Wrong Time Right Person(Completed) part30end (zawgyi)

All chapters are in Wrong Time Right Person(Completed)
A+ A-

wrong time right person

အပိုင္း (၃၀)
ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

၂၀၀၇ခုနစ္ ေအာက္တိုဘာလ။
“ဝါး…..”
နန္းဦး က အခန္းထဲတြင္ အဝတ္အစားမ်ားအား ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲ အစီအရီထည့္ ေနတုန္း ဧည့္ခန္းမွ ကေလးငိုသံေၾကာင့္ အျပင္ထြက္လာရသည္။
“မိုက္ခ္ ဘာျဖစ္တာလဲ”
“ေပေပ အန္ကယ္က ဝီလီ့ကို မဲမဲတဲ့”
ေဖေဖလို႔ အေခၚသင္တာကို စကားမပီကလာျဖင့္ ေပေပဟု ေခၚရင္း က်င့္သားရကာ ျပင္ေပးလို႔မရသျဖင့္ ဝီလီ့ႏႈတ္ဖ်ားတြင္ နန္းဦးမွာ ေပေပျဖစ္လို႔ေန၏။ နန္းဦး က
ပိုလီႏွင့္ ျပတ္သြားသျဖင့္ အလြန္အားလပ္ေနေသာ
ကေလးအား တစ္ရက္ျခားတစ္ခါေလာက္ လာထိန္းေနေသာ မိုက္ခ္ဘက္လွည့္လိုက္ကာ
” မိုက္ခ္ ကေလးကို ဘာလို႔ အဲလိုေျပာတာလဲ”
“မဟုတ္ဘူး ေလ ကိုယ္တို႔ က်ီးျဖဴက်ီးမဲေဆာ့ေနတာ
ျဖဴတဲ့ ဘီလီ ကက်ီးမဲ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ”
နန္းဦး က ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္း မ်က္ဆံနက္နက္ႏွင့္
လုံးလုံးတစ္တစ္ ေခ်ာကလက္တုံးေလးအား ရင္ခြင္ထဲ ခ်ီမကာ ေခ်ာ့ေမာ့လိုက္သည္။
“ဝီလီ ေပေပ့ကို ၾကည့္စမ္း
ဝီလီ့ လို အသားေရာင္ ေလးကေလ လူတိုင္းမွာ မရွိဘူး သိလား
ေပေပ့သားငယ္ေလးမွာပဲရွိတာ
ရွားတယ္ ဒါေၾကာင့္ အဖိုးတန္တယ္
ေနာ္ မမဲဘူး အဲဒါ အနက္ကိုမွ ႏုေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး ဟုတ္လား သား “
“နန္းဦး မင္းေျပာတာ ကေလးေတာ့ မသိဘူး ငါေတာင္ နားမလည္ေတာ့ဘူး
မဲတာနဲ႕ နက္တာ မတူဘူးလား “
“မတူဘူး ေနာ့ ဝီလီ
အန္ကယ္ မိုက္ခ္ကို ၾကည့္စမ္း ျဖဴဆြတ္ေနတာ ဗန္ပိုင္းယား ႀကီးလိုပဲ””
“ခစ္..ခ္.ဗန္ပိုင္းယားႀကီး”
“အူးးးးဝါး “
ဝီလီ အငိုတိတ္သြားေသာအခါ ဘီလီဆီထေျပးရျပန္သည္။
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ သားရဲ႕”
“ေဖေဖပဲ ခ်ဴရင္ ဗန္ပိုင္းယားဆို
ဘီလီ ဗန္ပိုင္းယား ဟုတ္ဘူး ၿဗဲ…”
“မဟုတ္ပါဘူး ဘီလီရဲ႕ သားက
ျဖဴေပမယ့္ အျဖဴေရာင္နတ္သားေလးပါေနာ္”
“နတ္သား ကဘာလဲ”
“အဲ နတ္သားက နတ္သမီးမဟုတ္တာေပါ့ ကဲကဲ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ထပ္မငိုနဲ႕ေတာ့ မိုက္ခ္လည္း က်ီးျဖဴက်ီးမဲ မေဆာ့နဲ႕ေတာ့
က်ေတာ္ အဝတ္အစားသိမ္းေနတာ မၿပီးေသးဘူးဗ်”
ကေလးမ်ားအား ေခ်ာ့သလိုႏွင့္ သူ႕ကို ကြက္ႏွိမ္သြားေသာ ကေလးႏွစ္ေယာက္အေဖ အား မိုက္ခ္က ဂ်ိဳၾကည့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ဒီဟာေလးကို ၾကည္သူဘယ္လိုမ်ား သည္းခံေနလိုက္ရမလဲ။
နန္းဦး ႏွင့္ ၾကည္သူသည္ usေရာက္ၿပီး တစ္ႏွစ္ၾကာေသာအခါ တရားဝင္လက္ထပ္မွတ္ပုံတင္လိုက္ၾကသည္။
ထို႔ေနာက္ နန္းဦး က ကိုကိုႏွင့္ တူေသာ
ကေလးေလးလိုခ်င္သည္ဟု နည္းပညာအကူအညီျဖင့္ ကေလးယူရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။
တစ္ခုေသာ ဇန္နဝါရီတြင္
ဘီလီမိုးေျမ့ဟူေသာ သားေလးတစ္ေယာက္ကို မ်က္ႏွာျမင္ခဲ့သည္။
ဘီလီထက္ ေနာက္က်၍ ေနာက္တစ္ရက္တြင္ ေမြးလာေသာ
ဝီလီသည္ ဘီလီႏွင့္ ေဆး႐ုံတစ္ခန္းတည္း ျဖစ္ကာ ဝီလီ့မာမီသည္
ေဆးသမား လမ္းသရဲ ျဖစ္ကာ
ဝီလီအား ေမြးၿပီး ေနာက္တစ္ရက္တြင္ ေဆး႐ုံမွထြက္ေျပးသြား ခဲ့သည္။
ကူကယ္ရာ မဲ့စြာ အာေခါင္ျခစ္ေအာ္ ငိုေနေသာ ကေလးငယ္အား
နန္းဦး က ဂ႐ုဏာ သက္စြာ ဘီလီ့အား ေမြးေပးေသာ နက္စ္ ဆီမွာ ပင္ နို႔ခ်ိဳတိုက္ေကြၽးေစကာ ေဆး႐ုံဆင္းသည့္ေန႕တြင္ ကေလးအား မခ်န္ခဲ့နိုင္သျဖင့္
ေဆး႐ုံမွ တာဝန္ရွိသူမ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္ကာ တရားဝင္ေမြးစားခဲ့သည္။
ကိုယ္ဝန္ေဆာင္စဥ္ မိခင္၏ အာဟာရ ခ်ိဳ႕တဲ့မႈေၾကာင့္ သုံးေပါင္သာသာ
သာရွိေသာ ကေလးေလးမွာ
ဝမ္းဗိုက္ေဖာင္းေဖာင္း ေခါင္းႀကီးႀကီးျဖင့္ ဂ႐ုဏာသက္ဖြယ္အတိ။
ထို႔ေၾကာင့္ ေသြးသားရင္း ျဖစ္ေသာ
ဘီလီထက္ ခ်ိဳ႕တဲ့ရွာေသာ ဝီလီအား
ပိုပိုသာသာျဖည့္ဆည္းမိသည္။
ဘီလီမွာ ကိုကိုႏွင့္ ေမးခ်ိဳင့္ေလးထိ ခြဲမရေအာင္တူကာ ေမြးကတည္းက ရွစ္ေပါင္တစ္ေအာင္စ ရွိေသာ ကေလးမို႔
တစ္တုတ္ေနေတာ့သည္။
မတူတာဆို၍ သူ႕မိခင္၏ မ်က္လုံး ျပာျပာမ်ားအား အေမြရလိုက္ျခင္းသာရွိသည္။
ဝီလီေလးကို ဂ႐ုဏာ ေမတၱာနဲ႕ခ်စ္ရသေလာက္ ကိုကိုႏွင့္ တူေသာ ဘီလီေလးအား ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ နဲ႕ ခ်စ္ရပါသည္။
နက္ခ္က ေငြေရးေၾကးေရးအရဆိုေပမယ့္ ကေလးႏွစ္ေယာက္လုံးအား
မိခင္နို႔ရည္ကို ေျခာက္လတိတိ တိုက္ေကြၽးေပးခဲ့သည္။
ေမြးကင္းစက ပိုးေမြး
သလို ေမြးခဲ့ရေသာ ဝီလီေလးမွာ ေျခာက္လျပည့္ေသာ္ အခါ ဘီလီေလးလို တစ္တုတ္မေနေသာ္လည္း
ျပည့္ျပည့္ေလး ျဖစ္ကာ က်န္းမာလာခဲ့သည္။ usေရာက္ၿပီး ငါးႏွစ္ ေက်ာ္
အတြင္း နန္းဦး တို႔သည္ ဘီလီမိုးေျမ့ႏွင့္ ဝီလီ မိုးေျမ့ဆိုေသာ ရတနာတုံးေလးႏွစ္ခုႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေအးခ်မ္းေသာ မိသားစုဘဝေလးကိုပိုင္ဆိုင္ခဲ့သည္။
“တီ…တီ”
အိမ္ေရွ႕မွ ကားသံၾကားသည္ႏွင့္
နန္းဦး က အဝတ္ေကာက္ထည့္ေနသည္ကို လက္စသတ္လိုက္ကာ
အိမ္ျပင္ထြက္လာလိုက္သည္။
ကိုကိုက ကြက္တုံးအကၤ်ီအား အေရာင္လႊင့္ေနေသာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီႏွင့္ တြဲဝတ္ထားကာ လည္ရွည္ဖိနပ္အား စီးလ်က္ ကားေမာင္းသူဘက္မွဆင္းလာ၏။ မနက္တိုင္း လုပ္ေနက်ျဖစ္ေသာ
နို႔ ႏွင့္ ၾကက္ဥ
ပို႔ရာမွျပန္လာတာျဖစ္သည္။
နို႔စားႏြားေျခာက္ေကာင္မွရေသာ နို႔ႏွင့္ ၾကက္ၿခံမွ ထြက္ေသာ ၾကက္ဥ အလုံးသုံးရာအား ေန႕စဥ္ၿမိဳ႕ထဲ ပို႔ရသည္ျဖစ္ကာ ထိုအလုပ္မွာ နန္းဦး တို႔၏ အဓိက စီးပြားေရးျဖစ္သည္။ လူမဲအလုပ္သမားေလး အီသန္ႏွင့္
မနက္သုံးနာရီေလာက္ ၾကက္ဥေကာက္
ႏြားနို႔ညွစ္ကာ မနက္အေစာႀကီး ၿမိဳ႕ ထဲ သြားပို႔ရတာျဖစ္သည္။
လုံးတစ္ေနေသာ သုံးႏွစ္သား တစ္ရက္ႀကီးတစ္ရက္ငယ္ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္မွာ သူ႕ဒယ္ဒီဆီ လႈပ္လႈပ္ႏွင့္ ေျပးေလသည္။
နက္ခ္ ဆီမွ နို႔ျပတ္ၿပီးသည္ႏွင့္
ဆိတ္နို႔ျဖင့္ ေမြးခဲ့ရေသာ
အျဖဴအမဲေလး ႏွစ္ေကာင္မွာ သန္မာခ်င္တိုင္း သန္မာေနေတာ့သည္။
“ဒယ္ဒီ”
“ဒယ္ဒီ”
အသံေသးေသးေလးႏွစ္သံမွာ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထြက္လာျခင္းႏွင့္အတူ
နန္းဦး ကိုကို႔ဆီေရာက္ေတာ့
ကေလးႏွစ္ေယာက္အား ဘယ္တစ္ဖက္ ညာတစ္ဖက္ ေပြ႕ခ်ီၿပီးေနၿပီျဖစ္သည္။
သူ႕ဒယ္ဒီႏွင့္ဆို အဂၤလိပ္စကားပင္ေျပာၾကကာ တခါတေလ နန္းဦး အတင္းလည္း တုတ္တတ္ပါေသးသည္။.
“ေဝ… “
ကေလးႏွစ္ေယာက္အား တစ္ဖက္စီ
တြင္ ခ်ီရင္း နန္းဦးက ေခါင္းအား အလိုက္သိစြာေရွ႕တိုးေပးေတာ့ နဖူးေပၚငုံ႕ေမႊးလာ၏။
“မင္း ျပန္မလာမခ်င္း ကေလးေတြလည္း မနက္စာမစားရ ငါလည္းဗိုက္ဆာေနၿပီေျမ့ေရ ျမန္ျမန္လာ”
မိုက္ခ္ က အိမ္ထဲ မဝင္ေသးပဲ အၾကည္ဆိုက္ေနေသာ မိသားစုအား
အိမ္ေရွ႕ထြက္ကာ ေအာ္ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။
“မင္းကမွ သူမ်ားအိမ္အေစာႀကီး ဘာလာလုပ္တာလဲ”
“နန္းဦး က ဒီေန႕ ငါးေျခာက္ဖုတ္ ကို ဆီဆမ္းၿပီး ပဲျပဳတ္ထမင္းနယ္ လုပ္ေကြၽးမယ္ဆိုလို႔ေလ
ေလဆိပ္ကေန ငါးေျခာက္သြားယူေပးတာငါပါကြ ျမန္ျမန္လာၾက ဗိုက္ဆာၿပီ”
ေရွ႕တစ္ပတ္က ဘြားက ေလယာဥ္နဲ႕ ငါးေျခာက္ေတြ ထုတ္ပိုးၿပီး ပို႔လိုက္တာျဖစ္ကာ လတိုင္းလည္းဒီလိုပို႔ေနက်။
ပို႔လိုက္တိုင္း မိုက္ခ္ကပဲ သြားယူေပးကာ ျမန္မာျပည္က စားစရာမ်ားအား နန္းဦး က ျမန္မာဆန္ဆန္ ခ်က္ျပဳတ္ေပးလွ်င္ မလႊတ္တမ္းအားေပးတတ္သူ။
နန္းဦး တို႔ အိမ္ေထာင္သည္ေတြနဲ႕စာရင္ မိုက္ခ္လို လူလႊတ္က တစ္ခ်ိန္လုံးအားယားေနကာ သူဖြင့္ထားေသာ tatooဆိုင္ေလးသည္လည္း စိတ္ပါရင္ထဖြင့္ မပါတဲ့အခ်ိန္ဆို ပိတ္ထားတတ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း နာမည္ရၿပီးသားသူမို႔
ဘယ္ခ်ိန္ထဖြင့္ဖြင့္ ေဖာက္သည္ျပည့္ေနၿမဲ။
“မင္းတကယ္ လိုက္မွာလား မိုက္ခ္ ဟိုမွာတစ္လလုံးေနမွာကို မင္းဆိုင္က တစ္လလုံးပိတ္ထားရမွာ ေဖာက္သယ္ ပ်က္မွာမပူဘူးလား”
“မပူပါဘူး မဟုတ္ေတာင္ အလုပ္မရွိအလုပ္ရွာၿပီး ဖြင့္ထားတာ အခ်ိန္တန္ငါ့မာမီ ကုမၸဏီ ငါရမွာ ၿပီးရင္
အဘိုးႀကီး မစားရက္မေသာက္ရက္စုထားတဲ့လစာေတြအျပင္ ပင္စင္အက်ိဳးကိုပါ ခံစားရဦးမွာ မပူဘူးလုံးဝ”
ထိုသို႔ ဆိုလွ်င္ မိုက္ခ္အား ေပါ့ေပါ့ေနေပါ့ေပါ့စားဟု ထင္ရေသာ္လည္း
မဟုတ္ျပန္ပါ။
စီးပြားေရေမဂ်ာ ဒီပလိုမွာႏွင့္ေက်ာင္းၿပီးထားကာ IQမွာ 148ထိရွိကာ
ဘာပဲသင္သင္ တတ္ျမႇောက္လြယ္သူျဖစ္သည္။
“ေမြးရက်ိဳးနပ္တဲ့သား”
“အန္ကယ္ ဗန္ပိုင္းယား”
“အန္ကယ္က ဘာလဲ ဝီလီ”
ဝီလီက ခုဏနန္းဦးေျပာတာကို အေသမွတ္ထားကာ မိုက္ခ္အားစေနျခင္း။
ၾကည္သူက သူ႕ေဘးမွ ပဲျပဳတ္ထမင္းဆီဆမ္းႏွင့္ အမွ်င္ေသးေသးေလးလုပ္ထားေသာ ငါးေျခာက္ေလးမ်ားအား
လက္ပုတိုေလးျဖင့္ တစ္လုပ္ၿပီးတစ္လုပ္သြပ္ေနေသာ ဝီလီအား နားမလည္စြာေမးလိုက္သည္။
“ေပေပ ကေျပာတယ္ ျဖဴျဖဴႀကီးဆို ဗန္ပိုင္းယားတဲ့”
“ေတြ႕လားေျမ့ သူတို႔သားအဖေတြ ငါ့ကို ဝိုင္းၿပီး နိပ္ကြပ္ထားၾကတယ္”
“ေက်လိဳက္ေတာ့ မဟုတ္လည္း မင္း ငါ့အိမ္သူလက္ရာကို တစ္ၿဖဲႏွစ္ၿဖဲ လာစားေနတာပဲကို”
“မင္း အူတိုေနတာမွလား ဟားးးဟား”
“ျဗန္း”
“ကိုကို ေနာ္ အစာစားေနရင္ ေခြးေတာင္ မရိုက္ေကာင္းဘူး”
“နန္းဦး ရာ မင္းေျပာမွ ငါကေခြးေလာက္ေတာင္ အျဖစ္မရွိဘူး ျဖစ္သြားၿပီ”
“ေတာင္းပန္ပါတယ္ မိုက္ခ္ရာ
က်ေတာ္က ေျပာခ်င္ေဇာအားႀကီးသြားတာ ကိုကို ျပန္ေတာင္းပန္လိုက္”
ၾကည္သူက တမင္တကာ မ်က္ႏွာႀကီး အိုဇာခ်ထားေသာ မိုက္ခ္ ဘက္လွည့္ကာ
“ေဆာရီး ေဟ့ေကာင္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ဖိုးငါခံမယ္ ရၿပီလား”
“ရန္သူေတာင္ အလံျဖဴျပရင္ ေက်ေအးေသးတာပဲ ခြင့္လႊတ္တယ္ ကြာ ဟားးးဟား”
“နားရင္းျပန္အုပ္ခ်င္လာၿပီ”
နန္းဦး ဆီမွ မ်က္ေစာင္းဒိုင္းကနဲက်လာသျဖင့္ စိတ္ကူးထဲတြင္သာ ေဆာ္ပေလာ္တီးလိုက္ရသည္။
အစားမက္ေသာ ဝီလီလုံးေလးက
ထမင္းဆီဆမ္းကိုသာ ငုံ႕စားေနကာ
ႏြားနို႔ ခြက္ပင္ လက္လွမ္းေနၿပီျဖစ္သည္။
နန္းဦး မွာသာဟိုလူ႕ပန္းကန္ထဲ လွမ္းထည့္ေပးဒီလူ႕ပန္းကန္ထဲ ဝိုင္းထည့္ေပးႏွင့္ ဗ်ာ မ်ားေန၏။
“လာ ဝီလီနဲ႕ ဘီလီ စားၿပီးရင္
အျပင္သြားမယ္ မင္းတို႔ေပေပကို လႊတ္လႊတ္လပ္လပ္စားပါေစဦး”
နန္းဦး က အၿပဳံးျဖင့္
ကိုကို႔ အလိုက္သိမႈအားအသိအမွတ္ျပဳလိုက္သည္။
ကေလးျပဳစုရတာ တစ္ေယာက္တည္းေတာင္မလြယ္ေပမယ့္ ကိုကို႔ ၏ အလိုက္သိေဖးမမႈေၾကာင့္
သားေလးႏွစ္ေယာက္ကို လူလားျမႇောက္ေအာင္ပ်ိဳးေထာင္နိုင္ခဲ့သည္။
ကေလးေနမေကာင္းတဲ့အခါ နန္းဦးက အိပ္ေရးပ်က္လွ်င္ မနက္လင္းေသာအခါ အခ်က္အျပဳတ္ကိစၥမ်ားကို ကိုကိုကပင္ ကူတာမ်ိဳး။
စိတ္ပင္ပန္းလာတဲ့အခါ
ရင္ခြင္ႏြေးႏြေးထဲ ဆြဲေပြ႕ကာ
နဖူးေလးဖြဖြနမ္းလ်က္ႏွစ္သိမ့္တာမ်ိဳး။
နန္းဦး အစပိုင္းတြင္ အခ်ိန္ေကာင္းကို လႊဲေခ်ာ္ခဲ့တာ ကလႊဲရင္
တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ လူေ႐ြးမွန္ခဲ့ၾကပါသည္။
စားေသာက္ေဆးေၾကာၿပီးသည္ႏွင့္
ေန႕လည္စာ တစ္ခါတည္း ခ်က္ဖို႔လုပ္လိုက္သည္။
နန္းဦး က ကိုယ္တိုင္လုပ္ထားေသာ ၾကက္ဥ တိုဟူးအား အျပားေလးလွီးကာ ဆီျဖင့္ ျပန္ေၾကာ္လ်က္ အသီးအ႐ြက္အခ်ိဳ႕ႏွင့္ ခ်ိဳခ်ဥ္ လုပ္လိုက္သည္။
ထမင္းတစ္အိုးေပါင္းကာ
ဝက္သားအခ်ိဳ႕အား ေပါင္းအိုးျဖင့္ ကေလးေတြစားလို႔အေနေတာ္ျဖင့္ေအာင္ထည့္ေပါင္းထားလိုက္သည္။
မုန္ညင္းအား ေဆးေၾကာၿပီး စားခါနီမွ ဆီခ်က္နဲ႕ င႐ုပ္ေကာင္းမႈန့္အနည္းငယ္ ခတ္ကာ ခ်က္ရန္ အသင့္ျပင္ထားလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ဝီလီ ဘီလီအား ေရခ်ိဳးေပးရန္ အိမ္ျပင္ထြက္လာေတာ့
သစ္ပင္ပုေလးေအာက္တြင္
ေဆာ့ကစားေနေသာ သားအဖသုံးေယာက္အား အသံမေပးပဲ အိမ္ေရွ႕ဝရံတာတြင္ထိုင္ကာ
ထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
usတြင္ နန္းဦး တို႔ျဖစ္တည္မႈသည္ ျမဴတစ္မႈန္စာ ေသးငယ္လွေပမယ့္
နန္းဦး အတြက္ေတာ့ျပည့္စုံတာထက္ကိုပိုပါသည္။
ဒီလိုေပ်ာ္႐ႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမ်ိဳး ဘဝမွာ မရွိေလာက္ေတာ့ဘူးထင္ခဲ့တာ။
သားေလးႏွစ္ေယာက္အား သစ္ပင္ပုေလးေအာက္တြင္ ထားခဲ့ကာ
ကိုကိုက နန္းဦး ဆီေလွ်ာက္လာ၏။
“ဘာေတြ ၿပဳံးေနတာလဲေဝ”
“ကိုကိုတို႔ သားအဖေတြၾကည့္ေကာင္းလို႔ေလ”
“ျမန္မာျပည္ေရာက္ရင္
ဝီလီ ဘီလီကို ဘြားတို႔ဆီထား ခဲ့ၿပီး ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္တည္း ခရီးေတြထြက္ရေအာင္”
“အင္းကိုကို
ခုခ်ိန္ေလာက္ဆို ေဖႀကီးလည္း က်ေတာ့တို႔ကို ခြင့္လႊတ္ေလာက္ၿပီေပါ့ေနာ္”
“ခြင့္မလႊတ္ေသးလည္း ကိုယ္က
ဒူးေထာက္ဆို ေထာက္ၿပီး ေတာင္းပန္ေပးမွေပါ့ေဝ “
နန္းဦး က မုတ္ဆိတ္ေမႊးမ်ားျဖင့္
ၾကမ္းရွရွ ျဖစ္ေနေသာ ေမးခ်ိဳင့္အား ေမာ့နမ္းလိုက္လွ်င္
“ေပေပ ဒယ္ဒယ့္ကို အာဘြားေပးေနၿပီ”
ဟု သံၿပိဳင္ေအာ္ကာ
ျဖဴမဲေလးႏွစ္ေကာင္မွာ
နန္းဦး တို႔ဆီ လုံးတစ္ ေနေအာင္ေျပးလာေလသည္။
************
ေလဆိပ္တြင္ နန္းဦး က ဝီလီ့ကို ခ်ီကာ ကိုကို က ဘီလီ့ကို ခ်ီထားေလသည္။
မိုက္ခ္က လက္ေဆာင္ေပးရန္ပစၥည္းမ်ားထည့္ထားေသာ ခရီးေဆာင္ အိတ္ႀကီးႀကီး သုံးလုံးအားတင္လ်က္ ခရီးေဆာင္အိတ္မ်ားေနာက္တြင္ ေပ်ာက္ကြယ္ေနရေလသည္။
သူ႕ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းဆို၍ ေဘးလြယ္ အိတ္ေလးသုံးလုံးသာပါကာ
ခရီး ေဆာင္အိတ္တစ္လုံးသည္ ဘီလီႏွင့္ ဝီလီတို႔၏ ပစၥည္းျဖစ္သည္။
က်န္ႏွစ္အိတ္မွာ နန္းဦး ႏွင့္ ကိုကို၏အသုံးအေဆာင္နည္းနည္းသာပါကာ က်န္ပစၥည္းမ်ားမွာ ဟိုလူ႕လက္ေဆာင္ေပးရန္ ဒီလူ႕လက္ေဆာင္ေပးရန္ဟုဆိုကာ နန္းဦး ဝယ္ထည့္လာသည္မ်ားျဖစ္သည္။
“ေဟာ ဟိုမွာ ဦး နဲ႕ အစ္ကို ညီဘြားကိုကို”
နန္းဦးက အရင္ျမင္ကာ ဦးေလးၾကည္သာဘုန္းသည္လည္း နန္းဦး တို႔အား ျမင္သြားသည္မို႔
လူအုပ္ထဲ တိုးေဝွ႕ကာ နန္းဦး တို႔ဆီေလွ်ာက္လာေလသည္။
“ဝါး ဒါ ဝီလီ ဘီလီမွတ္တယ္”
ဓာတ္ပုံထဲမွာ ထက္ တစ္တုတ္ ၍ ခ်စ္စရာေကာင္းေနေသာ
ဝီလီ ဘီလီအား ၾကည့္လ်က္ ဦးေလးၾကည္သာဘုန္းက
ဘယ္သူ႕အရင္လွမ္းခ်ီရမလဲ ျဖစ္ေန၏။
ေနာက္မွ ေရာက္လာေသာ ညီဘြားက သူ႕ထက္အေရာင္ရင့္ေသာ ဝီလီအား လွမ္းခ်ီလိုက္သည္။
ဝီလီေလးက နန္းဦး အားတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ နန္းဦး ကေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္ႏွင့္ ညီဘြားဆီအသာတၾကည္ လိုက္သြားေလသည္။
ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ ေခ်ာကလစ္ေရာင္အသားအေရႏွင့္ ကေလးေလးအား ေလဆိပ္မွ လူတခ်ိဳ႕မွာ သိသိသာ သာၾကည့္သြားကာ ခ်စ္စရာေလးဟု ေရ႐ြတ္သြားကာ ကိုကို႔လက္အား ခ်ိတ္တြဲထားေသာ နန္းဦး တို႔စုံတြဲအား
အထူးအဆန္းႏွယ္ၾကည့္သြားၾကသည္။
ဘီလီေလးက လူနည္းနည္းစိမ္းကာ
ဦးေလး ၾကည္သာဘုန္း ေခၚေတာ့မလိုက္ခ်င္။
“ဘိုးေလး ေလ ဘီလီ လိုက္သြားလို႔ရတယ္”
နန္းဦး ေျပာမွ လိုက္ခ်င္မလိုက္ခ်င္ျဖင့္ လိုက္သြားေလသည္။
“ေရာ့ ဒီမွာကားေသာ့ ေ႐ႊေဆာင္က လမ္းေတြကိုေတာ့ မွတ္မိေသးတယ္မွလား”
ၾကည္သူက ဦးေလး ၾကည္သာဘုန္းေပးလိုက္ေသာ
ကားေသာ့အားလွမ္းဖမ္းလိုက္ကာ
“သိပ္မွတ္မိတာေပါ့ ဘိုးေလး”
“ကေလး ရွိေနလို႔ေနာ္ မဟုတ္ရင္ခရီးေရာက္မဆိုက္ဆဲၿပီးေနၿပီ “
“ဆဲတာမေကာင္းဘူး ဘိုးေလး”
မိမိလက္ထဲ ေရာက္ေနေသာ မ်က္လုံးျပာေလးႏွင့္ ၾကည္သူအငယ္စားေလးေၾကာင့္ ဦးေလးၾကည္သာဘုန္း၏ တင္းေနေသာ မ်က္ႏွာမွာ ခ်က္ခ်င္း ေလ်ာ့သြားကာ တဟားဟားေအာ္ရယ္ေတာ့သည္။
“မင္းလည္း မင္းဒယ္ဒီလိုပဲ မလြယ္ေၾကာေလးေနမွာ ဟားဟား
သြားၿပီေနာ္ မင္းတို႔အဆင္ေျပသလိုလိုက္ခဲ့ၾက”
ဦးေလးၾကည္သာဘုန္းႏွင့္ ညီဘြားမွာ
ကားတစ္စီးႏွင့္ ဝီလီ ဘီလီအားေခၚကာ ေရွ႕မွ ထြက္သြားေလသည္။
“ငါ့လည္း သတိရၾကပါဦးဟ”
ခရီးေဆာင္အိတ္သုံးလုံးျဖင့္ ကမၻာပ်က္ေနသူ မိုက္ခ္က စိတ္တိုသံျဖင့္ လွမ္းေအာ္ေျပာေလသည္။
“ေမ့ေနတာ ဟား ငါတစ္လုံးဆြဲလိုက္မယ္ မင္းႏွစ္လုံးသယ္ခဲ့ “
ၾကည္သူက မိုက္ခ္အားေျပာကာ
ခရီးေဆာင္အိတ္တစ္လုံးႏွင့္ နန္းဦး အား တစ္ဖက္မွဆြဲကာ
ဦးေလးၾကည္သာ ဘုန္းထားခဲ့ေသာ ကားဆီေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။
“မင္း လမ္းမွတ္မိေသးရဲ႕လားေျမ့”
“မင္းလိုမွတ္ေနလားဟ ငါကဒီမွာေမြးၿပီးဒီမွာ ႀကီးလာတဲ့ေကာင္ကြ”
“ကိုကို ဒီလမ္းမွဟုတ္ရဲ႕လား”
“ဟားးးဟား”
ေ႐ႊေဆာင္သည္ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္နဲ႕စာလွ်င္ ဇိမ္ခံအထပ္ျမင့္ အေဆာက္အအုံမ်ားလည္း ပိုမ်ားကာကာ
လမ္းေတြမွာ လည္း ပိုမို ေခ်ာမြတ္လာ၏။
သို႔ေသာ္လည္း ငယ္ငယ္ကတည္းက ဒီၿမိဳ႕မွာ ေမြးဒီၿမိဳ႕မွာ ႀကီးျပင္းလာေသာၾကည္သူသည္ လမ္းေတာ့မွားစရာအေၾကာင္းမရွိပါ။
“အင္း မမွားဘူးပဲ”
နန္းဦး က ကားေမာင္းေနေသာ
ၾကည္သူ ပခုံးအားေမွးမီကာ
လိုက္ပါလာေလသည္။
မိုက္ခ္က ကားေနာက္ခန္းတြင္ ခုံႏွစ္လုံးအား ကတ္လန့္ျဖတ္ႀကီး လွဲအိပ္ကာ
လိုက္လာေလသည္။
ေခမာၿမိဳင္အိမ္ႀကီးသည္ ေဆးအသစ္ထပ္သုတ္တာက လႊဲလွ်င္ အရင္ကလို မေျပာင္းမလဲ။
အသင့္ဖြင့္ထားေသာ ၿခံတံခါးဆီမွ
အနက္ေရာင္ကားေလးမွာ
ေပၚတီေအာက္သို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ဝင္သြားေလသည္။
“ဝါးးးးအီးးးး”
“ေပေပ့ဆီ ျပန္မယ္
ေပေပေရ”
“တိတ္ပါ ဘီလီရဲ႕အီးးးအင့္
ဝီလီလည္းျပန္မယ္”
ဝီလီအား ေခ်ာ့ေနေသာ ဘီလီမွာ
သူပါဝမ္းနည္းလာကာ ေရာငိုျပန္သည္။
ၾကည္သူတို႔မွာ
ကားေပၚတီေအာက္
ေရာက္သည့္တိုင္ ထြက္လာႀကိဳသူတစ္
ေယာက္မွမရွိတာမို႔ အံ့ၾသေန၏။
ခါတိုင္းဘယ္ကလာလာ တစ္မိသားစုလုံး စုၿပဳံႀကိဳေနက်မိဳ႕
အနည္းငယ္ေနသားမက်။
ကို႔အထုပ္ကိုယ္ဆြဲကာ အိမ္ထဲေရာက္မွ
အေျဖေပၚေတာ့သည္။
ဝီလီႏွင့္ ဘီလီ ငိုပြဲဆင္ေနတာ
ဝိုင္းအုံေခ်ာ့ေနလို႔ ျဖစ္ပုံရသည္။
“ေဟာ…ဟိုမွာ မင္းေပေပ နဲ႕ ဒယ္ဒီလာၿပီ”
“အီးးးေပေပ့”
ႏွစ္ေယာက္သံၿပိဳင္ေအာ္ကာ
နန္းဦး ေျခေထာက္အားတစ္ဖက္စီေျပးဖက္ၾကေလသည္။
“မင္းတို႔သား ႏွစ္ေယာက္က ကားထဲမွာတည္းက မင္တို႔ မပါလာလို႔ ငိုမဲ့မဲ့ ျဖစ္ေနတာ ငါတို႔ကိုမ်ား ျပန္ေပးသမားေတြထင္ေနသလားမသိဘူး
အိမ္လိုက္လာမွာလို႔ ေျပာၿပီးေခ်ာ့ေခၚတာ အိမ္ေရာက္လို႔ ခဏေလးပဲရွိေသး ႏွစ္ေယာက္လုံးထငိုေတာ့တာ”
“ဘာလို႔ ငိုရတာလဲ ဝီလီနဲ႕ ဘီလီရဲ႕
ဒါ သားတို႔ ဘြားဘြားႀကီ
ေဟာဒါက ဘြားဘြားဥ ေလ
ဓာတ္ပုံမွာ ေတြ႕ဖူးသားပဲကို”
“ေပေပတို႔မပါေတာ့ ဝမ္းနည္းတာေပါ့လို႔ အိ..”
“႐ႊတ္”
“ၾကည့္စမ္း ႏွပ္ခ်ီးေတြပါေပလို႔”
“ေခ်ာလာ ခန့္လာလိုက္တာ နန္းဦးေလးရယ္ ကေလးအေဖလို႔ေတာင္မထင္ရဘူး”
“ေဒၚေဒၚဥလည္း ပိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလာပါတယ္ဗ် ဒါနဲ႕ စန္းစန္းတစ္ေယာက္ မေတြ႕ပါလား”
“နန္းဦး ေလးတို႔ လာမယ္ဆိုလို႔ သူ႕ေယာက်ာ္းနဲ႕ေစ်းလႊတ္ထားတယ္”
“သူ႕ေယာက်ာ္း”
“ေၾသာ္ နန္းဦးတို႔ကို မေျပာျဖစ္တာ
ၾကည့္စမ္း ေရွ႕တစ္ႏွစ္က ေနာက္ေခၚထားတဲ့ ဒရိုင္ဘာ အသစ္ေလးနဲ႕
အေၾကာင္းပါၿပီး နန္းဦး တို႔ အိမ္ေဘးဘက္မွာ အိမ္ေလးတစ္လုံးေဆာက္ၿပီး ထားေပးထားတယ္ေလ”
“ေၾသာ္ စန္းစန္းေတာင္ အ႐ြယ္ေရာက္ေနမွကိုး”
“က်ဳပ္လည္း ႏႈတ္ဆက္ၾကပါဦးေတာ္”
“ဘြားဆီကိုပဲ လာတာ ဘြားက အဓိက လူပဲကို”
နန္းဦး က သူ႕မူပိုင္ ေ႐ႊဘီးႀကီးအား
သိသိသာသာျဖဴေဖြးေနၿပီျဖစ္ေသာ
ဆံထုံးတြင္ စိုက္ထားေသာ
ဘြားဘြားထိပ္တင္မိုးေရွ႕တြင္ ပုံ႕ပုံ႕ေလး ထိုင္လ်က္ ေပါင္ေပၚေမွးတင္လိုက္သည္။
“ေျမးေလးတို႔ မိသားစုကို ခုလို ေပ်ာ္ ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္နဲ႕ ျမင္ရေတာ့ ဘြားျဖင့္ စိတ္ခ်မ္းသာလိုက္တာကြယ္
ဒါေတြအားလုံးနန္းဦးေလးေၾကာင့္”
“ကိုကို႔ေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္ဘြားရယ္ ကိုကိုက က်ေတာ္တို႔သားအဖကို
မ်က္ႏွာေတာင္ အညွိုးခံတာမဟုတ္ဘူးဘြားရဲ႕”
“စကားေတြမ်ားေနလိုက္တာ
ဥ ေရ အလုပ္သမားေကာင္ေလးေတြကို
ပစၥည္းေတြဟို ဘက္အိမ္ ေ႐ႊ႕ခိုင္းလိုက္ပါဦး ဧည့္သည္ကိုလည္းအခန္းဆီပို႔ေပးလိုက္ကြယ္ ေျမးတို႔အိမ္ကို
ေန႕တိုင္းရွင္းေပးထားတာကြဲ႕”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဘြား”
နန္းဦး က ကိုကိုနဲ႕ ပထမဆုံးအမွတ္တရ ရွိခဲ့တဲ့အခန္းတြင္ေနခ်င္သည္မို႔
ဟိုဘက္အိမ္တြင္ မိုက္ခ္ ကိုပဲထားကာ
နန္းဦး တို႔က ေခမာၿမိဳင္ပင္မေဆာင္ႀကီးတြင္ပင္ေန၏။
မိုက္ခ္အား
ဦးေလးၾကည္သာဘုန္းႏွင့္ ညီဘြားလက္သို႔ ဝကြက္အပ္လိုက္ကာ
ကေလးႏွစ္ေယာက္မွာ ဘြားႏွင့္ အဖြဲ႕က်ကာ ေဒၚေဒၚဥ စန္းစန္းတို႔ႏွင့္ရင္းႏွီးေနၿပီမို႔ စိတ္ခ်လက္ခ် လႊတ္ထား၍ရၿပီျဖစ္သည္။
ေ႐ႊေဆာင္ေရာက္ၿပီး တစ္ပတ္အၾကာ
နန္းဦး ႏွင့္ ကိုကို က ကြၽန္းလွသို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။
ေရနံေခ်းဝလ်က္ သြပ္မိုးပ်ဥ္ကာ အိမ္ေလးသည္ အရင္ကလို မေျပာင္းလဲ။
ေသာ့မခတ္ထားေသာ ၿခံတံခါးေလးအား
အသာတြန္းဖြင့္ဝင္လိုက္ကာ
ဇီဇဝါ ပင္ပုေလးမ်ားေရွ႕တြင္နန္းဦးက
ထိုင္ခ်လိဳက္သည္။
“ကိုကို႔ကို လြမ္းလို႔ စိုက္ခဲ့တဲ့ အပင္ေတြေပါ့ကိုကို”
“ကိုယ္ က ဒီအပင္ေလးေတြျမင္ေတာ့
အပင္နားမွာ ပုဆိုးအနားၿပဲေလးနဲ႕
ပုံ႕ပုံ႕ေလးထိုင္ၿပီး ေျမဆြေနတဲ့ အဘိုးႀကီးေပါက္စေလးကို သတိရတယ္”
“ကိုကိုေနာ္”
“သား”
ၿခံဝဆီမွ ေစ်းခ်င္းေတာင္းေလးအား
ေျမႀကီးသို႔ လႊတ္ခ်ကာ
အံ့ၾသတႀကီးျဖစ္ေနေသာ
ေမႀကီးဆီ နန္းဦး ေျပးဖက္လိုက္သည္။
“ေမႀကီး”
“သား..သားရယ္ လြမ္းလိုက္တာ”
“ေဖႀကီးေရာ ေမႀကီး သားေဖႀကီးကို ေတာင္းပန္ဖို႔လာတာ “
“လာပါ သားရယ္ အိမ္ေပၚအရင္သြားရေအာင္ ေမာင္ၾကည္သူ လာေလ
သားေဖႀကီးက သားကို ခြင့္လႊတ္တာ ၾကာပါၿပီကြယ္
ခဏေနမွ ျပန္ေရာက္မယ္
သက္ႀကီး ပူေဇာ္ပြဲသြားတာ မင္းမမလည္းပါသြားတယ္
ကေလး ကေလးေတြေရာ”
“သားမွာ ကေလးေတြရွိတာသိတာလား”
“အစ္မႀကီး ထိပ္တင္မိုးက သားတို႔ ဓာတ္ပုံေတြနဲ႕ ကေလးဓာတ္ပုံေတြ သားမမကေနတစ္ဆင့္ေပးေနက်ေလ
သားမမက ခုသီတင္းကြၽတ္ပိတ္ရက္မို႔ ကြၽန္းလွေရာက္ေနတာ ေ႐ႊေဆာင္မွာပဲေနတာေလ
ေခမာၿမိဳင္နဲ႕လည္း အဆက္အသြယ္မျပတ္ခဲ့ဘူး”
“က်ေတာ္ က က်ေတာ့ ကို ေဖႀကီးက ခြင့္မလႊတ္ေလာက္ဘူးထင္တာ
အီးးးးး”
“ေဝ..ရယ္ ဘာလို႔ငိုတာလဲ ကေလးအေဖေတာင္ျဖစ္ေနၿပီကို”
“ကေလးအေဖလည္း ေမႀကီးေဖႀကီးတို႔ရဲ႕ ကေလးပဲကို ငိုမွာေပါ့ အီးးးး”
“အဟမ္း”
ငိုတဲ့သူကငို ပခုံးကိုင္ကာ
ေခ်ာ့သူက ေခ်ာ့ႏွင့္ အိမ္ေပၚတက္လာေသာ ဦးရေဝေအာင္ေသာင္း က ေခ်ာင္းဟန့္ကာ အသံျပဳလိုက္သည္။
“ေဖ ေဖႀကီး”
“ခုမွ ဘာေဖႀကီးလဲ ဘယ္မွာလဲ ငါ့ေျမးေတြ ငါ့သားက ငါ့ကို အဆက္အသြယ္ ျဖတ္တာ အားမရလို႔ ငါ့ေျမးေတြနဲ႕ပါ ျဖတ္တာလား”
“ေဖႀကီး က်ေတာ့ကို မုန္းေနတယ္ ထင္တာ အီး…ေတာင္း ပန္ပါတယ္ သားေတာင္းပန္ပါတယ္”
ရပ္ေနေသာ ဖခင္ေရွ႕တြင္ ပုံ႕ပုံ႕ေလးထိုင္ကာ ေျခေထာက္အား လွမ္းဖက္ေတာ့
မ်က္ရည္စက္တခ်ိဳ႕သည္
ပုဆိုးစတြင္စိုလူးကုန္၏။
ရေဝႏြယ္ဦး က ေမႀကီးအား လက္တစ္ဖက္အား ခ်ိတ္တြဲကာ ထိုျမင္ကြင္းအား ၿပဳံး၍ၾကည့္ေန၏။
ၾကည္သူမွာ နန္းဦးအား ဝင္ေခ်ာ့ရမလို ဆြဲရမလိုႏွင္ ေဝခြဲမရစြာထိုင္မရထမရ။
“ထေတာ့ သားသမီး ကို မုန္းတဲ့ မိဘရယ္လို႔ မရွိဘူးသား “
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဖႀကီးရယ္”
“ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္လာရင္
ကေလးေတြပါေခၚခဲ့”
“ဟုတ္ကဲ့ေဖႀကီး”
နန္းဦး မွာ စိတ္ခံစားခ်က္အေတာ္မ်ားသြားတာမို႔
ေန႕လည္စာပင္သိပ္မစားနိုင္။
ဘီလီဝီလီက နန္းဦး တို႔ႏွင့္
ညအိပ္ညေနမခြဲဖူးတာမို႔
ကြၽန္းလွ မွ ေန႕ခ်င္းျပန္ ျပန္ရမည္မို႔
အိမ္တြင္ အလြမ္းေျပေအာင္ပင္မေနရ။
မျပန္ခင္ ကြၽန္းလွရွိ ကိုကို႔အိမ္ခဏဝင္ကာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ခန့္က ဆုံးသြားၿပီျဖစ္ေသာ မီးခိုး၏ အုတ္ဂူေလးအား ဝင္ၾကည့္ခဲ့သည္။
နန္းဦး ၏ အသက္အား ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ရွင္ ေစခဲ့ေသာ ကိုညိုေခၚမီးခိုးသည္ ကြၽန္းလွကို ေရာက္ၿပီးတည္းက
ဘယ္လိုမွေ႐ႊေဆာင္ျပန္ေခၚမရကာ
ကြၽန္းလွမွာပင္ ေခါင္းခ်သြားခဲ့သည္။
နန္းဦး တို႔ ႏွစ္ေယာက္၏
အခ်စ္ဆုံမွတ္ ျဖစ္ေသာ
ေတာင္ေတာ္ဦး ဆီ မျဖစ္မေနေရာက္ခဲ့ေသးသည္။
“သိလားေဝ မိန္းကေလးဝတ္စုံေလး နဲ႕ ေဝဒီေစာင္းတန္းကေန တက္လာေတာ့
ဟ ဒီေကာင္မေလး လွလိုက္တာဆို ၿပီး ကိုယ္ လိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တာ”
“ဒါဆို ကိုကိုက က်ေတာ့ကို ဒီေစာင္းတန္းေလးကေန စခ်စ္ခဲ့တာေပါ့”
“ကိုယ္မေျပာတတ္ဘူး
မင္းေဘးမွာ ပခုံးတင္လိုက္လက္တင္လိုက္ လုပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေတြကို
တအားစိတ္တိုခဲ့တာ “
“ဟီးး”
စကားေျပာရင္း ဘုရားရင္ျပင္ဆီေရာက္ေတာ့ ကိုကိုက နန္းဦး နဲ႕
မ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္၏။
“ဘုရားေတြ ဘာသာေရးေတြ ကိုယ္ အယုံအၾကည္မရွိဘူးဆိုတာေဝသိလား
ဒါေပမယ့္ ေဝနဲ႕ စေတြ႕ခဲ့တဲ့ ဒီေတာင္ေတာ္ဦး ဘုရားကိုေတာ့
ကိုယ္ အၿမဲ စိတ္ထဲကေနေက်းဇူးတင္ခဲ့တယ္ ေဝဟာ ကိုယ့္အတြက္ ဘုရားေပးတဲ့ဆုလာဘ္
ကိုယ့္လို ဆိုက္ကိုေကာင္ကို
ေပ်ာ္႐ႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ရပ္ဝန္းေလးတစ္ခု ေပးတဲ့အတြက္ ေဝ့ကို
ေက်းဇူးအရမ္းတင္တယ္ ။ “
“က်ေတာ္လည္း က်ေတာ့ကို ခ်စ္ေပးၿပီး ထီးလိုအရိပ္မိုးေပးတဲ့အတြက္
ဒီေမးခ်ိဳင့္ေလးကို
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကိုကို”
ခ်စ္သူႏွစ္ဦး၏ ခ်စ္ျခင္းသံစဥ္ႏွင့္အတူ ဘုရားမွ ဆည္းလည္းသံတခြၽင္ခြၽင္သည္လည္း
ေကာင္းခ်ီးေပးသည့္ႏွယ္
သာယာစြာပ်ံ့လႊင့္ေနလ်က္။
***********
ေ႐ႊေဆာင္ျပန္ေရာက္ေသာ အခါ
ကေလးမ်ားအားေခၚလ်က္ ကြၽန္းလွတစ္ေခါက္ျပန္လာကာ
ကန္ေတာ့ဖြယ္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္
တစ္ေခါက္ျပန္လာကန္ေတာ့ခဲ့သည္။
ဘီလီက ကိုကို႔ပုံတူမို႔ မထူးဆန္းေပမယ္
ေခ်ာကလက္လုံး ဝီလီေလးမွာ ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ႏွစ္ေခါက္ျပန္ၾကည့္ခံရသည္။
ဝီလီေလးေၾကာင့္ပင္ နန္းဦး တို႔ usမွ အေျခ ခ်ဖိဳ႕ရန္ ပိုေသခ်ာသြားခဲ့သည္။
usမျပန္ခင္ ကိုကို႔ မာမီအား သြားေရာက္ကန္ေတာ့ခဲ့ေသာ္လည္း
အေတြ႕မခံသျဖင့္ အလႉေငြမ်ားသာ ရိပ္သာသို႔ လႉဒါန္းခဲ့ရသည္။
ထို႔ေနာက္ ဦးေအာင္ဘြားမွတစ္ဆင့္
ဦးေလး ၾကည္သာေမာင္ႏွင့္ ဦးေလး မင္းေမာင္ေမာင္တို႔ရွိေသာ
ပန္းမ႐ြာတြင္
ေဆးေပးခန္းတစ္ခု အတြက္
အလႉေငြ စီစဥ္ေပးခဲ့သည္။
ကိုကိုစီစဥ္ထားသလို
ကိုကိုနဲ႕နန္းဦး သီးသန့္ခရီးမထြက္ခဲ့ေပမယ့္ နန္းဦး အတြက္
အိမ္ျပန္ခရီးစဥ္သည္ စိတ္ေက်နပ္ဖြယ္ ၿပီးျပည့္စုံခဲ့ပါသည္။
အျပန္လမ္းတြင္
ေပါ့ပါးျခင္းႏွင့္အတူ
နန္းဦး အခ်စ္ဦး ႏွင့္ အခ်စ္ဆုံးတို႔သည္
နန္းဦး ေဘးတြင္ ငိုက္မ်ဥ္းလ်က္ပါလာခဲ့ၾကသည္။
တျဖည္းျဖည္း ေဝး၍ ေဝး၍
က်န္ခဲ့ေသာ အမိေျမအား
တစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့
ျပန္လာျဖစ္လိမ့္မည္။

**************

The end

မိုခ်ီ(ခတၱ လူ႕ျပည္)

အဆုံးထိ လိုက္ပါဖတ္ရႉေပးၾကတဲ့အတြက္ အလုံးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်

ေနာက္တစ္ပုဒ္ကို boy loveကိုမွ
Horrorပုံစံေလး tryျဖစ္မွာပါ
ဖတ္ေပးၾကပါဦး

Tags: read novel Wrong Time Right Person(Completed) part30end (zawgyi), novel Wrong Time Right Person(Completed) part30end (zawgyi), read Wrong Time Right Person(Completed) part30end (zawgyi) online, Wrong Time Right Person(Completed) part30end (zawgyi) chapter, Wrong Time Right Person(Completed) part30end (zawgyi) high quality, Wrong Time Right Person(Completed) part30end (zawgyi) light novel, ,

Related Series

Novel Á€”Á€¾Á€Œá€¯Á€¶Á€¸Á€Žá€¬Á€¸Á€–Á€¼Á€„Á€·Á€ºá€Á€Šá€ºá€‘Á€¬Á€¸Á€Žá€±Á€¬ (Completed)
Á€”Á€¾Á€Œá€¯Á€¶Á€¸Á€Žá€¬Á€¸Á€–Á€¼Á€„Á€·Á€ºá€Á€Šá€ºá€‘Á€¬Á€¸Á€Žá€±Á€¬ (Completed)
Chapter 32
7.8
Novel Behind The Limelight
Behind The Limelight
Chapter 51
7.8
Novel Á€›Á€¾Á€±Á€¸Á€Á€±Á€Á€ºá€Žá€­Á€¯Á€·Á€€Á€°Á€¸Á€•Á€¼Á€±Á€¬Á€„Á€ºá€¸Á€•Á€¼Á€®Á€¸Á€”Á€±Á€¬Á€€Á€ºá€•Á€±Á€«Á€€Á€ºá€…Á€®Á€Œá€±Á€¸Á€™Á€»Á€¬Á€¸Á€¡Á€¬Á€¸Á€•Á€¼Á€¯Á€…Á€¯Á€•Á€»Á€­Á€°Á€¸Á€‘Á€±Á€¬Á€„Á€ºá€Á€¼Á€„Á€ºá€¸
Á€›Á€¾Á€±Á€¸Á€Á€±Á€Á€ºá€Žá€­Á€¯Á€·Á€€Á€°Á€¸Á€•Á€¼Á€±Á€¬Á€„Á€ºá€¸Á€•Á€¼Á€®Á€¸Á€”Á€±Á€¬Á€€Á€ºá€•Á€±Á€«Á€€Á€ºá€…Á€®Á€Œá€±Á€¸Á€™Á€»Á€¬Á€¸Á€¡Á€¬Á€¸Á€•Á€¼Á€¯Á€…Á€¯Á€•Á€»Á€­Á€°Á€¸Á€‘Á€±Á€¬Á€„Á€ºá€Á€¼Á€„Á€ºá€¸
Chapter ?
7.8
Novel Reborned [Bxbxb]
Reborned [Bxbxb]
Chapter 17
7.8
Novel Á€™Á€±Á€¬Á€„Á€ºá€Á€­Á€¯Á€·Á€†Á€­Á€¯Á€Œá€± Á€•Á€»Á€¬Á€¸Á€Žá€€Á€¬Á€Žá€­Á€¯Á€·Á€Á€»Á€­Á€¯Á€Œá€¾Á€…Á€± [[ Complete ]]
Á€™Á€±Á€¬Á€„Á€ºá€Á€­Á€¯Á€·Á€†Á€­Á€¯Á€Œá€± Á€•Á€»Á€¬Á€¸Á€Žá€€Á€¬Á€Žá€­Á€¯Á€·Á€Á€»Á€­Á€¯Á€Œá€¾Á€…Á€± [[ Complete ]]
Chapter 64
7.8
Novel Lab Partners
Lab Partners
Chapter 1
7.8
Novel The Refugee’s Mate (Werewolf Story)
The Refugee’s Mate (Werewolf Story)
Chapter 45
7.8

Comment

Leave a Reply

Chapter 62