Kayel (À¶Šà¶ºà·Šà¶½À·Š) කයේල් -13

“අයියේ… චූටි ආවා…”

කවුද බොලේ ඒ? සුට්ටං බට්ටිච්චියෙක්ගෙ කටහඬක් හැබැයි.

“අයි..යේ.. ඕ… à·„à·’ à·„à·“”

“චූටි මෙහෙ එන්න”

“කවුද මේ…?”

අපි ඉන්න තැනට අවුරුදු නවයක දහයක වගේ චූටි බට්ටිච්චියක් ආවෙ මහා අයියෙන් කෑ ගහගෙන. අයියා කතා කලාම ළඟට ගිහින් රහසක් ඇහුවා හැබැයි රහස මටත් ඇහුනා.

“අයියා කෙනෙක්. ඔයා ආසයි නෙ ඉතිං”

“ඕ. ඔයාටත් අයියෙක්ද මේ එතකොට?”

“මෙයා? නෑ නෑ”

“හලේ…චූටි අයියෙක්. ශෝයි නේ. ඔයා අපේ ගෙදර ඉන්නවද…?”

බට්ටිච්චි කතා කරන්නෙ වචන ඇද..ලා කරලා. හුරතල් අප්පා.

“මං යන්න ඕනෙ අනේ.”

“අයියෝ… ඉන්නකො ඉතිං”

“චූටි අයියාගෙ අම්මා ඔයාටත් දෙකක් දීලා ඇවිත් එක්කන් යයි එයාව.”

“ඕ…”

“අභී…”

“අම්මා…”

ඔන්න දැන්නම් බයයි. චූ බරයි වගේ.

“ආ මං බැලුවා මේ කෙල්ල කොහෙද ගියෙ කියලා. අනේ මේ යාලුවා කවුද?”

“අම්මෙ මට චූටි අයියෙක් ගෙනල්ලා අයියා”

කැහ් කැහ් බට්ටිච්චෝ… අයියා ගෙනාවෙ නෑ. මං ආවෙ. හයියෝ…

“අපේ ඉස්කෝලෙ මල්ලි කෙනෙක් අම්මෙ. මං කිව්වෙ අද එනවා කියලා”

“ආ… කවුද සෞරාෂ් නේද?”

“ඔව් අම්මෙ”

“ම්… එව්නාට මට නං චූටි පුතා හොඳේ. මං ගිහින් බීම එකක් හදන් එන්නංකො. ඔහොම ඉන්න. දෝනි එනවද?”

“මට රස බලන්න ඕනේ…”

මහ කෝලම් මල්ලක්. කියුට් අනේ. ඔයාත් හිටියා නං මේ වගේ ඉඳී නේද චූටි?

“මොනාද කල්පනා කරන්නෙ?”

“ආ?”

“බර කල්පනාවකනෙ හිටියෙ.”

“හ්ම්… නංගිව පරිස්සමෙන් බලාගන්න”

“ම්… ඇයි එකපාරට?”

“මටත් හිටියා ඔය වගේ දඟ මල්ලක්…දැනට අවුරුදු හයකට කලින්.”

“සොරි”

“හ්ම්… එයාට කැන්සර් එකක් ආවා හාට් එකේ. ආ… Cardiac Sarcoma.

අභිෂේක් අයියා ඇස් දෙකත් ලොකු කරන් මන් දිහා බලන් ඉඳලා ආපහු ඉස්සරහ බලාගත්තා.

“පාළුද?”

“ගොඩක්. එයා ඉස්සර මාත් එක්කමයි ඉන්නෙ. මං කොහෙ හරි යන්න ගියත් මහ හයියෙන් අඬන්න ගන්නවා. ඉස්කෝලෙ යන්නෙත් හොරෙන් එද්දි ඉතින් හොරෙන් ගියා කියලා තරහ වෙලා. ඊටපස්සෙ යාළු කරගන්න ඕනෙ. එහෙම නැතොත් ඊට වඩා ඩෝං යනවා. à·„à·„à·Š à·„à·„à·Š.”

“හිනාඋනාට තාම දුකයි නේද?”

“……”

“දැන් නං ඔයාට තව නංගි කෙනෙක් ඉන්නවා. බේරිල්ලක් නෑ. චූටි අයියේ… ගාගෙන් ඉඳී පස්සෙන් ම.”

“එයා බට්ටිච්චියෙක් වගේ.”

“හොඳ බට්ටිච්චි. කට නං දෙමලිච්චෙක් වගේ. උඹ තාම දැකලා නෑ.”

“à·„à·„à·Š à·„à·„à·Š. ඇහුනොත් ඉවරයි හොඳේ.”

රිලවා දුස්ට උනාට ඒ නැන්දා හරි ශෝක් අප්පා. චූටි පුතේ… කියාගත්තු ගමන්මයි. අර බට්ටිච්චිත් චූටි අයියේ… කිය කිය පස්සෙන් එනවා. අන්තිමට මට එයා එක්ක සෙල්ලමුත් කරලා තමා එන්න උනේ. ප්‍රශ්නයක් නෑ ඉතිං. රිලා ප්‍රවාහන සේවය තිබ්බානෙ.

“අම්මේ… දන්නවද වැඩක්. අභිෂේක් අයියට ඉන්නව චූටි නංගියෙක් අනේ. අපේ චූටිට වඩා අවුරුදු දෙකක් බාලයි. අපේ චූටිට මේ අවුරුද්දට දොලහක් නෙ”

“අනේ මටත් බලන්න ආසයි පුතේ”

“ම්… බලමුකො. කොහොමහරි මහ කෝලම් මල්ලක් අම්මෙ. මට චූටි අයියේ… කිය කිය පස්සෙන්මයි එන්නෙ. සෙල්ලම් කරන්න කිය කියා. ඒ නැන්දත් ශෝක්. හරි හොඳයි.”

“අනේ අපේ චූටි හිටියා නම් එයා අනිවාරෙන්ම යාලු කරන් අයිති කරගන්නවා. මං අභී පුතාගෙ අම්මට කතා කරන්නම් නේද පුතා.”

“ඔව් අම්මෙ. ඒක නම් හොඳයි.”

“ම්… හරි. ආ මේ අපි අර ලිස්ට් ටික හදමුද?”

“ආ ලියමු”

බුදාම්මෝ… ලිස්ට් හදන එක දානෙ දෙනවට අමාරුයි යකෝව්.
.
.
.
“දැන් උඹ සිරාවටම උන්ට කියනවද?”

“ඔව් යකෝ ඔව්. නොකිව්වොත් ඒම අපේ අම්මා මට ගහලා එලවයි”

“අඩෝ නෝ… අම්මාට පුතා එපා වෙලා.à·„à·„à·Š à·„à·„à·Š හා…”

“සිරාවට ම ඒමද මන්දා. වේදනයි මට.”

අපේ අම්මාට එයාගෙ අභී පුතාට දානෙට එන්න කියන්න ඕනෙමලු. කොයිද අහන්නෑනෙ. දැන් ඉතිං මේ උටයි උගෙ අගසව් දෙනමටයි ආරාධනා කිරීම යන මහා පැනයෙන් අප පීඩා විඳිනවා. අප කිව්වෙ මායි යුගයි. ඇයි.දෙයියනේ මේ ඩබල එදාටත් ගානක් දුන්නොත් හදපිය කියලා. මා මේ තීරණයට විරුද්ධයි ස්වාමීනි!!!

“අඩේ මල්ලි මොකෝ මෙහෙ? මනමාලයො බලන්න ආවාද?”

“ආවා පකක්. අපේ ගෙදර දානයක් තියනවා. එන්න කියන්න ආවෙ.”

“අඩෝ සිරාවට…”

ඕකා එදාට ගනන් දුන්නොත් අම්මපා පිරිත් නූල් බෝලෙන් කෙලලා අරිනවා හුප්ට. කියන්න බෑ මට මූව තඹ මස්සකට ශුවර් නෑ.
දානෙ ගැන කියල ඉවර වෙලා උන්ගෙ ක්ලාස් එකෙන් එළියට එද්දිම පණිවිඩයක් ආවා අද මේන් අසෙම්බ්ලි කියලා.

“අද අසෙම්බ්ලි නෑ නෙ බං.”

“අටපට්ටමට කියමු යමන්”

“හා හා හිටපිය ඇටයො දෙන්නා. උඹලා දෙන්නා බැලුවොත් අසෙම්බ්ලි එන්නෙ අන්තිම තප්පරේ. යමන් අපි එක්ක.”

බෑනෙ බෑනෙ. ඉක්මන් කොටයි කියල මේ මිනිස්සුන්ට කියපන් යකෝ කවුරු හරි. මේක මානව අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කිරීමක්.
ගාථා කියලා මැඩම් කතා කරන්න ගත්තා.

“වට් ද ෆක් ඕයි. මැඩම් කොහොමද ට්‍රාන්සර් වෙන්නෙ. යකෝ තාම අවුරුදු පහ ඉවර උනෙත් නෑ.”

“මොකක් හරි එකෙක්ගෙ මහ තුප්පැහි වැඩක් වෙන්නැති බන්”

ෂිට්! ජීවිතේට හිතුවෙ නෑ මැඩම් මෙහෙම යයි කියල. ඇත්තට ම මැඩම්ව බලෙන් යවනවා වෙන්න බැරිද? මැඩම් එක එකාට ඔලුව පාත් කරන් ඔලුවට අතහෝදන්න දෙන්නැතුව ඉස්කෝලෙ අම්මටසිරි වෙන්න හැදුවා. අනිවා ඕකට තමා ඔය. අනේ මංදා…
අද දවසෙ ම ළමයිගෙ කටේ තිබ්බෙ මැඩම් යන එක ගැන. මිස්ලාත් උගන්නනන ඇවිත් කිව්වෙත් ඒක ගැන. ඊලඟට කවුරු එයිද කවුද දන්නෙ.
ලොකු ම ප්‍රශ්නෙ තමා මැඩම් තාම ඉස්කෝලෙට ඇවිත් ගියෙ අවුරුදු තුනහමාරයි. එතකොට යවන්න බෑනෙ. ඕබී එකත් කටවහන් ඉන්නෙ. එයාල කේස් එකක් ඇද්දොත් මේක ගොඩක් දුරට නවතිනවා. ඒ තරම්ම ඕබී එක පවර්ෆුල්. කටවචනෙට කියනවනං මග බර අතු ඕන තරං තියනවා ඕබී එකේ.
අද යුගාට ආෆ්ටර් ස්කූල් නිසා මං තනියම ස්කූල් බස් එකට යද්දි රිලා මහතා මට ශීට් එකක් තියන් ඉන්නවා. ඈ යකෝ මුන් කොහොමද කලින් එන්නෙ. යසයි ඩිපියුටි.

“කොහොමද ඉඩ තියාගත්තෙ?”

“ඉස්කෝලෙ අවුරුදු දහතුනක් පොල්ගෑවෙ නෑ බං. අඳුරන් උන් ඉන්නවනෙ”

“අප්පදබොල මං හිතුවෙ පොල් ගෑවා කියලා නැද්ද? හරි ම අපරාදයක්”

“අනේ උබේ කට නං තියනවා ඕන දේකට. ආ මේ කියන්න හිටියෙ.”

“මොකද්ද?”

“මැඩම් යන එක ගැන වැඩිය කතාකරන්න යන්න එපා. විශේෂෙන් ඉස්කෝලෙ ඇතුළෙ”

“ඇයි?”

“උඹට ඒ පන්ඩිතකම්වලින් වැඩක් නෑනෙ. කිව්ව දේ කරනවා”

“බෑ”

මං මෙලෝ දේකට බය නෑ. හැබැයි මුගෙ මේ රැවිල්ලට නං දාඩිය දානවා. බයක් නෙමේ රස්නෙයි. ඒකයි.

“හරි හරි අප්පා කතාකරන්නෑ. ඇහුවම කියන්නෙත් නෑ රවන්න නං දන්නවා”

“කුටු කුටු ගාන ටිකත් හයියෙන් කියහන්.”

මාත් හොඳවයින් පාරක් රවලා අහක බලාගත්තා. හිතේ ඇති මට විතරක් රවන්න. ඒවා කොහෙද අපිටත් පුළුවන් ඩෝ රවන්න.
හැබැයි ලොකුඋන්නාන්සෙ කිව්ව කතාවෙ පොඩ්ඩක් සළකා බැලිය යුතු කරුණක් තියනවා වගේ. නෑ මුන් එහෙම ආවට ගියාට ඕවා කියන්නෙ නෑනෙ. පිස්සු යෑ.
ඕවා ගැන හිත හිත ඉද්දි මට නින්ද යාගෙන වගේ එද්දි මිස්ටර් ඩ්‍රයිවරයා ගැහුවා බ්‍රේක් එකක් හික් ගෑවෙන්න. වැඩිහානියක් නෑ. කුෂන් නිසා ඔලුව වැදුනට රිදුන්නෑ.
.
.
.
📱පුංචි මමයි කේතලෙයි
මහාතයි කොටයි
මෙන්න මගේ අත
මෙන්න මගේ කට

“අම්මේ… කවුද බලන්ඩෝ… මං නානෝ…”

කවුද දන්නෑ. ඇයි අප්පා නාන්න යනකන් ඉදල ඉදල ම කෝල් එන්නෙ. මුං අපි යනකන් ඉදල ම ගන්නවද දන්නෑ. එව්නාට බලන්න බෑනෙ. එහෙම බැලුවොත් එහෙම මං මේ ඇද්… නෑ නෑ බලන්නෑ ඒක අහඹු සිදුවීමක්.
කවුරු කෝල් ගත්තත් මං නාන වෙලාව නාලා සූඳ ගගහා තමා මන් එන්නෙ.

“කවුද අම්මෙ?”

“කවු නෙමේ.”

“ඇහ්?”

“ඔව්. හරකෙක් නෙමේ”

“අනේ… මා ශුඩු අම්මෙ…”

“à·„à·„à·Š à·„à·„à·Š… අභී පුතා ගත්තෙ දානෙ වැඩ ගැන අහන්න.”

“ආ මං ගන්නම්”

” නෑ ඕන්නෑ අපි දෙන්නා කතා කරගත්තා”

යකෝ මේ අම්මටයි පුතාටයි ගියකලක්. අන්තිමට මං ඇළේ. පුහ්. පරදේසක්කාර ආක්‍රමණ මේවා. එකාතකට මූ ගිය ආත්මෙ කොහෙක්ද දන්නෑ මගෙ කපුටු ගෙදර අයිතිකරගන්න ආපු. එම්බල කැරි කොහෝ තොගෙ ඇට දෙක මං තම්බල බදිනවා දැනගනිං. එනවා මෙතන මගේ රජදහන ආක්‍රමණය කරන්න. මොකට ඉස්සර කට්ටිය කොවුල් සංදේශ ලිව්වද මංදා. ලියන්න තිබ්බනෙ කපුටා සංදේශය වගේ එකක්. නෑ එක්කො එපා. ඒක දේශපාලනිකයි. ඇයි කුරුල්ලො විතරක් අපි ලියමු සුනඛා සංදේශය. සමානාත්මතාව තියෙන්න ඕනෙ. සකලයො එපා!

“හාකො හාකො දැන් මොනාද කතාකරගත්තෙ?”

“අභී පුතයි එයාගෙ තව යාලුවො ටිකක් ඉන්නවා කිව්වා. කට්ටිය ම එන්නං කිව්වා උදව් කරන්න බලාගෙන ම. එපා කිව්වට අහන්නෙ නෑනෙ මං ඒ පාරහා කිව්වා ඉතින්. කැමැත්තනෙ ඒ දරුවන්ගෙත්”

“ඔය කියන්නෙ දැන් සෙට් එක ම කලින් දවසෙ එනව කියලා ද?”

“ඔව්. ඔය තේරුනේ. මහප්පලත් එනවා කිව්වා. කොහොමත් කලින් දවසෙ හවස් වරුවෙ ඉදන් උයන්න පටන් ගන්නවනෙ”

අපි දානෙට ගෙදරින් කෑම හදන්නෙ. කේටරින් එකෙන් සල්ලි දීලා ගන්නවට වඩා එහෙම මහන්සිවෙලා දෙන එකේ වටිනාකම වැඩී. මොකද හැමදාම කරනවා කියලද. නෑනෙ.

“ආ අනික් එක මට අද තාත්තා කතා කළා”

” ඒ ඇයි?”

“එයාට දානෙට වියදම් කරන්න බෑලු. සල්ලි නෑලු. මට ඒ දේවල් බලාගන්නලු එයා උදව් කරන්නම්ලු”

“à·„à·„à·Š… කඩ තුනක් හතරක් තියන මනුස්සයෙක් කියපු කතවක් ඉතිං. කමක් නෑ අම්මෙ.”

චූටි මේ දේවල් නොදකින එකත් හොඳයි. එයා ගිය එක හොඳයි කියනවා නෙමේ එව්නාට එයා මෙහෙම දේවල් දකින්න ඕනෙ නෑ. එයාගෙ හිතේ තාත්තා ගැන තිබ්බ ලස්සන රූපයක් එක්ක එයාට යන්න පුළුවන් උනා නෙ.

————————————————————

අදත් සුට්ටන් චැපියක් තමා අලෙව්. මට හෙට ඉක්කෝලෙ පරණ සෙට් එකක් එක්ක ටිප් එකක්. හෙට නෙමේ අද. ජොයියන්න එපැයි ඉචිම් මහා… පාන්දර යන්න ඕනෙ. 🥲

ඒ මහා කාව්‍ය සංග්‍රහය, සුනඛා සංදේශය ලිවීමට ඔබගේ අනගිභවනීය කාව්‍යමය හැකියාවෙන් දායක වී ඉතිහාසයේ කළු අකුරින් ලියැවෙන්න. අවස්ථා සීමිතයි! 😌✋

පිනී යනවලු. ඊලඟට ඕනේ පිනී කෙනෙක් ද පිනා කෙනෙක්ද?
ඔව්වා වැඩිය කතා කොරන්ට ඒම යනවා නෙමේ අභී අයියා කිව්වා ඇහුනනෙ.

චුක්කා චුක්කිලා සැජ්ජ වෙන්ට එපා දරුවනේ. කොටන් යන්ඩලා මොනාහරි.🤭

තුත්තං බත්තිත්තී. 🤗💗

ඒනං වෙනදා මෙන් මං ගියා…
Bye👋
ආතරෙයි මැක්කෙක් තරං 😘

▪️කතුවරයාගේ අවසරයකින් තොරව කතාවේ ඇති කොටස් උපුටා හෝ අන් ආකාරයකින් (ෆොටෝස් / වීඩියෝස් ) සමාජ මාධ්‍යවල පලකිරීමෙන් වළකින්න.

▪️කරුණාකර කර්තෘ අයිතිය ද සුරකින්න.

Arden_Ak