À¶±À·ƑරÀ·À¶«À·’À¶ºà·|Nasaraniya 25

අද අකවුන්ටින් පේපරේ ගැන නම් කතා කරල වැඩක් නැ.මගේ ඔලුව පිස්සු නටල වගේ ඉන්නේ.අම්මපා මේ පේපරේ ලංකාවේ මහ බැංකු අධිපතිට යැව්ව නම් මට ශුවර් ඌත් ෆුල් අන්දොස් වෙනවා ඒ ගණන්වලට.එහෙනම් ඌට හිතෙයි ලංකාවේ භාණ්ඩාගරේ සම්බන්ධ විසදන්න තියෙන්නේ මොනාද මෙන්න මේ තමයි නියම ගැටලු කියලා.පේපරේ සැහෙන සංශෝධන වගයක් තිබ්බ නිසා ඒවා ආපහු හදන්න වෙලා යන නිසා අපිට වැඩිපුර විනාඩි දහයකුත් දුන්නා පේපරේ කරන්න.

අන්තිමට පේපරේ එකතු කරන් ගියාට පස්සේත් මම ඉදන් හිටපු තැනම ඉදගෙන හිටියා.අපේ සෙට් එකේ එවුන් ගැස්ට්‍රික් විස්තරේ අහල මාව ඩෙවල් දැම්මේ නැති ටික විතරයි.අන්තිමට ඒකෙන් මේකෙන් වුනේ අවුරුද්දකට ගැස්ට්‍රික් හැදෙන්නේ නැති වෙන්න තඩි බත් ගෙඩි පහක් ගිලින්න වුන එක.

“හේශ් කට ඇරහන්,මේ බත් කට කාහන්”

“ඉක්මනට කාපන්කෝ ඒයි,බලහන් මම උබ වෙනුවෙන් අන්තිම ඉස්සත් ඉතුරු කර ගත්තා.”

“අඩෝ……කන්න බැ බන්.”

“අහ් කන්න බැරි මොකද උබ උපවාස කරනවැයි මොකෙක්ට හරි සෙත් පතලා.හපල කාහන්කෝ බන්.”

“හිටපන්කෝ බන් චුට්ටක් හුස්ම ගන්නකන්.අඩෝ තඩිය ඔය කට ලොකුයි බන්.පොඩි එකක් කවපන්කෝ බන්.ලොකු ඒවා සෙට් නැ බන්.”

“අනේ මේ ලොකුව දාගන්න පුරුදුවෙයන්.චිරා එහාට වෙයන් මන් දැන් කවන්නේ.”

“තඩියා පල එහාට.මට දැන් හේස්ට කවන්න ඕනේ.බාප්පි කියන්නකෝ.මම මේ අන්තිම කට හේශ්ටමයි ඉතුරු කරගත්තේ.මගේ ආදරෙත් දාල ඇනුවේ.ඉක්මනටම සනීප වෙන්න කියල.”

“සුදූ හේශ්ට වැඩිත් එක්ක.මට කවන්නකෝ බබා.ඔයා මට එක කටක්වත් කැව්වේ නැ අද.ඔක්කොම හේශ්ට.”

“අනේ මේ නිකන් හුරතල් වෙන්න එපා ඒයි.දැන් කියන්න එපා තමුසේ හේස්ට ජෙලස් කියල.”

“අඩෝ රණ්ඩු…..ම්හ්ම්….හිමි..න්.”

“ඉස්සා වැටුනා.ආහ් කාහන්.කතා කරන්නේ නැතුව කාහන්.”

වර්ශයයි තඩියයි චිරායුවයි මාව වට කරන් මාරුවෙන් මාරුවට ගිල්ලනවා. මාර මහන්සී අප්පා.කවද්දි මහන්සියක් දැනෙනෙ එකම එකා මං වෙන්න ඇති.මුන් තුන් දෙනා හුස්මක් කටක් ගන්න දෙන්නේ නැනේ.නෙලීශයාගෙන් කරදරයක් නැ. ඒත් ඌත් කන්කෙදිරිය උගේ සුදූ බත් කවන්නේ නැ කියල.

“හේශුවා ?”

“ම්ම්”

“සර්කාරයා නේ උබට අර බෙහෙත් එක්ක යෝගට් ඩ්‍රින්ක් එක ගෙනත් දුන්නේ ඒයි?”

“හ්ම්ම්”

“මම මෙහෙම කිව්වට අවුලක් හිතන්න එපා හාද?”

“කි..යහන්..කෝ”

“සර් නිකන් උබට ලයින් වගේ නැද්ද?”

“කැ..à·„à·Š කැ..à·„à·Š”

චිරායුවා අහපු දේත් එක්ක කකා හිටපු බත් කටම කටින් එලියට විසික් වුනේ මගේ ඉස්සරහ කෙලින්ම වාඩීවෙලා හිටිය චිරායුවා නැවිලා යන්න වෙද්දි මගේ නහයෙනුත් බත් ඇටයක් දෙකක් විසිවුනේ මට හයියෙන් කැස්සක් යද්දිමයි.ඌ ඇහුව කුනු හරුපේ මොකක්ද ඒ?

“යාහ් සුදු බාප්පී මගේ සුදු මූන ඒයී……අනේ ඉව් හේශුවාවාවාවාවාවා…..”

“කැගහන්න එපා සුදු”

“හේශුවා වතුර ටිකක් බීහන්.”

චිරායුව වහලේ උලුත් ගැලවිලා යන්න නාහෙන් අඩද්දි නෙලීශයා බැග් එකෙන් ගත්ත ටිශූ එකකින් උගේ මූන පිහුවා.හොද වෙලාවට ක්ලාස් එකේ වෙන කවුරුත් නැත්තේ.වර්ශයාත් මගේ පිට අතගාන ගමන් මගේ නහය පිස්සා.ඒත් එක්කම ක්ලාස් එක ඇතුලට ආවා සර් දිහා මම බැලුවා.සර්ගේ ඇස් මගේ ඇස් එක්ක කෙලින්ම පැටලුනා.ඒත් ඒ ඇස් තප්පරේකටවත් මගෙන් අයින් වුනේ නැ.ඒවා දිලිසෙනවා.චිරායු……

“හේශ්,පොඩ්ඩක් ඉන්න.”

වර්ශයා මගේ මූන ඒ පැත්තට හරවන් මගේ තොල ගාව තිබ්බ දෙයක් උගේ මහපැටගිල්ලෙන් පිහිදලා උගේ අත ටිශූ එකකින් පිහගත්තා.මම ඌට ලාවට හිනා වෙලා ආපහු හැරිලා බැලුවා.ඉව් චිරායුවා කිව්ව දේ කොහොමත් වෙන්න බැ.බලන්නකෝ ඒ මිනිහා මාව අමුවෙන් මරන් කන්න බලන් ඉන්න විදිහ.මං දිහා ඔරොවන් පොතේ පිටු හෝ ගාල පෙරලනවා.පොත් වල පිටු එහෙම පෙරලල පාඩම් හිටිනවද දන්නේ න.මාත් ට්‍රයි කරල බලන්න ඕනේ.

ලව් කරන එවුන් ඔහොමද බලන්නේ?මමත් මොකට අරූ කියපු දේ විශ්වාස කරන්න ගියාද මන්දා.මම එහෙම්මම ඔලුව ගසලා ඉස්සරහින් ඉදන් ඉන්න චිරායුවා දිහා බැලුවා.ගන්න දෙයක් නැ මූන.පදම වැරදුන දොදොලේ වගේ.මෙලෝ රහක් නැ.මම මොනා කරන්නද ඌ නේ ගොබ්බ ප්‍රශ්න අහන්න ගියේ.ඌ නිකන් මූන දෙල් ගෙඩිය වගේ තියන් ඉන්නේ වෝටර්පෲෆ් කියල හිතලා දාපු මේකප් එක දාල මූන හේදුවහම මූන දැක්ක එකෙක් ගානට.

“චිරා…”

“කතා කරන්න එපා මාත් එක්ක .”

“උබ පුදුම කතාවක්නේ කියන්නේ.මම හිතලයැ පිට උගුරේ ගියේ.උබ මොකක්ද ඒ අහපු බලු කතාව?”

“ආහ් ඒක කොහොමද බලු වෙන්නේ?සර් උබ ගැන හෙන කෙයාරින් නේ?නැද්ද සුදු බාප්පි?”

“…………………………………………………………….”

“මොකද මිනිහෝ කතා නැත්තේ?හා කියපන්කෝ”

“ඔව්නේ බබා.නේද හේශූ ?මොකද ඔයාට හිතෙන්නේ?”

“පිස්සුද ඕයි,සර් නිකන් මට මගේ තාත්තා වගේ යකෝ.වයසිනුත් අවුරුදු 12ක් 14ක් වැඩිමල්.”

“තාත්තා වගේ කියන්නේ ශුගර් ඩැඩී වගේ ද?ආදරේට වයස නම් ඉතින් අදාලම නැනේ.කවුද අනේ අද කාලේ වයස ගනන් ගන්නේ.”

“චිරායුවා පිස්සුද බන්?ඇහෙයි යකෝ සර්ට.කියහන්කෝ නෙලීශයා මුට.”

“ඒකනේ බබා…….ආහ් මේ …මමත් හිතන්නේ….හේශුවා……වයස වැඩක් නැනේ?සුදූ හරි කියපු එක.”

හෙනම ගහපන් උබට.ගැනිට මිනිහා බයයි කියලා කිව්වට මෙච්චර බය මිනිහෙක් දැක්කමයි.මූට මම මේකව දාගන්න කොච්චර උදව් කලාද ?කට්ටවල් කැවද?ඌ ට එක පාරක් මගේ පැත්ත ගන්න තිබ්බ.කුහකයා.හිටපන් තොටත් කරන්න හොද වැඩක්.

“අනේ මේ පිලිගන්නවනම් පිලිගන්න එකයි ඇත්තේ.එහෙම මගුලක් නැ සර්ට මගේ ගැන.මේක අපේ අම්මට ඔත්තු සපයනවා මගේ ගැන.අපේ අම්ම සර්ට කියල තියෙන්නේ මගේ ගැන හොයල බලන්න කියලා.මගේ ඔක්කම වැරදි මූ ගිහින් අම්මගේ කනේ ගහනවා.මේ ඔක්කොම රෙද්දවල් වලට හේතුව සර් මට ටියුශන් දෙනවා.උබට මාව ශුවර් නැත්තම් අපේ අම්මගෙන් අහපන්.නැත්තන් සර්ගෙන් අහපන්.එහෙමත් නැත්තන් උබේ ඔය මිනිහා ඉන්නේ උගෙන් අහගනින්.ඌ උබට කියල ඇතිනේ.ඌ ඇස් දෙකෙන්ම දැක්ක සර් මට ක්ලාස් කරනවා.”

ඇයි යකෝ.මේ තරම් නව නිංගිරා අහගන්න ඕනේද?

“සුදු බාප්පි,තමුසේ දැනන් හිටියද මේක?”

“මේකයි සුදූ….අහන්නකෝ…”

“මම ඇහුවේ තමුසේ දැනන් හිටියද නැද්ද?”

“දැනන් හිටියා ඒත් ඒ කාලේ…..”

“ආයේ කතා ඕන්නැ තමුසේ මාව රැවැට්ටුවා.මම තමුසෙට බොක්කෙන්ම ලව් කරන්නේ.තමුසේ එහෙමද?නැනේ.මාව රැවැට්ටුවා.”

“ඒක කොහොමද….”

“හේශුවා උබත් කලින් කිව්වේ නැනේ.ඒත් ඉතින් උබට හේතුවක් තිබ්බනේ.ඒ හින්දා උබට සමාව දෙනවා.අනික මට උබේ දුක තේරෙනවා යකෝ.අඩෝ ඉස්කෝලේ පැය ගානෙත් හිරකාරයෝ වගේ ඉදලා ගෙදර ගිහිනුත් එහෙම ඉන්න ගියාම.අනේ මගේ එකා .පව් ඕයි තමුසේ.එන්න මගේ උක්කුන් කැටේ තොත්තුවක් දෙන්න.උම්මා”

චිරායුවගේ හැසිරීමට නම් මාත් උන්ගා බුන්ගා.මම හිතුවේ ඌ ඒක අහල මාව උල තියයි කියල.නැ ඉතින් මන් ඌට නොකියා ඉදල සැහෙන දවසක්නේ.මොනා වුනත් හොදම යාලුවා කියන්නේ මේකට වෙන්න ඇති.මොනා නැතත් ඌට මගේ හිතේ වේදනාව තේරෙනෙවා.බැයිද දන්නේ නැනේ මේ සිප්පි හිකනලාව  මගේ මාර්ගයෙන් ඉවත් කරගන්න මොනා හරි උපදේශයක් උගෙන් ගන්න?

වැඩේ කියන්නේ දැන් ලොකුවට මොකුත් කරන්නත් බැ.අම්මට මාට්ටු වුනොත් බෙල්ල ගහල යන සීන් එකක් තියෙන්නේ.අපේ අම්මගේ කටේම තියෙන්නෙ අකේන් පුතා මෙහෙමයි,අකේන් පුතා අරහෙමයි,අකේන් පුතාගෙනුත් අහලා කරමු.මෙහෙම ගියොත් නම් දවසක අපේ අම්ම මාව කාටහරි බන්දල දෙන්නෙත් අකේන් පුතා කැමැති වුනොත් විතරයි.නැත්තන් අකේන් පුතාටම මාව බන්දලා දෙයිද දන්නේ නැ.

ඒත් එක්කම මගේ ඔලුවේ මැවුනේ ලොකු ද්වාරයක්. ඒ ද්වාරේ ඇරෙනවත් එක්කම සුදු දුමක් එක්ක ලැවෙනඩර් සුවදක් දැනුනා.ඒත් එක්කම මට දැනුනේ මම ඉස්සරහට ඇවිදන් යන ගතියක් .කවුරු හරි මගේ අතින් අල්ලන්.මම ඒ දිහා බලද්දි දැක්කේ අම්මා.එයා හරිම ලස්සනයි.හැමදාටම වඩා.ඒ මූන ලස්සනට පිපිච්චි සුදු නෙලුමක් වගේ.ඒත් එක්කම අම්මා හිනාවෙලා මට ඉස්සරහ බලන්න ඉගි කරද්දි මම බැලුවා.අපි ඉන්නේ පල්ලියක.මට එහෙම හිතුනේ වටේ පිටේ ස්වභාවයයි ,ෆාදර් කෙනෙක් ඉන්න නිසයි .ඒත් ෆාදර් එහා පැත්තෙන් අර හිකනැලා මොකද කරන්නේ?ඒත් එක්කම මම හැරිලා බැලුවා.Happy wedding life Aken and Kethur.මොකක්?ඒත් එක්කම මම අම්මගේ අත ඇරලා දුවන්න හැදුවත් මට දුවාගන්න පුලුවන් වුනේ අඩි දෙක තුනක් විතරයි.මගේ ඉන ගාවින් ආව අතක් මාව පස්සට ඇදලා ගත්තා.

“Where do you think you are running babe?In few minutes you gonna be mine.If you escaped from me do you think I can’t find you?”

මගේ කන ගාවින් ඇහුනු දේත් එක්කම මට පෙනුනේ වටේම ඉන්න මිනිස්සු මන් දිහා බලල හයියෙන් හිනාවෙනව.අම්මා,චිරා,නෙලීශ,තඩියා,වර්ශයා,තව කට්ටිය ගොඩක් හිටියා.ඒත් එක්කම මට දැනුනේ උනු තොල් දෙකකින් මගේ කම්මුල් එබෙන්නම දුන්න හාදුව.

පොඩ්ඩක් ඉන්න මේ හාද්දේ කෙල තලියක් මොකද?ඉව්,චිරායුවාහ්!.අනික මොකක්ද ඒ දැක්ක අප්‍රබංස හීනේ?මේ මනුස්සයාගේ රූපේ මගේ මොලේ පනුවොත් එක්ක පිස්සු කෙලිනවද කොහෙදො?

මගේ කම්මුලේම කෙල ටොන් එකක් ගාල.මම ඌට රවල මූන පිහිගන්න ගියත් තව පොඩ්ඩෙන් ඌත් එක්කම පුටුවෙන් පත බැවෙනවා.

කේතූර්

දකුනේ ඉදන් උතුරේ එකෙක්ට කතා කරන සයිස් එකේ සද්දෙකින්ම මගේ නම දෝංකාර දුන්නා.අපරාදේ අර අනවුස්මන්ට් දෙන්න ලයිට් කපන් සින්දුවක් ප්ලේ කරන්නේ.ඊට ලාබයි මේ මිනිහාට කතාකරලා බෙල් එක වෙන්න ගානක් දෙනවා.අපි ඔක්කොම බලන් ඉද්දි සර් සාක්කුවට අත් දෙකක් දාන් ඇවිදන් ආවා.මූන නිකන් හල්ක් වගේ.ඉව් පිපිරෙන්න වගේ.බෙට්ට බර වෙලාද මන්දා?එහෙනම් මේ පැත්තට නෙමෙයි එන්න ඕනේ. කෙලින්ම දොරෙන් එලියට ගිහින් දකුනු පැත්තට හැරිලා………..

“කේතුර් කැම්ප් ෆයිල් එක ඇරන්  five minutes යන්න කලින් ප්‍රිෆෙක්ට් රූම් එකට එන්න ඕනේ.”

මුකුත්ම වෙන නොකියා දමල ගහනවා වගේ ඒ වචන ටික මගේ මූනට කියපු සර් එතනින් යන්න ගියේ අපි ඔක්කොම ෆුල් අන්දොස් කරලා.සර් දොර ලගින් පේන්නේ නැති වුන ටිකට චිරායුවා ආයෙත් නාහෙන් අඩන්න ගත්තා.

“බලන්න දෙයියෝ,මගේ උක්කුන් කැටේ අපචාරයට ලක්වෙනවා ඒයී.මට සමාවෙයන් සත්තලානේ.මම කොහොමද හිතුවේ උබයි සර්කාරයි සෙට් කියලා.උන්දැ මගේ රන්කොටේට මෙච්චර වද දෙද්දි.හනේ මගේ…….”

සර්ගෙන් වෙන මගුල් ඔක්කොමත් ඉවසන් හිටිය හැකි, මුගේ කන්කරච්චලේ නේ අප්පා ඉවසන් ඉන්න බැරි.නෙලීශයගේ මූනත් තට්ටුව ගන්න දෙයක් නැ.ඒක නිකන් කට ඇරන් උඩ බලන් ඉද්දි කපුටෙක් ඇවිත් බෙට්ටක් කටට දාල ගියා වගේ.චිරායුවා ඌ දන්න ඔක්කොම පැනි නම් මට කියල මගේ මූනේ කෙල වැල්වලින් සරසද්දි නෙලීශයා පුපුරන්න ඔන්න මෙන්න ඉන්න ගිනි කන්දක් වගේ.මට නම් කියන්න තියෙන්නේ උබල ඕන මගුලක් කරගනින් මාව ඇතැරලා.මේවා නෙලීශ උබෙත් වැරැදි.මූව මේ නිකන් හදාගන්න බැ.පස්සට දෙකක් දීල හදන්න ඕනේ.ඕක තමයි හුරතල් කරන්න ගියහම අන්තිමට වෙන්නේ.

කොහෙද මුන්ටත් අපිව මතක සෙට් වෙනකන් විතරයි.සෙට් වුනහම අපි වගේ එවුන් උන්නද මලාද මතක නැ.උන් ගොඩ ගියේ කොහොමද අපි හිටපු හින්දා.උන්ට කෙලවුනේ කොහොමද අපි නැති හින්දා.ඌ ට තිබ්බා මම වගේ ලව් ප්‍රොෆෙසර් කෙනෙක්ගෙන් මේවට විසදුම් අහගන්න.අපි මොකද ලව් කරේ නැති වුනාට ගොනා හැරෙන පොල්පැලෙත් ගානට ම්ම්ට කිව්වැහැකි.ඒත් ලගකදි ඉදන් මගේ ග්‍රහය තුච්ච වෙලා ඉන්නේ ඉන්න එක තාම තේරුම් ගන්න බැ.මේ මගුල් ටර්ම් ටෙස්ට් එක ඉවරවුනහම පොඩි අධ්‍යයනයක් කරන්න ඕනේ නොදන්වා පැමිනෙන සුලි කුනාටුවලින් ආරක්ශා වෙන ආකාරය පිලිබද.මොකද මගේ ලයිෆ් එක මේ දවස්වල තඩි ටොර්නැඩෝ එකකට අහුවෙලා.හිකනැල් ටර්නැඩෝ.

විනාඩි පහ කියන්නේ අකේන්කාරයට නම් තප්පරයක් කලින් වත් තප්පරයක් පහුවෙලාවත් නෙමෙයි.මේ මිනිහට ඔන් ටයිම් වැඩකරන පිස්සුවක් තියේ.අපි කලින් ගියත් බනිනවා කලින් ආවේ මොකටද පොතක් බලන් ඉන්න එපැයි කියලා.පිස්සු හුතෙක්නේ.මේකගේ මේ හැසිරීම එක්ක මට මතක වෙන්න ඔය කොරියන් ඩ්‍රාම වල ඉන්න නපුරු ceo චරිතේ.උන් කතාව මුලදි නම් කොහොමද.යක්කු වගේ වැඩකරන්නේ.පොඩි හරි මිස්ටේක් වුනොත් මුලු ස්ටාෆ් එකේ අතු ගාන එකාගේ ඉදන් ඔලුව කන්න හදනවා.

හැබැයි අන්තිමට මොකද වෙන්නේ කෙල්ල ආපුවහාම ඌ නිකන්ම අර කට්ට මස්කට් චරිතෙන් කිරි කැල්ල ගානට වැටෙනවා.හෙනම ආදරනීය වෙනවා.වැඩ කරන මිනිස්සුන්ටත් පන ඇරලා.ඔය ඔක්කොම මොක නිසාද ?වෙන මොන මගුලක් නිසාවත් නෙමෙයිනේ කෙල්ල නිසානේ.ඕකට තමයි කියන්නේ ප්‍රෝඩාව කියල.මොකද ඌට කලිනුත් ඔහොම ඉන්න තිබ්බේ නැද්ද?අනික මිනිහා ගැනිට බයයි කියන්නෙත් ඕකට.මේ සර්කාරයටත් ඔය වගේ ඔලුව කන ටසිරි කැල්ලක් සෙට් වෙන්න ඕනේ.එතකොටවටත් ඌගේ රැස් බහිනේ.හෙන ඔලුවෙන්නේ ඉන්නේ.ගෝත හැකැරැල්ලා.

මම ෆයිල් එකත් ඇරන් පඩිපෙලේ තට්ටු නගින්න ගත්තේ අර සිප්පි හිකැලාට නගින නගින පඩියක් ගානේ හිතෙන් සීනි අඹරන ගමන්.අම්මපා මූ මට මේ රෙද්දට එන්න කිව්වේ නැත්‍තන් මේ මොන මගුලක්වත් නැනේ.අනිකා නෙලීශයා ඌත් මේ මගුල් කැම්ප් වැඩේ මට භාර නොදුන්නනම් මාත් මේ මගුල් තට්ටු ගාන නගින්නෙත් නැ.සිප්පි හිකනැල්ලු බලන්න යන්නෙත් නැ.

මෙලහට ඔය එන්න කියන්න ඇත්තේ ටෙන්ට් ප්‍රශ්නේ බලන්න වෙන්න ඇති.කැම්ප් එකට ඕන ටෙන්ට් ඉල්ලගන්නේ අපි කැඩෙට් එකෙන් හරි බාලදක්ශ එකෙන් හරි.ඇස්ට්‍රෝ එකෙත් සුපිරි ටෙන්ට්ස් වගයක් තියෙනවා.කැඩෙට් බාලදක්ශ දෙකේ වගේ නෙමෙයි අලුත්ම අලුත් බඩු විතරක් නෙමෙයිනේ සුපිරියට ඉඩ තියෙන අලුත්ම ටෙන්ට්ස් වගයක්.උන් ක්ලබ් එකේ ෆවුන්ඩේශන් එකෙන් ඇරන් තියෙන්නේ.ඒව ඉතින් හම්බවෙන්නේ කැම්ප් ඉන්නකොට ගුරුවරුන්ට තමයි.අපිට ඉතින් පරන කැලි තමා.

මේ පාර ප්‍රිෆෙක්ට් ඩේ එකේ නයිට් කැම්ප් එකට ප්‍රයිමරියත් ඉන්නවා.වෙන අවුරුදුවල නැනේ.පොඩිම අය හින්දා එයාලව ගොඩක් වෙලාවට ඩේ කැම්ප් එකෙන් පස්සේ ගෙදර යවනවා.ඒත් මේ පාර ප්‍රයිමරි ප්‍රිෆෙක්ට්ස්ලායි ඒ භාර සර්ගෙයි ඉල්ලීමකට අනුව ප්‍රින්සිපල් සර් මේ පාර එයාලටත් නයිට් කැම්ප් ඉන්න ඉඩ දීලා.ඕක ඉතින් මේ පාර නෙමෙයි හැම පාරම කරන රික්වෙස්ට් එකක්.වෙන අවුරුදුවල ඉඩ නොදුන්නත් පුදුමෙට වගේ මේ පාර ප්‍රින්සිපල් සර් ඉඩ දීල.ඒත් අවුල තියෙන්නේ ඕකේ ඉන්නවා තුන වසරේ ඉදන් පහ වසර වෙනකන් පොඩි එවුන් තොගයක්.ඔය ඔක්කොටම සීනියර් අපි ඇහැගහන් ඉන්න එපැයි.

ඔය ප්‍රයිමරි එක නයිට් කැම්ප් එකට ඉන්න ප්‍රශ්නේ හින්දා ටෙන්ට් වල පොඩි අඩු ගතියක් තිබ්බා.ලමයින්ගේ වගේම ගුරුවරුන්ගෙත්.ඒ හින්දා ගෙවල් වල තියෙන ටෙන්ටුත් මේ පාර ලමයින්ට ගේන්න වෙන සීන් කෝන්තරයක් තියෙන්නේ.එහෙමත් මදි වුනොත් අලුත් ටෙන්ට්ස් ක්ලබ් ෆවුන්ඩේශන් එකෙන් ගන්න වෙන එකක් තියෙන්නේ.අපි හරි වෙන ක්ලබ් එකක් හරි ගන්න එපැයි.දැනටත් තියෙන සමහර ටෙන්ට්ස් ඉස්කෝලේ වයසටත් වඩා වයසද මන්දා.ඔය මගුල ගැන තමා ශුවර් එකටම අරුන්දැ කතා කරන්න එන්න කියන්න ඇත්තේ.වෙන ඉතින් කැම්ප් එකේ ප්‍රශ්නයක් නැනේ.

මම දැන් හිටන් ඉන්නේ ප්‍රිෆෙක්ට් රූම් එක ඉස්සරහ.හෙන සීන් එකේ ආවට මොකද දැන් නම් බයයි වගේ.මේකයි ඉතින් අරූ කැගැහල ගිය පාරට මම ගිහින් දැන් මොකක් හරි අවකැපෙන කතාවක් කිව්වොත් මේක මගේ ඇගට කඩාපනීද දන්නෙත් නැනේ.මම නම් කියන්නේ සර් ඔය හැමදාම ඉස්කෝලේත් එන එකේ ඔය එක දවසක් නිවාඩුවක් හරි දාල හෝද ඩොක්ට කෙනෙක් හම්බවෙල ඔය නගින එකට බෙහෙත් ගන්න යන්න තියෙන්නේ.තනියම යන්න බයනම් මේ මට කතා කරත් කමක් නැ.මමත් බොක්කෙන්ම සර්ත් එක්ක ඉන්නවා ඔය නගින ඒව බස්සන්න.මොකද ඒක සර්ගේ සෞඛ්‍යයට වගේම මගේ සෞඛ්‍යයටත් ගොඩාක් හොදයිනේ.

මේක හල්ක් වගේ හැසිරෙනකොට වටේ ඉන්න එවුනුත් බයවෙනවානේ.එහෙමත් බැයි නම් අපිට තව බජට් එකටත් ලාභ ක්‍රමයක් තියෙනවා.කොහිල.කිරෙන්ද මිරිසෙන්ද තෙලෙන්ද අමුවෙන්ද ඕන විදිහකට හේශ් ස්පෙශල්………….

මම කල්පනා ලෝකෙන් පත බැවුනා වගේ තව පොඩ්ඩෙන් ඇත්ත ජීවිතෙත් පොලවටම පත බැවෙන සීන් එකක් වෙන්න ගියේ.දඩාස් ගාල මගේ ඉස්සරහ තිබ්බ දොර ඇරුනත් එක්කම හදිස්සියට මොකක්ද කරගන්නේ කියල හිතාගන්න බැරුව මම පස්සට වැටෙන්න ගියත් මම ගානට බැලන්ස් වෙලා හිටගත්තා.මොකද
හැමදාම ඉතින් ඇගවල් වලට පත බැවෙන්න බැනේ.මේක කොරියන් ඩ්‍රාම එකක් නෙමෙයිනේ.

දොර ඇරුනත් එක්කම මම දැක්කේ මීට විනාඩි ගානකට කලින් දැක්ක නපුරු මූන වෙද්දි මට වචනයක් වත් නොකියා සර් ආපහු ඇතුලට ගියේ දොර ඇරල දාල වෙද්දි මම ෆයිල් එකත් තුරුල් කරන් ඇතුලට ගියේ අද මගේ ජීවිතේ අන්තිම දවස වෙන්න එපා කියලා ප්‍රාර්ථනා කරන ගමන්.දැන්ම බැ ශාන්ත මැරෙන්න.එහෙම්මමයි ජීවිතේ.මට කරන්න ආස ගොඩක් දේවල්
තියෙනවනේ අප්පා.මෙහෙමයි ඉතින් ඉස්සෙල්ලම…….

“Give me the file”

ඉස් ඉස්සෙල්ලම මේ හිකනැල් කරදරෙන් බේරෙන්න ඕනේ.නැත්තන් මේක මහා විසාල කරදරයක් වෙනවා මට ශුවර්.ඊටපස්සේ ඕන ලබ්බක්.මෙහෙම මගුලක් මගේ බක්ට් ලිස්ට් එකේ තිබ්බෙත් නැනේ.

“කැම්ප් එකට තව කොච්චර ටෙන්ට්ස් මදිද ?”

“තව ටෙන්ට්ස් 6 ක් විතර මදි සර්.නයිට් කැම්ප් එකට ඉන්න අයගේ පැමිනීම කන්ෆර්ම් කරල ඩිසයිඩ් කරේ.එක ටෙන්ට් එකකට maximum තුන් දෙනෙක් විතරයි දාන්න පුලුවන්.ඊට වඩා දැම්මොත් ටෙන්ට්ස් කැඩෙන්න පුලුවන්.ටෙන්ට්ස් හතරක් විතර පිටින් ඒ කියන්නේ ගෙවල් වලින් ගේනවා කියල කන්ෆර්ම් වෙල තියෙනවා.එතකොට තව දෙකක් මදි.ම්ම් තව පොඩි ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා සර්.ගුරුවරුන්ට ඇස්ට්‍රෝ එකෙන් දෙන හටුත් මදි මේ පාර.තව එතනත් හට් එකක් වගේ ඕනේ.ගුරුවරු දෙන්නෙක්ට විතර හට් එකක් මදි.”

“It’s Okay.I already gonna take my tent.ලමයින්ගේ ටෙන්ට්ස්වල මදිපාඩුව නම් ඒකට ටෙන්ට්ස් දෙකක් ගන්න ෆවුන්ඩේශන් එකෙන් සල්ලි අයින් කරන්න.ඕල්ඩ් බෝයිස් එකෙනුත් අපිට පහුගිය මාසේ යම් ප්‍රමානයක් ලැබිලා තියෙනවා.හෙට ඩේ එකෙනුත් පස්සේ එයාල ඩොනේශන් වගයක් කරන නිසා ලොකු අවුලක් වෙන්නේ නැති වෙයි.හොදම ටෙන්ට්ස් දෙකක් ගන්න.මම ප්‍රින්සිපල් ඇපෲවල් එක ඇරන් දෙන්නම්.”

“හරි සර්”

“එදාට ෆුඩ්?”

“බ්‍රෙක්ෆස්ට් එක ගෙදරින්.ලන්ච් එකයි ඩිනර් එකයි ක්ලබ් එකෙන් දෙන්නේ.අපි බුෆේ එකක් ඕඩර් කලා.එතන අපි ඩේ වලට ඕඩර්ස් දෙන තැනක්ම නිසා අවුලක් නැ සර්.පිටින් එන අයට නම් බ්‍රෙක්ෆස්ට් එකත් ක්ලබ් එකෙන්ම සර්ව් කරනවා.”

“ම්ම් එතකොට ඩේ එකට එන්නේ ඕල්ඩ් බෝයිස්ලනේ?”

“ඔව් සර්.කලින්ම එයලගේ පැමිනීම කන්ෆර්ම් කරල තියෙන්නේ.දැනටත් ඕල්ඩ් බෝයිස්ලා 50 කට කිට්ටු වෙන්න එනවා කියල තියෙන්නෙ.”

“ම්ම් එතකොට චිරායු කියන්නේ හේශ්ගේ හොදම යාලුවද?”

“ඔව් චිරා කියන්නේ ජං…………ආහ්?”

චිරායු කොහොමද මේ කතාව අස්සට රින්ග ගත්තේ.අනික දැන් කියන්න එපා මේ තකහනියක්ම මූට මගෙයි අරුගෙයි යාලුකමේ කතන්දරේ අහන්න ඕන වෙලා කියලා.මම ඒත් එක්කම බැලුවේ මගේ ඇස් දිහාම බලන් ඉන්න සර් දිහා.මට අඩි දෙකක් දුරින් හිටගෙන මෙච්චර වෙලාම ෆයිල් එක පෙරලපු නිවනක් නැති සර්ගේ ඇගිලි තුඩු විරාමයක් ඇරන්.ලගින්ම නොහිටියත් ඒ ඇස් කොච්චර නම් පැහැදිලිද නම් මම වැරදි නැත්තම් මට ඒ ඇස් අස්සෙන් පෙනුනේ මගේ ප්‍රතිබිම්භෙමයි.

“අහ්ම් ඔව් සර්”

“ලගම යාලුවා,I mean bestie out of all you other four friend?”

“එහෙම එකක් නැ.එයාල හතර දෙනාම එක වගේ.වෙනසකට තියෙන්නේ මම චිරායුත් එක්ක වැඩි කාලයක් ඉදල තියෙනවා ඒකයි.ඇයි සර්?මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද?”

“It’s not like that.I just saw him kissing on your cheek.යාලු ෆිට් එකට වුනත් එහෙම දේවල් ඉස්කෝලේ ඇතුලේ නොවුනොත් ඒක ඔයාලට හොදයි.ඔයාල දෙන්න හොද යාලුවෝ වුනත් ඒක ඔයාලා අතරේ පුරුදු දෙයක් වුනත් වැරදි වැටහීම් මිනිස්සුන්ට යන්න පුලුවන්.”

මේ තොත්තුවක් ගැනද මූ නහින්නේ?ඉතින් මනුස්සයෝ තමුසෙට නෙමෙයිනේ ඌ ඒක දුන්නේ මටනේ දුන්නේ.මේක වලිගේ පාගන් නටන්නේ.මට මොකෙක් හරි ඌ දෙන තොත්තු ගැන කානු කතාවක් කියන් ආවොත් දෙන්නේ හොම්බ කට සමතලා වෙලා මූනත් තට්ටුව චප්ප චොරස් වෙන්න.ඒ හින්දා නෝවොරීස් අබවුට් දැට්.

“අහ් එහෙම ප්‍රශ්නයක් නැ සර්.හැමෝම දන්නවා චිරායු එහෙමයි කියලා.අනික අපි ගොඩක් කල් ඉදන් අදුරනවනේ.ඒක හින්දා එහෙම කිස් එකක් දෙනව.”

“කේතුරුත් දෙනවද?”

මූ බලහන්කෝ ඇස් දෙකත් පොල් සයිස් කරන් ඉන්න හැටි.

“එහෙමම නැ.ඒත් ඉතින් හිතට ෆීල් වෙන කෙනෙක් නම් මාත් දෙනවා.”

“මටත් දෙනවද?”

“මොනාද?”

“කිස් එකක්”

“ඇ?”

හේශ් මම හිතන්නෙ උබේ මොලේ එක්කෝ වැරදි විදිහට ප්‍රොසෙස් කරන්න ඇරන් නැත්තන් කනේ කලාදුරු බැදිලා.නැත්තන් උබ හීනෙක ඉන්නේ.මම ශේප් එකේ මාවම කොනිත්තගන්න ගියා.මම පණ පිටින් චාමර.මගේ මනෝකාය බිදුනේ මගේ අත උනු අතක ගැවෙද්දි .ඒත් එක්කම සර්ගේ උනුසුම් ඇගිලි තුඩු මගේ සීතල ඇගිලි තුඩු වල ගැවී නොගැවී දැනුනේ සර්ගේ අතේ තිබ්බ ෆයිල් එක මගේ අතට හිරවෙද්දි.

“Les sentiments sont précieux, ils sont donc difficiles à comprendre. Mais les actions parlent beaucoup. Je regrette beaucoup, ce qui me fait me demander si je suis encore pire en vous exprimant mes sentiments. Peut-être que je dois être patient pendant un certain temps. .J’espère que toi aussi tu ressens la même chose que moi pour toi. Sinon, je ne sais pas ce que je vais faire de moi. Je ne sais pas quel genre d’impact tu me fais le premier jour de notre rencontre ? Tout ce que je peux do vous regarde de loin et peut devenir jaloux même de vos amis proches.Désolé. Je sais que toi et eux êtes amis de longue date. Mais quand vous êtes adorable avec eux, je veux vous kidnapper et vous enfermer dans ma chambre pour que personne ne vous vole.”

ආයෙත් අර හරුප භාසාව.මූට කොන්ද පන නැද්ද බනින බනින මගුලක් මව් භාසාවෙන් බනින්න. නැත්තන් කඩ්ඩෙන් හරි බැනහන්කෝ.අඩුම දන්නැති වචනයක් කියවුනොත් මලලසේකරේවත් පෙරලලා බලා ගත්ත හැකි.

එක්කෝ අනිත් දවසේ බනින්න කලින් කියන්න ඕනේ රෙකොඩ් කරගන්නකන් ඉන්න කියලා.එතකොට මට ගෙදර ගිහින් siri අක්කිට ලයින් පාරක්වත් දාල බඩු ට්‍රාන්ස්ලේට් කරගන්න තිබ්බා.මොනාද කිව්වේ කියල අහන්න ගියත් සර් මාව පහුකරන් ගියා.මම එහෙම්මම ෆයිල් එක පෙරලුවේ සර් ඔක්කොම සයින් කරාද බලන්න.

“කේතුර්”

ගියා කියල හිතපු කෙනාගේ කටහඩ ඇහෙනකොටම මම ආපහු හැරුනේ ෆයිල් එක පෙරලිච්ච පිටුවෙන් නවතිනගමන්.

“Are you free after school?”

ඉස්කෝලේන් පස්සේ ඉතින් අද වැඩක් නැනේ.මේ දවස්වල ටර්ම්.ටෙස්ට් නිසා ප්‍රැක්ටිසුත් නැ.වැඩකට කියල තියෙන්නේ හෙට ඉකෝන් පේපරේට පාඩම් කරන එක.මේකයි මට ඉකෝන් කොච්චර අමාරුවුනත් මේ පාරනම් ගොඩ කියල ලියන්න කලින් කියන්න පුලුවන්.මගේ ඉස්සරහ ඉන්න එකා මට ඉකෝන් තියරි කොටල පොවලා ඉන්නේ.පේපර්සුත් හැම පලාතකමයි කොලඹ ඉස්කෝල හැට හුට හමාරෙමයි කෙරෙව්වා මේ දවස් ටිකේ.

ඉකෝන් නම් ඔක්කාරෙට වගේ ඉන්නේ.මම බයේ හිටියේ කොච්චර ඒක පෙවිල වැඩීද කියනවනම් අද අකවුන්ටින් එකටත් ඉකෝන්ම ලියයි කියලා.අකවුන්ටිනුත් පේපර් එක අමාරු වුනාට මෙවුන්දා පොවපුවයින් මැච් එකක් ගහන්න ඇති.ඒ හින්දා පාඩම් කරන්න කියලා මහ මෙව්වා එකක් නැ.

“ඔව් සර්.ඇයි?”

“හවස මාත් එක්ක ගමනක් යන්න එනවද?”

“කොහෙද?”

ගමනක්?එහෙම ගමනක් යන්න එන්න කිව්වට යන්න පුලුවන්වැයි.කවුද දන්නේ මොන කුන්ඩවාලේ යන්න කතා කරනවද කියාල.මේ හිටියට අපි ගෝනිබිල්ලෝ අදුරනවා හොදට.

“ගමනක්.You can see once you got there”

“දැන් මන් බැ කිව්වොත්?”

“බැ කිව්වොත්නේ.Then I am gonna kidnap you and carry with me.”

Then I am gonna kidnap you and carry you with me.හැව් හැව් තමා.හැබැයි මොනා නැතත් මුන්දැනම් කියන එක කරනවා තමයි.මම හවස ඉස්කෝලේ ඇරුන ගමන් ශේප් එකේ පනින්න හැදුවේ.කොහේ මේ මිනිහා එක්ක බැනේ.මම ගාත කියල එලියට පනිද්දිම දොර ගාවින් උස්සල ගෙනත් වාහනේට දැම්මා.මම දැනුත් මේ ඉදන් ඉන්නේ මේ මනුස්සයගේ අවුඩියේ පැසෙන්ජර් සීට් එකේ ජනේලෙත් හායි ගාල ඇරගෙන,ඒකෙන් එන හුලගට මගේ මූනත් අල්ලන්.

මේ වෙලාවේ මට ඕන්නම් කැගහල කියන්න පුලුවන් මාව කිඩ්නැප් කරන යනවෝ බේරගනියෝ කියල.ඒත් වැඩක් නැ.මාව කිඩ්නැප් කිරීමක් නෙමෙයිනේ මේ.අම්මගෙන් අහල එක්ක යනව කියන්නේ කිඩ්නැප් කරනවා නෙමෙයිනේ.අම්මත් මේ හිකනැල් පුතත් එක්ක කොයි වෙලාවේ කතා කරනවද මන්දා.මේ මනුස්සය එක්ක කලින් කතා වෙලාද මන්දා මේ ගමන.මන් තමයි මුකුත් නොදැන ඉන්නේ.හරියට අර ලිදේ ඉන්න ගෙම්බා.මේ ගෙම්බගේ හැටි ඔය හිකනැල්ලු දැනගන්නේ කවදහරි මම උන්ව ගිලපු දවසට තමා.

යන්නේ කොහෙද කියල තුන්පාරක් විතර ඇහුව.කියන්නේම ගිහින් බලන්නලු.අගේනේ මුගේ.මමත් ඉතින් ආයේ නෝන්ඩි වෙන්න ගියේ නැ.ඊට පස්සේ ඉතින් නොදන්න බාසාවලින් අහගන්න ඕනේ නැ.

යන තැනකට මූත් එක්කමනේ යන්නෙ කියල මම පාඩුවේ හිටියා.ටවුන් එකේ ට්‍රැෆික් එකේ තැම්බිලා තැම්බිලා අපි ආවේ පොඩි දුරක්.මහ වෙලාවක් තැම්බිලා තැම්බිලා හිටියට වෙලාව ගියේ ස්කූල් ටයිම් නිසා.වාහනේ නතර කරනවත් එක්කම මම එලිය බැලුවේ කොහෙද කියල.

ඒත් එක්කම මම සර්ගේ දිහා බැලුවත් සර් ඒ වෙනකොටත් මේස් දෙකත් එක්කම සපත්තු දෙකත් ගලවන ගමන් හිටියේ.අපි ඇවිත් හිටියේ පන්සලකට.ඩ්‍රයිවින් සීට් එක පැත්තේ දොර ක්ලික් ගාල ඇරිල වැහෙනවත් එක්කම මාත් සපත්තු දෙක පන්නන් මේස් දෙකත් ගැලෙව්වා.ඒත් එක්කම මගේ පැත්තේ පැසෙන්ජර් සීට් එක ඇරුනේ මට බහින්න වෙද්දි මම බැස්සට පස්සේ සර් දොර වැහුවා.

“පන්සල්ද යනව කිව්ව ගමන?”

“ඔව්.ඇයි කේතුර් කැමති නැද්ද?”

“එහෙම දෙයක් නැ.ගමනක් කීවට මට එහෙම දෙයක් හිතුනේ නැ.අනික මාත් ගොඩ කාලෙකින් ආවේ.”

“මාත්,අවුරුදු 12 කින් විතර.”

“මොකක්?එච්චර කාලෙකින්?”

“ම්ම්.මම කැතලික්.මම මුල්ම වතාවකට පන්සලකට ආවේ එදා.අද මේ දෙවෙනි වතාව.”

“එහෙනම් අද අවේ?”

“එන්න හිතුනා.මේ දවස්වල වැඩ වැඩීනේ.හිතට නිදහසක් නැ.කේතුර්ටත් එහෙම ඇති කියල හිතිලයි එක්කන් ආවේ.”

සර් එහෙම කියද්දි මොනා කියන්නද කියල හිතාගන්න බැරුවයි මම හිටියේ.මගෙන් මොනම උත්තරයක් බලපොරොත්තු නොවී සර් ඇවිදන් යන දිහා බලන් ඉදපු මාත් අඩියට දෙකට ඒ ගාවට කිට්ටු වුනා.මේ මනුස්සයා අත් දෙකත් වන වන යන්නේ මල්,තෙල්,හදුන්කූරු මොකුත් පූජා කරන්න ඇරන් ඇවිත් නැද්ද මන්දා.මාවද දන්නේ නැනේ පූජා කරන්න හිතන් ඉන්නේ.

ඒත් එක්කම මගේ ඇස් දෙක ගියේ පන්සල ඉස්සරහ තිබ්බ මල් කඩ ගාවට.ඒත් එක්කම මගේ ඇහැ ගැටුනේ එතන තිබ්බ නිල්මානෙල්වලට.මම ආසම මල් ජාතියක්.ගොඩක් වෙලාවට ගොඩක් කට්ටිය නිල්මානෙල් නොගත්තත් මම ආසම නිල්මානෙල්වලට.ඒත් එක්කම මම වොලට් එක ගන්න සාක්කුවට අත දැම්මත් මට මතක් වුනේ ඒක බැග් එකේ කියලා.කාර් එක ලොක් කරලනේ ආවේ.ආයෙත් යන්න බැනේ.

“කේතුර්”

“ම්ම්”

“මම මල් ටිකක් ඇරන් එන්නම්.ඔයා ඇතුලට ගිහින් වට්ටි දෙකක් ලැස්ති කරගන්නකෝ.”

සර් එහෙම කියන ගමන් ඒ කඩ දිහාට යද්දි මම එහෙම්මම පන්සල ඇතුලට ගියා.කොහිලපොකුණ පන්සල කියල අහල තිබ්බට ආවේ අදමයි.නගරබදව තිබ්බත් මේ පන්සල හරි ලස්සන පන්සලක්.දැන් වෙලාව 2 ට 2.30 ට කිට්ටු නිසා මේ වෙලාවේ දෙන්නෙක් තුන්දෙනෙක් ඇරුනහම පන්සලේ කවුරුත් නැති වුනත් තව පැයකින් දෙකකින් බෝධි පූජාවලට එන අයගෙන් මේක පිරුණහම මේ තරම්ම නිස්කලංකභවක් නැති වෙයි.

මම මල්කූඩ දාල තිබ්බ ලී පෙට්ටි වලින් පිරිසිදු මල්කූඩ දෙකක් අරන් සෝදන් ඇවිත් මල් ආසනෙන් තියලා බලන් හිටියේ ලාවට හෙලවෙන බෝ කොල දිහා.ජීවිත කාලෙම වුනත් බලන් ඉන්න පුලුවන් තරම් හැගීමකින් හිත පිරෙද්දි මගේ හිතේ ඒ තරම් දවසක් තිබ්බ වෙහෙසකාරී පීඩාකාරි ගතිය ටිකක් අඩුවුන ගතීයක් දැනුනා.ඉස්කෝලෙන් පන්තිවලට එතනින් ඉවරවුනහම ප්‍රැක්ටිස් ඒවත් ඉවරවුනහම ගෙදර ආපහු ගෙදරින් ඉස්කෝලෙට විදිහට මෙච්චර දවසක් ගෙවිච්ච ජීවිතේට පොඩිහරි නිදහස් ගතියක උවමනාවක් නොතිබුනානම් නෙමෙයි.සම්පූර්ණයෙන්ම ප්‍රශ්න වල ඉවරයක් නැතිවුනත් හිත නිරවුල් වුනු හැගීමක් දැනුනා.

“මෙන්න”

බෝ කොල දිහා බලන් අනිමිස වැඩුව එකට බාද කරන ගමන් මගේ දිහාට දික්වුන නිල්මානෙල් මල් මිට ඇහැ ගැටෙද්දි මම ඒක අත් දෙකෙන්ම අල්ලගත්තා.

“නිල්මානෙල් ,මම ආසම මල් ජාතියක්.”

මගේ කටින් එහෙම කියෙවෙනවත් එක්කම මම හිනාවකින් සර් දිහා බැලුවත් සර්ගේ ඇස් මල් වල නොතිබ්බ බව මම දැක්කේ ඒ ඇස් වලින් මගේ රූපේ පෙනෙද්දි.

“සර්ත් ආසද නිල් මානෙල්වලට?”

“මගේ එහෙම විශේශත්වයක් නැ.කේතුර් ආසවෙයි කියල ගත්තේ.”

“බොරු කියන්න එපා අනේ.ගොඩක් අය නිල්මානෙල් වලට වඩා අනිත් නෙළුම් මල්වලට ආස.එතකොට සර් හිතුවේ කොහොමද මම මේවටම ආසයි කියලා?”

“Mm mayabe I am so close to your heart so I can read your mind?”

ලබ්බ තමයි.ඒක කිව්ව හැටි.ඇහැකුත් ගහලා.මූ flirt කරා කියල හිතන්න තිබ්බ අන්තිමට කට කොනෙන් හිනානොවුනනම්.මේ වෙලාවට තමා මේකගේ අර මල්ලි බබාව කපල බටු මෝජු දාල මූටම ගිල්ලවන්න හිතෙන්නේ.මෙතනට ඇවිත්වත් මුට නිකන් ඉන්න බැනේ.දෙන්න හිතෙයි හොම්බෙන් ගිහින් බොම්බ්බයි මොටයි වෙන්න.නැනැ හේශ් ඔයා පන්සලක ඉන්නේ සන්සුන් වෙන්න.ඔය එක එක හිකනැල්ලු කියන ඒවා…………….

“කේතුර් භාවනා කරල ඉවර වෙලා එනකොට ඔය මල්ලත් ඇරන් එන්න.”

ආයිශ් මේ සිප්පි හිකනැලා.

මල් පූජා කරල ඉවරවෙලා අපි හිටියේ එලියේ පහන් පූජා කරන තැන.සර් ගෙනත් තිබ්බ තෙල් බෝතලෙන් පහන්වලට තෙල් දාපු මම පහන්තිර දාගෙන ගිහින් ඒව පත්තු කරන්න කලින් හදුන්කූරු ටික ඇරන් සර්ට දුන්නේ ඒවා පත්තු කරන්න.සර් ඒවා පත්තු කරන අතරතුරේ මම පත්තු කරපු පහනක උදව්වෙන් අනිත් පහන් වැටි පත්තු කරලා තෙල් දාපූ පහන් වලට ඒව මාරු කරන ගමන් හිටියේ.

අලුතෙන් පත්තුකරපු පහන් වැටිය පහනට මාරු කරද්දි ඒක නිවෙන්න ගියත් මම ඉක්මනින්ම මගේ එක අතකින් පහන ආවරනේ කරා.අනිත් අතේ තිබ්බ මල්ල නිසා ඒ අතින් ආවරනය ‍කරගන්න දගලද්දි ඒ පැත්තෙන් ආපු හුලගත් එක්ක පහන නිවෙන්න ගියත් නිවෙන්න නැති වුනේ ආගන්තුක අතකින් ඒ පැත්තෙන් පහන ආවරණය වුන නිසා.ආගන්තුකයි කිව්වත් ඒ අත කාගේද කියල මම දැනගෙන හිටියා.පහන නොනිනිමිලා ගියත් අපේ අත් ඒ විදිහටම පහන ආවරණය කරලා තිබ්බා.

“තැන්කිව්”

“මොකටද?”

මම දැනන් හිටියා අද මෙහෙ ආපු එකෙන් මගේ හිතට ලොකු සැනසීමක් දැනුනා කියලා.මොන හේතුවකට සර් අද මෙහෙ ආවත් මාවත් එක්කන් ආපු එක ගැන මගේ හිතින් ඇත්තටම මම සතුටින් හිටියේ.ඒක ඉතින් වචනවලට පෙරලපු එකේ වැරැද්දක් නැනේ?මම එහෙම්මම බෙල්ල හැරෙව්වා.

“මාව මෙහේ එක්කන් ආවට.ඇත්තටම මගේ හිතට ලොකු සහනයක් දැනුනා.”

“ඔයා සතුටින්ද?”

“අහ්?”

“මෙහෙ ආපු එකෙන් ඔයාට අවංකම හිතට සතුටුයිනම් මට ඒ ඇති.”

“ඒත් ඇත්ත..”

“ආව්ව්”

මම අහන්න ගිය එකත් එක්කම අමතක වුනේ සර් කැගැහුව එකත් එක්ක.ඒත් එක්කම මගේ ඇස් ගියේ පහන ගාව තිබ්බ සර්ගේ අතට.ඒකේ දැල්ලට දබරැගිල්ල.වැදිල රතු වෙලා.මම එහෙම්මම අත ඇරන් බැලුවේ ඒ ඇගිල්ල දිහා වෙද්දි ඒක රතුවෙලා තිබ්බ විදිහට තව ටිකක් පිච්චුනානම් කලු වෙනවා.

මම එහෙම්මම ඇගිල්ල ඇරන් හිමීට පිම්බේ දිය පට්ටයක් දායි කියල හිතලා.මොකුත් ගාන්නවත් නැනේ.මම ලාවට ඇගිල්ල ට පිබින් ගමන් ඔලුව උස්සල බැලුවේ සර් දිහා.බය වෙල ඉන්නවා.බය නෙමෙයි චූත් යයි ඇගිල්ල හම ඇලෙනකම්ම පිච්චුනාම.

“කේ..තු..ර්”

“මොකද?”

“දැන් ඇති පිම්බා.”

“අනේ මේ කට වහන් ඉන්නවා.ඊට පස්සේ මෙතන් දිය පට්ට දාගන්න.”

“මට කැගහන්නේ ඇයි දැන්?”

“අනේ දැන් මම කැගහන්නේ නැතුව ඔයාව හරහට ඇරන් නලවන්න කියලද කියන්නේ?මගුලක් අහගන්න එපා.මෙච්චර පිච්චෙනකන් මොන ලොකේද හිටියේ?අපිට තමයි කියන්නේ මොන සිහියෙද ඉන්නේ?මේ ලෝකේ නෙමෙයි ඉන්නේ ගගා.කියන එකාට සිහියෙන් ඉන්න බැ.මේ වෙලාවට තමයි දෙන්න හිතෙන්නෙ.”

“මො..නා..ද?”

“ගුටියක්?ඇයි බැයිද?”

“පුලුවන්ද?”

සර් චැලේන්ජින් වොයිස් එකෙන් අහද්දි මගේ කකුලේ ඇගිලි තුඩුවලින් ඉස්සුන මම එහෙම්මම ඔලුවට පාරක් ගහන්න  අත ඉස්සුවත් පුදුමෙට වගේ ඒ ඇස් වැහුනේ නැ.මගේ දිහා කන්න වගේ බලන් හිටියේ.

“ආහ් අහ් කේතුර්,කන අතාරින්න කෝ.Ah bab……Kethur it hurts.”

ඕකට තමයි කියන්නේ ප්‍රතිවාදියා ඉදිරියේ තමන්ගේ ආරක්ශාව ලිහිල් කරන්න එපා කියලා.ඔලුවට ගහන්න ගිය මම එහෙම්මම කනින් අල්ලන් මන් ගාවට සර්ගේ කන පාත් කරගත්තා.කන රතු වෙන්න එද්දිම මම කන ඇතැරියේ හිකනැලා කනත් අල්ලන් මොකාද එකා වගේ මගේ දිහා බලන් ඉද්දි.

“මන් දිහා බලන් ඉන්නේ නැතුව ඔය ටික පත්තු කරලා බුදු ගෙට එනවා.”

ශේප් එකේ කකුලත් පාගපු මම එහෙම්මම බුදු ගේ පැත්තට ගියේ කේතුර් කියන මගේ නම පන්සලේ දෝංකාර දෙද්දි.

එදා හිකනැලත් එක්ක පන්සල් ගිහින් ආවේ ඌට ගාතත් කියල දීල ගෙදර ගිහින් පාඩම් කරගන්න කියල පොතකුත් ඇරන් දීල.නැ ඉතින් ඉගෙනගෙන ඉන්න එක හොදයිනේ.පුදුමෙට වගේ එයා අම්මට වදින ගාථාවයි තාත්තට වදින ගාථාවයි දැනන් හිටියා.මම ඇහුවහම කිව්වේ කෙනෙක් කියල දුන්නාලු.මමත් දෙකම දන්නවා.තාත්තා කියල පිරිමියෙක් මගේ ජීවිතේ නොහිටියත් ඒ හයිය හත්තියම තිබ්බ අම්මෙක් හිටියා.මම දන්න කාලේ ඉදලම තාත්තට වදින ගාතාවත් අම්මට කියල වැන්දා.

එදා පන්සල් ගිහින් ආව ගමනින් හිතට සැහැල්ලුවක් දැනුණා.එතන ඉදන් බ්‍රහස්පතින්දා ඒ කියන්නේ ඊයේ වෙනකන් එක්සැම් තිබ්බා.පුදුමෙකට වගේ බයක් තිබුනත් ඉකෝන් පේපර් එක හිතුවට වඩා ලියාගන්න පුලුවන් වුනා. සිකුරාද පෝය නිවාඩුව තිබ්බ නිසා අද කැම්ප් ඩේ එක.හය හමාර වෙද්දි අපි හැමෝම ස්කෝලේ ඉන්න ඕනේ.මම මේ ලැස්තිවෙලා ඉස්තෝප්පුවේ ඉදන් ඉන්නේ චිරායුව එනකන්.ඌත් එක්ක තමයි මම යන්න ඉන්නේ.ඌ ඉතින් කොහොමත් පරක්කු වෙන එකානේ.

ප්‍රිෆෙක්ට් ක්ලබ් එකෙන් ප්‍රින්ට් කරපු ටී එකට යටින් ටර්ටල් නෙක් සුදු ටී එකක් ඇදපු මම බොටම් එක ඇදලා  සුදු කැන්වස් දෙක දාල හිටියේ.හැමෝම එහෙම තමා ඇදන් එන්නේ ඉතින්.චිරායුවගේ වාහනේ තාමත් නැති නිසා මම බැලුවේ ගන්න ඕන ඇදුම්, ෆයිල්ස් ඔක්කොම ගත්තද කියලා.මොකද ඉතින් ආයේ එන්න කියලැයි.ඒ නැතත් මම මොනාහරි වැදගත් දෙයක් දාල ගියොත් එතන ඉන්න හිකනැල්ලු මාව ඇස්වලින්ම පුච්චයි.

දත්බුරුසුව,ශැම්පු පැකට්,ටවල් එකක්,පනාව,යට ඇදුම…………

බැග් එකේ තිබ්බ ඒවා අන්තිම පාරටත් චෙක් කරන ගමන් හිටපු මට ඇහුනේ චිරායුවාගේ වාහනේ හෝන් එක වෙද්දි මම එහෙම්මම බැග් එකේ සිපර් එක වහලා දාල බැග් එකයි ෆයිල් ටික තිබ්බ බැග් ටිකයි ඇරන් එලියට යනකොට අම්මා කාර් එක ගාව ඉදන් චිරායුවාගේ අම්මත් එක්ක බර කතාවක්.මම අම්මටත් වැදලා වාහනේ බැක් සීට් එකට නගිද්දිම චිරායුව උගේ මල් මල් හිනාව පා කලා.අද මොන අලකලංචියක් වෙයිද මන්දා?
ඒත් එක්කම ලාලනී ආන්ටි පිටිපස්ස හැරිලා බලල මට හිනාවුනා.

“ගුඩ්මෝනින් හේශ් ඩාර්ලින්ග්”

“ගුඩ්මෝනින් ආන්ටි”

“හේශ්ව ගොඩ දවසකින්නේ දැක්කේ.මේ ලගදි දවසකුත් අපේ දිහා ඇවිත් ගිහින් තිබ්බනේ.එදා මම හිටියේ නැ.හේශ් නම් තවත් ලස්සන වෙලාද මන්දා?”

“මම නම් කැත වෙලා අප්පා අනේ .වැඩ වැඩ.ආන්ටි නම් මොකෝ කෙල්ල වගේ ඉන්නේ.”

“ඒකනේ අපේ අගේ තේරෙන්නේ නැනේ පුතේ අනිත් අයට.”

“මේ අම්මේ…..”

“හේශ්?”

“ඕ ආන්ටි?”

“කොහොමද ස්ටඩීස් එහෙම ?”

“අවුලක් නැ .කරන් යනව.ටර්ම් ටෙස්ට් එකෙදිනම් අකවුන්ටින්ස් චුට්ටක් අමාරුවුනා.තව ටිකක් මහන්සිවෙලා වැඩ කරොත් ගොඩ දාගන්න පුලුවන් වෙයි.”

“ඒකනේ පුතා මම කියන්නෙත්.මම අපේ එක්කෙනාගෙන් ගෙදර වැඩක් ගන්නෙත්නැ,යට ඇදුමත් තාම හෝදල දෙනවා.වෙලාවකට කවනවත් එක්ක.ඒත් මෙයාට බැනේ පොඩ්ඩක් මහන්සිවෙල පාඩම් කරන්න.ඔයාවත් කියන්නකෝ පුතා.”

“ඒකනේ චිරා,ආන්ටි කියන එක සම්පූර්ණ ඇත්තනේ.තව අවුරුද්දයිනේ.”

මේවට තමයි කියන්නේ වාසි භාග කියලා.චිරාව චාටර් වෙන කතා කිය කිය හිටිය හැකි.කොහොමත් හැම කෙනෙක්ගෙම හොදම යාලුවාගේ හොදම හොදම යාලුවෙක් ඒ හැම කෙනාගේ අම්මා.ඕක චිරාට විතරක් නෙමෙයි මටත් අදාලයි.අපේ ගෙදර ආපුවහම ඌ මගේ වැරදි චීත්ත බේසම් පිටින් හෝදන්නේ.

“අර නෙලීශ පුතා නැත්තන් මේ කරන වැඩ ටිකවත් කරන්නේ නැ.ඒ ලමය නම් ටොකු ඇනලා කිව්වහම මෙයා අහනවද කොහෙද?”

අන්න අන්න ආන්ටිට වැරදුන පොයින්ට් එක.නෙලීශ නිසා වැඩ කරනව ඇති.හැබැයි ආන්ටි නෙලීශයා දෙන්නේ ටොකු නෙමෙයි.තොත්තු.වෙන මගුල් දෙනවද දන්නෙත් නැ.මගේ නිකකැල් මනස හාදුවකින් එහාට මැවෙන්නේ නැ.

කාර් එකේ එනකන්ම ආන්ටි එක්ක කදේ දාන් ආපු ආන්ටියි මමයි චිරායුව හලල හිටියේ.ඌ ඒ තරහට මගේ දකුනු අත කොනිති ගහල.දැවිල්ලත් එක්ක.

ස්කෝලෙට ටිකක් මෙහයින් වාහනේ නවත්තලා අපි අපේ බඩු ටිකත් බාගත්තා.ඉස්කෝලේ ඉස්සරහින්ම නවත්තන ඉඩ තිබ්බේ නැ.මේ වෙනකොටත් ප්‍රිෆෙක්ට් ක්ලබ් එකේ ලමයින්ගේ වගේම ඕල්ඩ් බොයිස්ලගේ වාහනත් ගේට් එකෙන් ඇතුල් කරනවා. ඕල්ඩ් බෝයිස්ලගේ වාහන කීපයක්ම හින්දා පාර බ්ලොක් වෙලා තිබ්බේ.ආන්ටිගේ කාර් එක එතනින් ගියාට පස්සේ මමයි චිරායුවයි උගේ තඩි බැග් එකයි බඩු ටිකයි උස්සන් ඉස්කෝලෙට ගෑටුවා.

“අඩෝ උබේ බැග් එකේ බර බලහන්.හදට යන්න බැක්පැක් එකක් නෙමෙයි හදාගන්න කීවේ.එක රැකට බැග් එකක්.මේකේ මොන මගුලක් ද  තියෙන්නේ?”

“මේකනේ ඒයි.දැන් පවුල් පන්සල් වුනහම එහෙම තමා බර වැඩිනේ.අනික ඉතින් අද අපි දෙන්නගේ ෆස්ට් නයිට් එකනේ?”

චිරායුවා සැඩ සුලගට හසුවී ඇඹරී ගිය ගහක් වගේ ඇබරෙන්න ගනිද්දි මම ඇහි බැමි රැලි කරලා ඌ දිහා බැලුවා.

“මේ උබල මගුල් නම් නටන්න හදන්න එපා ටෙන්ට් එක ඇතුලේ.මාත් උබල එක්ක ඉන්නේ.මට සැනසීමේ නිදාගන්න දීපන්.පුලුවන් නම් ඔය මගුල් නටලා ටෙන්ට් එකත් කඩපල්ලා.”

“අනේ මේ උබ අනිත් පැත්ත හැරිලා නිදාගනින්.මායි සුදු බාප්පී අපේ වැඩේ බලාගන්නම්කෝ.”

“බලාගනියි කියල තමයි බය.මේකනේ ටෙන්ට් එක.අවුලක් නැනේ?”

“අවුලක් නම නැ.පොඩ්ඩක් දිරල බන්.ඒක තමා අවුල්.”

“ඒකනම් ශේප් උබල දෙන්න නටන් නැතුව හිටියොත්.”

“අනේ මේ මගෙන් මුකුත් අහගන්න එපා.”

අපි අපේ බඩු ටිකත් උස්සන් ඇවිත් පැවිලියන් එකෙන් තියලා ග්‍රවුන්ඩ් එකට ගියේ 7 ට කලින් ඉවර කරගන්න තිබ්බ වැඩ වගයක් ඉවරකරගන්න.අපි යනකොට නෙලීශයා නම් ඇවීල්ලා ඔක්කොටම බැන බැන වැඩ.ඕල්ඩ් බෝයිස්ලත් වගයක් ඇවිත් අපි වැඩ කරන දිහා බැලුවා.යකෝ අපිට කීව්වේ නැනේ ෆිල්ම් ශූට් එකක් තියෙනවා කියල.ඇතින් හෙන හැන්ඩියෙක් නෙලීශයත් එක්ක කදයක් දාන් ඉන්න කොට මම රබර් ඇහැ දාල බැලුවේ මොකාද  ඒ නලුවා කියලා?

ටසිරි අකේන්කාරයනේ?මූ යකෝ පට්ට හැන්ඩ්සම් නේ.ඒකට නම් කටත් භාගෙට ඇරුනා.අත් ගොබත් එක්ක පිපිරිලා යන්න ඔන්න මෙන්න තිබ්බ navy blue colour coller t shirt එකට beige colour office pants මැච් කරල brown sneakers දෙකක් දාල හිටියේ.වම් අතේ තිබ්බේ අලුත් වොච් එකක්.ඒකේ srip එකේ කලර් එක සර්ට් එකේ කලර් එකට මැච් වෙනවා.සර් යන ජිම් එක මොකක්ද දන්නේ නැනේ?

මම කන්න වගේ බලන් ඒ දිහා බලන් ඉද්දිම නෙලීශයා කෙලින්ම මගේ පැත්ත බලද්දී මම උඩ බැලුවා.අහස කලුපාටයි.කුරුල්ලොත් පියාඹනවා.වහීද දන්නෙත් නැ.එහෙම වුනොත් මල ම….

“කේතුර්”

මම පාඩුවේ අහසේ සිරි නරබ නරබ ඉද්දි මගේ නම ඇහෙනව ඇහුනා.දැන් දැන් මගේ නමේ හේශ් කැල්ලත් අමතක වෙන සීන් එකක් තියෙන්නේ.මම එහෙම්මම බලන් ඉද්දිම සර් මට කතා කරා.මම ඉතින් මගේ තාච්චි මූන ෆික්ස් කරන් ගියා.

“කේතුර් ටෙන්ට්ස් ඔක්කොම හරිද?”

“ඉස්කෝලෙන් ගන්න ටික ඔක්කොම ජිම් එකේ දාල තියෙන්නේ.ගෙදරින් ගේන ටෙන්ට්ස් වලින් එකක් හරි.ඉතිරි එකත් ඉක්මනට එයි.”

“Great.Nelisha have a last check.Lets begin this in fifteen minutes.Got it?”

“Yes sir”

නෙලීශ සර්ත් එක්ක කතා කරල යනකොට මාත් හැරුනේ යන්න වුනත් සර්ගේ අතක ඇගිලි මගේ තෙත කොන්ඩ අතරින් ගිහින් කනේ ලාවට ගැවී නොගැවී වැදුනා.මගේ කොන්ඩෙන් අත ගත්ත සර් අත පෙන්නුවේ ඇහල මලක් පෙන්නන්න.ඔව්නේ ඉතින් ඉස්කෝලේ තියෙන තඩිම ඇහැල ගහ යට ඉද්දි ඒකේ මල් නොවැටී තියේවැයි ඔලුවට.

“උදේම නැවද?”

“ම්ම්”

“සුවදයි”

“අහ්”

“ඇහැල මල”

මගේ කොන්ඩේ පැටලුනු ඇහැල මල අතේ පොඩි නොවන ගානට මිටි කරන් සර් යන දිහා මම බලන් හිටියා.අපි ඒ තනි වචන පෙරලියද කරේ?

කිව්වත් වගේම හතට පටන් ගත්ත ඩේ එකේ මුලින්ම නායකත්වය ගැන දේශනාවලින් තමා වැඩ පටන් ගත්තේ.ඒත් එක්කම නායකයන් පිරිසක් වශයෙන් අපි කන්ඩායම් හැගීමෙන් වැඩ කරන්න ඕනේ ආකාරය,මේ පාසලේ ශිශයයෝ විදිහට වැඩ කරන්න ඕනේ කොයි විදිහටද?මේ ශිෂ්‍ය නායක පදවියෙන් ජීවිතයට ගන්න පුලුවන් දේවල්,අනාගත සමාජයේදි වැදගත් වන දේවල් වගේ දේවල් තමයි ඉතින්.පැයක් විතර අකේන්සරුයි තව 2003 batch ඕල්ඩ් බෝයි කෙනෙක්ගේ දේශනෙන් පස්සෙ තිබ්බේ බ්‍රෙක්ෆස්ට් ටයිම් එක.පැය භාගෙක බ්‍රෙක්ෆස්ට් ටයිම් එකෙන් පස්සේ තිබ්බේ කන්ඩායම් විදිහට බෙදිලා වැඩ පටන් ගන්න.

හැම ටීම් එකකම සීනියර් ප්‍රිෆෙක්ට්ස්ලා දෙකකුයි,ජූනියර් බෝඩ් එකෙන් දෙන්නයි,ප්‍රයිමරි බෝඩ් එකෙන් දෙන්නයි ගානේ තමා ටීම් වෙන් කරල තියෙන්නේ.මගේ ටීම් එකේ මාත් එක්ක හිටපු අනිත් සීනියර් තමයි දොඩම් බිබික්කමා.ඌ ඇරනහම ටීම් එකේ ඉන්න අනිත් ඔක්කොම හොදායි.අරු නැට්ට පාගන් කැගහන් ඉන්න නිසා තමයි පොඩ්ඩක් එපා වෙන්නෙ.ඒත් ඉතින් ඌත් දග දාල වැඩ දාල කැගහල කොහොමහරි අපේ ටීම් එකේ වැඩ ටික කරනවා.ජූනියර් බෝඩ් එකෙන්හිටියේ 11වසරේ ඩබලක්.එක මල්ලියෙක් නම් අපේ බැන්ඩ්මින්ටන් පොරක්.අනිත් එකා නම් කන්නඩි පොලගෙක්.කන්නාඩි පොලොන්ගු කොහොමත් අවුලක් නැ.

ප්‍රයිමරි එකෙන් හිටියේ පහ වසරෙයි තුන වසරෙයි පොඩි එවුන් දෙන්නෙක්.තුන වසරේ එකාගෙ නම් දතුත් නැ අප්පා,
බෝලයක් වගේ.දත් කෝ ඇහුවාහම ලේන දොයියන් ඉද්දි ඇරන ගිහින්ලූ.මට අහන්නත් හිතුනා දත් සෙට් එකම ඇරන් යන ලේන්නු නැද්ද කියල?සතියකට විතර චිරායුවාගේ දත් සෙට් එක යවන්න.

පහේ එකා දොඩම් බිබික්කමාට බලන්න දීලා මම තුනේ පන්තියේ පොඩි එකාව භාර ගත්තා.පොඩි එකාව කොහොමත් මට තමයි භාරගන්න වෙන්නේ.එකක් පොඩ්ඩා දොඩම් බිබික්කමාට බයයි. ඌ ගිරිය යටින් පුප්පන් වලිගේ ගිනිගත්ත හනුමන්තා වගේනේ නටන්නේ.අනික මුන්දැ මගේ කලිසමේ දනිසෙන් එල්ලිලා හේසූ අයියේ අරක හේසු අයියේ මේක ගගා ඉන්නවා.මම දෙතුන් පාරක්ම බොටම් එක ඉන ගාවින් උස්සගත්තේ ඒක කොයි වෙලේ හරි කඩන් වැටෙයි කියල හිතුනු නිසා.

ලන්ච් ටයිම් වෙනකන්ම අපි එක එක ටීම් ගේම්ස් කරා.Tallest tower,Minefield,Spotting the difference ,Tug war,Office trivia,leadership race,guess the drawings වගේ එක එක ගේම්ස් ටීම්ස් විදිහට වගේම individually ත් ප්ලේ කරා.හැම ටීම් තුනකටම වගේ ඕල්ඩ් බෝයි කෙනෙක් ඉන්නවා ටීම් වර්ක් බලන ගමන් අපි අහන ප්‍රශ්නවලට උත්තර දෙන්න.

අපි කොතනකදි හරි ස්ටක් වුනොත් අපිට එතනින් ඉස්සරහට යන්න උපදෙස් දෙනවා.ඔය වගේ දේවල් තමයි.අපේ ටීම් එක බලන්න හිටියෙ 2018/2019 ප්‍රිෆෙක්ට් බෝඩ් එකේ අයියෙක් .එයා දැන්නම් ජපුර මෙඩ්ඩෙක්.පොරනම් හෙනට මාත් එක්ක කතාවට ආව.මම නම් අතේ දුරෙන් හිටියේ.කවුද දන්නේ මොනවට එනවද කියලා.යනකොට මට නම්බරෙත් දීල ගියේ කෝල් කරන්න.මට අන්තිම වෙනකොටන තේරුනා මේක මොකාටද හැරෙන්නේ කියල.

මට මූනට එකක් දෙන්න හිතිලා තිබ්බේ.කෝල් කරල ඔරලෝසු කනුව ගාවට එන්න කියල දෙකක් කියන්න හිතුනත් මගේ අතේ තිබ්බ නම්බරේ ලියපු සුදු දිග කොලේ අර පොඩි එකා සුටුස් ගාල උදුරල කැවේ රට චුයින්ගම් කියලා.දවල් දෙක වෙනකන්ම ඔය වගේ එක එක ගේම්ස් තිබ්බ.ඒ වෙනකන් විතරයි ඕල්ඩ් බෝයිස්ලා ඉන්නේ.ඊට පස්සේ හවස ඉදන් ඩේ එක ප්ලැන් කරලා තියෙන්නේ ක්ලබ් එකෙන් ඉස්සරහට යන විදිහට.

මේන් හෝල් එකේ බුෆේ එක ඕපන් කරත් ඕකේ ඉතින් කන්න පෝලිමේ ඉන්න එපැයි.මහන්සිය වැඩිකමට මම පැවිලියන් එකේ පඩි පෙලකින් වාඩි වෙලා වතුර එකක් බිව්වේ අපේ සෙට් එකේ අනිත් අය හොයන ගමන්.වර්ශයා නම් ෆුඩ් සර්වින් ඒරියා එකේ ඇත්තේ.ඌ එතන වැඩ බලනවා.

කෝ මේ සුදු කපල් එක?අම්මපා උදේ ඉදන් ම එකට ඉදලත් මුන් දෙන්නට වෙනම ඉන්න බැයිද?පදුරු අස්සේ අවදානම් නිසා ගහකටවත් නැගල පෙම් කෙලිනවද කියල බලන්න මම වටේ ගස් දිහා බැලුවත් මගේ ඔඩොක්කුවට පත බැවුන කෙනත් එක්ක මම වැටෙන්න ගියත් කකුල බැලන්ස් කරල මම එයත් අල්ලගෙන මාත් බැලන්ස් වුනා.

“හේසු අයියායායායා”

“ම්ම්,තා පොඩ්ඩේන් හේසු අයියා හදේ යන්නේ?”

“ඇයි හේසු අයියා හදේ යන්නේ?අනේ මනිලුට බඩ ගිනීලු.හබුන් කාල අපි දෙන්නම හදේ යන්.හාද?”

“අනේ බලන්කෝ මේ ශුදු බෝලෙට බඩගිනි වෙලාද?අපි යමු හබුන් කන්න.කෝ බහින්නකෝ.”

බහින්න කිව්වත් වඩා ගාන්න කියල කෙදිරිගාද්දි මම පොඩි එකාව වඩා ගත්තේ අත් දෙකෙන්ම තුරුලු කරන්න.

“හේසු අයියේ?”

“ම්ම්”

“ඔයාට බෝයිපෙන් කෙනෙක් ඉන්නවද?”

පොඩි එකා අහපු ප්‍රස්නෙත් එක්ක මම ඇස් දෙකත් ලොකු කරන් බලන් හිටියේ ඒ මොකක්ද කිව්වේ කියල හිතාගන්න බැරුවා.කොල්ල ඇහුවේ බෝයිපෙන් කෙනෙක් ගැනනේ?

“නැනේ අප්පා.”

“ආහ් එහෙනම් ශෝයි”

“ඒ මොකද?”

“මම බත් ගොඩාක් කාල ලොකු වුනාම ඔයාව බදිනවා ඇ.එතකන් ඔයා ඉන්න හොදේ?”

පොඩ්ඩා එහෙම කියල චොක් ගාල මගේ තොල් දෙකෙන් හාද්දක් තියලා හිනාවුනේ බෝල කම්මුල් වලින් ඇස් වැහිල යන විදිහට.ඒ මොකක්ද ඒ වුනේ?මම වෙච්ච දේ ප්‍රොසෙස් කරගන්න යනවත් එක්කම පොඩි එකා හයියෙන් අඩන්න ගත්තේ මාවත් බයකරලා.මම ලමයි නලවල නැ සාන්ත?

“මනිරු ඇයි බබෝ අඩන්නේ ආහ්?”

“ගෝ..නි බි..ල්ලා…”

ඉකිගහන ගමන්ම කොල්ල මගේ පිටිපස්සට අත දික් කරන ගමන් කියද්දි මම හැරිලා බැලුවේ කවුද මේ ගෝනි බිල්ලා කියල.මෙයා කොයි වෙලාවෙද මෙතෙන්ට ආවේ?බලන් ඉන්න විදිහට බයත් හිතෙනවා අප්පා.පොඩි එකා ගෝනි බිල්ල කියල අඩන එකේ පුදුමෙකුත් නැ.

“à·„à·š…සු අයියේ ගෝ..නි…”

“ආහ් හරි හරි අඩන්න එපා.මේ මම අදුරන ගෝනි බිල්ලෙක් පැටියෝ.මූන විතරයි කැත.එයා හොද ගෝනි බිල්ලෙක්.ඉන්නකෝ පොඩ්ඩක්.මෙයා වඩාගන්නකෝ පොඩ්ඩක් අනේ”

මම එහෙම්මම අඩන පොඩි එකාව අකේන් සර්ගෙ කරේ ගැහුවා.ඇඩෙව්ව නම් නලවපන්.

“කේතු මම ලමයි වඩන්න දන්නේ නැ……….වැටයි ලමයා දැන්.”

“හරි හරි අප්පා මම කියල ඇවිදින්න පටන් ගත්ත මුල් දවසේ බබෙක් වඩන් ඇවිද්දැයැ.බයවෙන්න එපා.”

මේක පොඩි එකා චප්ප වෙන්නම තුරුල් කරන් වැටෙයි කියලා.හුස්ම හිරවෙලා තමයි වැටුනොත් වැටෙන්නේ.පොඩි එකත් අඩන එක නතර කරන් බලන් ඉන්නවා.ඇයි ඉතින් ගෝනිබිල්ලොත් බයවෙන අපි වගේ සුපිරි කැලි ගැන කවිවල ලියනැනේ?

“මෙන්න මෙහෙම අල්ලන්න.අන්න හරි.තදට තුරුල් කරගන්න එපා පොඩි එකා හුස්ම නැතිව මැරෙයි.”

“දැක්කනේ පැටියෝ මේ ගෝනි බිල්ලා මාමා ඔයාව ගිල්ලේ නැනේ.මෙයා සල්ලි තියෙන හොද බිල්ලෙක්.හරියට අර පහනේ ඉන්න භූතයා වගේ ඉල්ලන ඕන දෙයක් දෙන හොද එක්කෙනෙක්.”

ගෝනි බිල්ලයි ,භූතයයි කියල මම මාරුවෙන් මාරුවට පොඩි එකාට හිකනැලාව අදුන්වල දෙනකොට ගෝනි බිල්ලගේ මූන කට්ට කරුවලේ යනකොට බෙට්ට පැගිලා පිට්ටු කියල අලලන්කොට අතේ ගැවිල වගේ.

“එහෙමද?නත්තල සීය වගේ බොරු කියන්නේ නැනේ?ඉල්ලන දේ දෙනවනේ?”

“ඔව් ඔව්,ඔය නත්තල් සීය වගේද අනේ බලන්නකෝ මෙයා.කැමති දෙයක් ඉල්ලන්නකෝ.”

“එහෙනම් ගෝනි බිල්ලා මාමේ මට අර උඩින් කජු දාලා තියෙන්නේ හරිද අර ඔයා දන්නවනේ අර යට අර චොකලට් රස කැල්ලක් තීන්නේ මේ බිස්කට් එකක ඔතල තියන්නේ හරිද අර උඩ හයිය කැල්ලකුත් තියෙනවා.ඊට පස්සේ අර කඩල ගොට්ට වගේ තියෙන්නේ.ඒ අයිස්ක්‍රීමක් ඇරන් දෙනවනේ හානේ?”

පොඩි එකා රට පටලන් කියෝනකට මමත් බලන් හිටියේ ඒ මොකක්ද කියන්නේ කියල.හිකනැලගේ මුන නිකන් මූනටම කුනුහරුප වලින් දමල ගහපු ශේප් එකක්.මෙලෝ මගුලක් ශුවර් එකටම තේරිලා නැ.

පොඩි එක අන්තිම ටික කම්මුල් දෙකත් අල්ලන් අහනකොට බොරුවට හිනාවෙලා මන් දිහා බලද්දි මම කට උල් කරල කිව්වේ වොන්ඩර් කෝන් කියලා.මටත් මෙලෝමලදානයක් තේරුනේ නැ.අර කඩල ගොට්ටේ සීන් එකෙන් තමා වැඩේ අල්ලගත්තේ.පොඩි එකත් ලේසිම නැ.ගනන්ම අයිස්ක්‍රීමක්ම ඉල්ලගත්තනේ.

“ම්ම්,ඇරන් දෙන්නම්”

“ශෝයි ගෝනි බිල්ලෙක්.අයි ලව් යූ ගෝනි බිල්ලා.”

ගාල පොඩි එකා හිකනැලාගේ කම්මුලකට කිස් එකක් දුන්නා.මේවට තමයි කියන්නේ බාලවයස්කාර කඩේ යැම් කියලා.ලංකාවේ මිනිස්සුන්ගෙ නම් මේව ආත්මෙකට හදන්න බැ.ලේවලින්ම එන පුරුදු.වාසිපැත්තට හොයියාම තමයි.

“ආහ් ඕන අයිස්ක්‍ර්‍රීමක් කන්නේ බත් කාල.දැන් බත් බඩගිනී කිව්වනේ?”

“බත්….ආහ් හේසු අයියා බත් බෙදන් එන්න.මම ගෝනි බිල්ලා එක්ක ඉන්නම්. ගෝනි බිල්ලා පැනල යන්න හැදුවොත් එහෙම නේ?”

දෙන්න හිතෙයි පොඩි පගයට.මෙච්චර වෙලා ගෝනි බිල්ලා ගෝනි බිල්ලා ගාල නැහෙන්න හදපු එකා ගෝනි බිල්ලා එක්ක ඉන්නලු.මට යන්නලු.මම සර් දිහා බැලුවම සර් මට ගිහින් එන්න කියල කියද්දි මම ඇදුමත් හදන් යන්න ලැස්ති වුනේ මේන් හෝල් එක පැත්තට.

“කේතුර්?”

“ඔව් සර්?”

“මටත් කැම එකක් බෙදන් එන්න.”

“මොකක්?”

“අපි ස්වින්පූල් එක පැත්තට යනවා.”

මම පුපුර බලන් හිටියේ ගෝනි බිල්ලයි පොඩි පගයයි යන දිහා.

අම්මපා මේ මනුස්සයනම් මට දෙන වදයක්.ශිට්.මම මේන් හෝල් එකේ වරුවක් විතර පෝලිමේ ඉදලා පිගන් දෙකකට කැම බෙදාගත්තා.රශ්වානයට කියල මහ පගයගේ එක බෙදාගත්තා.අප්ප රශ්වානයට කිව්ව විතරයි අකේන්කාරයට කියල බෙදුවේ නැතැ රුවන් වැලි සැය වගේ බත් එකක්.වේල් තුනක් කන සයිස් ඒක.හෙනම භක්තියෙන් බත් එක බෙද්දේ.මම තව පිගානකට පොඩි පගයටයි මටයි ඇති වෙන්න බෙදාගත්තා.මන් විතරක් නෙමෙයි ගොඩක් අය ඒ වෙනකොටත් හෝල් එකේ පොඩි අයට කවන ගමන් හිටියේ.නැත්තන්  එයාල වරුවක් කනවා.එක්කෝ ඇගේ ගාගන්නවා.ඊට ලේසියි කවනවා.

මම බත් පිගන් දෙකත් අතේ තියන් හොටෙල් වේටරයෙක් වගේ යනකොට සමහරු හැරි හැරි බලනවා.මේවට හිකනැලෝ ඔයාට ගෙවන්න  නම් ඔයාගේ සරම ඔයාටම පැගිලා ගැලවිලා වැටෙන්න ඕනේ.

මම බත් දෙකත් උස්සන් මෙලෝ බලු බල්ලෙක් නැති ස්විමින්ග් පූල් එක පැත්තට ගියා.ඒකේ ඉදගන්න තියෙන දිග පඩි පේලියේ මම යනකොට පගයෝ දෙන්න මොනාද කුටු කුටු ගාන් ඉන්නවා.මම සද්දයක් නැතුවම පිටිපස්සෙන් ඇවිල්ලා එහා පැත්තෙන් වාඩිවෙද්දිම දෙන්න හැරුනා.යාහ්හ්…

“මනිරු!ඔයා අයිස්ක්‍රීම් කැවද?”

“නැ නැ මනිලු කජු අයිස් අර කඩල ගොට්ටේ කැවේ නැනේ ගෝනි බිල්ලෝ?”

“නැනේ තමයි.කට වටේම ගාගෙන.මේ තියෙන්නෙ නැ කීව කජුත් එක්ක.දැන් බත් කන්න ඉඩ නැ කියන්න එපා.එහෙම උනොත් මම මේ ගෝනි බිල්ලව අයිස්ක්‍රීම් ඇරන් දුන්නට උල තියෙනවා.”

කන්න කලින් ඩෙසර්ට් කන්නේ මොකාද?දෙන්න හිතෙනවා මේ හිකනැලාට.මම පොඩි එකාගේ කට වටේ මගේ ලේන්සුවෙන් පිහදාල බත් ගුලි අනලා කැව්වේ එයා සර්ගේ ඔඩොක්කේ ඉද්දි.කනකනුත් කට කටර් එකක් වගේ.චිරායුව මතක් වුනා.

“හේසු අයියේ?”

“ම්ම්?”

“ගෝනි බිල්ලා පව්නේ.අපි එයාටත් බත් කවමු.හානේ?”

“ඕනේ නැ ගෝනි බිල්ලට තනියම කන්න පුලුවන්.ඔයා කාල ඉන්නකෝ.කටට දාන එකෙන් භාගයක් විතර ආයේ හලනවනේ.”

“අනේ පව්නේ නේ?”

“ඕනේ…”

“කවන්නකෝ කටක් කේතුර්”

මම පොඩි එකාට බත් කට කවන ගමන් ඔරෝල බැලුවා.මේ බලහන්කෝ නාකි හුරතල්.

“කැව්වොත් මට මොනාද ඇරන් දෙන්නේ?”

“ඔයාට මොකටද මොනාහරි?”

“ආහ් දැන් ඔයා හිතන්නේ මගේ රස්සාව කව කව යවන එක කියලද? ලේසි වැඩක් වගේද පේන්නේ?ඉස්සෙල්ල මේ බත් ගන්න ඕනේ පොඩ්ඩක්.ඊටපස්සේ හැම ව්‍යෑංජනෙන්ම මෙහෙම ඇරන්……”

“මොනාද ඔයාට ඕනේ?”

“මටත් wondercone එකක් ඕනේ.”

දැන් මන් දිහා කන්න වගේ බලන් ඉන්න මගුලක් කිව්වද?නැනේ නේ?මම කිව්වේ මටත් කලින් කාපු ජාතියම ඕනේ කියලනේ.ඇයි වදේ මට නොදීනේ ඩබල කාල තියෙන්නේ.

“ඇරන් දෙන්නම්,කවනවද?”

සර් අහපු දේට මුකුත්ම නොකියා මම මගේ ඇගිලි තුඩු වලින් අනපු බත් කටක් කැව්වේ සර් මන් දිහා බලලම කට කද්දි.ඒත් එක්කම මම තව කටක් ඇනුවේ කවන්න.

“ඔයත් කන්න.”

සර් එහෙම කිව්වම පොඩ්ඩත් ඔලුව වනද්දි මම ඒ කට අනලා කැවේ ඊලගට ලොකු කටක් අනන ගමන්.පොඩි එකා තාම අර කට හපනවනේ.

“කේතුර් ?”

“ඇයි?”

“අච්චාරු තව දාන්නකෝ.”

“තව මොනාද සර්ට ඕනේ?පයින් පාරක් ඩෙසර්ට්වලට?”

“ඩෙසර්ට් ඕනේ නැ.කලින් කැවනේ.සලාද දාන්න එපා.I don’t like them.”

I don’t like them ගාගා හිටපු පොඩි පගයයි මහ පගයටයි කවලා මාත් කාල බලද්දි බත් පිගන් දෙකම කාල ඉවරයි.පොඩි එකාට වතුරත් පොවලා මම එයාගේ බැග් එකත් ඇරන් එයාව හොස්ටල් ගිහින් දැම්මේ සර් පිගන් දෙක බුෆේ එකට දෙන්න යද්දි.

ප්‍රයිමරියේ අයට කැම පැයෙන් පස්සේ එයාලට ගොඩක් ගැලපෙන ඇක්ටිවිටීස් ප්ලැන් කර තියෙන්නේ.ඒව ඉවරවුනහාම එයාල හොස්ටල් වොශෲම් එකෙන් වොශ් කරල චේන්ජ් කරවලා ආපහු එවනවා.ඊටපස්සේ හත විතර වෙනකන් කැම්ප් ෆයර් ඉදලා ඊට පස්සේ එයාලව නිදා ගන්න යවනවා.

මම යනකොටත් ගොඩක් සීනියර්ස්ලා පොඩි එවුන් හොස්ටල් එකට දීල යන්න ඇවිත්.මෙන්න බොලේ බඩු දෙක.චිරායුවා පොඩි බටු ඇටයක් අල්ලන් හෝ ගාල අඩනවා.සැක් මූ නිකන් අඩන්නේ මුගේ ලමයා අරන් යනව වගේනේ.පොඩි එකත් අඩන්වා.එහෙන් නෙලීශයා පොඩි එකා භාර දෙන්න හදනවා.එකම නාට්‍යයයි.මම නිකන් කොළඹ හතෙන් බැහැපු එකා වගේ ඒ පැත්ත දිහා නොබලා.ශේප් එකේ මගේ  පොඩි එකා යැව්වා.ඒත් දුවන් ගිය පොඩි එකා ආපහු මගේ ලගට දුවන්ආවේ ඇයි කියල අහන්න මම පාතට නැමුනා.

“හේසූ අයියේ?”

“ඕ කියන්නකෝ,මොනාද අමතක වුනේ?”

“තරහවෙන්න එපා,මට ඔයාව බදින්න වෙන්නේ නැ අනේ.”

“අයියෝ ඇයි අනේ?”

“ගෝනිබිල්ලා මාම කිව්වා හේසූ අන්කල් වගේම මල්ලි බබෙක් ගෙනත් දෙන්නම් කියල මට බදින්න.හේසු අයියා එතකොට නාකි නිසා ගෝනි බිල්ලා ගාව තියාගන්නම් කීවා.”

“මොකක්?”

මොකාද යකෝ නාකි.මමද නාකි ඒකද නාකි ?මම අරූට බැන බැන නාගෙන කරගෙන මල්ලත් උස්සන් යනකොටත් ගොඩක් අය නාල කරල ඇවිත්.හවස ආපහු අපිට නායකත්වේ ගැන ක්‍රියාකාරකම් වගයක් එක්ක දේශනයක් තිබ්බා.ඒකෙන් පස්සේ ටෙන්ට්ස් හැදුව.චිරායුවා කිව්වට ලාවට දිරලා කියල අනේ මන්දා ගැලවෙයිද දන්නෙ නැ මේ මගුල.ඒකට බලන්න ඕනේ අකේන් කාරයගේ ටෙන්ට් එක.ටෙන්ට් නම් අන්න ටෙන්ට්.පොර විතරයි ඉන්නේ.තව රත්නසේකර කාරයත් සර්ගේ ටෙන්ට් එකේ ඉන්න හිටියේ.දවල් සර්ට හදිස්සියක් කියල ගියා.දැන් ඉතින් අකේන් කාරයට තියෙන්නෙ හතර අතට අතපය දික්කරන් නිදාගන්න.අපිට තමයි කපල් අස්සේ දුක් විදින්න වෙන්නේ.

මම නාල කරල චේන්ජ් කරලා මගේ ඇදුම් ටිකත් ඇරන් ටෙන්ට් එකට ආව.ටෙන්ට් එකේ සිප් එක ඇරල නැමිලම බැග් එක ඇතුලෙන් තියපු මම ශිප් එකවහල නැගිට්ටත් එහෙම්මම කාගේහරි ඇගේ වැදුනත් ඒ කෙනාගේ අත් වලින් මගේ පස්ස මිරිකෙන හැගීමක් ආව නිසා ආපු අප්‍රසන්න හැගීමත් එක්ක මම දඩස් ගාල පැන්නා.

“හේශ් සෝ සොරි ලමයෝ දැක්කේ නැ.”

එහෙම කියලා අපේ ක්ලාස් එකට IT උගන්නන සමරදිවාකර සර් එතනින් යන්න ගියා.ඕකනම් හිතලමයි ඕක කරේ.ඕක ඔය පලවෙනි වතාවට නෙමෙයි වුනේ.ඒකත් වුන පලවෙනි ලමය මම නෙමෙයි.මම වගේම තව ගොඩක් ලමයින්ට ඔය දේ වෙලා තිබ්බත් අපි ඉන්ෆෝම් කරත් වැඩක් නැ.ප්‍රින්සිපල්ට මේක යන්නේ නැ.මොකද ඉන්ෆෝර්ම් කරන තැන ඉන්නේ මේ මිනිහා අදුරන එකෙක්.ඒ හින්දා වෙන හැම මගුලක්ම දරන් ඉන්නේ මූ අසහන කාරයෙක් කියල දැනගෙනමයි.මට වගේම චිරායුටත් ඌ කරදර කරන්න හදල තියෙනවා.නෙලීශ මුකුත්ම දන්නේ නැ ඔය ගැන.දන්නවනම් අරූට දත් නැතුව බත් කන්න වෙන්නේ.

මම ඒ දේ හිතෙන් අමතක කරල ඇවිත් වාඩි වුනේ කැම්ප් ෆයර් එක ගාව වටේට දාල තිබ්බ මැට්‍රස් එකක් උඩ.පොඩි පගයත් මන් ගාවින්ම ඉදගෙන හිටියේ.අපි මුලින්ම කිව්වේ පොඩි අයටත් කියන්න පුලුවන් සිංදු.හතටත් කලින් පොඩි අය එක එක නිදි කිරා වැටෙන්න ගද්දි මාත් ඔඩොක්කේ නින්ද ගිහින් හිටපු බට්ටව එයාගේ කූඩාරමෙන් තියලා ආවා.පොඩි අය ගියාට පස්සේ තිබ්බේ අපේ සාජ්ජේ.අපේ අය ගිනිමැලය වටේ ඉදන් නට නට සිංදු කිව්වේ ගූරුවරු ඇතින් ඉදන් බලන් ඉද්දි.මමත් සිංදු දෙකක් විතර කිව්වා.කොහොමත් කට්ටිය one more one more ගාන් කැගැහුවට මම ශේප් එකේ අයින් වෙලා ආව.උන්ගේ තියෙන්නේ අවසානයක් නැති one more.

ගුරුවරුන්ටත් සිංදු කියන්න කියල ලමයි යෝජනා කරද්දි දොඩම් බිබික්කමා ගිහින් අකේන්කාරයාව ඇදන් ආවේ ලමයින්ගේ ඔල්වරසන් මැද්දෙදිමයි.බැ බැ කියල ආවට මොකද අන්තිමට සර්කාරයා ගිටාර් එකත් ඉල්ලන් වාඩි වෙලා මයික් එක හරවගත්තා.

නිවාලන්න මා
නිවාලන්න මා

හිමිවීමක් නැති
නිමාවක් නැති
ජීවිතේ පුරා
කාටවත් නැති
ආලයෙන් බැඳී
හීනයේ නුඹේ
එක බැල්මක් ඇති

නිවාලන්න මා
නිවාලන්න මා
නිවාලන්න මා
නිවාලන්න මා

මා ලය තුරා වැතිරී
ඈ ගිමන්හරී
හීනයක්ද මේ
තාම දන්නැති
මතකයෙන් ඇදී
නුඹ හා ගෙවූ දිනේ
එක මොහොතකුත් ඇති

නිවාලන්න මා
නිවාලන්න මා
නිවාලන්න මා

නිවාලන්න මා
නිවාලන්න මා

භාවනක් වගේ කටහඩක් .ඇත්තටම ගැඹුරුත් නැති උච්චත් නැති ඒ ස්වරතන්ත්‍ර අස්සේ පද වැල් ඇදෙද්දි ඒ තිබ්බ පරිසරෙත් එක්ක මගේ ඇස් පිය වෙද්දි ගැඹුරු නින්දකට වැටුනු මම ඒ නින්දෙන් නැගිටුනේ ඒ කටහඩේ නැවතීමත් එක්ක වුනත් මම බලාපොරොත්තු නොවිච්ච විදිහට ඒ ඇසුත් මගේ ලග නැවතිලා තිබ්බා.

“වර්ශයා අර ඩබල දැක්කද බන්?”

“අහ් කලින් නම් හොස්ටල් එකට යනවා දැක්ක.තාම එහෙ වෙන්න ඇති.මම යනවා බන් නිදාගන්න.උන් දෙන්න ඇහුවොත් කියපන් මම නිදාගන්න ගියා කියල.”

“හරි මචන්.මාත් තව ටිකකින් එන්නම්.”

එකා එකා ටෙන්ට් වලට ඇදෙද්දි මමත් ගියේ දවස පුරාම මහන්සිවෙච්ච නිසා නිදාගන්න.තාමත් සමහරු කැම්ප් ෆයර් එක වටේ කිරිකොරහා නටනවා.නිදිමතේම ටෙන්ට් එක්ක ගාවට ආපු මම නිදිමතේම ටෙන්ට් එක හායි ගාල ඇරියත් දැක්ක දේත් එක්ක ඇරපු වේගෙටත් වඩා ශිප් එක වැහුවේ මගේ නින්ද පැල දොරවල් ඔක්කොම පැනගෙන යද්දි.ඒ මොකක්ද දැක්කේ?

“යේ හේශුවා…..ම්ම්බ්බ්ම්ම්ප්………ම්න්”

විනාඩි පහකින් විතර සිප් එක ඇරුන වෙද්දි මමත් සද්දයක් නැතුව ටෙන්ට් එක අස්සට රින්ග ගත්තා.විත්තිකාර පාර්ශවේ ඉන්නවා ජම්බුව වගේ රතුවෙලා. ඔය සමහරු රෙදි භාගෙට ගලවන් ඉන්නවා අදම සමහරු දැකල තිබ්බත් අපි නම් ඉතින් ෆුල් සිවිල් දැකලා තියෙන්නේ.චිරායුවා අලුත බැදපු මනමාලි වගේ ඇඹරෙද්දි මම ඌ දිහාම බලන් හිටියා.

“අනේ සු..දූ…මහත්තයා මට අමාරු…යි ඒ..යි”

මීට තප්පරේකට කලින් ලාවට සවන් වැකුනු දේ චිරායුවාගේ වොයිස් එකෙන් මම අනුකරනේ කරනය කරල පෙන්නද්දි ඌ මගේ නම හයියෙන් කැගහගෙන පැන්න පාර අපි දෙන්නම් පෙරලිලා ගිහින් ටෙන්ට් එකේ හයියෙන් වැදෙද්දි ටෙන්ට් එක ගැලවිලා ගිහින් මැදින්ම ඉරිලා ගියා.මදැයි කොලා.

“දැන් ඉතින් මොකද කරන්නේ?”

“අපේ ටෙන්ට් වල ඉඩ තියෙනවනේ.මගේ එකේ දෙන්නෙකට නිදා ගන්න පුලුවන්.මිස්ට සමරදිවාකරගේ ටෙන්ට් එකෙත් එක් කෙනෙක්ට ඉඩ තියෙනවනේ.”

“ඔව් ඔව්,චිරායු නැත්තන් හේශ් වගේ පොඩි කෙනෙක්ට මගේ එක ෆිට්.”

සර් කියපු කුනුහරුපේ එතන කාටවත් නොතේරුනත් ඒ වල් බැල්ම මටයි චිරායුවටයි තේරුම් ගන්න බැරි කමක් නැ.ඇහිච්ච දේත් එක්ක චිරායුවා මගේ අතකින් අල්ලන් පස්සට වෙද්දි නෙලීශයා අපි දිහා ඔරෝල බලල සර් දිහා බැලුවා.ඕන පකක්.ඔන්න ඔහේ යනවා.අතපත ගාගෙන ආවොත් දෙන්නම්කෝ.

“ම..”

“මම සර්ත් එක්ක නිදාගන්නම්.චිරායුයි හේශුයි අකේන් සර්ගේ ටෙන්ට් එකේ නිදාගනී.අපි යමු සර්.”

නෙලිශ සමරදිවාකරයා තව මොනාහරි කියන්න කලින් ටෙන්ට් එක අස්සට රින්ගගත්තා.මායි චිරායුවයි අකේන් කාරයගේ ටෙන්ට් එක ගාවට ගිහින් ඇතුලට ගියා.

“ශා මරු ටෙන්ට් එකක්නේ සර් .සර් කොතනද නිදාගන්නේ?”

“වම් කෙලවරේ”

“මරුනේ මම දකුනු කෙලවරේ .හේස්ට මැද නිදාගන්න පුලුවන්නේ.”

සර් හා කියන්නත් කලින් ඌ බැග් එක මුල්ලකට විසි කරල අපිට පස්සත් හරවලා නිදාගද්දි මමත් මගේ බැග් එකෙන් බ්ලැන්කට් එක ඇරන් පොරවන් ඇලවුනේ මහන්සි වැඩිකමට වෙද්දි පොඩ්ඩක් එලියට ගිහින් එනවා කියල ගිය සර්ගේ චායාව ආපහු පෙනුනේ මගේ ඇස් නිදිමතින් බර වෙලා පිය වෙද්දි.

ම්ම්.සුවදයි.woody scent එකත් එක්ක freshness එක මික්ස් වෙලා ආපු scent එකයි ඒත් එක්කම දැනුනු දැඩි උනුහුමටයි මම තව තවත් ඇදුනේ මොකද ඒ තරම් ඒක ආකර්ශනීයයි.ඒ දේත් මාව ඇදල ගත්තා.පොඩ්ඩක් ඉන්න?ඇදල ගත්තා?

මගේ ඇස් වේගෙන් ඇරුනා.මගේ ඇස් ඉස්සරහ තිබ්බේ සුදු කමිසයක්. උඩ බොත්තම් තුනකින් නිරාවරණය වෙලා තිබ්බ වැඩුනු පපුවක්.මම හිමීට ඒකට ඇගිල්ලෙන් ඇනල බැලුවා.ටසිරි මේක ඇත්ත එකක් යකෝ?ඒත් චිරායුවට සික්ස් පැක් තිබ්බේ නැනේ.එතකොට මේ මොකාද?

මගේ ඔලුව වේගෙන් ඉස්සෙද්දි මම කෙලින්ම දැක්කේ අකේන් සර්ගේ මූන වෙද්දි මම එහෙම්මම මගේ ඉනවටේ තිබ්බ අත ගලවන්න හැදුවා.

“නැගිටින්නකෝ සර්”

“Five more minures babe.”

රෙද්දක් කියවනවා.මොකෙක් හරි ආවොත් ඉවරයි.මම එහෙම්මම ඒ අතින් ගැලවුනත් මගේ පිට හරහා වැදුනු පා පහරක් නිසා මම කෙලින්ම ගිහින් ඒ පපුවේ වැදුනේ අපේ නාස් තුඩු එකට ගැවෙද්දි වෙද්දි මගේ ඉනෙන් අත දාල ඇද්ද සර්ගේ අතකින් මාව සම්පූර්ණයෙන්ම ඒ ඇගට ඇලෙද්දි මට දැනුන දේ නම් මේ වෙලාවේ වෙන්න බැ.

මේක උදේ ම කදවුරු බැදලද?

මගේ කලව පිරිමදින ගමන් සර්ගේ දැඩි වෙච්ච යටිකය මගේ කලවවල තද වෙද්දි මම උරහිස් දෙකෙන් අල්ලල පස්සට කරන්න හැදුවත් සර් මගේ බෙල්ලෙන් මූන තියාගෙන මාව තුරුල් කරගද්දි මම හිටියේ මුකුත් කරගන්න බැරුවා.කලවට දැනෙන දේත් එක්ක මාව බදන් හිටපු සර්ගේ පිට මම අතගැවේ ඒ ගතිය අඩුවෙයි කියල හිතලා.විනාඩි දහයකින් විතර පස්සේ මගේ කලව හරියෙන් නිදහසක්  දැනෙද්දි මම එහෙම්මම සර්ව එහාට කරල නැගිටල ටෙන්ට් එකෙන් එලියට ආවේ කතිරයක් හැඩේට නිදන් ටෙන්ට් එකේ හතරෙන් තුනක් අරක් ගත්ත සුදූට පයින් පාරක් ගහන් .

හොස්ටල් වොශෲම් එකට මේ වෙලාවේ යන්න බැරි නිසා මම කෙලින්ම දිව්වේ ක්ලබ් එකේ වොශෲම් වලට.ඒ පැත්තට කට්ටියත් එනව අඩුයිනේ.චූ බරයි අප්ප.නැගිට්ට වෙලෙ ඉදන් යන්න උවමනාව තිබ්බත් යාගන්න බැරුව හිටියේ.අර මිනිහා නිදි විකාරෙන් කරපු වැඩ නිසා තා පොඩ්ඩෙන් එතනම චූ වෙනව.

වෙච්ච දේවල් පෝලීමට මතක් වෙද්දි මම වොශෲම් එකේ කන්නාඩියෙන් පේන මන් දිහා බලන් කම්මුල් දෙකටම ගහගත්තා.පුෆ් හේශ්.මේ මිනිහා ඊයේ රැ එලියට යනව කියල ගිහින් වැලක් බලල ඇවිත්ද කොහෙදො.මම එහෙම හිතන් මූනත් හෝදන් යන්න හැදුවත් වොශෲම් එකේ දොර ලොක්වෙන සද්දෙත් එක්ක මම වේගෙන් හැරුනා.

“සමරදිවාකර සර්?”

“බලන්නකෝ හේශ්ලව අල්ලගන්න තියෙන අමාරුව.කෝ ඉතින් මෙයාල අපිව ආශ්‍රය කරන්නවත් එන්නේ නැනේ?”

“සර්ට මාත් එක්ක මොනාහරි කතා කරන්න තියෙනවනම් මම ලැබ් එකට එන්නම්.මම දැන් යන්නම් සර්.”

“කොහේ යන්නද පැටියෝ?”

මගේ අතින් අල්ලන් මගේ ඉහේ ඉදන් පතුල වෙනකම්ම ජරා විදිහට බැලුව සර් ගේ අත ගසල දාන්න හැදුවත් සර් මාව ටොයිලට දොරකට තල්ලු කරලා.

“දග වැඩ කරලා ඩැඩී à·€ තරහ ගස්සන්නද බේබි බෝයි කැමති ම්ම්?”

“මේ මොන හුත්තක්ද?”

එහෙම අහලා ඒ මිනිහා මගේ පස්සෙන් මිරිකද්දි මම මගේ අත නිදහස් කරන් ඒ මූන හරහා මගේ අත මිට මොලවලා ගහලා දොර ගාවට යන්න හැදුවත් මගේ අතින් ඇදල ගත්ත ඒ දැඩි අතක් මාව පස්සට තල්ලු කරන ගමන් මාව බිමට ඇදල දාල මගේ බඩ මැදට වේගෙන් පාරක් දෙකක් ගැහුවේ මගේ කම්මුල් හරහා වේගවත් පාරවල් දෙක තුනක් වැදෙද්දිම වෙද්දි මගේ යටි බඩට වැදුනු පාරවල් එක්ක මම හිටියේ ආපහු ප්‍රතිප්‍රාහර එල්ල කරගන්න බැරි වෙද්දි.

“ඉනෆ් ගේම් ටයිම් බේබි.නව් ඉට්ස් ශෝ ටයිම්.”

මගේ දිහා කෙලින් බලන් එහෙම කියන ගමන් සමරදිවාකරයා ඇදුම් එකින් එක ගලවද්දි පස්සෙන් පස්සට ගිය මම ඇරිලා තිබ්බ ස්ටෝල් එකේ කොමඩ් එකක් අල්ලන් නැගිට්ටේ ඒ ඇස් වලට නොපෙනෙන්න එහා පැත්තේ metallic shower එක අල්ලන් වෙද්දි මම මට පුලුවන් වේගෙන් ඒක අල්ලන් එතන වීදුරුව කැඩිලා යන්න දෙපාරට ගැහුවේ ග්‍රවුන්ඩ් එක පැත්ත ඒ පැත්තේ වෙද්දි තව පාරක් ගහන්න ශවර් එක ඉස්සුවත් මගේ කොන්ඩෙන් අල්ලගත්ත නිරුවත් පිරිමි අතක් මාව ඇදල ගත්තේ සෙරෙප්පු ගැලවිලා නිරුවත් වෙලා තිබ්බ මගේ දෙපා වීදුරු කැලි උඩ රතු සායම් මවද්දි.

මගේ යටිකය මිරිකමින් ඒ අපුල පිරිමි හුස්ම මගේ බෙල්ලේ ඇදෙද්දි මම හයියෙන් හුස්ම ගත්තා.ඒ දේ ආයෙත් වෙනවා.එදා හේශ්ගේ වාසනාවට නරක දෙයක් නොවී හේශ් බේරුනත් අද හේශ් තනිවෙලා.පරන මතක මාව මරද්දි මම බිද වැටුනත් අම්මගේ මූන, මගේ හීන එකින් එක මැවෙද්දි මම මගේ රස හොයන පිරිමි රුව වේගෙන් තල්ලු කරා.මම දන්නේ නැ මට මාව රකින්න පුලුවන් වෙයිද කියල.ඒත් අන්තිම හුස්ම වෙනකන් මම……………..

මගේ දිහාට එන්න නැගිට්ට පිරිමි රුව ආපහු ගැස්සිලා හැරුනේ දොර කඩන සද්දෙන් .අනේ…..

එක පාරක් දෙපාරක් තුන්පාරකට පස්සේ දොර ඇරුනත් මගේ ඇස් බොද වෙන්න ගත්තේ මම ආරක්ශිතයි කියන හැගිමත් එක්ක.මගේ දිහාට ඇවිදන් ආව පිරිමි රුව අදුරගන්න බැරිකමක් තිබුනේ නැ.මොකද මම අකැමතිම නමයි ඒ කටින් නොනවත්වා කිව්වේ.මට ඕන වුනත් කියන්න මාව බේරගන්න හිකනැලෝ කියල ඊට කලින් මගේ ඇස් පියවුනේ මාව උනුසුම් තුරුලකට වැටෙද්දි.

මතු සම්බන්දයි.

Sorry ලමයි.එන්න පරක්කු වුනාට.මේ දිග ඇතිනේ මෙයාල?වචන 7960යි.😏

අපේ මල්ලිට හචුන් යනව අනේ.ඔයාල එයාව මතක කරනවනේද?😅

අද පැනය.හේශුයි අකේනුයි සෙට් කරමුද දැන්?(ඒ කියන්නේ ඊලග චැපියෙන් නෙමේ 🤣)ඒ දෙන්න සෙට් වුනත් ලිප් කිස් එහෙම ඉල්ලන්න එපා.ඔය ඉදල හිටල කදුවුරු බැන්දට අකේන් කියන්නේ ප්‍රතිපත්තගරුක මිනිහෙක්.😎

ෆ්‍රෙන්ච් ට්‍රාන්ස්ලේශන් මම යටින් දානවා.ඒ හින්දා බලන කෙනෙක්ට ට්‍රාන්ස්ලේට් එක එතනින් බලාගන්න පුලුවන්.

“Feelings are precious, so they’re hard to understand. But actions speak a lot. I regret a lot, which makes me wonder if I’m even worse expressing my feelings to you. Maybe I need to be patient for some time. .I hope you too feel the same way I do about you. Otherwise, I don’t know what I’m going to do with myself. I don’t know what kind of impact you make on me on the first day of our meeting? All I can do is look at you from afar and can get jealous even of your close friends. Sorry. I know you and them are friends for a long time. But when you are adorable to them, I want to kidnap you and Lock you in my room so no one will steal from you.”

මම ගියා.

බායි බායි.