Wrong Time Right Person(Completed) part8(zawgyi)

wrong time right person

(ဒီအပိုင္းမွာ ပါးပါးေလး နီထားပါတယ္
အသက္မျပည့္ေသးရင္ ဒီကေနလွည့္ျပန္နိုင္ပါတယ္ ကေလးတို႔)

အပိုင္း(၈)

အေရာင္အေသြးစုံလင္ေသာ နီယြန္မီးမ်ားမွာ နန္းဦး အားစိတ္ရႈပ္ေထြးေစသည္။
ပြဲသို႔တက္လာသူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏ အဝတ္အစားမ်ားမွာ ေခတ္ေရွ႕ ေျပးေနလ်က္ နန္းဦးတစ္ေယာက္သာ
ပုဆိုး၊ လည္ကတုံးႏွင့္ျဖစ္သည္။
အိမ္သစ္တက္ကို ဘုန္းႀကီး ဆြမ္းေကြၽးတရားနာပဲၾကားဖူးတာ။
ပါတီဆိုေပမယ့္
ခုလိုမ်ိဳး ရႈပ္ရႈပ္ယွက္ယွက္ ပါတီျဖစ္ေနမယ္လို႔မထင္ခဲ့။
ကိုကိုနဲ႕မို႔ လိုက္ခဲ့ေသာ္လည္း
ပါတီေရာက္တည္းက ကိုကိုမွာ
မားဂရက္စိန္စိန္တင္လာေခၚသြားတာ ခုထိေပၚမလာ။
ဦးတူးကလည္း ကားထဲတြင္ေစာင့္က်န္ခဲ့သည္မို႔ နန္းဦး တစ္ေယာက္တည္း
စားပြဲဝိုင္းတြင္ ေယာင္လည္လည္။
“တစ္ေယာက္တည္းလား ညီ”
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံႏွင့္ ကိုကိုတို႔အ႐ြယ္ သန့္သန့္ခန့္ခန့္လူ႐ြယ္တစ္ေယာက္။
ၾကည့္ရတာ ရည္ရည္မြန္မြန္မို႔ နန္းဦးလည္း အသိအမွတ္ျပဳကာ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
“အစ္ကိုထိုင္ လို႔ရမလား”
“ဟုတ္ကဲ့ “
“ညီက ဘယ္သူနဲ႕လာတာလဲ
တစ္မ်ိဳးမထင္နဲ႕ေနာ္ အစ္ကိုကလူေကာင္းပါ”
“ဟုတ္ကဲ့ ကိုကို နဲ႕ ကိုၾကည္သူမိုးေျမ့ပါ”
“ေၾသာ္ ၾကည္သူနဲ႕ကိုး အစ္ကို က မားဂရက္ ရဲ႕ cousinပါ ဇင္မင္းေသာ္ပါ”
“ဟုတ္ကဲ့”
“ညီက ဒီလိုပြဲမ်ိဳးလာေနက်မဟုတ္ဘူးထင္တယ္ “
“ဟုတ္ကဲ့ ပထမဆုံးပါ”
“အစ္ကို အေဖာ္ျပဳေပးလို႔ရတယ္မဟုတ္လား ၾကည္သူက မားဂရက္ဆြဲသြားတာဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ေပၚမလာေလာက္ဘူး
အေပၚထပ္မွာ က အေသာက္အစားေလးနဲ႕ဆိုေတာ့ ညီပိုစိတ္ညစ္ရမွာ “
“ဟုတ္ကဲ့”
နန္းဦး က ေရွ႕တြင္ရွိေသာ လိေမၼာ္ရည္ခြက္အား တစ္ငုံ ငုံလိုက္သည္။
ဒီလိုတစ္ေယာက္တည္းထား သြားမွာဆိုဘာလို႔ေခၚလာေသးတာလဲ။
မမလိုက္မလာလို႔ေတာ္ပါေသးရဲ႕။
ဒီလိုပြဲမ်ိဳးဆို မမနဲ႕လည္းအဆင္ေျပမွာမဟုတ္။
နန္းဦး လက္မွ လက္ပတ္နာရီတစ္ပတ္ႏြမ္းေလးအား ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုးနာရီထိုးၿပီျဖစ္သည္။
မားဂရက္၏ ဝမ္းကြဲဆိုသူမွာ နန္းဦး အား စကားလွည့္ပတ္၍ေျပာေနေသာလည္း နန္းဦး မွာ အင္းဟုတ္ကဲ့ထက္မပိုကာ အိမ္ျပန္ခ်င္လွၿပီျဖစ္သည္။
ဟိုလူကလည္း စူဠလိပ္ေရထဲလႊတ္သလို ေပၚမလာေတာ့။
အိမ္ႀကီး၏ အေပၚထပ္တြင္ ၾကည္သူမွာ မားဂရက္တစ္လွည့္ မားဂရက္၏ ဒယ္ဒီႏွင့္မာမီကတစ္လွည့္ ဆြဲေနသည္မို႔ နန္းဦး နားျပန္မေရာက္နိုင္ျဖစ္ေနရသည္။
ထို႔ေနာက္ ေက်ာင္းတုန္းက သိေဟာင္းကြၽမ္းေဟာင္းမ်ားပါ ပါလာကာ
စကားစ ျဖတ္မရပဲရွိေန၏။
မားဂရက္ကမ္းေပးေသာ ဝိုင္ခြက္အား
အလိုက္သင့္ယူကာ အာေခါင္ေျခာက္ေနသည္မို႔ ႏႈတ္ခမ္းစြတ္႐ုံေသာက္မည့္အစား တစ္က်ိဳက္တည္းေမာ့ခ်လိဳက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အသက္အ႐ြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ အျပင္အဆင္မ်ားေခတ္ေရွ႕ေျပးေနကာ ဝိုင္ခြက္မ်ားအားလက္တြင္ကိုင္လ်က္ တစ္ေယာက္ခါးတစ္ေယာက္ဖက္ထားေသာ စုံတြဲအား
လွည့္ၾကည့္လိုက္ကာ
“”အန္တီ နဲ႕ အန္ကယ္ က်ေတာ္ ျပန္လိုက္ပါဦးမယ္”
“ေၾသာ္ ေမာင္ၾကည္သူ ေကာင္းၿပီေလ
မားဂရက္ သမီး ေမာင္ၾကည္သူကို ကားနားထိ
လိုက္ပို႔လိုက္ပါဦး”
ႀကိဳးတစ္လုံးဂါဝန္အနီရဲရဲအား
ၿခဳံပုဝါပါးပါးတစ္ထည္ ျပန္ၿခဳံလ်က္
အရိုင္းဆန္ဆန္ လွေနေသာ မားဂရက္မွာ ၾကည္သူလက္အား ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္
လာေရာက္ဆုပ္ကိုင္၏။
မားဂရက္၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာ မားဂရက္အား မ်က္လုံးတစ္ဖက္မွိတ္ကာ
အခ်က္ျပလိုက္ေလသည္။
ႁမႊေႁမႊေခ်င္း ေျချမင္ေသာ
မားဂရက္မွာ ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္သြားေလသည္။
တကယ့္ကို အလိုက္သိတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ။ မားဂရက္လိုခ်င္တာကို
မားဂရက္ ကိုယ္တိုင္လုပ္ယူစရာပင္မလိုလိုက္။
မားဂရက္ေ႐ႊေဆာင္ျပန္ လာတာ ကိုကို ေစ့စပ္သည့္သတင္းၾကားလို႔လည္းပါသည္။ မားဂရက္ ရင္ခုန္တတ္စအ႐ြယ္တည္း က ကိုကို႔ကိုသေဘာက်ခဲ့ရတာ။ ဒီၾကားထဲ စိတ္ကစားကာ ရည္းစားထည္လဲတြဲခဲ့ ေပမယ့္ မားဂရက္ပိုင္ဆိုင္လိုသူမွာ ကိုကိုပဲျဖစ္သည္။
ေစ့စပ္ထားတာမကလို႔ လက္ထပ္ထားရင္ေတာင္မားဂရက္က ဂ႐ုစိုက္မည္မဟုတ္။
မားဂရက္ လက္အတင္းခ်ိတ္တြဲတာ ခံထားရေသာ ၾကည္သူမွာလည္း လည္ေခ်ာင္းဝမွ ပူဆင္းစကာ
တစ္ကိုယ္လုံး
အပူခ်ိန္သိသိသာသာ တက္လာ၍
ေခါင္းထဲ ရီေဝလာလ်က္။
သူေသာက္တာမွ ဝိုင္ငါးခြက္ထက္မပို။
ဝီစကီ ေသာက္ေနက်ျဖစ္ေသာသူသည္
ဝိုင္ငါးခြက္နဲ႕ ခုလိုမူးစရာအေၾကာင္းမရွိ။
မ်က္စိေရွ႕ရွိပုံရိပ္မ်ားမွာ ႏွစ္ထပ္ျဖစ္လာလ်က္
ေဘးမွ ခ်ိတ္တြဲထားေသာ မားဂရက္အားဖယ္ခ်လိဳက္သည္။
“ဘာျဖစ္လို႔လဲကိုကို”
“ကိုယ္
toiletသြားခ်င္တယ္”
ၾကည္သူ က ေျပာရင္းတစ္ဖက္သို႔ယိုင္သြားလွ်င္ မားဂရက္က အခ်ိန္မီဖမ္းထိန္းလိုက္သည္။
“ဒီဘက္ကိုကို “
ၾကည္သူအားထိန္းထားလ်က္ မားဂရက္မွာ နီးစပ္ရာအခန္းထဲ
အျမန္ဝင္လိုက္သည္။
မားဂရက္သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာ
မိမိတို႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ အထျမႇောက္သြားသည္မို႔ အူျမဴးေန၏။
ၾကည္သူက toiletထဲ အျမန္ဝင္ကာ
မ်က္ႏွာ အား အျမန္သစ္လိုက္သည္။
သို႔ေသာ္လည္းအပူေလွ်ာ့မသြားသည့္အျပင္ တစ္ေနရာရာ မွ သိသိသာသာ
အထိမခံေနတာ ပါသတိထားမိလိုက္သည္။
တစ္ခုခုမွားေနၿပီ ဆိုတာ သိလိုက္သည္ႏွင့္ အခန္းျပင္ျမန္ျမန္ထြက္ရန္ ခုပ္လိုက္သည္။
toiletအျပင္ေရာက္သည္ႏွင့္
တံခါးအား ခပ္ေလွ်ာေလွ်ာမွီလ်က္ သူ႕ဘက္ညွို႔ငင္ေနေသာ မားဂရက္မွာ
ခုဏ က ႀကိဳးတစ္လုံးဂါဝန္ေပၚတြင္ ၿခဳံထားေသာ
ဇာၿခဳံထည္ ပါးပါးေလးမွာရွိမေနေတာ့။
“ကိုကို အဆင္ေျပလား”
“မင္း ဘာလုပ္ထားလဲ မားဂရက္”
“မားဂရက္ ဘာမွလုပ္မထားပါဘူး ကိုကိုရဲ႕”
ခပ္ၫုၫု စကားသံမွာ နားထဲ ေအာ္ဂလီဆန္စြာေျပးဝင္လာ၏။
ၾကည္သူက မားဂရက္အနားပို၍ကပ္သြားလိုက္ရာ မားဂရက္မ်က္ႏွာက ၾကည္သူႏႈတ္ခမ္းဆီဦးတည္လာ၏။
ၾကည္သူက အလိုက္သင့္ေခါင္းငုံ႕ခ်လိဳက္ကာ မားဂရက္ႏႈတ္ခမ္းမွာ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းဆီမေရာက္မီ ဇက္ပိုးအား
အားႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ဆြဲလွန္လိုက္ေလသည္။
က်န္လက္တစ္ဖက္မွာ လည္ၿမိဳအားညွစ္လိုက္ကာ
“ဒီေလာက္ေလးနဲ႕ ငါ့ကို လွည့္စားမလို႔လား မင္းမိဘေတြရဲ႕မ်က္ႏွာေၾကာင့္
လႊတ္ေပးလိုက္မယ္ ကဲေျပာငါ့ကို ဘာလုပ္ထားလဲ”
“အစ္ “
မားဂရစ္က လည္ပင္းဆြဲညွစ္ခံထားရတာမို႔ စကားေျပာမရပဲတအစ္အစ္ျဖစ္ေနရာ ၾကည္သူက လႊတ္ေပးကာ
အရွိန္ႏွင့္တြန္းပစ္၏။
ဆိုဖာေပၚပစ္စလစ္ခတ္ျပဳတ္က်ကာ
အသက္လုရႉရင္း မားဂရက္မွာ မ်က္ရည္အဝိုင္းသားျဖင့္
ၾကည္သူဖက္ျပန္လွည့္လာ၏။
အံႀကိတ္ထားသျဖင့္ ေမးေၾကာႀကီးမ်ားေထာင္ကာ ေဒါသေၾကာင့္နီရဲေနေသာ
ၾကည္သူမ်က္ႏွာအား မရဲတရဲစိုက္ၾကည့္လ်က္
“မားဂရက္လုပ္တာမဟုတ္ဘူးကိုကို
မားဂရက္သူငယ္ခ်င္းေတြက စေနာက္ၿပီး ကိုကို႔ဝိုင္ထဲ”
“ေတာ္ၿပီ”
ၾကည္သူက သေဘာေပါက္သြားဟန္ျဖင့္ ေျခလွမ္းႀကဲႀကီးမ်ားျဖင့္
အခန္းတံခါးအား ဝုန္းကနဲဆြဲ ဖြင့္ကာ
ေဒါသတႀကီး ထြက္သြားေလသည္။
ပုံရိပ္မ်ားမွ မ်က္လုံးထဲႏွစ္ထပ္ျဖစ္ေနသည္မို႔ လူတခ်ိဳ႕အား တိုးတိုက္မိကာ ကိုင္ထားေသာ ဝိုင္ခြက္မ်ားမွာ လႊင့္စင္ကုန္၏။
“ခ်လြမ္ ခြမ္း”
နန္းဦး အသံလာရာဆီ ၾကည့္လိုက္ရာ
လူတခ်ိဳ႕အား တိုးတိုက္လ်က္
နန္းဦး ဆီဦးတည္လာေနေသာကိုကို။
မ်က္ဝန္းမ်ားမွာ အစြမ္းကုန္ရီေဝေနလ်က္ အေလာတႀကီးနိုင္ေနျပန္သည္။
ႏွစ္နာရီေလာက္ေပ်ာက္သြားတာ ခုလိုမူးလာတာတဲ့လား။
နန္းဦး ရန္မေတြ႕ရေသးခင္ အားပါ၍သန္မာေသာ လက္မ်ားက နန္းဦး လက္တစ္ဖက္အား အလ်င္စလိုဆုပ္ကိုင္လာ၏။
“သြားမယ္”
“အ့ ကိုကို လက္ကိုေလွ်ာ့ဦး”
နန္းဦး ေျပာတာ မၾကားသည့္ႏွယ္ ေျခလွမ္းႀကဲႀကီးမ်ားျဖင့္ ေရွ႕မွဦးေဆာင္သြားေနသူေနာက္ အေျပးတစ္ပိုင္းလိုက္ရသည္။
“ကားကဒီဘက္မွာလို႔”
နန္းဦး က ေရွ႕မွ ကမူးရႉးထိုးျဖစ္ေနသူအား အားကုန္သုံးလ်က္ ကားဆီအျမန္ဆြဲလာရသည္။
ကိုကို႔ ခႏၶာ ကိုယ္ႀကီးက နန္းဦး ေပၚတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လာမွီသည္မို႔
လဲမက်ေအာင္ ထိန္းရင္း ကားဆီ ခက္ခက္ခဲခဲ ေလွ်ာက္လာရသည္။
“ေဒါက္ ေဒါက္”
“ဦးတူး “
နန္းဦး က ကားထဲတြင္ေစာင့္ေနေသာ ဦးတူးအား တံခါးေခါက္၍ ေခၚလိုက္ရာ
ကားတံခါး ပြင့္လာ၏။
နန္းဦး က ကားေနာက္ခန္းအားဖြင့္ကာ
အမူးသမား၏ ကိုယ္အား အတင္းတြန္းထည့္လိုက္သည္။
နန္းဦး အား ျပန္ဆြဲထားတာမို႔
နန္းဦး ပါ ကိုကို႔ ကိုယ္ေပၚ ပစ္စလက္ခတ္ျပဳတ္က်ေလသည္။
“သတိထားဦး ေလ ကိုကို”
“ထိုးလိုက္ “
“ဟမ္ ဘာလဲ”
အစြမ္းကုန္ရီေဝလ်က္ မ်က္ႏွာအား
နန္းဦး ေရွ႕ထိုးေပးေနေသာ ကိုကို ေၾကာင့္ နန္းဦး မွာ ေၾကာင္အသြားေလသည္။
“မ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းထိုးလိုက္လို႔”
နန္းဦး လက္အားဆြဲမရင္း
ေျပာလာသည္မို႔ နန္းဦး ခုဏက ေစာင့္ရင္းစိတ္တိုေနေသာ အရွိန္ႏွင့္
မ်က္ႏွာအားထိုးခ်လိဳက္သည္။
“ခြပ္”
“အင္း ေနာက္တစ္ခ်က္”
နန္းဦးလက္ခ်က္ျဖင့္ ေသြးစို႔သြားေသာ ႏႈတ္ခမ္းအား လွ်ာဖ်ားျဖင့္ထိုးကာ ဆိုလာလွ်င္ နန္းဦး က ရီေဝေဝႏွင့္ အစြမ္းကုန္ဆြဲေဆာင္မႈရွိေနေသာ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာအား တစ္ဖက္သို႔တြန္းလႊတ္လိုက္ေလသည္။
“ဦးေလး
တူး ကားထြက္ေတာ့ေလ”
ထိုအခါမွ နန္းဦး တို႔အားနားမလည္သလို ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ၾကည့္ေနေသာ
ဦးတူးမွာ ခုမွ တစ္ေရးနိုးလာသူလို နန္းဦးေျပာမွ ကားထြက္ဖို႔သတိရေလသည္။
အမူးသမားမွာ ကားထြက္သည္ႏွင့္ နန္းဦးပခုံးေပၚေမွးတင္လာ၏။
“ကိုကို ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ”
“ခဏပဲ ခဏေလးၿငိမ္ၿငိမ္ေနခ်ာတိတ္”
ကိုကို ခင္ဗ်ား က်ေတာ့ သမာဓိကစမ္းေနတာပဲ။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူက ကိုယ္ႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ႀကီးရွိေနသည္မို႔
နန္းဦး အသက္ပင္ရဲရဲမရႉရဲ။
ပခုံးေပၚမွီေနသူ၏ အသက္ရႉသံျပင္းျပင္းမွာ နန္းဦး လည္ပင္းအား ၾကည္စယ္ေန၏။
ေခမာၿမိဳင္ေရာက္သည္အထိ နန္းဦး ပခုံးေပၚမွ မခြာသည္မို႔ ပခုံးတစ္ခုလုံးက်င္တက္ေအာင့္မ်က္ေနကာ
မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာအား
ဖယ္မခ်ရက္။
မနက္ျဖန္ဆို နန္းဦး ကြၽန္းလွျပန္ေတာ့မွာ။
စိတ္ႀကိဳက္မွီလိုက္ကိုကို။
ဦးတူးက ကားသိမ္းကာ ၿခံတခါးေသာ့ခတ္ရဦးမည္မို႔ ကိုကို႔အား
နန္းဦး ပဲ ေခၚလာခဲ့သည္။
မူးေနသူက သူ႕ကိုယ္ႀကီးျဖင့္
နန္းဦး အား အားနာရေကာင္းမွန္းမသိစြာ
မွီထား၏။
ကြၽန္းေလွကားေပၚအား
ခက္ခက္ခဲခဲ တြဲတက္ရင္း ကိုကို႔ အခန္းဆီေခၚလာခဲ့သည္။
မူးေနသူက ကုတင္ေပၚကန့္လန့္ႀကီးပစ္လဲသြားေလသည္။
“ေခ်ာက္”
အိပ္ ရာေခါင္းရင္းမွ ညအိပ္မီးသီး ဝါက်င္က်င္ေလးအား
လွမ္းဖြင့္ရင္း နန္းဦး ဘက္လွည့္ကာ စကားဆိုလာ၏။
“ျပန္ေတာ့”
ဘယ္သူကေရာ ေနခ်င္လြန္းလို႔လဲ။
နန္းဦး က လွည့္ထြက္သြားရန္ျပင္ၿပီး တံခါးနားေရာက္မွ
ကုတင္ေပၚမွလူမွာ ဖိနပ္လည္းမခြၽတ္ေသးတာသတိရသည္။
တံခါး နားမွျပန္ေလွ်ာက္လာကာ
ေျခေထာက္အားဆြဲမလ်က္
ဖိနပ္အားခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။
“အိပ္သြားတာလား ကိုကို အဝတ္အစားမလဲေတာ့ဘူးလား”
“အင္း “
“ဘာအင္းလဲ”
“ပူတယ္”
မ်က္လုံး ႀကီးမွိတ္ကာ
နက္ခ္တိုင္အားဒီတိုင္းႀကီးဆြဲေနသည္မို႔ နန္းဦး မေနသာစြာ လည္ပင္းမွ လ်ိဳ၍ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။
လက္အားကုပ္ပိုးေအာက္အသာလွ်ိုဝင္ကာ ေခါင္းကိုအမ ကိုကို႔ရဲ႕အသက္ရႉသံပ်င္းပ်င္းက နန္းဦး လည္ပင္းအား ၾကည္စယ္လာသည္မို႔
တံ
ေတြးအား ဂလုကနဲၿမိဳခ်ကာ နက္ခ္တိုင္အား ေအာင္ျမင္စြာဆြဲျဖဳတ္လိုက္၏။
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို အခန္းတစ္ခုတဲ့ ခုလိုနီးနီး ကပ္ကပ္ျမင္ေနရတာ
မပ်က္မွားခ်င္တဲ့ေယာက်ာ္းဘယ္မွာရွိမွာတဲ့လဲ။
နန္းဦးက မ်က္လုံးမွိတ္ထားေသာ ဝါက်င္က်င္ မီးေရာင္ေအာက္မွ
မ်က္ႏွာ ေခ်ာေခ်ာအား အနီးကပ္
ၾကည့္လိုက္ကာ
တစ္ခါပဲကိုကို တစ္ခါေလာက္
ပထမဆုံးနဲ႕ေနာက္ဆုံး အေနနဲ႕ အခြင့္အေရးယူမယ္။
အေတြးနဲ႕အတူ ကိုကို႔ ေအာက္ေမးဆီမွ
ေမးခ်ိဳင့္ေလးအား ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ထိကပ္နမ္းလိုက္သည္။
မွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးမွာ ဖ်တ္ကနဲ
ပြင့္လာကာ
နန္းဦး အျမန္ဖယ္လိုက္ေသာ္လည္း မမွီလိုက္။
နန္းဦး ကုပ္ပိုးအား
ဆြဲကိုင္
ကာ ခ်က္ခ်က္းဆိုသလို
ငုံ႕ကိုင္းေနေသာ နန္းဦး ကိုယ္အားေမြ႕ယာေပၚဆြဲခ်လိဳက္ေလသည္။
အလိုရမၼက္မ်ားျဖင့္ ရီေဝေနေသာ မ်က္လုံး မွာ မ်က္ရည္ၾကည္မ်ားျဖင့္ လဲ့ေနလ်က္။
“ခြင့္ျပဳမယ္ မဟုတ္လား ႏြယ္”
“မဟုတ္ဘူး အြမ္း”
နန္းဦး အျငင္းစကားပင္မဆုံးလိုက္
မူးေနေသာသူမွာ မမအမွတ္ျဖင့္
နန္းဦး အား ဖိကပ္၍နမ္းလာေလသည္။
နန္းဦး ကိုယ္ဟာနဲ႕ကိုယ္ ဆတ္ေဆာ့မိလို႔
မွားၿပီဆိုတာ သိလိုက္ေသာ္လည္း ေနာင္တရခ်ိန္မမီလိုက္။
နန္းဦး ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုလုံး ျပတ္ထြက္မတတ္စားသုံး ခံေနရကာ
ကိုကို႔ လက္ထဲတြင္ ခႏၶာကိုယ္ေလးမွာ မလူးသာမလြန့္သာ။
ကိုကို႔ကို လိုခ်င္ေပမယ့္ ဒီလိုေတာ့
အမွားမခံနိုင္ဘူးေလ။
နန္းဦး အစြမ္းကုန္႐ုန္းေသာ္လည္း
ပို၍အားထည့္ကာ ဖိခ်ဳပ္ျခင္းခံလိုက္ရကာ ဝတ္ထားေသာ လည္ကတုံး
ၿဗိကနဲဆြဲ ၿဖဲျခင္းခံရေလသည္။
ႏႈတ္ခမ္းမွာ လႊတ္ျမႇောက္သြားေသာ္လည္း စကားမဆိုနိုင္ေသး
ေအာက္ဆီဂ်င္ျပတ္လတ္သြားသည္မို႔
အသက္ကိုအရင္လုရႉရသည္။
“အ့”
လည္ပင္းအား ငုံကိုက္ခံလိုက္ရတာမို႔
အသိျပန္ဝင္လာကာ
“ကိုကို က်ေတာ္ေလ မမ မဟုတ္ဘူး
အြတ္”
နန္းဦး ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုလုံး ဝါးၿမိဳသြားျပန္သည္။
နမ္းေနရင္း အဝတ္အစားမ်ားမွာ
ဘယ္လိုခြၽတ္သြားတယ္မသိ။
နန္းဦး အေပၚမွ လူမွာ
အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းလ်က္ ရင္ဘတ္ဆီမွ အေမႊးအမွ်င္ မ်ားထိ ျမင္ေနရေလသည္။
မလႊတ္တမ္း ငုံခဲျခင္း ခံထားရေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွာ အနည္းငယ္ေပါက္ၿပဲသြားမွ လႊတ္ေပးျခင္း ခံရကာ
နန္းဦး တစ္ကိုယ္လုံး မလႈပ္နိုင္ေအာင္ အားအင္ကုန္ခမ္းလ်က္။
“ေခ်ာက္”
ညအိပ္မီးသီး ေလးမွာ
ခ်က္ခ်င္းေမွာင္မိုက္သြားကာ
နန္းဦး ေအာက္ပိုင္းသည္
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုလစ္ဟာသြားေလသည္။
“မ မရဘူး”
နန္းဦး ေပါင္ၾကားဆီက်ဴးေက်ာ္လာေသာ အပူေခ်ာင္းႀကီးေၾကာင့္
နန္းဦး ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕
အစြမ္းကုန္က်ဳံးထလိုက္ေသာ္လည္း
ပခုံးမွ ျပန္ဖိခ်ျခင္းခံလိုက္ရေလသည္။
“ခြင့္ျပဳမယ္ မဟုတ္လား”
ပုန္ကန္ခ်င္ေနေသာ
စိတ္ဝိညာဥ္အလုံးစုံမွာ အလိုရမၼက္ျဖင့္ ၾသရွကာ ခံအက္အက္ျဖစ္ေနေသာ
အသံေအာက္လႊင့္စင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
ယူလိုက္ေတာ့ကိုကို။
နန္းဦး အေပၚမွလူရဲ႕စိတ္ဝိညာဥ္ဟာ
နန္းဦး အတြက္မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္
နန္းဦး မိုက္တြင္းနက္ခ်င္ပါသည္။
အားလုံးၿပီးလို႔ နန္းဦး ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္သြားရင္ စိတ္နဲ႕ကိုယ္နဲ႕ မကပ္ေသာ ကိုကိုက ဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ
အိပ္မက္လိုလိုနဲ႕ ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႔
ေမွ်ာ္လင့္သည္။
ဒါလည္း ကိုကို႔အတြက္
နန္းဦး ေပးတဲ့ပ
ထမဆုံးနဲ႕ေနာက္ဆုံးလက္ေဆာင္ပါကိုကို။
“ခ်စ္တယ္”
မမ ကို မဟုတ္လား။
နန္းဦး ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဟုေတြးကာ
မ်က္လုံးအားမွိတ္ခ်က္လိုက္ေတာ့ ပူႏြေးေသာ မ်က္ရည္မ်ားမွာ
မ်က္လုံးေထာင့္မွစီးက်လာ၏။
“အ့”
အစပ်ိဳးျခင္းမခံရပဲ
အစိမ္းသက္သက္ႀကီး ဝင္လာေသာ
အထိအေတြ႕မွာ အသက္ရႉႏႈန္းေတြဟာ
ဂေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားနိုင္၏။
“အား”
အရိုင္းဆန္ဆန္ ႏွင့္ တင္းက်ပ္ေသာ အထိအေတြ႕မွာ ၾကည္သူသည္လားမသက္သာလွ။ က်င္တက္သြားေသာ ထိပ္ဖူးႏွင့္အတူ ေခါင္းေမာ့ ညည္းလိုက္ရင္း လႊတ္ေနေသာ စိတ္ကပို၍
အသိစိတ္ေပ်ာက္သြားေလသည္။
“ကိုကို အား အ..က်ေတာ့ကိုသနားပါဦး”
“အား ရွီး ေကာင္းတယ္ “
နန္းဦး ရဲ႕ ငိုရွိုက္သံညင္းသဲ့သဲ့ႏွင့္အတူ
အသားခ်င္းရိုက္သံ
ႏွင့္ ၾကည္သူ၏ ညစ္ညစ္ညမ္းညမ္းညည္းျငဴသံမ်ားမွာ အခန္းထဲ နာရီအနည္းငယ္အထိ ပ်ံ့လႊင့္ေန၏။
နန္းဦး ရယူလိုက္တာ
ေမးခ်ိဳင့္ေလးတစ္ခုတည္း ျဖစ္ပါလ်က္
ေပးဆပ္လိုက္ရတာ
တစ္ညလုံးျဖစ္ကာ
ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ ျပန္ရမယ္ဆိုတာ
စိတ္က သိေနသည့္တိုင္
စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါနိုင္ေတာ့။
တရားခံမွာ
ေမးခ်ိဳင့္ေလးျဖစ္ကာ
ျပစ္ဒဏ္က်သဴမွာ
နန္းဦး ျဖစ္ေနလ်က္။

မိုခ်ီ(ခတၱလူ႕ျပည္)