောထဲ စိမ့်သွားသည်။ရာဇာထူးဟန်နဲ့ တစ်နေရာတည်းမှာ ရှိနေမှာစိုးလို့ နှုတ်ထွက်စာကိုတောင် သူကိုယ်တိုင်တင်ခဲ့တာမို့ လရောင်သာ DRH နဲ့ အလုပ်လုပ်နေတာ သိသွားရင် လရောင်မတွေးရဲတော့။

“အဟင်း လရောင်သသ”

မဝံ့မရဲမော့ကြည့်တော့ လရောင်ကို စိတ်ပျက်သလို မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်ကာ မဲ့ပြုံး,ပြုံးသည်။

“မောင် ငါက..”

“အဲ့ကောင်ဆီက ငွေက ပိုပြီးတန်ဖိုးရှိ‌ နေတာလား ဟမ်”

ပုံတွေနဲ့ logo တွေကိုကြည့်ပြီး အံ့ကျူးစိတ်တစ်ခုလုံး အစိတ်စိတ်အမွမွချေခံလိုက်ရသည်။ကိုယ်တိုင် အလှဆုံးမှာထားချင်လို့ ဘယ်သူ့ဆီမှာမှ အလုပ်မလုပ်စေပဲ အလှကြည့်ထားခဲ့တာကို သူ့ကို တန်းတန်းစွဲဖြစ်‌ေနတဲ့ ရာဇာထူးဟန်လို လူမျိုးဆီမှာမှ မရမက လုပ်သေးတယ်။

“ငါ…ငါ ငွေရှာချင်လို့ပါ”

ဝုန်း! ဒုန်း!

လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ ခါးကသိမ်းပြီး ခုတင်ပေါ်ပစ်တင်ခံလိုက်ရတာကြောင့် လရောင်ခါးအောင့်သွားသည်။သို့သော် နာကျင်မှုကို မှုမနေအားသေး။စားပွဲဝိုင်းလေးပေါ်က ရေပုလင်းကို ယူပြီး သူ့ကိုယ်သူစိုအောင်လောင်းချကာ ခုတင်ဆီကို လှမ်းလာသူကြောင့် ထောင့်ကိုသာ တိုးကပ်နေလိုက်ရသည်။

“ကျုပ်ကို ပြီးအောင်လုပ်ပေး တစ်နေ့ကို ဆယ်သိန်းပေးမယ်”

“မင်း…မရိုင်းနဲ့ အံ့ကျူးမျိုးနွယ်”

“အဟက်၊ ငွေရှာချင်လို့ဆို”

လရောင် ပါးစပ်ထဲရှိရာပြောလိုက်တာကို အံ့ကျူးက အရေးတယူပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။ခုတင်ပေါ်ကို တက်လာပြီး ထောင့်ကပ်နေတဲ့ လရောင်ခြေထောက်ကို လှမ်းဆွဲသည်။ရုန်းပေမယ့်လည်း မရ။လက်နဲ့ညှစ်ပြီး နာအောင်ဆွဲသည်။လရောင်တစ်စစီ ဖျက်ဆီးခံရတော့မယ့် အငွေ့အသက်ကို အံ့ကျူးဆီက ရနေသည်။

“တစ်နေ့တည်းနဲ့ ဆယ်သိန်းချည်းများတောင် ရမှာလေ တိတ်တိတ်ပုန်းတွေ ရှိနေရင်လည်း ကောင်းကောင်းစပွန်ဆာပေးလို့ရတာပေါ့”

ဖြန်း!

အံ့ကျူးစကားတွေက အတိုင်းအတာကို လုံးဝကျော်လွန်သွားတာမို့ လရောင် အားကုန်လွှဲပြီး ရိုက်ချပစ်လိုက်သည်။

“အဟင်း”

ပါးပြင်တစ်ခုလုံး ရဲစပ်သွားတာတောင် နာကျင်ဟန်မပြပဲလူယုတ်မာပြုံး,ပြုံးနေသေးသည်။

“ငွေရှာနေတယ်ဆိုလို့လေ အလုပ်လည်းပေးရသေးတယ် ခင်များ”

“ငါ့ကိုယ်ကျင့်တရားကို မစော်ကားနဲ့ အံ့ကျူးမျိုးနွယ်”

“အင်း လူကိုပဲ…”

နှုတ်ခမ်းကို လျှာနဲ့သပ်ပြီး မျက်လုံးတွေ ရီဝေလာတာက အမူးသမားတစ်ယောက်လို။

“ငါ့အနားကို မလာနဲ့…သွား…အွန့်”

လရောင် အသားကုန်အော်ပေမယ့် အချည်းနှီးသာ။နှုတ်ခမ်းတစ်ခုလုံး ဆွဲစုပ်ခံလိုက်ရပြီး ချက်ချင်းပင် သွားတွေနဲ့ ကိုက်ဖောက်ခံရသည်။ရုန်းရင်းကန်ရင်းကနေ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခေါင်းကိုချုပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းလွှာတွေကို ပေါက်ထွက်မတတ် နမ်းသည်။
အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းအတွင်းသားကို သွားချွန်နဲ့ နာအောင်ကိုက်တော့ ပါးစပ်ဟပေးလိုက်ရသည်။

ပူနွေးနွေးလျှာက ခံတွင်းထဲရောက်လာပြီး နေရာလပ်မကျန်အောင် ဆွဲယူစုပ်နမ်းသည်။အနမ်းချင်းဖလှယ်တဲ့ အသံတွေက ညံစီနေအောင် ထွက်လာကာ လရောင်သသခမျာ အသက်ရှူကျပ်လာသည်။ခေါင်းကို အတင်းချုပ်ထားသူကြောင့် ရုန်းမရတာကြောင့် အံ့ကျူးကိုသိုင်းဖက်ထားတဲ့ လက်တွေက အားလျော့လာသည်။

“ခင်များ ကျုပ်ကို အခုပေးရမယ်”

“ဟင့်အင်း ငါမလုပ်ချင်ဘူး”

“ခင်များမှာ ငြင်းဆန်ခွင့်ရောရှိသလား ဟမ်”

ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ ညှစ်ပြီး စူထွက်လာတဲ့ နှုတ်ခမ်းကို လက်သည်းနဲ့ဆိတ်သည်။စုပ်နမ်းပြီး ကိုက်ဖောက်ထားရာတွေရော ရှိနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းက အဆိတ်ခံလိုက်ရတော့ သွေးစတွေတောင် ထွက်လာသည်။

“အာ့ ဟာ့”

နားရွက်ဖျားဆီရောက်လာတဲ့ လျှာနွေးနွေးရဲ့ အထိမှာ လရောင်တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန်သွားသည်။လည်ပင်းသားတွေဆီ မျက်နှာအပ်လာတော့ ဓာတ်လိုက်သလို ခံစားရသည်။

“အင့်…မဖြဲနဲ့”

လရောင် ဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်အပျော့သားလေးက ရင်ဘတ်နေရာကနေ ဆုတ်ဖြဲခံလိုက်ရသည်။သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ဆွဲပွေ့ပြီး ပေါင်ပေါ်ခွလျက်သားထိုင်ကာ တင်ပါးတွေ ညှစ်ချေခံရသည်။ရင်ဘတ်က အနီရောင်အမှတ်အသားလေးတွေကို စိတ်ကြိုက်ကျူးကျော်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို တစ်ထည်မကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။

ဂွီ!

တစ်မနက်လုံး Laptop ရှေ့မှာထိုင်ပြီး နေနေတဲ့ အကျိုးဆက်က အခုချိန်မှ ဆန္ဒပြလာသည်။အံ့ကျူးက အသံထွက်ပေါ်လာရာ ဗိုက်သားချပ်ချပ်ကို မျက်မှောင်ကြုံ့ကြည့်ပြီး မချိပြုံးပြုံးသည်။

“တစ်မနက်လုံး ဟိုကောင့်အတွက် အလုပ်လုပ်ပေးနေတာပဲ ဗိုက်ဆာရော့မယ်ပေါ့ လောလောဆယ်တော့ ကျုပ်ကိုပဲ စား…”

“အာ့ နာတယ် ဟင့်”

အစပျိုးခြင်းမရှိပဲ လရောင်အနောက်ပေါက်ထဲ ဝင်လာတဲ ပူနွေးမာတောင့်နေတဲ့ အံ့ကျူးရဲ့ သံချောင်းလိုအရာကြီး။ချက်ချင်းတိုးဝင်လာတာကြောင့် မျက်စိမှိတ်ကာ ကျောကော့အောင်သာ အော်နေရတော့သည်။

“ကျုပ်ကိုကြည့် ”

“အဟင့်”

ခေါင်းမော့ထားလို့ ပြန့်ကျနေတဲ့ လရောင်ဆံပင်တွေကို နောက်ကနေဆွဲယူပြီး အသိပေးသည်။သူ့အပေါ်မှာ ထိုင်လျက်အနေအထားမို့ သူ့အရာက လရောင်ကိုယ်ထဲ ပိုပြီးနစ်ဝင်နေသည်။မျက်နှာတစ်ခုလုံးကို လျှာကြီးနဲ့ လျက်သလို ရင်ဘတ်တွေကိုလည်း ငုံ့ဆွဲသေးသည်။

“အာ့ ဖြည်းဖြည်း အဟင့်”

မျက်ရည်တွေ ဝိုင်းနေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေက နာကျင်မှု၊သာယာမှု၊တောင်းပန်ခယမှုတွေ ရောပြွန်းကာ ဆွဲဆောင်နေတာကြောင့် အံ့ကျူးအသားကုန် သောင်းကျန်းပစ်လိုက်တော့ ခေါင်းလေးမော့ပြီး နောက်ကိုလန်ကျမတတ်ဖြစ်သွားသည်။လရောင်သသရဲ့ နီတာရဲလေးကိုလည်း လှုပ်ရှားပေးလိုက်တော့ အံ့ကျူးလက်ထဲတင်ပဲ တုန်ရီကာ ပြီးချင်လာသည်။

“အင့် ဖယ်…ဟာ့ အား”

ထိပ်နေရာကို လက်မနဲ့ ပိတ်ထားပြီး နောက်ကနေ အတင်းပစ်ဆောင့်လိုက်တော့ အံ့ကျူးဗိုက်ကိုတွန်းပြီး အသားကုန်ငိုတော့သည်။သူက ထိန်းချုပ်ခံထားရလို့ ပြီးချင်ပြီး ညှစ်လေလေ သူ့အသားစိုင်တွေကြားရောက်နေတဲ့ အံ့ကျူးအရာက ခံစားလို့ကောင်းလေလေမို့ သုံးလေးချက်လောက် အရှိန်ပြင်းပြင်းဆောင့်ပြီး သူ့အထဲတင်ပဲပြီးဆုံးလိုက်ကာ ထိပ်ဝမှာပိတ်ထားတဲ့ လက်မကိုလည်း ဖယ်ပေးလိုက်သည်။

အံ့ကျူးအရည်တွေ သူ့အထဲစွန့်ထုတ်ပြီးတော့ မျက်လုံးလေးအသာမှိတ်ပြီး သတိလစ်သွားတော့သည်။အံ့ကျူး ရေချိုးပြီး ထွက်လာသည်အထိ လရောင်သသက ခုတင်ပေါ်မှာ ခွေခွေလေး လှဲနေတုန်း။ရေဇလုံကို ယူပြီး တစ်ကိုယ်လုံးကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အင်္ကျီတစ်ထည်သာ ကောက်စွပ်ပေးထားလိုက်သည်။ဆံပင်ရှည်တွေက ကျောအောက်မှာ ပြန့်ကျဲကာ နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးတွေက ရဲစွတ်နေပြီး သွေးစတွေနဲ့ ဖြစ်နေသည်။အနာသက်သာအောင် အသာငုံပြီး အာငွေ့ပေးလိုက်သည်။

အမှန်ဆိုရင် လရောင်သသကို ဒီ့ထက်ပိုပြီး သောင်းကျန်းပစ်သင့်တာ။လျှို့ဝှက်တာကို မုန်းသလို စကားနားမထောင်တာကိုလည်း တစ်စက်မှမကြိုက်။ရာဇာထူးဟန်နဲ့ မပတ်သက်ဖို့ပြောရတာလည်း ဟိုးအထက်တန်းကျောင်းသားဘဝကတည်းက။လရောင်သသက သူ့ဘာသာနေရင်တောင် ဟိုကောင်က တောက်တဲ့လို လိုက်ကပ်နေချင်တာ အခုလိုမျိုးသာ အလုပ်အတူတွဲလုပ်နေရင်…။

အံ့ကျူး တွေးနေရင်း အိပ်ပျော်နေသူကို အမြင်ကပ်သလိုရှိလာတာကြောင့် မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး နေရာအနှံ့နမ်းရှိုက်ပစ်လိုက်သည်။ဒီကကောင်ကြီး အလုပ်လုပ်နေတာ သူ့အတွက်ချည်းပဲဆိုတာ သိပါရက်နဲ့ ဒင်းက ငွေရှာချင်သေးသည်တဲ့လေ။

အချိန်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ညနေလေးနာရီထိုးပြီ။ထိုအခါမှပဲ လရောင်သသ ဘာမှမစားရသေးတာကို အမှတ်ရသည်။အိပ်ပျော်နေသူကို စောင်ပါးလေးတစ်ထည်ခြုံပေးလိုက်ပြီး အဝတ်ကပ်မနေတဲ့ တင်ပါးလုံးလေးကိုလည်း ဖျစ်ညှစ်ပစ်လိုက်မိသေးသည်။စားစရာတစ်ခုခုပြင်ပေးဖို့ ပြောရန် အခန်းထဲကနေ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

“အကိုလေးအံ့ကျူး လရောင်လေး နေမကောင်းဘူးလားဟင်၊ လရောင်လေးကို သွားခေါ်တာ အကိုလေးပါ ထွက်မလာလို့ လရောင်လေးအပြင်းဖျားနေပြီ ထင်တာ”

မဆွေက စိုးရိမ်တကြီး ဆီးမေးသည်။အံ့ကျူး ပြုံးချင်ချင်ဖြစ်သွားသော်လည်း မျက်နှာကို ပုံမှန်အတိုင်းပင် တည်ထားလိုက်သည်။

“စောစောကအထိတော့ မဖျားသေးဘူး ဒါပေမယ့် ခဏနေရင် ကိုယ်ပူလာတော့မယ်ထင်တယ် ဆန်ပြုတ်ပျော့ပျော့လေး လုပ်ပေးထားပါအုန်း”

“ဟုတ်ကဲ့…၊ဒါနဲ့ အမြည်းအတွက် ဘာယူခဲ့ရမလဲဟင် အကိုလေးသူငယ်ချင်းတွေရောက်နေပြီ”

“ဟုတ်လား ရှိတာသာ အကုန်ယူခဲ့လိုက်တော့”

ဟိုနှစ်ကောင်ကတော့ သောက်ရေးစားရေးဆိုရင် အမြဲတမ်းတက်ကြွနေတော့တာ။အံ့ကျူး  ခြံထဲက အုတ်ကြွပ်မိုးထားတဲ့ ကျောက်သားအဆောက်အအုံလေးဆီ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။အိမ်မှာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဆုံဖြစ်တိုင်း ဒီနေရာလေးက သူတို့ရဲ့ ဗိမာန်ပင်။

_______________________________________
So_So_Sophia(12.11.2022)
Give me feedback .💗

𝐌𝐚𝐭𝐮𝐫𝐞 𝐒𝐞𝐧𝐬𝐞 𝐀𝐥𝐞𝐫𝐭🚨

“လေရာင္သသ ဆင္းလာတာျမင္မိလား မေဆြ”

ဒီေန႔ အလုပ္ပိတ္ရက္ျဖစ္သည့္အျပင္ ဟိုေကာင္ေတြနဲ႔ ညေနပိုင္းအိမ္မွာေတြ႕ဖို႔ ခ်ိန္းထားတာေၾကာင့္ အံ့က်ဴး အိမ္မွာ႐ွိေနသည္။

လေရာင္သသကို ေတြ႕ဖို႔ မနက္အေစာပိုင္းက သူ႕အခန္းထဲ ဝင္သြားေပမယ့္ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ေနတာမို႔ အံ့က်ဴး ျပန္ထြက္ခဲ့ရသည္။အခု ေန႔လည္စာစားခ်ိန္နီးသည္အထိ သူက အိမ္ေပၚက ဆင္းမလာေသး။ထို႔ေၾကာင့္ မမေဆြအား ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

“မဆင္းေသးဘူး အကိုေလး။ လေရာင္ေလးက အရင္ရက္‌‌ ေတြကလည္း အဲ့လိုပဲရယ္”

“က်စ္!”

မေဆြ ‌ေျပာစကားအရ လေရာင္သသ ဒီလိုျဖစ္ေနတာ ဒီေန႔တစ္ရက္တည္း ဟုတ္ဟန္မတူ။ေန႔တိုင္းသာဆိုလွ်င္ မၾကာခင္ အစာအိမ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေရာဂါရလိမ့္မည္။

ကြၽီ!!

အံ့က်ဴး အသံမျပဳပဲ အခန္းထဲဝင္သြားလိုက္ေတာ့ laptop မွာ ေခါင္းစိုက္ေနတဲ့ လေရာင္သသက အလန္႔တၾကားလွည့္ၾကည့္ကာ အံ့က်ဴးကို ျမင္ေတာ့ စကရင္ကို ျပာျပာသလဲ ပိတ္ပစ္လိုက္သည္။အံ့က်ဴးစိတ္ထဲ ေထာင္းခနဲ ျဖစ္သြားေသာ္လည္း ေတးထားလိုက္ေသးသည္။ဒီလူေသးေသးေလးက ဘာေတြကို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္လုပ္ေနတယ္မသိ။

“ေမာင္…!”

လက္ပိုက္ၿပီး မ်က္‌ေမွာင္က်ံဳ႕ကာ ၾကည့္လာတဲ့ အံ့က်ဳးမ်ိဳးႏြယ္ကို ျမင္ေတာ့ လေရာင္ တစ္ကိုယ္လုံးေတာင့္ခဲသြားသည္။

“ဘာေတြ ဖြက္ေနတာလည္း လေရာင္သသ။ဒီတစ္မနက္လုံးလည္း ခင္မ်ား အဲ့အခန္းထဲက ထြက္မလာဘူး”

အံ့က်ဴးစကားက မွန္ေနတာေၾကာင့္ လေရာင္ ေခါင္းငုံ႔ၿပီးသာ မ်က္လႊာခ်ေနလိုက္ရသည္။DRH က အသစ္ထုတ္ေဝတဲ့ မဂၢဇင္းမ်က္ႏွာဖုံးအတြက္ photo model မ႐ွာပဲ art သာလိုခ်င္ပါတယ္ဆို၍ လေရာင္ ခုတေလာအလုပ္ထဲ အာ႐ုံစိုက္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။အမွန္ဆိုရင္ ဒီေန႔ အံ့က်ဴးမ်ိဳးႏြယ္ အိမ္မွာ႐ွိေနတာကိုလည္း လေရာင္မသိပါ။

“ဟို…ေမာင္”

“ခင္မ်ား က်ဳပ္မသိေအာင္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ ဟမ္!”

လက္ပိုက္ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ လူက ႐ုတ္တရက္ လေရာင္ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲညႇစ္ၿပီး လႈပ္ကိုင္လာသည္။

“အဲ့ laptop က်ဳပ္ကိုေပး လေရာင္သသ”

“ဟင့္အင္း”

လေရာင္ တစ္ကိုယ္လုံးတုန္ရီေနၿပီျဖစ္္သည္။DRH မွာ လုပ္ေနတဲ့အ‌ေၾကာင္းသာ အံ့က်ဴးသိသြားရင္ ေတြးရဲစရာမ႐ွိ။လေရာင္ ျငင္းလိုက္ေတာ့ အံ့က်ဴးမ်ိဳးႏြယ္က လည္ပင္း‌ေၾကာေတြပါ ေထာင္လာသည္။အိမ္ေနရင္းမို႔ တီ႐ွပ္အျဖဴနဲ႔ ခ်ည္သားအျဖဴနက္ကြက္ေဘာင္းဘီကို ဝတ္ထားတဲ့ အံ့က်ဴးမ်ိဳးႏြယ္က ႐ွင္းသန္႔ေနကာ ေဒါသအ႐ွိန္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာက သိသိသာသာတင္းမာလာသည္။

လေရာင္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းအတြင္းသားကို ဖိကိုက္ၿပီး လပ္ေတာ့ကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္ထားသည္။တစ္ခုခုဆို အရင္ေရာက္ႏွင့္တဲ့ မ်က္ရည္စေတြက ‌တစ္ေပါက္ၿပီး‌တစ္ေပါက္ က်ေနၿပီ။

“ေတာက္!!”

“အဟင့္”

တိတ္ဆိတ္တဲ့ အခန္းထဲ တက္ေခါက္သံ အက်ယ္ႀကီးေၾကာင့္ လေရာင္ တုန္သြားကာ ႐ိႈက္သံေတာင္ ထြက္သြားသည္။

“ဟာကြာ…ဒုန္း ဒုန္း!!”

မ်က္လုံးေတြနီရဲလာကာ အခန္းနံရံဆီ လက္သီးခ်က္ေတြနဲ႔ ထိုးႏွက္ေနေတာ့သည္။လေရာင္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္သြားရသည္။laptopကို သူ႕ဆီေပးလိုက္ရင္လည္း မိုးမီးေလာင္လိုက္မည္။သူတစ္ေယာက္တည္း အားမလိုအားမရေပါက္ကြဲေနတာကိုျမင္ရေတာ့ စိတ္မခ်မ္းသာႏိုင္။လည္ပင္းေၾကာေတြ ေထာင္ထကာ အားထည့္ၿပီး နံရံဆီမွာ ေဒါသေတြ ပုံခ်ေနသူက သနားစရာလည္းေကာင္းသည္။

လေရာင္ ေၾကာင္အစြာ ၾကည့္ေနမိစဥ္မွာပင္ သူ႕လက္ဆစ္ေတြကေန ေသြးေတြျဖန္းခနဲ ထြက္လာသည္။

“ေမာင္ ေတာ္ပါေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္နာေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔ အဟင့္”

ေနာက္ေက်ာကေနသိုင္းဖက္ကာ ႐ွိသမွ် အားေလးနဲ႔ဆြဲထားတာေတာင္ အံ့က်ဴးမ်ိဳးႏြယ္က ႐ုန္းကန္ေနဆဲျဖစ္သည္။

“ေတာက္! ဘာကိစၥနဲ႔ ငိုျပန္ေတာ့တာလဲ”

အံ့က်ဴးမ်က္လုံးေတြက မၿငိမ္မသက္႐ွိေနေပမယ့္ လေရာင္ကိုေတာ့ ငုံ႔ၾကည့္႐ွာေသးသည္။

“ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နာေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔ အင့္”

“က်စ္ အဲတာ ခင္မ်ားပဲေလ လူကို ေဒါသထြက္ေအာင္လာဆြေနတာ”

လေရာင္ပုခုံးကို ပုတ္ထုတ္လိုက္တဲ့ သူ႕လက္ေတြမွာ အားသိပ္မပါေပမယ့္ ေနာက္ကို ေျခႏွစ္လွမ္းေလာက္ေ႐ြ႕သြားရသည္။

“ငါ့ကို… အင့္..စိတ္ဆိုးရင္ ငါ့ကို႐ိုက္ေလ အင့္ ဘာလို႔ နာေအာင္လုပ္ အဟင့္”

“က်စ္!!”

သူ႕ကို တစ္ခုခုလုပ္မိမွာစိုးလို႔ တမင္ေ႐ွာင္လိုက္ကာမွ လေရာင္သသက အ႐ိုက္ခံဖို႔ေတာင္ ေျပာေသးသည္။ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္လုပ္တာ လုံးဝမႀကိဳက္မွန္းသိရဲ႕သားနဲ႔ ဖြက္တာသိမ္းတာေတြ လုပ္ခ်င္ေသးသည္။

“ျပ အဲ့တာဆို”

“ေမာင္ ဘာမွမလုပ္ဘူးလို႔ ကတိအရင္ေပး”

“က်စ္!”

လေရာင္စကားကို ဘာမွမတုန္႔ျပန္ပဲ စုပ္တစ္ခ်က္သပ္ကာ စားပြဲဆီသာ တည့္တည့္ေလွ်ာက္သြားသည္။

“ဟင္”

လပ္ေတာ့ပ္ကို ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ယူၿပီး ဖြင့္ခ်လိုက္သူေၾကာင့္ လေရာင္ေက်ာထဲ စိမ့္သြားသည္။ရာဇာထူးဟန္နဲ႔ တစ္ေနရာတည္းမွာ ႐ွိေနမွာစိုးလို႔ ႏႈတ္ထြက္စာကိုေတာင္ သူကိုယ္တိုင္တင္ခဲ့တာမို႔ လေရာင္သာ DRH နဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနတာ သိသြားရင္ လေရာင္မေတြးရဲေတာ့။

“အဟင္း လေရာင္သသ”

မဝံ့မရဲေမာ့ၾကည့္ေတာ့ လေရာင္ကို စိတ္ပ်က္သလို မ်က္လုံးေတြနဲ႔ၾကည့္ကာ မဲ့ျပဳံး,ျပဳံးသည္။

“ေမာင္ ငါက..”

“အဲ့ေကာင္ဆီက ေငြက ပိုၿပီးတန္ဖိုး႐ွိ‌ ေနတာလား ဟမ္”

ပုံေတြနဲ႔ logo ေတြကိုၾကည့္ၿပီး အံ့က်ဴးစိတ္တစ္ခုလုံး အစိတ္စိတ္အမြမြေခ်ခံလိုက္ရသည္။ကိုယ္တိုင္ အလွဆုံးမွာထားခ်င္လို႔ ဘယ္သူ႕ဆီမွာမွ အလုပ္မလုပ္ေစပဲ အလွၾကည့္ထားခဲ့တာကို သူ႕ကို တန္းတန္းစြဲျဖစ္‌ေနတဲ့ ရာဇာထူးဟန္လို လူမ်ိဳးဆီမွာမွ မရမက လုပ္ေသးတယ္။

“ငါ…ငါ ေငြ႐ွာခ်င္လို႔ပါ”

ဝုန္း! ဒုန္း!

လက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ ခါးကသိမ္းၿပီး ခုတင္ေပၚပစ္တင္ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ လေရာင္ခါးေအာင့္သြားသည္။သို႔ေသာ္ နာက်င္မႈကို မႈမေနအားေသး။စားပြဲဝိုင္းေလးေပၚက ေရပုလင္းကို ယူၿပီး သူ႕ကိုယ္သူစိုေအာင္ေလာင္းခ်ကာ ခုတင္ဆီကို လွမ္းလာသူေၾကာင့္ ေထာင့္ကိုသာ တိုးကပ္ေနလိုက္ရသည္။

“က်ဳပ္ကို ၿပီးေအာင္လုပ္ေပး တစ္ေန႔ကို ဆယ္သိန္းေပးမယ္”

“မင္း…မ႐ိုင္းနဲ႔ အံ့က်ဴးမ်ိဳးႏြယ္”

“အဟက္၊ ေငြ႐ွာခ်င္လို႔ဆို”

လေရာင္ ပါးစပ္ထဲ႐ွိရာေျပာလိုက္တာကို အံ့က်ဴးက အေရးတယူေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။ခုတင္ေပၚကို တက္လာၿပီး ေထာင့္ကပ္ေနတဲ့ လေရာင္ေျခေထာက္ကို လွမ္းဆြဲသည္။႐ုန္းေပမယ့္လည္း မရ။လက္နဲ႔ညႇစ္ၿပီး နာေအာင္ဆြဲသည္။လေရာင္တစ္စစီ ဖ်က္ဆီးခံရေတာ့မယ့္ အေငြ႕အသက္ကို အံ့က်ဴးဆီက ရေနသည္။

“တစ္ေန႔တည္းနဲ႔ ဆယ္သိန္းခ်ည္းမ်ားေတာင္ ရမွာေလ တိတ္တိတ္ပုန္းေတြ ႐ွိေနရင္လည္း ေကာင္းေကာင္းစပြန္ဆာေပးလို႔ရတာေပါ့”

ျဖန္း!

အံ့က်ဴးစကားေတြက အတိုင္းအတာကို လုံးဝေက်ာ္လြန္သြားတာမို႔ လေရာင္ အားကုန္လႊဲၿပီး ႐ိုက္ခ်ပစ္လိုက္သည္။

“အဟင္း”

ပါးျပင္တစ္ခုလုံး ရဲစပ္သြားတာေတာင္ နာက်င္ဟန္မျပပဲလူယုတ္မာျပဳံး,ျပဳံးေနေသးသည္။

“ေငြ႐ွာေနတယ္ဆိုလို႔ေလ အလုပ္လည္းေပးရေသးတယ္ ခင္မ်ား”

“ငါ့ကိုယ္က်င့္တရားကို မေစာ္ကားနဲ႔ အံ့က်ဴးမ်ိဳးႏြယ္”

“အင္း လူကိုပဲ…”

ႏႈတ္ခမ္းကို လွ်ာနဲ႔သပ္ၿပီး မ်က္လုံးေတြ ရီေဝလာတာက အမူးသမားတစ္ေယာက္လို။

“ငါ့အနားကို မလာနဲ႔…သြား…အြန္႔”

လေရာင္ အသားကုန္ေအာ္ေပမယ့္ အခ်ည္းႏွီးသာ။ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုလုံး ဆြဲစုပ္ခံလိုက္ရၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ သြားေတြနဲ႔ ကိုက္ေဖာက္ခံရသည္။႐ုန္းရင္းကန္ရင္းကေန လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေခါင္းကိုခ်ဳပ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြကို ေပါက္ထြက္မတတ္ နမ္းသည္။
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဆြဲစုပ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းအတြင္းသားကို သြားခြၽန္နဲ႔ နာေအာင္ကိုက္ေတာ့ ပါးစပ္ဟေပးလိုက္ရသည္။

ပူေႏြးေႏြးလွ်ာက ခံတြင္းထဲေရာက္လာၿပီး ေနရာလပ္မက်န္ေအာင္ ဆြဲယူစုပ္နမ္းသည္။အနမ္းခ်င္းဖလွယ္တဲ့ အသံေတြက ညံစီေနေအာင္ ထြက္လာကာ လေရာင္သသခမ်ာ အသက္႐ွဴက်ပ္လာသည္။ေခါင္းကို အတင္းခ်ဳပ္ထားသူေၾကာင့္ ႐ုန္းမရတာေၾကာင့္ အံ့က်ဴးကိုသိုင္းဖက္ထားတဲ့ လက္ေတြက အားေလ်ာ့လာသည္။

“ခင္မ်ား က်ဳပ္ကို အခုေပးရမယ္”

“ဟင့္အင္း ငါမလုပ္ခ်င္ဘူး”

“ခင္မ်ားမွာ ျငင္းဆန္ခြင့္ေရာ႐ွိသလား ဟမ္”

ပါးႏွစ္ဖက္ကို လက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ ညႇစ္ၿပီး စူထြက္လာတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းကို လက္သည္းနဲ႔ဆိတ္သည္။စုပ္နမ္းၿပီး ကိုက္ေဖာက္ထားရာေတြေရာ ႐ွိေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းက အဆိတ္ခံလိုက္ရေတာ့ ေသြးစေတြေတာင္ ထြက္လာသည္။

“အာ့ ဟာ့”

နား႐ြက္ဖ်ားဆီေရာက္လာတဲ့ လွ်ာေႏြးေႏြးရဲ႕ အထိမွာ လေရာင္တစ္ကိုယ္လုံး ဆတ္ဆတ္တုန္သြားသည္။လည္ပင္းသားေတြဆီ မ်က္ႏွာအပ္လာေတာ့ ဓာတ္လိုက္သလို ခံစားရသည္။

“အင့္…မၿဖဲနဲ႔”

လေရာင္ ဝတ္ထားတဲ့ ႐ွပ္အေပ်ာ့သားေလးက ရင္ဘတ္ေနရာကေန ဆုတ္ၿဖဲခံလိုက္ရသည္။သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးကို ဆြဲေပြ႕ၿပီး ေပါင္ေပၚခြလ်က္သားထိုင္ကာ တင္ပါးေတြ ညႇစ္ေခ်ခံရသည္။ရင္ဘတ္က အနီေရာင္အမွတ္အသားေလးေတြကို စိတ္ႀကိဳက္က်ဴးေက်ာ္ၿပီး သူ႕ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို တစ္ထည္မက်န္ ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။

ဂြီ!

တစ္မနက္လုံး Laptop ေ႐ွ႕မွာထိုင္ၿပီး ေနေနတဲ့ အက်ိဳးဆက္က အခုခ်ိန္မွ ဆႏၵျပလာသည္။အံ့က်ဴးက အသံထြက္ေပၚလာရာ ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕ၾကည့္ၿပီး မခ်ိျပဳံးျပဳံးသည္။

“တစ္မနက္လုံး ဟိုေကာင့္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးေနတာပဲ ဗိုက္ဆာေရာ့မယ္ေပါ့ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်ဳပ္ကိုပဲ စား…”

“အာ့ နာတယ္ ဟင့္”

အစပ်ိဳးျခင္းမ႐ွိပဲ လေရာင္အေနာက္ေပါက္ထဲ ဝင္လာတဲ ပူေႏြးမာေတာင့္ေနတဲ့ အံ့က်ဴးရဲ႕ သံေခ်ာင္းလိုအရာႀကီး။ခ်က္ခ်င္းတိုးဝင္လာတာေၾကာင့္ မ်က္စိမွိတ္ကာ ေက်ာေကာ့ေအာင္သာ ေအာ္ေနရေတာ့သည္။

“က်ဳပ္ကိုၾကည့္ ”

“အဟင့္”

ေခါင္းေမာ့ထားလို႔ ျပန္႔က်ေနတဲ့ လေရာင္ဆံပင္ေတြကို ေနာက္ကေနဆြဲယူၿပီး အသိေပးသည္။သူ႕အေပၚမွာ ထိုင္လ်က္အေနအထားမို႔ သူ႕အရာက လေရာင္ကိုယ္ထဲ ပိုၿပီးနစ္ဝင္ေနသည္။မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးကို လွ်ာႀကီးနဲ႔ လ်က္သလို ရင္ဘတ္ေတြကိုလည္း ငုံ႔ဆြဲေသးသည္။

“အာ့ ျဖည္းျဖည္း အဟင့္”

မ်က္ရည္ေတြ ဝိုင္းေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြက နာက်င္မႈ၊သာယာမႈ၊ေတာင္းပန္ခယမႈေတြ ေရာႁပြန္းကာ ဆြဲေဆာင္ေနတာေၾကာင့္ အံ့က်ဴးအသားကုန္ ေသာင္းက်န္းပစ္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းေလးေမာ့ၿပီး ေနာက္ကိုလန္က်မတတ္ျဖစ္သြားသည္။လေရာင္သသရဲ႕ နီတာရဲေလးကိုလည္း လႈပ္႐ွားေပးလိုက္ေတာ့ အံ့က်ဴးလက္ထဲတင္ပဲ တုန္ရီကာ ၿပီးခ်င္လာသည္။

“အင့္ ဖယ္…ဟာ့ အား”

ထိပ္ေနရာကို လက္မနဲ႔ ပိတ္ထားၿပီး ေနာက္ကေန အတင္းပစ္ေဆာင့္လိုက္ေတာ့ အံ့က်ဴးဗိုက္ကိုတြန္းၿပီး အသားကုန္ငိုေတာ့သည္။သူက ထိန္းခ်ဳပ္ခံထားရလို႔ ၿပီးခ်င္ၿပီး ညႇစ္ေလေလ သူ႕အသားစိုင္ေတြၾကားေရာက္ေနတဲ့ အံ့က်ဴးအရာက ခံစားလို႔ေကာင္းေလေလမို႔ သုံးေလးခ်က္ေလာက္ အ႐ွိန္ျပင္းျပင္းေဆာင့္ၿပီး သူ႕အထဲတင္ပဲၿပီးဆုံးလိုက္ကာ ထိပ္ဝမွာပိတ္ထားတဲ့ လက္မကိုလည္း ဖယ္ေပးလိုက္သည္။

အံ့က်ဴးအရည္ေတြ သူ႕အထဲစြန္႔ထုတ္ၿပီးေတာ့ မ်က္လုံးေလးအသာမွိတ္ၿပီး သတိလစ္သြားေတာ့သည္။အံ့က်ဴး ေရခ်ိဳးၿပီး ထြက္လာသည္အထိ လေရာင္သသက ခုတင္ေပၚမွာ ေခြေခြေလး လွဲေနတုန္း။ေရဇလုံကို ယူၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးကို သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ၿပီး အက်ႌတစ္ထည္သာ ေကာက္စြပ္ေပးထားလိုက္သည္။ဆံပင္႐ွည္ေတြက ေက်ာေအာက္မွာ ျပန္႔က်ဲကာ ႏႈတ္ခမ္း ဖူးဖူးေလးေတြက ရဲစြတ္ေနၿပီး ေသြးစေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနသည္။အနာသက္သာေအာင္ အသာငုံၿပီး အာေငြ႕ေပးလိုက္သည္။

အမွန္ဆိုရင္ လေရာင္သသကို ဒီ့ထက္ပိုၿပီး ေသာင္းက်န္းပစ္သင့္တာ။လွ်ိဳ႕ဝွက္တာကို မုန္းသလို စကားနားမေထာင္တာကိုလည္း တစ္စက္မွမႀကိဳက္။ရာဇာထူးဟန္နဲ႔ မပတ္သက္ဖို႔ေျပာရတာလည္း ဟိုးအထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက။လေရာင္သသက သူ႕ဘာသာေနရင္ေတာင္ ဟိုေကာင္က ေတာက္တဲ့လို လိုက္ကပ္ေနခ်င္တာ အခုလိုမ်ိဳးသာ အလုပ္အတူတြဲလုပ္ေနရင္…။

အံ့က်ဴး ေတြးေနရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနသူကို အျမင္ကပ္သလို႐ွိလာတာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံး ေနရာအႏွံ႔နမ္း႐ိႈက္ပစ္လိုက္သည္။ဒီကေကာင္ႀကီး အလုပ္လုပ္ေနတာ သူ႕အတြက္ခ်ည္းပဲဆိုတာ သိပါရက္နဲ႔ ဒင္းက ေငြ႐ွာခ်င္ေသးသည္တဲ့ေလ။

အခ်ိန္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညေနေလးနာရီထိုးၿပီ။ထိုအခါမွပဲ လေရာင္သသ ဘာမွမစားရေသးတာကို အမွတ္ရသည္။အိပ္ေပ်ာ္ေနသူကို ေစာင္ပါးေလးတစ္ထည္ျခဳံေပးလိုက္ၿပီး အဝတ္ကပ္မေနတဲ့ တင္ပါးလုံးေလးကိုလည္း ဖ်စ္ညႇစ္ပစ္လိုက္မိေသးသည္။စားစရာတစ္ခုခုျပင္ေပးဖို႔ ေျပာရန္ အခန္းထဲကေန ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။

“အကိုေလးအံ့က်ဴး လေရာင္ေလး ေနမေကာင္းဘူးလားဟင္၊ လေရာင္ေလးကို သြားေခၚတာ အကိုေလးပါ ထြက္မလာလို႔ လေရာင္ေလးအျပင္းဖ်ားေနၿပီ ထင္တာ”

မေဆြက စိုးရိမ္တႀကီး ဆီးေမးသည္။အံ့က်ဴး ျပဳံးခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားေသာ္လည္း မ်က္ႏွာကို ပုံမွန္အတိုင္းပင္ တည္ထားလိုက္သည္။

“ေစာေစာကအထိေတာ့ မဖ်ားေသးဘူး ဒါေပမယ့္ ခဏေနရင္ ကိုယ္ပူလာေတာ့မယ္ထင္တယ္ ဆန္ျပဳတ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး လုပ္ေပးထားပါအုန္း”

“ဟုတ္ကဲ့…၊ဒါနဲ႔ အျမည္းအတြက္ ဘာယူခဲ့ရမလဲဟင္ အကိုေလးသူငယ္ခ်င္းေတြေရာက္ေနၿပီ”

“ဟုတ္လား ႐ွိတာသာ အကုန္ယူခဲ့လိုက္ေတာ့”

ဟိုႏွစ္ေကာင္ကေတာ့ ေသာက္ေရးစားေရးဆိုရင္ အၿမဲတမ္းတက္ႂကြေနေတာ့တာ။အံ့က်ဴး  ျခံထဲက အုတ္ႂကြပ္မိုးထားတဲ့ ေက်ာက္သားအေဆာက္အအုံေလးဆီ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။အိမ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆုံျဖစ္တိုင္း ဒီေနရာေလးက သူတို႔ရဲ႕ ဗိမာန္ပင္။

_______________________________________
So_So_Sophia(12.11.2022)
Give me feedback .💗

Tags: read novel My Possessive Of You 18, novel My Possessive Of You 18, read My Possessive Of You 18 online, My Possessive Of You 18 chapter, My Possessive Of You 18 high quality, My Possessive Of You 18 light novel, ,

Comment

Leave a Reply

Chapter 20