Wrong Time Right Person(Completed) part16(zawgyi)

All chapters are in Wrong Time Right Person(Completed)
A+ A-

wrong time right person

အပိုင္း(၁၆)

“ေျမးကို ျမင္ေတာ့ သားမင္းေမာင္ေမာင္လိုမ်ိဳးခံစားခဲ့ရတာ”
စင္းရာ ျခစ္ရာမ်ားႏွင့္ နန္းဦးမ်က္ႏွာအား ညင္သာဖြဖြ ကိုင္ကာ ဘြားဘြားထိပ္တင္မိုးဆို၏။
“သြားတဲ့သူက သြားၿပီ က်န္ေနတဲ့ ဘြား သမီးကို ေထာင္ထဲမပို႔ခ်င္ဘူးေလ ဒါေၾကာင့္
ဘြားေယာက်ာ္းရဲ႕ တပည့္ေလး ျဖစ္ဖူးတဲ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စခန္းမႈး
ေမာင္စိန္တင္ကို အကူအညီေတာင္းၿပီး
ဘြားသမီးကို ေသစာရင္း သြင္းခိုင္းခဲ့တာ
သားၾကည္သာေမာင္နဲ႕ မင္းေမာင္ေမာင္တို႔ အမႈကိုလည္း သူပဲတာဝန္ယူေပခဲ့တယ္
ကားကေခ်ာက္ထဲက်ၿပီး မီးေလာင္သြားတာမို႔ အေလာင္းေတာင္ျပန္မရေတာ့ အမႈပိတ္ဖို႔ ပိုလြယ္သြားတာေပါ့
တကယ္က ေျမးျမင္ေနတဲ့ အုတ္ဂူသုံးလုံးဟာ ပိုင္ရွင္မရွိတဲ့ အလြတ္ေတြေပါ့ကြယ္”
“ဒါနဲ႕ ဘြား ဦးစိန္တင္ဆိုတာက”
“မာဂရက္စိန္စိန္တင္ရဲ႕ ဖခင္ ေပါ့ကြယ္”
မားဂရက္စိန္စိန္တင္ကို ကိုကို ေျပာေသာ တစ္ခ်ိန္က ေက်းဇူးေႂကြးဆိုတာ အဲဒါပင္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
“ေျမးၾကည္သူရဲ႕စိတ္ကို ခန့္မွန္းရခက္ေပမယ့္ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ေတာ့ ကေလးဘဝတုန္းက ရတဲ့ စိတ္ဒဏ္ရာဟာ အျမစ္တြယ္ခ်င္တြယ္ေနေလာက္မွာ
ဒါေၾကာင့္လည္း ဘြားက သူ႕ကို
နိုင္ငံျခား ေရာက္ေအာင္ပို႔ခဲ့တာေပါ့ကြယ္ “
“”ေဒၚေဒၚ့ကို ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ”
“ဘယ္သူ ေၾသာ္ ဘြားသမီးကိုလား  သူ႕ကို တာဝန္ယူေနတဲ့ စိတ္ေရာဂါ အထူးကုက ေျပာတယ္ ခုလိုခ်ည္း အိမ္မွာပဲ ေလွာင္ပိတ္မေနပဲ ေဆး႐ုံတက္ၿပီး ေသခ်ာေဆးကုသမႈ ခံယူရင္ အေကာင္းႀကီး မဟုတ္ေတာင္ အနည္းအက်ဥ္းသက္သာနိုင္တယ္တဲ့
ဒါဆို အရင္ကတည္းက ဘာလို႔မပို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို လူေတြေမ့သြားေအာင္ေစာင့္ေနတာရယ္
သမီးကလည္း ဘယ္သူ႕မွ အႏၱရာယ္မေပးပဲ သူ႕အေတြးနဲ႕သူ ၿငိမ္ေနတာရယ္ေၾကာင့္ပဲ ခု ေျမးေရာက္လာေတာ့ မင္းေမာင္ေမာင္ကို သူျပန္သတိရသြားပုံရတယ္ စိတ္ေဖာက္တာပိုဆိုးလာတယ္ေလ
ဒါေၾကာင့္ ဒီညပဲ
စိတ္ ေရာဂါကုေဆး႐ုံကို ေ႐ႊ႕ေျပာင္းၾကမွာ ေျမး”
နန္းဦး က ေဒၚေဒၚစိတ္ျပန္ေဖာက္လာတာ
သူ႕ေၾကာင့္လည္း တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ပါသည္မို႔ စိတ္မေကာင္းလွ။
“ကိုကို႔သေဘာကေရာ”
“သူကေတာ့ေကာင္းတယ္ဆိုးတယ္မေျပာဘူး သမီးဟာ ေျမးအတြက္ ဘယ္တုန္းကမွ မိခင္ ေကာင္း
တစ္ေယာက္မျဖစ္ခဲ့ဘူး သူ႕ဒယ္ဒီေသတာ သူ႕မာမီေၾကာင့္
လို႔သိထားေတာ့ ပိုၿပီး ခါးသီးသြားပုံရတယ္ ပိုဆိုးတာ က ဒီကိစၥေတြျဖစ္ၿပီးတစ္ပတ္အၾကာမွာ ဒီစိတ္နဲ႕ပဲ သူခ်စ္တဲ့ သူ႕အဘိုးလည္းဆုံးသြားခဲ့တယ္ေလ”
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကိုကိုဟာ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေတာင္မျပည့္ေသးေသာ
လူမမယ္ေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တာ။
ဒီလိုအေျခအေနကို ခ်စ္ရသူမွာ ဘယ္လိုေတာ့ခံခဲ့ရသလဲ အေတြးနဲ႕တင္ နန္းဦး ရင္ထဲနင့္ေန၏။
“ငိုေနတာလား ေျမး
စန္းစန္းေရ ေရတစ္ခြက္သြားယူေခ်”
စန္းစန္း ယူလာေသာ ေရခြက္အား နန္းဦး ယူကာ တစ္ခြက္လုံးကုန္ေအာင္ေသာက္ပစ္လိုက္ေသာ္လည္း ရင္ထဲမွအပူမွာ ၿငိမ္းမသြား။
“ဦးေရာ ဦးေလးၾကည္သာဘုန္းေလ
သိလားဘြား”
“သိထားခဲ့တာေပါ့ကြယ္
သိသိခ်င္း ေပါက္ကြဲခဲ့ေပမယ့္
သူသည္းခံရွာပါတယ္ သူ႕ေသြးသားရင္းဆိုလို႔
ေျမးၾကည္သူတစ္ေယာက္ပဲရွိေတာ့တာေလ သူ႕တူစိတ္နဲ႕ သူသည္းခံခဲ့တာ
သမီးလည္း သူက်ဴးလြန္တဲ့ျပစ္ဒဏ္ကို သူ႕နည္းသူ႕ဟန္နဲ႕ ဆပ္ခဲ့ရတာပဲေလ”
“ဟူး”
နန္းဦး မွာ ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္လိုက္ကာ ဘြားဆီက ဇာတ္လမ္းရွည္ႀကီးကို နားေထာင္ရင္း နန္းဦး
အနာလိမ္းရန္ ေဆးဘူးသြား ယူမည္ဆိုေသာ ကိုကို႔အား ေမ့ေနခဲ့သည္။
“အခ်ိန္လည္းမနည္းေတာ့ဘူး သြားနားေတာ့ေျမး”
“ဟုတ္ကဲ့ ဘြားလည္း ပင္ပန္းသြားၿပီနားပါေတာ့”
နန္းဦး အခန္းဆီေရာက္ေတာ့ ကိုကိုက အိပ္ရာေပၚ အနာလိမ္းေဆးဘူးႀကီးကိုင္ကာ ကန့္လန့္ႀကီးအိပ္ေန၏။
နန္းဦး ကအနာလိမ္းေဆးဘူးအား ဖယ္လိုက္ကာ ကိုကို႔ ခႏၶာ ကိုယ္အား အိပ္ရာေပၚ ေနရာက်ေအာင္ ျပဳျပင္ေပးလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ မ်က္ႏွာ ေခ်ာေခ်ာအား အေတာ္ၾကာေအာင္ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခ်င္းလိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
မရိတ္သင္ရေသးေသာ ပါးၿမိဳင္ေမႊးငုတ္စိမ်ားႏွင့္ ပါးရိုးတစ္ေလွ်ာက္ ဖိကိုင္လိုက္ေတာ့ နန္းဦး တစ္ကိုယ္လုံးၾကက္သီးမ်ားထလာ၏။
ေမွးမွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးမ်ား ဖ်တ္ကနဲ ပြင့္လာေသာ အခါ မ်က္ႏွာ ေခ်ာေခ်ာဆီမွ လက္မ်ားအားအရင္စလို႐ုတ္သိမ္းလိုက္ေသာ္လည္း ႐ုတ္တရက္ဆြဲကိုင္ခံလိုက္ရသည္။
ကုတင္ေပၚတင္ပါးလႊဲထိုင္ေနေသာ
နန္းဦး မွာ အားႏွင့္ ဆြဲကိုင္ခံလိုက္ရသည္မို႔ အိပ္ေနသူ၏
ရင္ဘတ္ေပၚ ရင္ခ်င္းအပ္ကာ ပစ္လွဲ၏။…
နန္းဦးက ရွက္လန့္တၾကား မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္ထားလွ်င္
နဖူးေပၚသို႔ ႏြေးေထြးေသာ အနမ္းတစ္ခု ႏွင့္ က်ီစယ္လာ၏။
“ဘာလုပ္မယ္ထင္လို႔ မ်က္လုံးႀကီးမွိတ္ထားတာလဲ ေဝ”
နန္းဦး က ၾကည့္သူ႕ရင္ဘတ္အား လက္ႏွင့္တြန္းကန္ကာ ထရန္ျပင္၏။
ႀကီးမားေသာ လက္တံရွည္မ်ားျဖင့္ ခါးမွ ဆြဲညွပ္ထားသည္ျဖစ္ရာ
ဘယ္လိုမွထမရ။
“ဖယ္ဗ်ာ”
“ရွက္သြားတာလား
ကိုယ့္ ကိုၾကည့္ပါဦး အင္း အဲတိုင္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ကိုယ့္ကိုၾကည့္ေန”
ၾကည္သူက မိမိကိုယ္ေပၚမွ ငုံ႕မိုးၾကည့္ေနေသာ နန္းဦး မ်က္ဝန္းအား အႏုစိတ္၍လက္ရာျမႇောက္ေသာ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ႏွယ္ လိုက္ၾကည့္ေနျပန္သည္။
ဆရာဝန္ေပးသြားေသာ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆး အရွိန္ေၾကာင့္ ငိုက္မ်ဥ္းေနသည္ျဖစ္ရာ
နန္းဦး မွာ ၾကည္သူ႕မ်က္ႏွာအားစိုက္ၾကည့္ေနရင္း ႁမႊေစပါးႀကီး ၏ အညို႔ကို ခံလိုက္ရသူႏွယ္ မ်က္လုံးမ်ား တျဖည္းျဖည္း ေမွးစင္းလာကာ
ၾကည္သူ႕ရင္ဘတ္ေပၚမွာပင္
ေခါင္းေလးမွီလ်က္အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။
**********
“ေဝ….ေဝ….ေဝ…”
အသံပိုင္ရွင္မွာ
ကိုကိုမွန္းသိေပမယ့္ ျမဴေငြ႕ျဖဴျဖဴမ်ားႏွင့္ ဆိုင္းေနေသာ
ဝန္းက်င္တစ္ခြင္တြင္ နန္းဦး မွလႊဲ၍
ဘယ္သူမွရွိမေန။
တစ္ေယာက္တည္း ဆိုေသာစိတ္က
နန္းဦး အား ဝမ္းနည္းျခင္း အားငယ္ျခင္းကို ျဖစ္ေစ၏။
“ေဝ….”
ဒီတစ္ခါ အသံတင္မဟုတ္ပဲ ပါးျပင္ေပၚ မွ ေအးစက္စက္ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္
မ်က္လုံးမ်ားဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ
ေရခ်ိဳးၿပီးစ ကိုကိုမွာ ေရစိုေနဆဲရွိေသာ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ နန္းဦး ပါးျပင္အား အုပ္ကိုင္ထားေလသည္။
“ကိုယ္ မင္းကို
နိုးေနတာၾကာၿပီ ထေတာ့ သြားစရာရွိတယ္”
“က်ေတာ္က
ကိုကို႔ အသံကို အိပ္မက္ထဲမွာ ၾကားေနရတယ္မွတ္တာ”
နန္းဦး က ထထိုင္ရင္းဆို၏။
“ဘယ္သြားမွာလဲကိုကို “
“ေရာက္ေတာ့သိမွာေပါ့
သြားေရသြားခ်ိဳး “
“ဘယ္သြားမလဲသိမွ အဝတ္အစားေတြ
ကို အဆင္ေျပသလိုထည့္ရမွာေပါ့ “
“ကိုယ္လိုအပ္တာ အားလုံးထည့္ၿပီးသား မင္းတစ္ကိုယ္ရည္သုံးပစၥည္းေတြကို ဟိုးက အိတ္ေလးထဲထည့္လိုက္ရင္ရၿပီ”
ကုတင္ေပၚမွ မိုးကာသားျဖင့္ လုပ္ထားေသာ ႀကိဳးသိုင္းအိတ္ေလးက ၫႊန္ျပကာဆို၏။ နန္းဦး က အိတ္အားတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ကိုကို႔ဘက္ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။
ေရခ်ိဳးၿပီးစ ကိုကိုမွာ
အျဖဴေရာင္တဘက္ပိုင္း
တစ္ပိုင္းသာ ပတ္ထားေသာ ခႏၶာကိုယ္
မွာ ေရသီးေရေပါက္မ်ားၾကား တြင္ ျဖဴဝင္းေန၏။
ျဖဴေသာ အသားေပၚတြင္ ရင္ဘတ္မွ အေမႊးအမွင္မ်ားမွာ ပို၍မဲနက္ေနကာ
ဟိုဒီေျပးကပ္ေန
ျပန္သည္။ ႂကြက္သားအျမႇောင္းမ်ားအဆုံး အေၾကာမ်ားမွာ ေရေသာက္ျမစ္မ်ားႏွယ္ ပုဝါစေအာက္မွ ျဖစ္တည္မႈဆီ ဦးတည္ေနလွ်င္ နန္းဦး မွာ အာလုပ္မက်င္းရေသးေသာ အာပုပ္ရည္မ်ားကိုပင္ ဂလုကနဲၿမိဳခ်လိဳက္မိသည္။
“အေၾကာက္အလန့္မရွိ ဘာေတြဒီေလာက္လိုက္ၾကည့္ေနတာလဲ”
“အဲ ေရ ေရခ်ိဳးေတာ့မလို႔ “
သူခိုး လူမိသြားသျဖင့္ နန္းဦး မွာ ရွက္ရွက္ႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေျပးဝင္လိုက္သည္။
တစ္ကိုယ္ရည္ကိစၥမ်ား အရင္ ေျဖရွင္းကာ ေရအား ျမန္ျမန္သြက္သြက္ခ်ိဳးလိုက္၏။
တဘက္ အေသးေလးအား ခါးတြင္ပတ္ကာ တစ္ဘက္အရွည္ႀကီးအား တစ္ကိုယ္လုံး လုံေအာင္ လႊားၿခဳံလ်က္
အဝတ္လွဲခန္းထဲ ဝင္လာလိုက္သည္။
နန္းဦး အတြက္ဆိုကာ ဝယ္ျဖည့္ထားေသာ အဝတ္ဗီရိုထဲမွ ခ်ည္သား နို႔ႏွစ္ေရာင္ပြပြႏွင့္ အညိုေရာင္ စတိုင္ပင္ပြပြတစ္ထည္ယူဝတ္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ကိုကိုထားခဲ့ေသာ အိတ္ေလးထဲ စာၾကည့္ခန္းထဲမွ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဖတ္လို႔ေကာင္းသည့္ စာအုပ္တခ်ိဳ႕အားေကာက္ထည့္လိုက္သည္။
စိတ္ကူးေပါက္ရင္ေပါက္သလို စာထေရးနိုင္ရန္ ေဘာပင္ႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ဗလာစာအုပ္ႏွစ္အုပ္လည္းထည့္လိုက္
သည္။
ထို႔ေနာက္ ေခါင္းၿဖီးႏွင့္ မွန္အေသးတစ္ခ်ပ္ အုန္းဆီေမႊးတစ္ဘူးႏွင့္
အတြင္း ခံငါးထည္ေကာက္ထည့္လိုက္ေတာ့ လြယ္ႀကိဳးအိတ္ေလးမွာ လြယ္ဖို႔ေကာင္းေလာက္မည့္အေနအထားေလးျဖစ္သြားေလသည္။
နန္းဦး ဝတ္စားျပင္ဆင္
ၿပီးထြက္လာေတာ့ အခန္းထဲကိုကိုရွိမေနေတာ့။
ေအာက္ဆင္းလာေတာ့ ေလွကားရင္းတြင္ ကိုကိုမွ ဆီးႀကိဳေန၏။
ခုထိ ဘယ္ကိုသြားမယ္ဆိုတာမသိရေသး။
“နန္းဦး ေလးခဏ”
“ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေဒၚဥ”
“ဒီဟာ ေလး ယူသြား”
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သံပုရာသီးေလးတစ္လုံး။
“မူးရင္ရႉရေအာင္လို႔ ဒါက ေဆးထုပ္ ေနမေကာင္းရင္ေသာက္တဲ့ေဆး၊ ဝမ္းေဆးနဲ႕ အနာလိမ္းေဆးေတြပါတယ္ ေရေျပာင္းေျမေျပာင္းဆိုေတာ့ ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ အသင့္ရွိေနေအာင္”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဒၚေဒၚဥ”
ေဒၚေဒၚဥအား တစ္ခ်က္ေပြ႕ဖက္လိုက္ကာ နန္းဦး က ေက်းဇူးတင္စကားဆိုလိုက္သည္။
“အစ္ကိုေလး ဘြားဘြားကခဏတဲ့”
စန္းစန္းလာေခၚသျဖင့္ ဘြားအခန္းဆီထြက္လာလိုက္သည္။
“ဝင္လာခဲ့ေျမး ဘြားထြက္လာဖို႔ကို
ေဆး႐ုံဝင္ရမွာနဲ႕ ျပင္ဆင္ေနလို႔”
ကိုကို႔မာမီက ညကတည္းက ေဆး႐ုံေ႐ႊ႕ေျပာင္းသြားၿပီျဖစ္သည္။
“ဟုတ္ကဲ့ဘြား”
“နန္းဦးေလး လိုအပ္တာသုံးၿပီးဝယ္ခ်င္တာဝယ္ဖို႔”
ပိုက္ဆံအထပ္လိုက္ႀကီးအားၾကည့္လ်က္နန္းဦးက
“က်ေတာ္အသုံးမလိုပါဘူးဘြားရဲ႕”
“ေျမးေယာက်ာ္းက သူေဌးေလးမွန္းသိပါတယ္ကြယ္ ဘြားက ဘြားေျမးကိုခ်စ္လို႔ေပးတာပါ”
“အာ”
ေျမးေယာက်ာ္းဆိုေသာ ဘြားစကားေၾကာင့္ နန္းဦး မွာ အရွက္သည္းရေသးသည္။
မသြားခင္ပုံ႕ပုံ႕ေလးထိုင္ကန္ေတာ့ျပနလေတာ့ ဒီလင္နဲ႕ဒီလင္သြားေလရာ
ခလုပ္မထိဆူးမညွိပါေစနဲ႕ဟုဆိုေပးေလသည္။
“ကဲ ကဲ သြားေတာ့ေျမး ေနာက္က်ရင္
ျငဴစူေနဦးမယ္”
တကယ္လည္း နန္းဦး ဘြားဆီမွ ျပန္ထြက္လာေတာ့ မ်က္ခုံးၿပီးတြန့္ခ်ိဳးကာၾကည့္ေန၏။
“ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
“ဘြားက မုန့္ဖိုးေပးေနတာ”
“ဘာလုပ္မွာလဲ”
“ဘြားက ခ်စ္လို႔ေပးတာ က်ေတာ့အပိုင္ကို က်ေတာ.ဘာသာ
ဘာလုပ္လုပ္ေပါ့”
“ေတာ္ၿပီ ေပးအိတ္”
ၾကည္သူက နန္းဦး ဆီမွ လြယ္ႀကိဳးအိတ္ေလးကို လွမ္းယူကာ ကားေနာက္ခန္းထဲပစ္ထည့္လိုက္သည္။ ကားမွာ
ေဘာဒီျမင့္ျမင့္ ဘီးႀကီးႀကီးျဖင့္ ေတာလမ္းမ်ားႏွင့္ အဆင္ေျပေသာ ကားအမ်ိဳးအစားျဖစ္ကာ တစ္ကားလုံးနက္
ေစြးေန၏။
နန္းဦး စီးေနက် ကတၱီပါ ဖိနပ္အား စီးရန္လုပ္လွ်င္ ကိုကိုက ဘြတ္ဖိနပ္ တစ္ရံယူလာကာ ေျခအိတ္အား အရင္ စြပ္ေပးလ်က္ ဖိနပ္ပါစီးေပးလိုက္ေလသည္။
ကားေမာင္းသူေနရာတြင္ထိုင္ေနေသာ ညီဘြားမွာ ၾကည္သူလုပ္သမွ်အား လိုက္ၾကည့္ကာ ႏွာေခါင္းရႈံ႕၏။
မခ်စ္ပဲ တာဝန္ယူထားရလို႔ေပပဲ။
ခ်စ္မ်ားခ်စ္ရင္ သားပိုက္ေကာင္လိုမ်ိဳး ဝမ္းထဲထည့္လြယ္ထားမလားမေျပာတတ္။
ၾကည္သူက နန္းဦး အား ကားေနာက္ခန္းတြင္ ေနရာ ခ်ေပးကာ
သူက ညီဘြားေဘးတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
ကားႏွင့္ အေတာ္အသားက်ေနၿပီျဖစ္
ေသာ္လည္း ေဒၚေဒၚဥ ေပးလိုက္ေသာ သံပုရာသီးအား လက္ထဲလွည့္ပတ္ကိုင္ကာ ႏွာေခါင္းနားေတ့၍ ရႉရွိုက္လိုက္သည္။
“ယေသာ့္ ကို ဝင္ေခၚၿပီး ေ႐ႊကြၽန္းမွာ မနက္စာဝင္စားမွာ”
ေ႐ႊကြၽန္းမွာ ေ႐ႊေဆာင္မွ နာမည္ႀကီးစားေသာက္ဆိုင္ထဲမွ တစ္ခုျဖစ္ကာ
မိန္းလမ္းမႀကီးေပၚတြင္ တည္ရွိေလသည္။
အျဖဴေရာင္အေဆာက္အဦးေရွ႕တြင္ ကားေလးမွ ကြၽီကနဲထိုးရပ္သြားကာ
အေဆာက္အဦး ေရွ႕တြင္
stylistယေသာ္မင္းညီမွာ ခရီးေဆာင္အိတ္တစ္လုံးျဖင့္ အသင့္ေစာင့္ေန၏။
“ေတာထဲသြားမွာ ကို ဝတ္စားထားတာ ဘိုင္စကုတ္ မင္းသားက်ေနတာပဲ”
ညီဘြားက ခရီးေဆာင္အိတ္အား ကားေနာက္ခန္းထဲထည့္ရင္း ဆို၏။
“stylistဆိုတာ အၿမဲတမ္းစမတ္က်တယ္ ေဟ့ေကာင္ မင္းလို ေတာသားနဲ႕ကြာတာေပါ့ “
ယေသာ္မွာ
ခ်ည္ကြက္လက္ရွည္အား အေရာင္လြင့္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ဒူးနားတြင္ၿပဲေနသည့္ ဂ်င္းၿပဲတစ္ထည္အား ဝတ္ထားသည့္ ညီဘြားအား ျပန္ခနဲ႕ေလသည္။
“ေတာ္ၾကေတာ့ မင္းတို႔ႏွစ္ေကာင္ ေတြ႕လိုက္ရင္ ကိုက္မယ္ဆိုတာႀကီးပဲ “
“မင္းေကာင္ အရင္ေျပာတာေနာ္”
ယေသာ္ ကတစ္ခြန္းမခံျပန္ပက္ကာ
ကားေနာက္ခန္းမွ နန္းဦး ေဘးဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
“”ေနရာလဲမလား မိုးေျမ့”
“မလဲေတာ့ ဘူး မင္းဒီဘက္ ခပ္ခြာခြာထိုင္ေလ ခုံေနရာအက်ယ္ႀကီးကို”
“မထိုင္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲကြာ
အသားခ်င္းထိတာ ကပ္ပါသြားတာက်လိဳ႕”
ယေသာ္က ေျပာလည္းေျပာကာ
နန္းဦး နားပိုကပ္လ်က္
ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း တိုးတိုက္ျပေလသည္။
ၾကည္သူက ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ေသာ္လည္း မ်က္ေထာင့္နီႀကီးႏွင့္ တစ္ဖက္လွည့္သြားေလသည္။
ေ႐ႊကြၽန္းတြင္မနက္သာ ဝင္စားၿပီးသည္ႏွင့္ နန္းဦး ေဘးတြင္ ၾကည္သူျဖစ္သြားကာ ကားေမာင္းေသာ ညီဘြားေဘးတြင္
ယေသာ္ ျဖစ္သြားေလသည္။
နန္းဦး က ကားစီးရင္ ေဘးဘီဝဲယာၾကည့္လွ်င္ ပိုမူးတတ္တာမို႔ မ်က္လုံးမ်ားအသာမွိတ္ကာ လိုက္ပါလာ၏။
ၾကည္သူက ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွ ပုဝါတစ္စယူကာ နန္းဦး လည္ပင္းေနရာတြင္စည္းေပးလိုက္သည္။
တစ္နာရီခန့္ၾကာေသာအခါ ေျမသားလမ္းခြဲထဲဝင္လိုက္သည္ႏွင့္
လမ္းမွာ ပို၍ၾကမ္းလာကာ သစ္ပင္သစ္ေတာမ်ားမွာ ပို၍ထူထပ္လာ၏။
ခ်ိဳင့္ခြက္မ်ားေၾကာင့္ ကားမွာ လူးလိမ့္ေနကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ နန္းဦး ေခါင္းအား ၾကည္သူက လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္၍ထိန္းထားေလသည္။
႐ြာငယ္ေလးမ်ားအားလြန္လာလွ်င္ ကားမွာ ရာဘာေတာတစ္ခုထဲ ျဖတ္ေမာင္းေလသည္။
ကားလမ္းသီးသန့္မဟုတ္ပဲ ရာဘာေတာထဲ အဆင္ေျပသလို ျဖတ္ေမာင္းသည္မို႔ ေမာင္းေနက်ျဖစ္သူမို႔သာ အဆင္ေျပေတာ့သည္။
ယေသာ္မွာ ေျခာက္လပိုင္းထဲဝင္ေတာ့မဂၤလာေဆာင္ေတြက်ဲသြားကာ
အနည္းငယ္ အားေနသျဖင့္လိုက္လာသည္ျဖစ္ရာ ကားစီးရင္းျဖင့္ ေနာင္တရခ်င္ခ်င္။
မသိလွ်င္ ျပန္လမ္းမဲ့ ေမွာ္ဝင္ေတာ္ထဲေရာက္ေနရသလို ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္။
ရာဘာေတာထဲ နာရီဝက္ခန့္ေမာင္းၿပီးေသာ အခါ ၿမီးေညွာင့္ရိုးလည္း ကားေဆာင့္ေသာအရွိန္ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္နာေနၿပီျဖစ္သည္။
ကားေနာက္ခန္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
မိုးေျမ့ေပါင္ေပၚတြင္ နန္းဦး က ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေကာင္းေန၏။
မိုးေျမ့မွာလည္း ကားေနာက္မွီတြင္
မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္လ်က္သား။
မဆီမဆိုင္ ကားအား အာ႐ုံစိုက္ေမာင္းေနေသာ ညီဘြား ဆီသို႔သာ ဘုၾကည့္ ၾကည့္ပစ္လိုက္သည္။
ရာဘာေတာလြန္သည္ႏွင့္ ေတာင္ကုန္းကမူစိမ္းစိမ္းေလး ေလးမွ ေရွ႕တြင္ဆီးႀကိဳေန၏။
“မင္း
ဒီေပၚ ေမာင္တက္မွာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္”
ယေသာ္က အမိုးမွ လက္ကိုင္အားတင္းၾကပ္စြာဆြဲကိုင္ကာေျပာလိုက္ျခင္း။
“ဟုတ္တယ္ေလ အူးးးးးဟူးးးးးး”
“အားးးးးးးး”
ညီဘြားက ကားအား အရွိန္တင္ကာ
ေတာင္ကုန္းကမူေလးေပၚေမာင္းတင္လိုက္သည္။
ယေသာ္၏အာေခါင္ျခစ္ေအာ္သံေၾကာင့္ ေနာက္ခန္းမွနန္းဦးလည္းနိုးလာကာ
အသာထထိုင္လိုက္သည္။
ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္ေလ ထုအသစ္ေၾကာင့္ ကားမွန္တံခါးမွ အျပင္ဘက္ေခါင္းျပဴၾကည့္လိုက္ရာ
ကားမွာ ေတာင္ကုန္းကမူေပၚမွအဆင္း
ရင္ထဲတြင္ ေအးကနဲျဖစ္သြားသည္မို႔
ယေသာ္ကဲ့သို႔ပင္ မေနနိုင္စြာ ထေအာ္မိသည္။
“အားးးးးးး”
ၾကည္သူက နန္းဦး ကိုယ္အား ခါးမွဆြဲဖက္ကာ က်န္တစ္ဖက္မွ လည္ကုပ္အားဆြဲထိန္းထားလိုက္သည္။
ျမက္စားေနေသာ ႏြားအုပ္မ်ားမွာ
ကားသံေၾကာင့္ ဟိုဟို ဒီဒီေျပးလႊားေန၏။
ဆိတ္မ်ားမွာ တဘဲဘဲ ေအာ္လ်က္ ကားေရွ႕မွပင္ ျဖတ္ေလွ်ာက္ေနေသးရာ ကားမွာ ဘီးလႈပ္႐ုံသြား သြားေနရသည္။
တေမွ်ာ္တေခၚေသာ ျမက္ခင္းမ်ားႏွင့္ စိမ္းစိုေနေသာ လြင္ျပင္ႀကီးအဆုံးတြင္ ႏြားၿခံမ်ားရွိကာ တစ္ဖက္တြင္ အလုပ္သမားတန္းလ်ားမ်ားလည္းရွိေလသည္။ အလုပ္သမားတန္းလ်ားအဆုံး ႏွစ္ထပ္ သစ္သားအိမ္ႀကီးတစ္လုံးေရွ႕တြင္ ကားေလးမွာ ထိုးရပ္သြားကာ ကားရပ္သည္ႏွင့္
အမ်ိဳးသားႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ၿခံအလုပ္သမားတခ်ိဳ႕ဆင္းလာ၏။
“”မင္း ဒီကို ဟန္းနီးမြန္း ထြက္လာတယ္လို႔ေတာ့မေျပာနဲ႕ေနာ္”
ယေသာ္က ကားေနာက္ခန္းမွ
အဝတ္အိတ္မ်ားဆြဲခ်ေနေသာ ၾကည္သူထံၾကည့္ကာေျပာလိုက္ျခင္း။
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ အစ္ကို ရဲ႕ က်ေတာ္ေတာ့ ႀကိဳက္တယ္ ၾကည့္စမ္း အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္ႀကီးထဲ ေရာက္ေနတာ
ဘယ္ေလာက္မ်က္စိပသာဒရွိလိုက္လဲ
ေလ ကလည္း လတ္ဆတ္လိုက္တာ”
နန္းဦး ဆိုေတာ့ ယေသာ္က မ်က္ႏွာမဲ့လိုက္ေသာ္လည္း ၾကည္သူမွာ မသိမသာ ၿပဳံးသြားေလသည္။
“လိုက္လည္း လိုက္တဲ့ လင္လင္ေတြ”
ဘယ္ကိုသြားမလဲ အရင္မေမးပဲ ဟန္းနီးမြန္းသြားမယ္ ညီဘြားလည္းပါမယ္ဆိုလို႔လိုက္လာတာ
ႏြားၿခံကိုလာမယ္ဆိုတာတကယ္မသိခဲ့။
ႏြားၿခံကလည္း ၿမိဳ႕ျပင္တြင္သာဆိုတယ္ ၿမိဳ႕ထဲမဟုတ္၍ၿမိဳ႕ျပင္ေျပာသလားမေျပာတတ္ မိုင္ကုန္ေမာင္းလာတာေတာင္ ခရီးက ေန႕တစ္ဝက္ေလာက္ရွိေနၿပီ။
ညီဘြား ညစ္ပတ္ေကာင္လည္း မေျပာျပ။
နန္းဦး မွာေတာ့ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ ေျခဖ်ားေလးေထာက္ကာ
ေလ အားမရႉဖူးသူႏွယ္ ရႉလိုက္ရွိုက္လိုက္လုပ္ေန၏။
ေန႕လည္ဆယ့္တစ္နာရီခန့္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မိုးရိပ္မ်ားေၾကာင့္ ေနေရာင္မရွိ။
နန္းဦး တို႔ပတ္ပတ္လည္တြင္ သစ္ပင္သစ္ေတာမ်ားသာရွိကာ ျမင္ျမင္သမွ်အရာမ်ားသည္စိမ္းစိမ္းစိုစို။
အသက္ငါး
ဆယ္အ႐ြယ္အမ်ိဳးသားႀကီးမွာ ညီဘြား ၏ ဖခင္ျဖစ္လ်က္ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ဦးနန္းၿမိဳင္လက္ထက္ကတည္းက ေခမာၿမိဳင္၏ လူယုံျဖစ္ကာ ရာဘာၿခံဧက ရာခ်ီႏွင့္
ႏြားအေကာင္ရာခ်ီရွိေသာ ႏြားၿခံကို ဦးစီးေနသူ။ ဦးနန္းၿမိဳင္ လက္ထက္တည္းက ရာဘာၿခံဧက သုံးဆယ္အား သူ႕နာမည္ႏွင့္ ခြဲေပးထားသည့္အျပင္
မိတဆိုးသားေလးျဖစ္သူ ညီဘြား
အား
အလုပ္ရွင္အလုပ္သမားမ ခြဲ ျခားပဲ
ေျမးျဖစ္သူႏွင့္ တန္းတူေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တာမို႔ ေခမာၿမိဳင္၏ေက်းဇူးမွာ ႀကီးေလသည္။
“အေဖ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္”
ၾကည္သူက ဦးေအာင္ဘြားအား ညီဘြားေခၚသလို အေဖဟုေခၚ၏။
“ျမင္တဲ့ အတိုင္းပဲ ေျမ့ေရ
သဘာဝနဲ႕ နီးနီးေနလို႔ လားမသိဘူး က်ဳပ္ခႏၶာကိုယ္က သဘာဝက်က် သန္မာဆဲပဲ”
ဟုတ္သည္ ညီဘြား၏ ဖခင္ ဦးေအာင္ဘြားမွာ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ဆိုတာ ေျပာမွယုံရမည္။
ျမင့္မားေသာအရပ္ႏွင့္ အဆီပိုမရွိေသာ ခႏၶာကိုယ္မွာ ထူးၿပီးကိုယ္ကာယလိုက္မစားထားသည့္တိုင္ လုပ္ကိုင္ေနေသာ အလုပ္ေၾကာင့္ သန္မာက်က္လစ္ေန၏။
ညီဘြားက ပင္ အဆီယစ္ကာ ဗိုက္ထြက္ခ်င္ေသးသည္။
“ဟို ညီဘြား အေဖထင္တယ္ မသိရင္ ညီဘြားက ပို အိုေနသလိုပဲ စိတ္မဆိုးနဲ႕ ေနာ္ ဦးေလး ဟီး”
“ယေသာ္ !ေရာ့ မင္းအဝတ္အိတ္မင္းသယ္ခဲ့”
ညီဘြားက ယေသာ္အဝတ္အား
ကူဆြဲေပးေနရာမွ ဘုတ္ကနဲပစ္ခ်ကာဆို၏။
“ဦးေလးသားက အက်င့္လည္းပုပ္တယ္သိလား”
“ဟားးးဟားးး”
ဦးေအာင္ဘြားမွာ ယေသာ့္အေျပာေၾကာင့္ တဟားဟားေအာ္ရယ္ရင္း နန္းဦး ဘက္လွည့္ကာ
“ဒီက ေျမ့ရဲ႕ ခင္ပြန္းထင္တယ္
ဒီမွာ ကဦးေလးနဲ႕ သားက ႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ရွိမွရမွာမို႔ ဦးေလးလိုက္မလာနိုင္ခဲ့တာ”
“ရပါတယ္ ဦးေလး
က်ေတာ္တို႔ ေရာက္လာၿပီပဲ
ဟို က်ေတာ္ ဟိုးက ႏြားသားေပါက္ေလးကို သြားၾကည့္လို႔ရလား”
“ရတာေပါ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ “
ဦးေအာင္ဘြားဆီမွ ခြင့္ ျပဳခ်က္ ရသည္ႏွင့္ နန္းဦး က ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ စားက်က္တြင္ ျမက္စားေနေသာ ႏြားသားအမိဆီေျပးသြားလိုက္သည္။
“နန္းဦး ေနပါဦး “
“အစ္ကို ယေသာ္”
နန္းဦး က မိမိေနာက္ေျပးလိုက္လာေနေသာ ယေသာ္မင္းညီအားအေမာေျဖရင္းရပ္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
“ေဟာ ဟဲ ဟူးးးး
ဟိုေကာင္ေတြေတာ့ ပစၥည္း ေတြေနရာ ခ်က်န္ခဲ့တယ္ “
“မသိရင္ ႐ြာေလးတစ္႐ြာလိုပဲေနာ္ အစ္ကို အလုပ္သမား တန္းလ်ားက
ဟိုးးးဘက္ေတာစပ္အထိရွိတာ”
“မင္းေယာက်ာ္း သူေဌး ဆိုတာ ယုံၿပီလား ဒီဟာ ေတြအားလုံး မင္းေယာက်ာ္း အပိုင္ေတြေလ
ေ႐ႊေဆာင္က ကုမၸဏီ ေတြ ဟိုတယ္ေတြ မပါပဲနဲ႕ေတာင္ မင္းတို႔ ဘာမွမလုပ္ပဲေအးေဆးေနလို႔ရတယ္”
“ဟာဗ်ာ အစ္ကိုကလုပ္ၿပီ”
“ရွက္မေနနဲ႕ ေဟာ ဟိုမွာ လိုက္ေတာင္လာေနၿပီ မင္းတို႔ခ်င္းေအးေဆးေနရေအာင္ အစ္ကို ဟိုးဘက္ ေရွာင္ေပးမယ္ “
“ရပါတယ္ အစ္ကိုရ”
“မရပါဘူး စိန္ေကာင္းေက်ာက္ေကာင္းေရာင္းေနတာ ေဆးရိုးသည္ျဖစ္မခံနိုင္ေပါင္ ဟ ဟိုမွာ သိုးလားမသိဘူး ငါမျမင္ဖူးဘူး သြားၾကည့္ဦးမွ”
ယေသာ္ က စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ကေလးတစ္ေယာက္ႏွယ္ေျပးထြက္သြားေလသည္။
နန္းဦး က ႏြားေပါက္ေလးဆီ ေရာက္ေအာက္ေလွ်ာက္သြားကာ
နဖူးေလးထိလိုက္ ပါးစပ္ေလးအားထိလိုက္လုပ္ေန၏။
“ေဝ”
“ကိုကို”
ကိုကိုက လာတုန္းက စီးလာေသာ ဖိနပ္အစား လည္ရွည္ဖိနပ္တစ္ရံ လဲစီးထားေလသည္။
“ေပ်ာ္လား”
“အင္း သီးသန့္ကမၻာေလးထဲ ေရာက္ေနသလိုပဲ”
မိုးရိပ္ေၾကာင့္ ေနမပူဘူးဆိုေပမယ့္
ၾကည္သူက မိမိေခါင္းမွဦးထုပ္အားနန္းဦး ေခါင္းေပၚလႊဲေျပာင္းေပးလိုက္သည္။ 
နန္းဦး က မ်က္ႏွာ ေခ်ာေခ်ာအား ေမာ္ၾကည့္လိုက္ကာ ေမွးခ်ိဳင့္ေလး အားနမ္းလိုက္သည္။
ၾကည္သူက နန္းဦး ေမွးမွ ပင့္မကာ
ႏူးညံ့အိေထြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းအား
ငုံေထြးလိုက္၏။
ႏွစ္ဦးသားမွာ ၾကားေလမေသြးနိုင္ေအာင္ ပူးကပ္ေနကာ အနမ္းမ်ား ရွည္ၾကာလာသည္ႏွင့္ နန္းဦးမွာ
ရင္ထဲ
လွိုက္ဖိုလာ၏။ 
“ေျပးးးးးးေျပးးးး”
အသံေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ ခ်င္းခြာသြားကာ သူတို႔ ဘက္ဦးတည္လ်က္ေျပးလာေသာ ယေသာ္မင္းညီအားေတြ႕ရသည္။
အသံထက္လူမွာျမန္ကာ ေလ၏ အလ်င္ကဲ့သို႔ နန္းဦး တို႔ေဘးမွ ရိပ္ကနဲျဖတ္သြားေလသည္။
“ကိုညို ရပ္လိုက္စမ္း”
ကိုညိုဆိုေသာ ယေသာ္ေနာက္ အေျပးလိုက္ေနေသာ
မီးခိုးေရာင္ အေကာင္ႀကီးအားၾကည့္လ်က္ နန္းဦးမွာ ၾကည္သူ႕ကိုယ္ေနာက္ကြယ္ရပ္လိုက္ေလသည္။
နား႐ြက္ရွည္ရွည္ ႏွင့္ သြားစြယ္ႀကီးမ်ားေဖြးေနကာ အေရာင္မွာ ရွားရွားပါးပါးမီးခိုးေရာင္ျဖစ္သည္။
ထိုအေကာင္မွာ ခုဏက ယေသာ္အား သြားၿဖဲ၍လိုက္ေနသူမွာ သူမဟုတ္သည့္ႏွယ္ ၾကည္သူ႕ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားအားတစ္အီအီတိုးေဝွ႕ေန၍ နန္းဦး က အနည္းငယ္ ခြာ၍ရပ္လိုက္ရသည္။
နန္းဦး ကိုျမင္သည္ႏွင့္
စူးစမ္းသလိုၾကည့္ေန၏။
“အဲဒါ မင္းရဲ႕သခင္ပဲ ကိုညို
ဒီနားလာခဲ့”
နန္းဦး အား အနားဆြဲေခၚကာ
ကိုညိုေခါင္းေပၚလက္တင္ေပးလိုက္သည္။
“မင္းနဲ႕တူတယ္
မင္းမ်က္လုံးလည္း မီးခိုးေရာင္
သူလည္းမီးခိုးေရာင္ပဲ”
ကိုညိုက ၾကည္သူေျပာတာ နားလည္သည့္အလား နန္းဦး လက္ဖ်ံအား သူ႕လွ်ာျဖင့္လိုက္ယက္ေန၏။
“ေတာ္ေတာ့ ကိုညို “
“ေနပါေစ”
“ဒီေကာင္ႀကီးက အမဲလိုက္လည္းေတာ္ သလို မွတ္ဉာဏ္လည္းေကာင္းတယ္ေလ ကိုယ္ ျပည္ပမသြားခင္က သုံးေလးခါပဲ ေတြ႕ဖူးတာေတာင္
ကိုယ္ျပန္ လာေတာ့
သူမွတ္မိတယ္
ကိုယ္ေတာင္ အေရာင္ေၾကာင့္သာမွတ္မိ ေနတာ “
နန္းဦး က မီးခိုးေရာင္ေခြးႀကီး၏ ေခါင္းအား အသာပြတ္သပ္ေပးလိုက္သည္။
“မိုးေျမ့ ငါတို႔ ေရသြားခ်ိဳးဖို႔ စမ္းေခ်ာင္းသြားမလို႔ မင္းတို႔တစ္ခါတည္းလိုက္ခဲ့
မလား”
“သြားႏွင့္လိုက္”
“ကိုညို လာခဲ့ မင္းကိုဆူရဦးမယ္”
ညီဘြားေခၚလိုက္ေတာ့ ကိုညိုမွာ အၿမီးေလးနန့္ကာ ေျပးထြက္သြားေလသည္။
ကိုညို လိုက္တာ ခံထားရေသာ ယေသာ္မွာ ညီဘြားေနာက္တြင္ ကြယ္၍ရပ္ေနေလသည္။
ခဏအၾကာ ညီဘြားနဲ႕ ယေသာ္မွာ ကိုညိုႏွင့္အတူ ျမင္ကြင္းထဲမွ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
နန္းဦး တို႔ သစ္သားအိမ္ႀကီးဆီ ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ဘယ္သူမွရွိမေန။
အလုပ္သမားတန္းလ်ားဘက္မွ ကေလးမ်ားငိုသံ စကားေျပာသံမ်ားၾကားေနရေလသည္။
နန္းဦး တို႔အတြက္ျပင္ထားေသာအခန္းမွာ အိမ္ေအာက္ထပ္တြင္ပင္ျဖစ္ကာ အထဲတြင္ သစ္သားကြပ္ပ်စ္အားအျပည့္ခင္းထားေလသည္။
“ေရကို ဒီမွာ ခ်ိဳးခ်င္ရင္ ဟိုးဘက္မွာ သစ္သားေရစည္ရွိတယ္
ေရေခ်ာင္းဘက္လိုက္သြားခ်င္လား”
“အင္း “
“သြားၾကတာေပါ့
အဝတ္သတၱာထဲမွာ အေပၚ အိပ္ကပ္ထဲကဟာပဲ ကိုယ့္ ဟာ က်န္တာ မင္းအဝတ္ေတြခ်ည္းပဲ အထဲမွာ မ်က္ႏွာ သုတ္ပုဝါေတြ ပုဆိုးေတြလည္းပါတယ္”
နန္းဦး က အိမ္မွ ဝတ္လာေသာ အဝတ္အစားမ်ားအား ေလွ်ာ္ရမည့္ အတူတူ မလဲေတာ့ ပဲ ေရလဲပုဆိုးႏွစ္ထည္၊တီရွပ္လည္ဝိုင္းတစ္ထည္
ႏွင့္
မ်က္ႏွာ သုပ္ပုဝါတစ္ထည္
ယူကာထြက္လာလိုက္သည္။
ေတာစပ္ေလးေဘးလူသြားလမ္းေလးအတိုင္း ဆယ္မိနစ္ခန့္ေလွ်ာက္ၿပီးေသာ အခါ ေရက်သံမ်ားအား ၾကားရေလသည္။
“ကိုညိုကြ” ေရေခ်ာင္း ဘက္ဆီမွ
ယေသာ္၏ အသံအားအတိုင္းသားၾကားေနရျပန္၏။
ခုဏက ကိုညိုလိုက္ခံရတာ သူမဟုတ္သလို လုံးေထြး၍ေရေဆာ့ေနျပန္သည္။
ညီဘြား က ပုဆိုးအား ကေတာင္းျမႇောင္ေအာင္က်ိဳက္လ်က္ ေရစိမ္ေန၏။
“လိုက္ၾကည့္မေနနဲ႕ ကိုယ္တို႔ ဟိုးအေပၚဘက္သြားမွာ အေပၚဘက္မွာ ေရကူးလို႔ရတဲ့ ေရအိုင္အႀကီးႀကီးရွိတယ္”
ေက်ာက္တုံးေက်ာက္ခဲမ်ားျဖင့္
သဘာဝစမ္းေခ်ာင္းေလးမွာ မိုးမမ်ားေသးသျဖင့္ ေရစီးမသန္လွ။ ေခ်ာင္းေအာက္ပိုင္းတြင္
ေရမွာ ဒူးအထိသာရွိကာ ေက်ာက္ခဲ ႀကီးႀကီးမ်ားမွာ ေရတြင္တစ္ဝက္ေပၚေန၏။
ယေသာ္ ႏွင့္ ညီဘြား မွာ သူတို႔အာ႐ုံႏွင့္ သူတို႔မို႔ နန္းဦးတို႔ကို ျမင္ပုံမရ။
“ေက်ာက္တုံးေပၚေသခ်ာနင္း
ေရညွိေတြရွိတယ္ ကိုယ့္ လက္ကိုကိုင္လိုက္”
နန္း ဦးက ကမ္းေပးလာေသာ လက္အား မိမိရရဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
အေပၚနားေရာက္ေသာ အခါ ဆယ္လံစာမွ် သဘာဝေရအိုင္ႀကီးရွိေနကာ
ေက်ာက္နံရံမွ ေရမ်ား တေဝါေဝါက်ေနေသာ ေရတံခြန္အေသးေလးတစ္ခုရွိေလသည္။
ေရအိုင္ထဲမွ ေရမ်ားမွာ ၾကည္လင္ေနကာ ေအာက္ေျခမွ ေက်ာက္စရစ္ခဲမ်ားအထိ ျမင္ေနရေလသည္။
“ဗြမ္း”
“အားးး ဟားးးဟား”
ၾကည္သူက ေရထဲ ဗြမ္းကနဲေနေအာင္ ခုန္ခ်ကာ နန္းဦး အားဆြဲခ်လိဳက္သျဖင့္
ႏွစ္ေယာက္သားမွာ ေရထဲတြင္လုံးေထြးသြားေလသည္။
ေက်ာက္တုံးမ်ားဝန္းရံထားေသာ
ေက်ာက္ကန္ႀကီး လိုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္
ေရမ်ားမွာ ေအးစက္ေနကာ
ခဏတြင္း ခ်င္း ခိုက္ခိုက္တုန္ေလသည္။ နန္း ဦးက ေသြးပူသြားရန္ ဟို ဒီလွည့္ပတ္ကူးလိုက္သည္။
ဝတ္ထားေသာ အကၤ်ီ မွာ လက္ရွည္ျဖစ္သည့္အျပင္
ေဘာင္းဘီ မွာ လည္းေျခရွည္မို႔ ကူးရတာသိပ္အဆင္မေျပ။
အကၤ်ီ အားခြၽတ္ပစ္ကာ
ေက်ာက္တုံးေပၚပစ္တင္လိုက္သည္။
ကိုယ္လုံးျဖဴသြယ္သြယ္ ေလးမွာ ေရႏွင့္ အၿပိဳင္ၾကည္လင္ေနလ်က္
ေအာက္ပိုင္းမွ ေဘာင္းဘီအရွည္ေလးႏွင့္ နန္းဦး မွာ ေရသူထီးေလးလို။
“ဟိုးဘက္ထိမသြား နဲ႕ မိုးရာသီဆို က်လာတဲ့ေရရွိန္အရမ္းျပင္းလို႔
ေရထိုးအားေၾကာင့္ ဒီဘက္မွာ ခ်ိဳင့္ခြက္လိုျဖစ္ေနတာ ကိုယ့္ဆီ ျပန္ကူးခဲ့”
နန္းဦး က ေရထဲတြင္ ကိုယ္ကို လိမ္၍တစ္ပတ္ပတ္လိုက္ကာ
ၾကည္သူ႕ဆီကူးသြားလိုက္သည္။
ကြၽန္းၿမိဳ႕တြင္ ႀကီးျပင္းေသာ ကြၽန္းလွသားေလးမွာ ေရကိုလည္း ကြၽမ္းက်င္လွပစြာ ကူးတတ္သည္ေလ။
ၾကည္သူက အနားေရာက္လာေသာ
ေရသူထီးေလးအား ဆီးေပြ႕ကာ
ရင္ခ်င္းအပ္ပစ္လိုက္သည္။
အဝတ္အစားမရွိေသာ အေပၚပိုင္းဗလာက်င္းေနသည့္ ခႏၶာကိုယ္ ႏွစ္ခု ပူးကပ္သြားသည္ ခႏၶာကိုယ္မ်ားမွာ သိသိသာသာပူႏြေးလာ၏။
ၾကည္သူမွာ သၾကားခဲေတြ႕လိုက္ေသာ
ပု႐ြက္ဆိတ္ႏွယ္ ေရေၾကာင့္ ေအးစက္ျပာႏွမ္းေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးအား
အငမ္းမရစုပ္ယူလိုက္သည္။
ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားမွလွ်ာဖ်ားထိပါရန္ရွာလာလွ်င္ နန္းဦး ၏ခႏၶာကိုယ္မွာ နတ္ပူးခံလိုက္ရသည့္ႏွယ္ တုန္ရီလာ၏။
ခါးတစ္ဝက္ခန့္ရွိေသာ ေရထဲတြင္ရပ္ေနေသာ ၾကည္သူမွာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားအား အလႊတ္မေပးပဲ နန္းဦး အား ခါးမွ ခ်ီမကာ ေက်ာက္ဖ်ာ ေပၚ လွမ္းတင္လိုက္ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ခါးေအာက္မွလက္လ်ိဳဝင္ကာ ဇက္ပိုးမွ ထိန္းကိုင္လိုက္ကာ
လွ်ာမ်ားအား အလြတ္ေပးလ်က္
ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးအား ငုံစုပ္လိုက္ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ လည္ပင္းဆီဦးတည္လိုက္လွ်င္
“ဟို အရာေတြေပၚကုန္……အြမ္း”
“ဝုတ္”
“အဲ”
ကိုညို႔အသံႏွင့္အတူ ညီဘြား၏
စပ္ၿဖီးၿဖီး ႐ုပ္ေၾကာင့္
ၾကည္သူမွာ နန္းဦးႏႈတ္ခမ္းအား လႊတ္ေပးကာ လက္ခလယ္ ေထာင္ျပလိုက္ေလသည္။
သူခိုးလူမိသြားသလို မို႔ နန္းဦး မွာ ရွက္ရွက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာ အား ၾကည္သူ႕ရင္ဘတ္တြင္ဝွက္ထားလိုက္သည္။
“ေဆာရီး ငါက ရိုးရိုးေရကူးေနတယ္ထင္လို႔ လိုက္လာတာ
ဆက္လုပ္ၾကေနာ္”
“ေခြးသား “
“ဝုတ္”
ညီဘြားအား လွမ္းဆဲတာျဖစ္ေသာ္လည္း မီးခိုးေရာင္ ေကာင္မွာ သူ႕ကို ဆဲသည္အထင္ႏွင့္ အၿမီးေလးကုပ္ကာ အိမ္ဘက္ေျပးသြားေလသည္။
“ကို ညို ေစာင့္ပါဦး”

မိုခ်ီ (ခတၱလူ႕ျပည္)

တအားေတြခ်ိဳကုန္မွာစိုးလို႔
ဒီမွာ တစ္ခန္းရပ္
အကယ္၍ main charactersေတြရဲ႕နာမည္ တူေနတာေတြ
၏သည္ မေ႐ြးမဟုတ္ပဲ
အေရးႀကီးတဲ့ dialogueေတြတူေနရင္လည္းေျပာလို႔ရပါတယ္

Tags: read novel Wrong Time Right Person(Completed) part16(zawgyi), novel Wrong Time Right Person(Completed) part16(zawgyi), read Wrong Time Right Person(Completed) part16(zawgyi) online, Wrong Time Right Person(Completed) part16(zawgyi) chapter, Wrong Time Right Person(Completed) part16(zawgyi) high quality, Wrong Time Right Person(Completed) part16(zawgyi) light novel, ,

Related Series

Novel Descendants – Alternative Love
Descendants – Alternative Love
Chapter 27
7.8
Novel Topping The Enemy (Werewolf Story)
Topping The Enemy (Werewolf Story)
Chapter 68
7.8
Novel Behind The Limelight
Behind The Limelight
Chapter 51
7.8
Novel À¶­À·“À¶»À·Šà¶®
À¶­À·“À¶»À·Šà¶®
Chapter 77
7.8
Novel Á€›Á€¾Á€±Á€¸Á€Á€±Á€Á€ºá€Žá€­Á€¯Á€·Á€€Á€°Á€¸Á€•Á€¼Á€±Á€¬Á€„Á€ºá€¸Á€•Á€¼Á€®Á€¸Á€”Á€±Á€¬Á€€Á€ºá€•Á€±Á€«Á€€Á€ºá€…Á€®Á€Œá€±Á€¸Á€™Á€»Á€¬Á€¸Á€¡Á€¬Á€¸Á€•Á€¼Á€¯Á€…Á€¯Á€•Á€»Á€­Á€°Á€¸Á€‘Á€±Á€¬Á€„Á€ºá€Á€¼Á€„Á€ºá€¸
Á€›Á€¾Á€±Á€¸Á€Á€±Á€Á€ºá€Žá€­Á€¯Á€·Á€€Á€°Á€¸Á€•Á€¼Á€±Á€¬Á€„Á€ºá€¸Á€•Á€¼Á€®Á€¸Á€”Á€±Á€¬Á€€Á€ºá€•Á€±Á€«Á€€Á€ºá€…Á€®Á€Œá€±Á€¸Á€™Á€»Á€¬Á€¸Á€¡Á€¬Á€¸Á€•Á€¼Á€¯Á€…Á€¯Á€•Á€»Á€­Á€°Á€¸Á€‘Á€±Á€¬Á€„Á€ºá€Á€¼Á€„Á€ºá€¸
Chapter ?
7.8
Novel Н‘Н¨Ð¨Ð¦ÐŠð­ÐŽð¬ Н’Ð’Ð’—Н’†, НÐ¨Ð¥Ð² НÐ‹
Н‘Н¨Ð¨Ð¦ÐŠð­ÐŽð¬ Н’Ð’Ð’—Н’†, НÐ¨Ð¥Ð² НÐ‹
Chapter 47
7.8
Novel Road To You – Mewgulf Au (Complete)
Road To You – Mewgulf Au (Complete)
Chapter 35
7.8

Comment

Leave a Reply

Chapter 33