Forever Ðÿ’Š (Unicode And Zawgyi) Completed ၈

A+ A-

Unicode……

ရှိုင်းခေတ်
မနက်အိပ်ယာနိုးလာတော့ ဘေးမှာဘယ်သူမှမရှိဘူး.ခန္ဓာကိုယ် မှာလဲ ဘောင်ဘီ တစ်ထည်ပဲ ရှိတယ်. တွန့်ကြေနေတဲ့ စောင်အဖြူ လေးကိုလှန်ကြည့်တော့  အနီ သွေး ကွက်တွေ.
.
.
.
ပြန်စဉ်းစားတော့ မနေ့က ငါ  ကလေးကို ဖုန်းခေါ်ခဲ့တယ် ပြီတော့ ဘာတွေဆက်ဖြစ်တာလဲ.

(သေလိုက်ပါတော့ ရှိုင်းခေတ် ရာ မင်း ကလေးကိုဘာတွေ လုပ်မိပြီလဲ)
.
.
.
.
.
.

ရုံးမသွားဘဲ ကလေး အလုပ်ကို လိုက်လာတော့ ဒီနေ့ အလုပ်မလာဘူးတဲ့.ဖုန်းဆက်တော့လဲ မကိုင်ဘူး စိတ်ပူလို့ သေရပါတော့မယ် ကလေးရယ်..
.
.
.
.
.
အိမ်လိုက် သွားရင်လည်း ကလေးအိမ်က ကိုတို့ပတ်သတ်မှုကိုမသိဘူး..
.
.
.
ရင်ဆိုင်လိုက်တော့မယ်……
.
.
.
.
.

   အိမ်ထိ လိုက်မပို့ခိုင်းတဲ့ ကလေးကြောင့် အိမ်ကို သူလမ်းညွှန်ထားသလို  တဖြည်းဖြည်းလမ်းထဲဝင်လိုက်ပြီး လမ်းအချိုး နားရောက်တော့   တွေ့ပါပြီ အိမ်ရှေ့မှာ ဘူးသီး ပင်ကို စဥ်ထိုး ထားတဲ့အိမ် အဲ့တစ်အိမ်ပဲရှိတယ်.

အဆင်ပြေတဲ့နေရာမှာကားရပ်ပြီး အိမ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်လာတော့ အန်တီ ကြီး တစ်ယောက် ထွက်လာတယ်.

“သား  အန်တီတို့ အိမ်လာတာ ကိစ္စများရှိလို့လားကွယ်”

ဒေါ်ရင်ရင်အေး (စစ်ခွန်းသာ အမေ)

(ကားအကောင်းစားကြီး အိမ်ရှေ့မှာ ရပ်တာတွေ့တော့ ကြည့်နေလိုက်တာ လူချောလေး တစ်ယောက် ကားပေါ်က ဆင်းလာတယ် ပြီးတော့ အိမ်ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နဲ့ ခနနေတော့ အိမ်ထဲဝင်လာတယ် ကိုယ်လည်း ထိုင်ရာက ထပြီး အိမ်ရှေ့ထွက် မေးလိုက်တယ်)

ရှိုင်း…. “အန်တီ ဒါကလေ စစ်ခွန်းသာ တို့ အိမ်များလားဗျ”

“ဟုတ်တယ်သားရဲ့ အန်တီကသူ့အမေပါ.ဒါနဲ့သားကဘယ်သူလဲကွယ်”

“သားက. သူ့အလုပ် ကသူငယ်ချင်းပါ သူဒီနေ့အလုပ်မလာလို့ ဘာများဖြစ်လို့လဲ စိတ်ပူလို့လိုက်လာတာ. သူအိမ်မှာရှိလားဗျ”

“ရှိတယ် သားရဲ့ မနက်က မိုးလင်းခါနီးမှ ပြန်လာတယ်. သူ့သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် ဆေးရုံစောင့်ပေးရတယ်ဆိုလို့ အခု ပြန်လာတေ့ာ ပင်ပန်းတယ် ဆိုပြီး အိပ်နေတယ်. “

“ကျွန်တော် အပါ်တက်သွားလို့ရလား အန်တီ”

“ရကရပါတယ် အိပ်က နုံချာတော့ သားပုံစံနဲ့ အိမ်ပေါ်ခေါ်ရမှာအားနာလို့ပါ”

ကလေးက ကလေးအမေနဲ့ တကယ်တူ တာပဲ မျက်လုံး နှုတ်ခမ်း လေးတွေ သဘောကောင်းပြီးဖော်ရွေတာကအစ တကယ်ကိုတူတာ.ကျွန်တော့်ပုံကြည့်ပြီး အိမ်ပေါ်ခေါ် ရမှာ အားနာနေတယ် ထင်တယ်.

“ရပါတယ် အန်တီ အားနာစရာမလိုပါဘူး ကျွန်တော်အဆင်ပြေပါတယ်”

အိမ်ထဲဝင်လာပြီး ကြည့်လိုက်တော့ အိမ်ကပျဥ်ထောင်အိမ်ကို သေချာ သပ်သပ်ရပ်ရပ် လေးနဲ့
ကျွန်တော့် အိပ်ခန်းလောက်တောင်မရှိဘူး ဆိုပေမဲ့ သပ်သပ်ရပ်ရပ် သန့်သန့်ရှင်းရှင်းနဲ့ တကယ်ကို နေချင်စရာလေးပါ.အိမ်နောက်ရောက်တော့ ထပ်သား ကာထားတဲ့ အခန်းကျဥ်းလေးတွေ့တော့ဝင်သွားလိုက်တယ် .တွေ့ပါပြီဗျာ ကလေးလေး စောင်လေးထဲမှာ ကွေးကွေးလေးနဲ့ အိပ်နေတာများဘယ်လောက်ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်လဲ.
.
.
အနည်းငယ် ပင်ပန်းပုံပေါက်နေတဲ့မျက်နှာလေးကိုတွေ့တော့ ကျွန်တော့ရင်တွေနာလိုက်တာ ဒီလောက်ဖြူစင်တဲ့ကလေးကို ကျွန်တော် ဘာတွေများလုပ်မိပါလိမ့်.ကလေးဘေးနားဝင်ထိုင်တော့.

“ကလေး…. ကလေး….”

ကျွန်တော့်လက်နဲ့အနည်းငယ်လှုပ်တော့ သူနိုးလာတယ်.

‘”ဟင်… ကိုကို  အိမ်လိုက်လာတာလား”

အိပ်ထားလို့မျက်နှာက ဖောင်းဖောင်းလေး နဲ့
ကလေးရှေ့မှာ ကျွန်တော် ဒူးထောက်လိုက်တယ်

“ကလေး ကိုကိုတောင်းပန်ပါတယ် ကလေးကျေနပ်တဲ့ အထိ ကိုကို ကို အပြစ်ပေးလည်းရပါတယ် ကလေးကြိုက်သလိုလုပ်ပါ…ကိုကို ကိုတော့မမုန်းလိုက်ပါနဲ့….”

ကလေး ထလာပြီး ကျွန်တော့ လည်ပင်နားကို သိုင်းဖက်လိုက်တယ်.

‘”ကိုကို အပြစ်မဟုတ်ပါဘူး  ကလေးကိုယ်တိုင် အလိုတူပေးခဲ့တာပါ”

အခုလို အခြေနေမှာတောင် ကျွန်တော့ကို အပြစ်စကားမဆိုဘူး တကယ်ကို ဖြူစင်တဲ့ကလေးပါ

“တကယ်လို့ မှားတယ်ဆိုရင်တောင် အသိစိတ်လွတ်နေတဲ့ ကိုကိုကို မငြင်းဘဲ လက်ခံခဲ့တဲ့ အသိစိတ်ရှိတဲ့ကျွန်တော်ကပဲမှားတာ အာ့ကြောင် ကိုကို အပစ်လို့ မသတ်မှတ်နဲ့နော် ဟုတ်ပြီလား”

ကျွန်တော့်မျက်ရည်တွေကို သူ့လက်နုနုလေးတွေနဲ့လာသုတ်ပေးတယ် ကျွန်တော် သူ့လက်လေးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး

“ချစ်တယ် အရမ်းချစ်တယ် ကလေး ကိုကိုတို့ ဘယ်တော့မှမခွဲပဲ တစ်သက်လုံး လက်တွဲသွားရအောင်နော် အရမ်းချစ်တယ် ကို့ကို ကလေးလေး”
.

“အင်း …..ကျွန်တော် လည်းကိုကို ကို အရမ်းချစ်တယ်”
.

အချိန်ဘယ်လောက်ကြာ မှန်းမသိတဲ့အထိ  နှစ်ဦးသား  တင်းကြပ်စွာဖက်ထားမိကြတယ်.
(အမေ အိမ်လည်ထွက်သွားလို့တော်သေးတယ်)

Zawgyi……

ရွိုင္းေခတ္
မနက္အိပ္ယာနိုးလာေတာ့ ေဘးမွာဘယ္သူမွမရွိဘူး.ခႏၶာကိုယ္ မွာလဲ ေဘာင္ဘီ တစ္ထည္ပဲ ရွိတယ္. တြန့္ေၾကေနတဲ့ ေစာင္အျဖဴ ေလးကိုလွန္ၾကည့္ေတာ့  အနီ ေသြး ကြက္ေတြ.
.
.
.
ျပန္စဥ္းစားေတာ့ မေန႕က ငါ  ကေလးကို ဖုန္းေခၚခဲ့တယ္ ၿပီေတာ့ ဘာေတြဆက္ျဖစ္တာလဲ.

(ေသလိုက္ပါေတာ့ ရွိုင္းေခတ္ ရာ မင္း ကေလးကိုဘာေတြ လုပ္မိၿပီလဲ)
.
.
.
.
.
.

႐ုံးမသြားဘဲ ကေလး အလုပ္ကို လိုက္လာေတာ့ ဒီေန႕ အလုပ္မလာဘူးတဲ့.ဖုန္းဆက္ေတာ့လဲ မကိုင္ဘူး စိတ္ပူလို႔ ေသရပါေတာ့မယ္ ကေလးရယ္..
.
.
.
.
.
အိမ္လိုက္ သြားရင္လည္း ကေလးအိမ္က ကိုတို႔ပတ္သတ္မႈကိုမသိဘူး..
.
.
.
ရင္ဆိုင္လိုက္ေတာ့မယ္……
.
.
.
.
.

   အိမ္ထိ လိုက္မပို႔ခိုင္းတဲ့ ကေလးေၾကာင့္ အိမ္ကို သူလမ္းၫႊန္ထားသလို  တျဖည္းျဖည္းလမ္းထဲဝင္လိုက္ၿပီး လမ္းအခ်ိဳး နားေရာက္ေတာ့   ေတြ႕ပါၿပီ အိမ္ေရွ႕မွာ ဘူးသီး ပင္ကို စဥ္ထိုး ထားတဲ့အိမ္ အဲ့တစ္အိမ္ပဲရွိတယ္.

အဆင္ေျပတဲ့ေနရာမွာကားရပ္ၿပီး အိမ္ထဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဝင္လာေတာ့ အန္တီ ႀကီး တစ္ေယာက္ ထြက္လာတယ္.

“သား  အန္တီတို႔ အိမ္လာတာ ကိစၥမ်ားရွိလို႔လားကြယ္”

ေဒၚရင္ရင္ေအး (စစ္ခြန္းသာ အေမ)

(ကားအေကာင္းစားႀကီး အိမ္ေရွ႕မွာ ရပ္တာေတြ႕ေတာ့ ၾကည့္ေနလိုက္တာ လူေခ်ာေလး တစ္ေယာက္ ကားေပၚက ဆင္းလာတယ္ ၿပီးေတာ့ အိမ္ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္နဲ႕ ခနေနေတာ့ အိမ္ထဲဝင္လာတယ္ ကိုယ္လည္း ထိုင္ရာက ထၿပီး အိမ္ေရွ႕ထြက္ ေမးလိုက္တယ္)

ရွိုင္း…. “အန္တီ ဒါကေလ စစ္ခြန္းသာ တို႔ အိမ္မ်ားလားဗ်”

“ဟုတ္တယ္သားရဲ႕ အန္တီကသူ႕အေမပါ.ဒါနဲ႕သားကဘယ္သူလဲကြယ္”

“သားက. သူ႕အလုပ္ ကသူငယ္ခ်င္းပါ သူဒီေန႕အလုပ္မလာလို႔ ဘာမ်ားျဖစ္လို႔လဲ စိတ္ပူလို႔လိုက္လာတာ. သူအိမ္မွာရွိလားဗ်”

“ရွိတယ္ သားရဲ႕ မနက္က မိုးလင္းခါနီးမွ ျပန္လာတယ္. သူ႕သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ေဆး႐ုံေစာင့္ေပးရတယ္ဆိုလို႔ အခု ျပန္လာေတ့ာ ပင္ပန္းတယ္ ဆိုၿပီး အိပ္ေနတယ္. “

“ကြၽန္ေတာ္ အပၚတက္သြားလို႔ရလား အန္တီ”

“ရကရပါတယ္ အိပ္က ႏုံခ်ာေတာ့ သားပုံစံနဲ႕ အိမ္ေပၚေခၚရမွာအားနာလို႔ပါ”

ကေလးက ကေလးအေမနဲ႕ တကယ္တူ တာပဲ မ်က္လုံး ႏႈတ္ခမ္း ေလးေတြ သေဘာေကာင္းၿပီးေဖာ္ေ႐ြတာကအစ တကယ္ကိုတူတာ.ကြၽန္ေတာ့္ပုံၾကည့္ၿပီး အိမ္ေပၚေခၚ ရမွာ အားနာေနတယ္ ထင္တယ္.

“ရပါတယ္ အန္တီ အားနာစရာမလိုပါဘူး ကြၽန္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္”

အိမ္ထဲဝင္လာၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ကပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ကို ေသခ်ာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေလးနဲ႕
ကြၽန္ေတာ့္ အိပ္ခန္းေလာက္ေတာင္မရွိဘူး ဆိုေပမဲ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ သန့္သန့္ရွင္းရွင္းနဲ႕ တကယ္ကို ေနခ်င္စရာေလးပါ.အိမ္ေနာက္ေရာက္ေတာ့ ထပ္သား ကာထားတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးေတြ႕ေတာ့ဝင္သြားလိုက္တယ္ .ေတြ႕ပါၿပီဗ်ာ ကေလးေလး ေစာင္ေလးထဲမွာ ေကြးေကြးေလးနဲ႕ အိပ္ေနတာမ်ားဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္လဲ.
.
.
အနည္းငယ္ ပင္ပန္းပုံေပါက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုေတြ႕ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ရင္ေတြနာလိုက္တာ ဒီေလာက္ျဖဴစင္တဲ့ကေလးကို ကြၽန္ေတာ္ ဘာေတြမ်ားလုပ္မိပါလိမ့္.ကေလးေဘးနားဝင္ထိုင္ေတာ့.

“ကေလး…. ကေလး….”

ကြၽန္ေတာ့္လက္နဲ႕အနည္းငယ္လႈပ္ေတာ့ သူနိုးလာတယ္.

‘”ဟင္… ကိုကို  အိမ္လိုက္လာတာလား”

အိပ္ထားလို႔မ်က္ႏွာက ေဖာင္းေဖာင္းေလး နဲ႕
ကေလးေရွ႕မွာ ကြၽန္ေတာ္ ဒူးေထာက္လိုက္တယ္

“ကေလး ကိုကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ ကေလးေက်နပ္တဲ့ အထိ ကိုကို ကို အျပစ္ေပးလည္းရပါတယ္ ကေလးႀကိဳက္သလိုလုပ္ပါ…ကိုကို ကိုေတာ့မမုန္းလိုက္ပါနဲ႕….”

ကေလး ထလာၿပီး ကြၽန္ေတာ့ လည္ပင္နားကို သိုင္းဖက္လိုက္တယ္.

‘”ကိုကို အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး  ကေလးကိုယ္တိုင္ အလိုတူေပးခဲ့တာပါ”

အခုလို အေျခေနမွာေတာင္ ကြၽန္ေတာ့ကို အျပစ္စကားမဆိုဘူး တကယ္ကို ျဖဴစင္တဲ့ကေလးပါ

“တကယ္လို႔ မွားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ အသိစိတ္လြတ္ေနတဲ့ ကိုကိုကို မျငင္းဘဲ လက္ခံခဲ့တဲ့ အသိစိတ္ရွိတဲ့ကြၽန္ေတာ္ကပဲမွားတာ အာ့ေၾကာင္ ကိုကို အပစ္လို႔ မသတ္မွတ္နဲ႕ေနာ္ ဟုတ္ၿပီလား”

ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ရည္ေတြကို သူ႕လက္ႏုႏုေလးေတြနဲ႕လာသုတ္ေပးတယ္ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕လက္ေလးကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး

“ခ်စ္တယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္ ကေလး ကိုကိုတို႔ ဘယ္ေတာ့မွမခြဲပဲ တစ္သက္လုံး လက္တြဲသြားရေအာင္ေနာ္ အရမ္းခ်စ္တယ္ ကို႔ကို ကေလးေလး”
.

“အင္း …..ကြၽန္ေတာ္ လည္းကိုကို ကို အရမ္းခ်စ္တယ္”
.

အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာ မွန္းမသိတဲ့အထိ  ႏွစ္ဦးသား  တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားမိၾကတယ္.
(အေမ အိမ္လည္ထြက္သြားလို႔ေတာ္ေသးတယ္)

Tags: read novel Forever Ðÿ’Š (Unicode And Zawgyi) Completed ၈, novel Forever Ðÿ’Š (Unicode And Zawgyi) Completed ၈, read Forever Ðÿ’Š (Unicode And Zawgyi) Completed ၈ online, Forever Ðÿ’Š (Unicode And Zawgyi) Completed ၈ chapter, Forever Ðÿ’Š (Unicode And Zawgyi) Completed ၈ high quality, Forever Ðÿ’Š (Unicode And Zawgyi) Completed ၈ light novel, ,

Comment

Leave a Reply

Chapter 9