Ocean (Á€Žá€™Á€¯Á€’Á€¹Á€’Á€›Á€¬Á€•Á€­Á€¯Á€„Á€ºá€Á€²Á€·Á€Œá€Á€¼Á€™Á€ºá€¸Á€„Á€Šá€º) (Complete) အပိုင်း ၂၇

ဆွေးနွေးမှုပဲအဆင်ပြေသွားသလား တစ်ဖက်သတ်ပဲဖြစ်ချင်တာလုပ်လိုက်သလားမသိသော်ငြား မဂ်လာနေ့ရက်သတ်မှတ်ခြင်းနှင့်လိုအပ်သည့်အရာအားလုံးပြင်ဆင်မှုအတွက် သဘောတူညီမှုရသွားပြီဟုဆိုလာလေသည်။

မဂ်လာပွဲကိုတော့ နောက်လဆောင်းဦးမှာကျင်းပမှာဖြစ်သည်။အခမ်းနားအပြင်အဆင်နှင့် အကျွေးအမွေးအားလုံးကိုAlphaကြီးမှတာဝန်ယူမည်ဖြစ်ပြီး မဂ်လာပွဲကိုသူပိုင်သည့်ကျွန်းမှာပြုလုပ်မည်ဖြစ်သည်။

ငယ်ငယ်ကစိတ်ရှုပ်မခံချင်ဟုဆိုလာသောကြောင့် အထက်တန်းလွှာအသိုင်းဝိုင်းမှအရေးပါသူများနှင့်ဆွေမျိုးများကိုသာဖိတ်ကြားကာ တစ်နိုင်ငံလုံးကို Liveလွှင့်မည်ဟုဆုံးဖြတ်လေသည်။တဇွတ်ထိုး Alphaကြီးကို ဘယ်သူမှမနိုင်သောကြောင့်အားလုံးခေါင်းညိတ်ရမြဲ။

နောက်တစ်ကြိမ်တစ်နိုင်ငံလုံးကို တုန်လှုပ်စေသည်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်၏Pre Weddingပုံတွေနှင့် အသစ်ထုတ်လာသော ဥပဒေနှစ်ရပ်ကြောင့်ပင်။

ပထမဥပဒေမှာ တစ်နိုင်ငံလုံးစံပယ်ပင်​ရောင်းခွင့်မရှိခြင်းပင်။ရောင်းချသည်ကိုတွေ့ရှိပါက အရေးယူခံရမည်ဖြစ်ကြောင်းထုတ်ပြန်လာသောကြောင့် အားလုံးဆွံ့အကုန်လေသည်။အဲ့လိုဥပဒေကဘယ်တုန်းကရှိခဲ့ဖူးလို့လဲ။

ပျံ့နှံ့လာသောကောလဟာလတစ်ခုအားကြားရမှသာ အခြေနေကိုရိပ်မိတော့သည်။နိုင်ငံကျော်Dominant Alphaကြီး၏တွန့်တိုမှုက ယုတ္တိမရှိတာတော့မဟုတ်ပေ။သူ့ပိုင်ဆိုင်မှုရဲ့ရနံ့ကိုတခြားလူကရှူရှိူက်ခွင့်ရနေမှာ ဘယ်သူကရက်ရောမှာတဲ့လဲ။

ဒုတိယဥပဒေကိုတော့ လက်သင့်ခံနိုင်လေသည်။Omegaများအား စီးကရက်ရောင်းချခွင့်မရှိခြင်း၊သူတို့နှင့်အနီး စီးကရက်သောက်ခွင့်မရှိခြင်းပင်။စီးကရက်သောက်၍ ဆိုးကျိုးတွေသာရှိသည့်အပြင် အငွေ့ရှူရှိူက်ရသူအဖို့လည်းကျန်းမာရေးထိခိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သင့်သည့်ဥပဒေတစ်ခုပါပဲ။

နောက်ထပ်အကြောင်းအရာမှာ Pre Weddingပုံများ တရားဝင်ချပြလာခြင်းပင်။အခန့်ညားဆုံးAlphaကြီးနှင့် အလှလေးတို့အားတွဲမြင်ရခြင်းမှာမျက်စိပသာဒရှိလှပေသည်။

အရပ်ကွာခြားမှုမြင့်မားသောကြောင့်ဖြစ်နိုင်သည် Omegaလေးမှာပုံတိုင်းနီးပါး Alphaကြီး၏ပွေ့ချီထားခြင်းခံရလေသည်။

သူတို့လူကြီးကသဘောမကျဘဲလက်ခံထားရပါသည် ဟူသောအဖွဲ့တိတ်ဆိတ်သွားရခြင်းမှာ ပုံထဲ၌မြင်နေရသောသိသိသာသာ အကြင်နာရိပ်သန်းနေသည့် အကြည့်တွေကြောင့်ပင်။

လုပ်ယူထားသည့်အကြည့်မဟုတ်ဘဲ အလိုအလျောက်ဖြစ်ပေါ်နေသော အကြင်နာမျက်ဝန်းတွေမှာ သူ့ပိုင်ဆိုင်မှုလေးပေါ်၌သာကပ်ညိနေလေသည်။ဘယ်သူမှမမြင်ခဲ့ဖူးသည့်အပြုံးတွေ ပုံတိုင်းနီးပါးမြင်နေရသည်အထိ။

ထို့အပြင် ယခင်တုန်းကအလုပ်မှလွဲအခြားမရှိဟူသောလူကြီးက အချိန်ပြည့်ပိုင်ဆိုင်မှုလေးနားကပ်နေကာ အလုပ်ပင်ပုံမှန်မလာ​တော့ဟူ၍လည်းသတင်းထွက်နေ​သေးသည်။တစ်ခါတစ်ရံသွားဖြစ်လျှင်တောင် အိမ်သားလေးအားဆွဲခေါ်လာတတ်သည်ဟုလည်းကြားမိလေသည်။

Omegaအချင်းချင်းတောင် ကြည့်လျှင်မကြိုက်ဟုဆိုကာ ကြည့်မိသူတိုင်း Alphaကြီး၏နဂါးမျက်စောင်းနှင့်ထိပ်တိုက်တိုးပါသတဲ့။

“ငယ်ငယ် ပျင်းနေပြီလား”

အလုပ်စားပွဲမှထလာသူက သူထိုင်နေသည့် sofaဆီရောက်လာကာ ပေါင်ပေါ်ပွေ့တင်ပစ်လေသည်။ချောကလက်ငုံထား၍ဖောင်းနေသောမျက်နှာလေးကို သွားနှင့်ဖွဖွကိုက်ဆွဲကာလူကိုလည်းဖျစ်ညှစ်ပစ်သေးသည်။

“ဟင့်အင်း”

ခေါင်းခါပြလာပြီး သူနမ်းသမျှငြိမ်ခံနေသူက
အရင်လိုမရုန်းတော့။ဒါပေါ့သူ့မှာလုပ်ပိုင်ခွင့်ရှိသွားပြီလေ။

“ညနေစာ ဘာစားချင်လဲ”

“ဘာဖြစ်ဖြစ်ရတယ်”

“ဘယ်သွားချင်သေးလဲ”

“အမ်…ဆိုင်ကယ်လိုက်စီးချင်တယ်”

“OK”

သူ့ဆိုင်ကယ်နောက်တစ်ခါလိုက်စီးဖူးသူက ဆိုင်ကယ်စီးရတာကိုသဘောကျသွားပုံရသည်။ညနေပြန်ရောက်ရင် သူ့ပိုင်ဆိုင်မှုလေးနှင့်အတူခြံထဲမှာဆိုင်ကယ်ပတ်စီးမည်။

“အမောပြေအနမ်းပေးအုံး အလုပ်တွေမြန်မြန်ပြီးရင်အိမ်စောစောပြန်ကြမယ်လေ”

“မွ”

ပါးပြင်ထက်နမ်းလိုက်ပြီး သူ့ပေါ်ကဆင်းရန်ပြင်သည်။လွှတ်မပေးဘဲ ဇွတ်ဖက်ထားကာ မျက်နှာအနှံ့အနမ်းတွေကြဲပစ်သည်။မျက်နှာလေးနီဆွေးသွားမှ နှုတ်ခမ်းထက်တစ်ချက်နမ်းကာအောက်ချပေးမိသည်။ဒီပုံစံအတိုင်းဆို ထိန်းထားတဲ့သမာဓိတွေကမဂ်လာပွဲထိခံနိုင်မည်မထင်။

ချိုချဥ်တစ်လုံးပါးစပ်ထဲထည့်ကာ အလုပ်စားပွဲမှာပြန်ထိုင်လိုက်သည်။စိတ်တွေစုစည်းပြီးအလုပ်ဆီအာရုံပို့ကာ အမြန်ပြီးဖို့ကြိုးစားရသည်။မြန်မြန်ပြန်ရမှ နှစ်ယောက်တည်းကမ္ဘာမှာ အနမ်းတွေခြွေရမည်။

ပြန်နေကျသီးသန့်liftကိုမသုံးဘဲ အများသုံးliftဆီဦးတည်တော့ ကျောက်စက်ကတစ်ချက်သာကြည့်လာကာဘာမှမပြော။ပိုင်ဆိုင်မှုရဲ့ခါးကလေးဆွဲဖက်ကာ တစ်ရုံးလုံးရှေ့ဖြတ်လျှောက်တော့ အားလုံးအကြည့်တွေကသူတို့ဆီမှာ။

အားလုံးရှေ့မှာ သူ့ပိုင်ဆိုင်မှုလေးကိုသူဘယ်လောက်တန်ဖိုးထားကြောင်းပြထားမည်။ပြီးရင် သူလေးရှေ့မှာဘယ်သူမှမာန်မတက်စေရ။သူလေး ကိုမြင်တာနှင့်အားလုံးခေါင်းငုံ့ပြီးသားဖြစ်နေရမည်။

ကားထဲမှာ နှစ်ယောက်တည်းသာသီးသန့်ရှိတာကြောင့် ရင်ဘတ်ကြယ်သီးတွေဖွင့်ကာ သူ့ခေါင်းတိုးဝင်ပစ်မိသည်။ပေါင်ပေါ်အတင်ခံထားရသူက သူ့ခါးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီဒူးထောက်ထားရကာ သူ့မျက်နှာဆီရင်ဘတ်အပ်ထားရလေသည်။

ခါးသေးသေးလေးကိုလက်တစ်ဖက်နှင့်ဆွဲပွေ့ထားပြီး ကျန်တစ်ဖက်ကကျောပြင်ထက်ပွတ်သပ်နေမိသည်။သူလေးရဲ့လက်သေးသေးလေးနှစ်ဖက်က ကိုယ့်ခေါင်းကိုထိန်းကိုင်ထားပြီး တစ်ခါတစ်ရံဆံပင်တွေကိုလည်းဆွဲလာတတ်သေးသည်။

“အွန့် မကိုက်နဲ့”

စုပ်ယူရုံနှင့်အားမရစွာ အနီစက်သေးသေးလေးကိုသွားနှင့်ပါဖိကြိတ်မိတော့ ခေါင်းနောက်မှာဆံပင်အားဆွဲကာတားလာလေသည်။နေရာရွှေ့ကာ အမှတ်အသားတွေထပ်ပေးမိသည်။သူ့အခြေနေကသိပ်တော့အဆင်ပြေမနေ။

“တော်တော့ အင့်”

သူ့တင်ပါးအောက်မှအခြေအနေကိုသတိထားမိသူက တင်ပါးလေးကိုကြွကာခေါင်းကိုဇွတ်တိုးဖယ်လာလေသည်။သူ့အောက်ကကောင်က နဂါးမှန်းသိအောင်အမောက်ထောင်ပြနေတာကိုး။

ကြွတက်သွားတဲ့တင်ပါးလေးကြောင့် ခါးမှဆွဲချကာအတင်းပြန်ကပ်ထားလိုက်သည်။

“ငြိမ်ငြိမ်နေ မဟုတ်ရင် ကားထဲမှာတစ်ခုခုဖြစ်သွားလိမ့်မယ်”

သူ့မျက်နှာကိုငုံ့ကြည့်လာသူက အောက်နှုတ်ခမ်းလေးထော်နေကာမျက်နှာတစ်ခုလုံးရဲစွေးနေ၏။

“မဂ်လာမဆောင်ရသေးခင် ကိုယ်ဘာမှမလုပ်ဘူး ကတိပေးတယ်”

“ပြီးရင်ရော”

“ပြီးရင်လုပ်မှာပေါ့ ကိုယ်ကတဏှာကုန်ခမ်းနေတဲ့သူမှမဟုတ်တာ “

“မယူချင်တော့ဘူး”

“ဘာလို့တုန်း “

“အဲ့လူဆိုးကြီးကမယူရသေးဘဲနဲ့တောင်မှ အမြဲအနိုင်ကျင့်နေတာကို”

“ဟားဟားဟား ဘယ်လိုအနိုင်ကျင့်လို့တုန်း”

“မသိချင်ယောင်ဆောင်မနေနဲ့ မုန်းလို့ဆိုပြီးတော့လူကိုဆွဲဆွဲနမ်းပြီးတော့ အခုချစ်လို့ဆို​ပြီးယူပြီးရင်ပိုဆိုးလာမှာပေါ့ ငယ်ငယ်​သေသွားလိမ့်မယ်လို့”

“မဟုတ်တာတွေတွေးပြန်ပြီ ကိုယ်ကချစ်လို့လေ အနိုင်ကျင့်နေတာမှမဟုတ်တာ သူများတွေလည်းဒီလိုပဲ အတူတူပဲဟာ”

“မတူဘူး အဲ့လူကြီးကပိုဆိုးတယ် ပြီးတော့ ငယ်ငယ်ကသေးသေးလေး အဲ့လူကြီးခန္ဓာကိုယ်ကအကြီးကြီးရယ် ဖိမိပြီးသေသွား မှာပေါ့”

“ဟားဟားဟား ပေါက်တတ်ကရတွေ အဲ့ခေါင်းသေးသေးလေးကဘာတွေတွေးနေတာတုန်းကွာ ပြီးရင်ဘာမှမဖြစ်ကြောင်းသက်သေပြမယ် အခုငြိမ်ငြိမ်လေးအနမ်းခံပေးအုန်း မဟုတ်ရင်ကိုယ်မထိန်းနိုင်ဘဲနေလိမ့်မယ်”

ပြောပြောဆိုဆို လည်ပင်းသားလေးတွေဆီခေါင်းတိုးဝင်လိုက်သည်။ရနံ့သင်းသင်းလေးနှင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလည်ပင်းသားလေးက အနံ့အရသာနှင့်ပြည့်စုံသည့်ဟင်းပွဲလေးလိုမျိုး လူကိုသွားရည်ကျစေသည်။

သိပ်ခက်တာပဲငယ်ငယ်။ဒီအတိုင်းသာဆိုရင် ကိုယ်ဟာအချစ်ကြမ်းတဲ့ လူရမ်းကားတစ်ယောက်ဖြစ်လာတော့မယ်ထင်ပါရဲ့။

……………..

အိပ်ယာထထချင်းသိလိုက်သည့်အရာကြောင့် စိတ်ထဲထိတ်ကနဲ။သူ့ရင်ခွင်ထဲကနူးညံ့မှုလေးဆီမှ စံပယ်ရနံ့တွေကအလုံးအရင်း။ငယ်ငယ် Heatဝင်နေတာဆိုတဲ့အသိကြောင့်ပိုတိုးဖက်ပစ်လိုက်သည်။

သူရောက်လာကတည်းက ကိုယ့်အခန်းကိုလမ်းပျောက်ကာ ဒီအခန်းမှာပဲလာအိပ်ဖြစ်နေသည်။သမာဓိမြဲလို့မဟုတ်။ရင်ခွင်ထဲမှာသူမရှိရင်မအိပ်တတ်လို့။

ညတိုင်းလိုလို တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့နမ်းပစ်ရတာနှင့်တင်းတိမ်ရမြဲ။ညတိုင်းလည်းမထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် ရေချိုးခန်းထဲဖြေရှင်းရမြဲ။တစ်ရက်ထက်တစ်ရက်တိုးပွားလာတဲ့ဆန္ဒတွေအား သူ့ကိုယ်သူတောင်မယုံကြည်နိုင်သည်အထိ။

နောက်တစ်ပါတ်ဆိုရင် မဂ်လာပွဲရောက်ပြီ။သူတရားဝင်ပိုင်ဆိုင်ကြောင်း တစ်လောကလုံးအားရှေ့ထားကာကြွားဝါပစ်အုံးမည်။ထိုအသိတွေနှင့်တက်ကြွနေတဲ့သူ့ကို မြင်သူတကာအမြင်ကပ်လောက်သည်အထိ။

ငယ်ငယ်ရောက်လာကတည်းက Horizonနှင့်Geoကအိမ်သို့မလာတော့။ထိုကောင်လေးက သူတို့အားကြောက်မှန်းသိနေသလို အစ်ကိုဖြစ်သူ၏ ညီအစ်ကိုချင်းတောင်မချန် တွန့်တိုနေတဲ့စိတ်ကိုသိနေသောကြောင့်ပင်။

အိပ်ပျော်နေသူနှဖူးအားတစ်ချက်နမ်းကာ ရေချိုးခန်းဝင်လိုက်သည်။အားလုံးပြီးစီးတော့မှ အောက်ထပ်ကသက်တော်စောင့်တွေကို စားစရာပြင်ဆင်ခိုင်းကာအခန်းရှေ့ထိယူလာစေသည်။

“Horizon”

“ဟုတ် ကိုCean “

“ငယ်ငယ် Heatဝင်နေတယ် အဲ့တာဒီအတောအတွင်းငါအိမ်ထဲကအိမ်ပြင်ထွက်ဖြစ်မယ်မထင်ဘူး ဟိုဘက်ကလူတွေကိုလည်းအသိပေးလိုက်အုံး မဂ်လာပွဲနဲ့ပတ်သပ်တာတွေကိုလည်းမင်းတို့ကြည့်စီစဥ်လိုက် အရေးကြီးတာတွေကိုMailပို့ထား ငါအားရင်ဝင်စစ်လိုက်မယ်”

“ထိန်းချုပ်ဆေးမထိုးပေးဘူးလားကိုCean”

“ငါတစ်ယောက်လုံးရှိနေတာကို ထိန်းချုပ်ဆေးကဘာလုပ်ဖို့လဲ”

“ကိုCean တို့ကမဂ်လာမဆောင်ရသေးဘူးနော်”

“တရားဝင်လက်မှတ်ထိုးပြီးသား ဒါပဲ”

ပြောရင်းဖုန်းချကာ အိပ်ယာပေါ်ကမွှေးပွလုံးလေးဘေးဝင်လှဲလိုက်သည်။သူ့ရနံ့တွေနဲ့လွှမ်းခြုံလိုက်တော့ လူနားပိုတိုးကပ်လာလေသည်။

လူတစ်ကိုယ်လုံးကိုအောက်ပို့ကာ မျက်နှာအနှံ့အနမ်းခြွေပစ်သည်။လည်ပင်းဆီအနမ်းပေးရင်း ဂုတ်ပိုးကglandလေးကိုလည်းဖွဖွပွတ်သပ်နေမိသည်။

“အင်းးးဟင်းးးး”

နိုးလာသူက မျက်လုံးလေးမပွင့်တပွင့်ဖွင့်ကာ
သူ့ပေါ်ကလူကိုကြည့်နေပုံက အသိစိတ်ကပ်မနေဟန်။

“နိုးလာပြီလား ဘယ်နားကမသက်မသာဖြစ်နေလို့လဲ”

“ငယ်ငယ် Heatဝင်နေတာလား”

“ဟုတ်တယ်”

“ဆေးရော”

“မရှိဘူး”

“အွန်”

“လိုမှမလိုတာ အဲ့တော့မဆောင်ထားဘူးလေ”

“အဲ့တာဆိုဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ အခုမှာပေးလေ”

“ဘာလုပ်မလို့လဲ ကိုယ်တစ်ယောက်လုံးရှိနေတာကို”

“လူဆိုးကြီးကဆေးမှမဟုတ်တာ”

“ကိုယ်ကဆေးထက်ပိုစွမ်းတယ်”

“မဟုတ်ဘဲနဲ့”

“သက်သေပြမယ်”

​ပြောရင်း အနမ်းတွေကိုပြန်ဆက်လိုက်တော့ သူ့ခါးကိုဆွဲဖက်လာလေသည်။တစ်ခန်းလုံးစံပယ်ရနံ့လေးတွေပြည့်နှက်လာကာ နှစ်ယောက်ကြားအပူချိန်တွေလည်းတိုးလာလေသည်။

“အွန့်……”

“ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“ပူတယ် ရေချိုးချင်တယ်”

“အွန်း ကိုယ်ချိုးပေးမယ်”

ရေချိုးခန်းထဲပွေ့ခေါ်သွားသည်ကိုလည်းအသာတကြည်ဖြစ်သလို အဝတ်တွေချွတ်ပေးသည်ကိုလည်းမရုန်းကန်သူက အသိစိတ်တွေဝေဝါးနေဟန်။

Bathtubeထဲရေထည့်ကာ ဆပ်ပြာပါဖျော်လိုက်သည်။သူကြိုက်တဲ့ရနံ့လေးမို့မျက်စိမှိတ်ကာဇိမ်ခံနေလေသည်။မျက်နှာသစ်သွားတိုက်မှစကာ ခေါင်းစခြေဆုံးသူအကုန်လုပ်ပေးပြီးသည်အထိမျက်လုံးဖွင့်မလာပေ။

Bathtubeထဲမှထုတ်ကာ ရေပန်းအောက်ပို့မည်လုပ်တော့ ရုန်းကန်လာလေသည်။

“မတော်သေးဘူးလို့”

“ကြာနေပြီအအေးပတ်လိမ့်မယ်”

“ပူလို့ပါဆို”

“ပြီးရင်အေးအောင်လုပ်ပေးမယ်နော် ကိုယ့်စကားနားထောင်”

အားလုံးပြီးမှ တဘတ်အကြီးကြီးနှင့်ပတ်ကာ sofaထက်တင်ပေးပြီး အဝတ်လဲပေးဖို့ပြင်ရသည်။ထွက်လာတဲ့အကြံဆိုးတွေကြောင့် သူ့Shirtတစ်ထည်ကိုဆွဲယူကာဝတ်ပေးလိုက်ပြီး သူပါအဝတ်တွေလဲရတော့သည်။ရေချိုးပေးရင်း သူ့အဝတ်တွေပါရေစိုကုန်တာကိုး။

အားလုံးပြီးမှ မနက်စာဝင်အောင်ကျွေးရသည်။တစ်ယောက်တည်းတုန်းကမည်သို့နေသလဲမသိပေမယ့် သူ့ဆီမှာတော့အရမ်းလူကပ်လေသည်။

“အသိုက်လုပ်ပေး”

အရုပ်တွေကိုဆွဲကာ သူ့ကိုပြောလာပုံက ချွဲ့ချွဲ့နွဲ့နွဲ့။အရည်ပျော်ကျရသူကပဲရှိသမျှအရုပ်တွေဝိုင်းလို့ သူပါဝင်ခွေရသည်။

“နေလို့မကောင်းဘူး”

သူ့လည်ပင်းကိုတိုးဝှေ့နေတာ ထွက်သက်နွေးနွေးကနေ နှုတ်ခမ်းလေးပါအဆစ်ပါလာလေသည်။သူ့ဖယ်ရိုမုန်းဆွဲဆောင်မှုကြောင့် မသိလိုက်ခင်သူ့ဆီနီးကပ်လာတဲ့နှုတ်ခမ်းတွေအားအလွတ်မပေးမိ။မထိတထိကျီစယ်နေတော့သူမနေတတ်ဟန်။

“အဆင်မပြေဘူးလို့”

“ကိုယ်အဆင်ပြေအောင်လုပ်ပေးမယ် ကိုကိုလို့ခေါ်”

“အွန်းးးးးးး”

“လိမ္မာတယ် ကိုကိုလို့ခေါ်လိုက် နေကောင်းအောင်တန်းလုပ်ပေးမှာ”

“ကိုကိုကဘယ်သူလဲ”

“ကိုယ်လေ သမုဒ္ဒရာဆိုတဲ့ ..ကိုယ် ငယ့်အပိုင်ကိုကို”

“ကိုကို”

တိုးနေတဲ့အသံကချွဲနေသလိုမျိုး။ခေါ်သံကိုပြန်ထူးလာတာက သူမဟုတ်တဲ့သူ့အပိုင်တစ်နေရာ။ကိုယ့်ဒုက္ခကိုယ်ရှာတာပဲ။မီးလောင်တဲ့ထဲဓာတ်ဆီလောင်းမိသလိုမျိုး ဆန္ဒတွေကဝုန်းခနဲထပေါက်ကွဲသည်။

“အင့်…ဘာလုပ်မို့လဲ”

သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို လက်တစ်ဖက်တည်းနှင့် ခါးမှဆွဲပွေ့ကာမှောက်ပစ်လိုက်သည်။အင်္ကျီစလေးကို ပခုံးပေါ်အောင်အထိဆွဲချလိုက်တော့ ပေါ်လာတာကglandနီရဲရဲလေး။

glandပေါ်ကိုနှုတ်ခမ်းတွေနှင့်ဖွဖွထိတွေ့မိတော့ အောက်ကကိုယ်လုံးလေးကတုန်ခနဲ။ခါးမှအင်္ကျီစကိုပင့်တင်လို့ အရေပြားလေးတွေကို လက်ဖဝါးကြမ်းကြီးနှင့်ပွတ်သပ်မိသည်။အိစက်စက်အသားရေလေးက ငုံထားချင်စရာ။

“အဟင့်…ကိုကို့”

နောက်တစ်ကြိမ်ခေါ်လာတဲ့အသံအဆုံး ခါးသေးသေးလေးကို အားနှင့်ချုပ်ကာ glandထဲသွားစွယ်တွေနှင့်ကိုက်ပစ်လိုက်သည်။ထို့နောက်သူ့ဖယ်ရိုမုန်းတွေအပြည့်သွင်းကာ တစ်ကိုယ်လုံးကိုသူ့ရနံ့တွေနှင့်ပြည့်စေလိုက်သည်။

“နာတယ်..အွန်းးးး”

နာကျင်မှုကြောင့်ရုန်းကန်ချင်နေသူက စိတ်သွားရာကိုယ်မပါ။တစ်ကိုယ်လုံးသူ့အောက်မှာအချုပ်ခံထားရတာကြောင့် လွတ်နေတဲ့ခေါင်းလေးသာ ဆန့်တန်းလာလေသည်။စိတ်ထွက်ပေါက်ရစေရန် လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို နှုတ်ခမ်းရှေ့ကပ်ပေးမိတော့ လက်ဖျံထက်စူးကနဲ။

စနက်တံကိုမီးညှိလိုက်သလို ရမ္မက်တွေက ပေါက်ကွဲထွက်လာလေသည်။နာကျင်မှုတစ်ခုမှာ သာယာချင်စိတ်တွေပေါ်လာမယ်လို့ ဘယ်သောအခါကမှမတွေးခဲ့ဖူး။

ဘယ်အချိန်ကကင်းကွာသွားသလဲမသိတဲ့ Bathrobeက ကုတင်အောက်မှာ။Shirtတစ်ထည်ကြားဖရိုဖရဲဖြစ်နေသူက ဝတ်ထားသည်ဆိုရုံသာ။ပုခုံးသားလုံးလုံး​လေးတွေပေါ်နေပြီး ခါးမှဆွဲလှန်ကာခံထားရတာကြောင့် ကျောပြင်အလယ်လေးမှာသာဖုံးနေလေသည်။

“ငယ်….ကိုကို့ရဲ့ငယ်”

နှုတ်ခမ်းကဂါထာတစ်ခုလိုတဖွဖွရွတ်မိတာ သူ့နာမ်စားလေးပါတဲ့။ပိုင်ဆိုင်မှုလေးကတော့ သာယာမှုကြားမျောပါသွားဟန် သူဆွဲခေါ်ရာအလိုက်သင့်လေး။

နားရွက်ဖျားလေးတွေကိုဖွဖွနမ်းသည်။လည်ပင်းသားလေးတွေကို အရာထင်အောင်စုပ်ယူသည်။ပခုံးသားလုံးလုံးလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်ပွတ်ဆွဲကာ သွားဖြင့်ပါခဲမိသည်။ထို့နောက်ကျောပြင်တွေဆီ အနမ်းခြေရာတွေချသည်။

Heatဝင်နေသူထက်သူကပိုပူနေသလိုပါပဲ။ယုန်သူငယ်ကိုဖမ်းမိတဲ့ကျားတစ်ကောင်လိုမျိုး တစစီကိုက်ဝါးကာအရသာခံပစ်ချင်မိသည်။

အောက်ကိုတဖြည်းဖြည်းဆင်းတော့ ခါးသွယ်သွယ်လေးထက်က အမှတ်ကလေးကိုတွေ့သည်။လခြမ်းကွေးကွေးပန်းရောင်လေးက အသားဖွေးဖွေးထက် ထင်ရှားနေသည်မှာ တက်တူးထိုးထားသည့်အတိုင်း။ထိုအမှတ်လေးကိုပါငုံခဲပစ်လိုက်တော့ သွားရာအကွင်းလိုက်ကပိုင်ဆိုင်ကြောင်းပြသည်။

ဟုတ်တယ်သူ့အပိုင်လေး။ခေါင်းစခြေဆုံး အရာအားလုံးကိုသူပိုင်တာ။အမှတ်လေးတွေ မှဲ့နီလေးတွေကအစ သူတစ်ယောက်ပဲမြင်ခွင့်ရှိတာ။စံပယ်ရနံ့လေးတွေကိုလည်း သူတစ်ယောက်ပဲနမ်းရှိုက်ခွင့်ရှိတာ။

လုံးဝန်းဝန်းအသားစိုင်လေးတွေကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီကိုက်ခဲပစ်တော့နာသွားတာကြောင့်ရုန်းလာလေသည်။

“မကိုက်နဲ့…နာတယ်”

“ကိုကိုကကိုက်ချင်နေတယ်လေကွာ”

“ငယ်ငယ်က,စားလို့မရဘူး”

“စားလို့ရတယ် “

“မရဘူးလို့ လူဆိုးကိုကို​ရဲ့”

“လူဆိုးတွေကလူသားစားတယ်”

“မဟုတ်ဘဲနဲ့”

“သက်သေပြမယ်”

ပြောရင်းမထိန်းနိုင်တော့တဲ့ သူ့ဆန္ဒတွေကို
လွတ်လပ်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။သူလေးကတော့ မုန်တိုင်းကြားကလှေငယ်လေးလို လူးလွန့်နေတော့တာ။

အခန်းထဲပျံ့လွင့်နေတဲ့ရနံ့တွေက ထွက်ပေါက်မရှိ၍ ပိုသိပ်သည်းလာပုံရသည်။တိုးသဲ့သဲ့အသံတစ်ချို့နှင့် ကျေနပ်မှုကြောင့်ညည်းညူနေသံကစည်းချက်ညီနေသည်။စံပယ်ရနံ့တွေကိုပင်လယ်ရနံ့တွေကဝါးမျိုပစ်သလိုမျိုး ရနံ့ပိုင်ရှင်တွေလည်းထပ်တူညီစွာ။

အဆုံးကိုမသိရတဲ့ရေပြင်ကျယ်လိုမျိုး ထိုပင်လယ်ထဲလက်ပစ်ကူးနေမိသည်။တားမြစ်သံတွေကိုလျစ်လျူရှူတာ မြတ်နိုးလို့ပါငယ်။နေ့တာတွေဟာသိပ်ကိုရှည်ပါတယ်။

………..

“ခွမ်းးး”

ကြမ်းပြင်ထက်က ဖုန်းscreenဟာလေးဟာ တစ်စစီ။မှောင်မိုက်နေတဲ့အခန်းထဲ screenထက်မှအလင်းလေးသာအခန်းထဲမှုန်ပျပျ။ပိတ်မသွားခင်မြင်နေရတဲ့ပုံလေးက အဖြူရောင်သတို့သားလေးကို ပွေ့ချီကာပြုံးရယ်နေတဲ့pre weddingလေး။

“အဟက် ငါပိုင်ဆိုင်ရမယ့်သူကိုတောင် လုယူဖို့သတ္တိရှိနေတယ်ပေါ့ ပျော်ထားလိုက် ဝအောင်ပျော်ထားလိုက်စမ်းပါ အဆုံးသတ်ကျရင်တော့ ငါ့ရှေ့မှာမျက်ရည်တွေနဲ့ဒူးထောက်နေစေရမှာပေါ့ ဟားဟားဟား “

ထိတ်လန့်စရာကြုံးဝါးသံကြောင့် ညငှက်တစ်ချို့ပါလန့်ပြေးကုန်တယ်။

အမှောင်ထဲမှာမို့မမြင်ရပေမယ့် နီရဲရဲမျက်ဝန်းတစ်စုံက ဒေါသရိပ်တွေပြည့်နေမှာတော့အသေအချာပါပဲ။

တစ်ချို့တစ်ဖက်သတ်တွေက လူတွေထင်ထားတာထက် ပိုရက်စက်နေနိုင်ပါတယ် ……….

##################

ငြိမ်း🌻🌞

စာလုံးပေါင်းမစစ်ရသေးတာမို့ အမှားတွေထောက်ပြပေးပါအုံးရှင့် မျှော်နေတဲ့အချစ်ကလေးတွေအတွက် ကြိုးစားရေးလိုက်တာမို့ အရသာပေါ့သွားခဲ့ရင်ပြောပါနော်😍😍

ေဆြးႏြေးမႈပဲအဆင္ေျပသြားသလား တစ္ဖက္သတ္ပဲျဖစ္ခ်င္တာလုပ္လိုက္သလားမသိေသာ္ျငား မဂ္လာေန႕ရက္သတ္မွတ္ျခင္းႏွင့္ လိုအပ္သည့္အရာအားလုံးျပင္ဆင္မႈအတြက္ သေဘာတူညီမႈရသြားၿပီဟုဆိုလာေလသည္။

မဂ္လာပြဲကိုေတာ့ ေနာက္လေဆာင္းဦးမွာက်င္းပမွာျဖစ္သည္။အခမ္းနားအျပင္အဆင္ႏွင့္ အေကြၽးအေမြးအားလုံးကို Alphaႀကီးမွတာဝန္ယူမည္ျဖစ္ၿပီး မဂ္လာပြဲကိုသူပိုင္သည့္ကြၽန္းမွာျပဳလုပ္မည္ျဖစ္သည္။

ငယ္ငယ္ကစိတ္ရႈပ္မခံခ်င္ဟုဆိုလာေသာေၾကာင့္ အထက္တန္းလႊာအသိုင္းဝိုင္းမွအေရးပါသူမ်ားႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကိုသာဖိတ္ၾကားကာ တစ္နိုင္ငံလုံးကို Liveလႊင့္မည္ဟုဆုံးျဖတ္ေလသည္။တဇြတ္ထိုး Alphaႀကီးကို ဘယ္သူမွမနိုင္ေသာေၾကာင့္ အားလုံးေခါင္းညိတ္ရၿမဲ။

ေနာက္တစ္ႀကိမ္တစ္နိုင္ငံလုံးကို တုန္လႈပ္ေစသည္မွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ Pre Wedding ပုံေတြႏွင့္ အသစ္ထုတ္လာေသာ ဥပေဒ ႏွစ္ရပ္ေၾကာင့္ပင္။

ပထမဥပေဒမွာ တစ္နိုင္ငံလုံး စံပယ္ပင္ေရာင္းခြင့္မရွိျခင္းပင္။ေရာင္းခ်သည္ကိုေတြ႕ရွိပါက အေရးယူခံရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းထုတ္ျပန္လာေသာေၾကာင့္ အားလုံးဆြံ႕အကုန္ေလသည္။အဲ့လိုဥပေဒက ဘယ္တုန္းကရွိခဲ့ဖူးလို႔လဲ။

ပ်ံႏွံ႕လာေသာေကာလဟာလတစ္ခုအားၾကားရမွသာ အေျခေနကိုရိပ္မိေတာ့သည္။နိုင္ငံေက်ာ္ Dominant Alpha ႀကီး၏တြန့္တိုမႈက ယုတၱိမရွိတာေတာ့မဟုတ္ေပ။သူ႕ပိုင္ဆိုင္မႈရဲ႕ရနံ႕ကိုတျခားလူကရႉရွိူက္ခြင့္ရေနမွာ ဘယ္သူကရက္ေရာမွာတဲ့လဲ။

ဒုတိယဥပေဒကိုေတာ့ လက္သင့္ခံနိုင္ေလသည္။Omegaမ်ားအား စီးကရက္ေရာင္းခ်ခြင့္မရွိျခင္း၊သူတို႔ႏွင့္အနီး စီးကရက္ေသာက္ခြင့္မရွိျခင္းပင္။စီးကရက္ေသာက္၍ ဆိုးက်ိဳးေတြသာရွိသည့္အျပင္ အေငြ႕ရႉရွိူက္ရသူအဖို႔လည္းက်န္းမာေရးထိခိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သင့္သည့္ဥပေဒတစ္ခုပါပဲ။

ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းအရာမွာ Pre Wedding ပုံမ်ား တရားဝင္ခ်ျပလာျခင္းပင္။အခန့္ညားဆုံး Alphaႀကီးႏွင့္ အလွေလးတို႔အားတြဲျမင္ရျခင္းမွာ မ်က္စိပသာဒရွိလွေပသည္။

အရပ္ကြာျခားမႈျမင့္မားေသာေၾကာင့္ျဖစ္နိုင္သည္ Omegaေလးမွာ ပုံတိုင္းနီးပါး Alphaႀကီး၏ေပြ႕ခ်ီထားျခင္းခံရေလသည္။

သူတို႔လူႀကီးကသေဘာမက်ဘဲလက္ခံထားရပါသည္ ဟူေသာအဖြဲ႕တိတ္ဆိတ္သြားရျခင္းမွာ ပုံထဲ၌ျမင္ေနရေသာ သိသိသာသာ အၾကင္နာရိပ္သန္းေနသည့္ အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ပင္။

လုပ္ယူထားသည့္အၾကည့္မဟုတ္ဘဲ အလိုအေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚေနေသာ အၾကင္နာမ်က္ဝန္းေတြမွာ သူ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေလးေပၚ၌သာကပ္ညိေနေလသည္။ဘယ္သူမွမျမင္ခဲ့ဖူးသည့္ အၿပဳံးေတြပုံတိုင္းနီးပါးျမင္ေနရသည္အထိ။

ထို႔အျပင္ ယခင္တုန္းက အလုပ္မွလြဲအျခားမရွိဟူေသာလူႀကီးက အခ်ိန္ျပည့္ပိုင္ဆိုင္မႈေလးနားကပ္ေနကာ အလုပ္ပင္ပုံမွန္မလာေတာ့ဟူ၍လည္း သတင္းထြက္ေနေသးသည္။ တစ္ခါတစ္ရံသြားျဖစ္လွ်င္ေတာင္ အိမ္သားေလးအားဆြဲေခၚလာတတ္သည္ဟုလည္းၾကားမိေလသည္။

Omegaအခ်င္းခ်င္းေတာင္ ၾကည့္လွ်င္မႀကိဳက္ဟုဆိုကာ ၾကည့္မိသူတိုင္း Alphaႀကီး၏ နဂါးမ်က္ေစာင္းႏွင့္ထိပ္တိုက္တိုးပါသတဲ့။

“ငယ္ငယ္ ပ်င္းေနၿပီလား”

အလုပ္စားပြဲမွထလာသူက သူထိုင္ေနသည့္ sofaဆီေရာက္လာကာ ေပါင္ေပၚေပြ႕တင္ပစ္ေလသည္။ေခ်ာကလက္ငုံထား၍ေဖာင္းေနေသာမ်က္ႏွာေလးကို သြားႏွင့္ဖြဖြကိုက္ဆြဲကာ လူကိုလည္းဖ်စ္ညွစ္ပစ္ေသးသည္။

“ဟင့္အင္း”

ေခါင္းခါျပလာၿပီး သူနမ္းသမွ်ၿငိမ္ခံေနသူက
အရင္လိုမ႐ုန္းေတာ့။ဒါေပါ့ သူ႕မွာလုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသြားၿပီေလ။

“ညေနစာ ဘာစားခ်င္လဲ”

“ဘာျဖစ္ျဖစ္ရတယ္”

“ဘယ္သြားခ်င္ေသးလဲ”

“အမ္…ဆိုင္ကယ္လိုက္စီးခ်င္တယ္”

“OK”

သူ႕ဆိုင္ကယ္ေနာက္တစ္ခါလိုက္စီးဖူးသူက ဆိုင္ကယ္စီးရတာကိုသေဘာက်သြားပုံရသည္။ညေနျပန္ေရာက္ရင္ သူ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေလးႏွင့္အတူ ၿခံထဲမွာဆိုင္ကယ္ပတ္စီးမည္။

“အေမာေျပအနမ္းေပးအုံး အလုပ္ေတြျမန္ျမန္ၿပီးရင္ အိမ္ေစာေစာျပန္ၾကမယ္ေလ”

“မြ”

ပါးျပင္ထက္နမ္းလိုက္သူက သူ႕ေပၚကဆင္းရန္ျပင္သည္။လႊတ္မေပးဘဲ ဇြတ္ဖက္ထားကာ မ်က္ႏွာအႏွံ႕အနမ္းေတြႀကဲပစ္သည္။မ်က္ႏွာေလးနီေဆြးသြားမွ ႏႈတ္ခမ္းထက္တစ္ခ်က္နမ္းကာ ေအာက္ခ်ေပးမိသည္။ဒီပုံစံအတိုင္းဆို ထိန္းထားတဲ့သမာဓိေတြက မဂ္လာပြဲထိခံနိုင္မည္မထင္။

ခ်ိဳခ်ဥ္တစ္လုံးပါးစပ္ထဲထည့္ကာ အလုပ္စားပြဲမွာျပန္ထိုင္လိုက္သည္။စိတ္ေတြစုစည္းၿပီးအလုပ္ဆီအာ႐ုံပို႔ကာ အျမန္ၿပီးဖို႔ႀကိဳးစားရသည္။ျမန္ျမန္ျပန္ရမွ ႏွစ္ေယာက္တည္းကမၻာမွာ အနမ္းေတြေႁခြရမည္။

ျပန္ေနက်သီးသန့္liftကိုမသုံးဘဲ အမ်ားသုံးliftဆီဦးတည္ေတာ့ ေက်ာက္စက္ကတစ္ခ်က္သာၾကည့္လာကာဘာမွမေျပာ။ပိုင္ဆိုင္မႈရဲ႕ခါးကေလးဆြဲဖက္ကာ တစ္႐ုံးလုံးေရွ႕ျဖတ္ေလွ်ာက္ေတာ့ အားလုံးအၾကည့္ေတြကသူတို႔ဆီမွာ။

အားလုံးေရွ႕မွာ သူ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေလးကိုသူဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးထားေၾကာင္း ျပထားမည္။ၿပီးရင္ သူေလးေရွ႕မွာဘယ္သူမွမာန္မတက္ေစရ။သူေလး ကိုျမင္တာႏွင့္ အားလုံးေခါင္းငုံ႕ၿပီးသားျဖစ္ေနရမည္။

ကားထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္းသာသီးသန့္ရွိတာေၾကာင့္ ရင္ဘတ္ၾကယ္သီးေတြဖြင့္ကာ သူ႕ေခါင္းတိုးဝင္ပစ္မိသည္။ေပါင္ေပၚအတင္ခံထားရသူက သူ႕ခါးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီဒူးေထာက္ထားရကာ သူ႕မ်က္ႏွာဆီရင္ဘတ္အပ္ထားရေလသည္။

ခါးေသးေသးေလးကိုလက္တစ္ဖက္ႏွင့္ဆြဲေပြ႕ထားၿပီး က်န္တစ္ဖက္က ေက်ာျပင္ထက္ပြတ္သပ္ေနမိသည္။သူေလးရဲ႕လက္ေသးေသးေလးႏွစ္ဖက္က သူ႕ေခါင္းကိုထိန္းကိုင္ထားၿပီး တစ္ခါတစ္ရံဆံပင္ေတြကိုလည္းဆြဲလာတတ္ေသးသည္။

“အြန့္ မကိုက္နဲ႕”

စုပ္ယူ႐ုံႏွင့္အားမရစြာ အနီစက္ေသးေသးေလးကိုသြားႏွင့္ပါဖိႀကိတ္မိေတာ့ ေခါင္းေနာက္မွာဆံပင္အားဆြဲကာ တားလာေလသည္။ေနရာေ႐ႊ႕ကာ အမွတ္အသားေတြထပ္ေပးမိသည္။သူ႕အေျခေနကသိပ္ေတာ့အဆင္ေျပမေန။

“ေတာ္ေတာ့ အင့္”

သူ႕တင္ပါးေအာက္မွအေျခအေနကိုသတိထားမိသူက တင္ပါးေလးကိုႂကြကာ ေခါင္းကိုဇြတ္တိုးဖယ္လာေလသည္။သူ႕ေအာက္ကေကာင္က နဂါးမွန္းသိေအာင္အေမာက္ေထာင္ျပေနတာကိုး။

ႂကြတက္သြားတဲ့တင္ပါးေလးေၾကာင့္ ခါးမွဆြဲခ်ကာအတင္းျပန္ကပ္ထားလိုက္သည္။

“ၿငိမ္ၿငိမ္ေန မဟုတ္ရင္ ကားထဲမွာတစ္ခုခုျဖစ္သြားလိမ့္မယ္”

သူ႕မ်က္ႏွာကိုငုံ႕ၾကည့္လာသူက ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးေထာ္ေနကာ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးရဲေစြးေန၏။

“မဂ္လာမေဆာင္ရေသးခင္ ကိုယ္ဘာမွမလုပ္ဘူး ကတိေပးတယ္”

“ၿပီးရင္ေရာ”

“ၿပီးရင္လုပ္မွာေပါ့ ကိုယ္ကတဏွာကုန္ခမ္းေနတဲ့သူမွမဟုတ္တာ “

“မယူခ်င္ေတာ့ဘူး”

“ဘာလို႔တုန္း “

“အဲ့လူဆိုးႀကီးကမယူရေသးဘဲနဲ႕ေတာင္မွ အၿမဲအနိုင္က်င့္ေနတာကို”

“ဟားဟားဟား ဘယ္လိုအနိုင္က်င့္လို႔တုန္း”

“မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနနဲ႕ မုန္းလို႔ဆိုၿပီးေတာ့လူကိုဆြဲဆြဲနမ္းၿပီးေတာ့ အခုခ်စ္လို႔ဆိုၿပီး ယူၿပီးရင္ပိုဆိုးလာမွာေပါ့ ငယ္ငယ္ေသသြားလိမ့္မယ္လို႔”

“မဟုတ္တာေတြေတြးျပန္ၿပီ ကိုယ္ကခ်စ္လို႔ေလ အနိုင္က်င့္ေနတာမွမဟုတ္တာ သူမ်ားေတြလည္းဒီလိုပဲ အတူတူပဲဟာ”

“မတူဘူး အဲ့လူႀကီးကပိုဆိုးတယ္ ၿပီးေတာ့ ငယ္ငယ္ကေသးေသးေလး အဲ့လူႀကီးခႏၶာကိုယ္ကအႀကီးႀကီးရယ္ ဖိမိၿပီးေသသြား မွာေပါ့”

“ဟားဟားဟား ေပါက္တတ္ကရေတြ အဲ့ေခါင္းေသးေသးေလးကဘာေတြေတြးေနတာတုန္းကြာ ၿပီးရင္ဘာမွမျဖစ္ေၾကာင္းသက္ေသျပမယ္ အခုၿငိမ္ၿငိမ္ေလးအနမ္းခံေပးအုန္း မဟုတ္ရင္ကိုယ္မထိန္းနိုင္ဘဲေနလိမ့္မယ္”

ေျပာေျပာဆိုဆို လည္ပင္းသားေလးေတြဆီေခါင္းတိုးဝင္လိုက္သည္။ရနံ႕သင္းသင္းေလးႏွင့္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးလည္ပင္းသားေလးက အနံ႕အရသာႏွင့္ျပည့္စုံသည့္ဟင္းပြဲေလးလိုမ်ိဳး လူကိုသြားရည္က်ေစသည္။

သိပ္ခက္တာပဲငယ္ငယ္။ဒီအတိုင္းသာဆိုရင္ ကိုယ္ဟာအခ်စ္ၾကမ္းတဲ့ လူရမ္းကားတစ္ေယာက္ျဖစ္လာေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ႕။

……………..

အိပ္ယာထထခ်င္းသိလိုက္သည့္အရာေၾကာင့္ စိတ္ထဲထိတ္ကနဲ။သူ႕ရင္ခြင္ထဲက ႏူးညံ့မႈေလးဆီမွ စံပယ္ရနံ႕ေတြကအလုံးအရင္း။ငယ္ငယ္ Heatဝင္ေနတာဆိုတဲ့အသိေၾကာင့္ပိုတိုးဖက္ပစ္လိုက္သည္။

သူေရာက္လာကတည္းက ကိုယ့္အခန္းကိုလမ္းေပ်ာက္ကာ ဒီအခန္းမွာပဲလာအိပ္ျဖစ္ေနသည္။သမာဓိၿမဲလို႔မဟုတ္။ရင္ခြင္ထဲမွာသူမရွိရင္မအိပ္တတ္လို႔။

ညတိုင္းလိုလို တစ္ကိုယ္လုံးအႏွံ႕နမ္းပစ္ရတာႏွင့္ တင္းတိမ္ရၿမဲ။ညတိုင္းလည္းမထိန္းနိုင္မသိမ္းနိုင္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲေျဖရွင္းရၿမဲ။တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္ တိုးပြားလာတဲ့ဆႏၵေတြအား သူ႕ကိုယ္သူေတာင္မယုံၾကည္နိုင္သည္အထိ။

ေနာက္တစ္ပါတ္ဆိုရင္ မဂ္လာပြဲေရာက္ၿပီ။သူတရားဝင္ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း တစ္ေလာကလုံးအားေရွ႕ထားကာ ႂကြားဝါပစ္အုံးမည္။ထိုအသိေတြႏွင့္တက္ႂကြေနတဲ့သူ႕ကို ျမင္သူတကာအျမင္ကပ္ေလာက္သည္အထိ။

ငယ္ငယ္ေရာက္လာကတည္းက Horizonႏွင့္Geoက အိမ္သို႔မလာေတာ့။ထိုေကာင္ေလးက သူတို႔အားေၾကာက္မွန္းသိေနသလို အစ္ကိုျဖစ္သူ၏ ညီအစ္ကိုခ်င္းေတာင္မခ်န္ တြန့္တိုေနတဲ့စိတ္ကိုသိေနေသာေၾကာင့္ပင္။

အိပ္ေပ်ာ္ေနသူႏွဖူးအားတစ္ခ်က္နမ္းကာ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္လိုက္သည္။အားလုံးၿပီးစီးေတာ့မွ ေအာက္ထပ္ကသက္ေတာ္ေစာင့္ေတြကို စားစရာျပင္ဆင္ခိုင္းကာ အခန္းေရွ႕ထိယူလာေစသည္။

“Horizon”

“ဟုတ္ ကိုCean “

“ငယ္ငယ္ Heatဝင္ေနတယ္ အဲ့တာဒီအေတာအတြင္းငါအိမ္ထဲကအိမ္ျပင္ထြက္ျဖစ္မယ္မထင္ဘူး ဟိုဘက္ကလူေတြကိုလည္း အသိေပးလိုက္အုံး မဂ္လာပြဲနဲ႕ပတ္သပ္တာေတြကိုလည္းမင္းတို႔ၾကည့္စီစဥ္လိုက္ အေရးႀကီးတာေတြကို Mailပို႔ထား ငါအားရင္ဝင္စစ္လိုက္မယ္”

“ထိန္းခ်ဳပ္ေဆးမထိုးေပးဘူးလားကိုCean”

“ငါတစ္ေယာက္လုံးရွိေနတာကို ထိန္းခ်ဳပ္ေဆးကဘာလုပ္ဖို႔လဲ”

“ကိုCean တို႔ကမဂ္လာမေဆာင္ရေသးဘူးေနာ္”

“တရားဝင္လက္မွတ္ထိုးၿပီးသား ဒါပဲ”

ေျပာရင္းဖုန္းခ်ကာ အိပ္ယာေပၚကေမႊးပြလုံးေလးေဘး ဝင္လွဲလိုက္သည္။သူ႕ရနံ႕ေတြနဲ႕လႊမ္းၿခဳံလိုက္ေတာ့ လူနားပိုတိုးကပ္လာေလသည္။

လူတစ္ကိုယ္လုံးကိုေအာက္ပို႔ကာ မ်က္ႏွာအႏွံ႕အနမ္းေႁခြပစ္သည္။လည္ပင္းဆီအနမ္းေပးရင္း ဂုတ္ပိုးကglandေလးကိုလည္း ဖြဖြပြတ္သပ္ေနမိသည္။

“အင္းးးဟင္းးးး”

နိုးလာသူက မ်က္လုံးေလးမပြင့္တပြင့္ဖြင့္ကာ
သူ႕ေပၚကလူကိုၾကည့္ေနပုံက အသိစိတ္ကပ္မေနဟန္။

“နိုးလာၿပီလား ဘယ္နားကမသက္မသာျဖစ္ေနလို႔လဲ”

“ငယ္ငယ္ Heatဝင္ေနတာလား”

“ဟုတ္တယ္”

“ေဆးေရာ”

“မရွိဘူး”

“အြန္”

“လိုမွမလိုတာ အဲ့ေတာ့မေဆာင္ထားဘူးေလ”

“အဲ့တာဆိုဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ အခုမွာေပးေလ”

“ဘာလုပ္မလို႔လဲ ကိုယ္တစ္ေယာက္လုံးရွိေနတာကို”

“လူဆိုးႀကီးကေဆးမွမဟုတ္တာ”

“ကိုယ္ကေဆးထက္ပိုစြမ္းတယ္”

“မဟုတ္ဘဲနဲ႕”

“သက္ေသျပမယ္”

ေျပာရင္း အနမ္းေတြကိုျပန္ဆက္လိုက္ေတာ့ သူ႕ခါးကိုဆြဲဖက္လာေလသည္။တစ္ခန္းလုံးစံပယ္ရနံ႕ေလးေတြျပည့္ႏွက္လာကာ ႏွစ္ေယာက္ၾကားအပူခ်ိန္ေတြလည္းတိုးလာေလသည္။

“အြန့္……”

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”

“ပူတယ္ ေရခ်ိဳးခ်င္တယ္”

“အြန္း ကိုယ္ခ်ိဳးေပးမယ္”

ေရခ်ိဳးခန္းထဲေပြ႕ေခၚသြားသည္ကိုလည္းအသာတၾကည္ျဖစ္သလို အဝတ္ေတြခြၽတ္ေပးသည္ကိုလည္း မ႐ုန္းကန္သူက အသိစိတ္ေတြေဝဝါးေနဟန္။

Bathtube ထဲေရထည့္ကာ ဆပ္ျပာပါေဖ်ာ္လိုက္သည္။သူႀကိဳက္တဲ့ရနံ႕ေလးမို႔ မ်က္စိမွိတ္ကာဇိမ္ခံေနေလသည္။မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္မွစကာ ေခါင္းစေျခဆုံးသူအကုန္လုပ္ေပးၿပီးသည္အထိ မ်က္လုံးဖြင့္မလာေပ။

Bathtube ထဲမွထုတ္ကာ ေရပန္းေအာက္ပို႔မည္လုပ္ေတာ့ ႐ုန္းကန္လာေလသည္။

“မေတာ္ေသးဘူးလို႔”

“ၾကာေနၿပီအေအးပတ္လိမ့္မယ္”

“ပူလို႔ပါဆို”

“ၿပီးရင္ေအးေအာင္လုပ္ေပးမယ္ေနာ္ ကိုယ့္စကားနားေထာင္”

အားလုံးၿပီးမွ တဘတ္အႀကီးႀကီးႏွင့္ပတ္ကာ sofaထက္တင္ေပးၿပီး အဝတ္လဲေပးဖို႔ျပင္ရသည္။ထြက္လာတဲ့အႀကံဆိုးေတြေၾကာင့္ သူ႕Shirtတစ္ထည္ကိုဆြဲယူကာဝတ္ေပးလိုက္ၿပီး သူပါအဝတ္ေတြလဲရေတာ့သည္။ေရခ်ိဳးေပးရင္း သူ႕အဝတ္ေတြပါေရစိုကုန္တာကိုး။

အားလုံးၿပီးမွ မနက္စာဝင္ေအာင္ေကြၽးရသည္။တစ္ေယာက္တည္းတုန္းကမည္သို႔ေနသလဲမသိေပမယ့္ သူ႕ဆီမွာေတာ့အရမ္းလူကပ္ေလသည္။

“အသိုက္လုပ္ေပး”

အ႐ုပ္ေတြကိုဆြဲကာ သူ႕ကိုေျပာလာပုံက ခြၽဲ႕ခြၽဲ႕ႏြဲ႕ႏြဲ႕။အရည္ေပ်ာ္က်ရသူကပဲ ရွိသမွ်အ႐ုပ္ေတြဝိုင္းလို႔ သူပါဝင္ေခြရသည္။

“ေနလို႔မေကာင္းဘူး”

သူ႕လည္ပင္းကိုတိုးေဝွ႕ေနတာ ထြက္သက္ႏြေးႏြေးကေန ႏႈတ္ခမ္းေလးပါအဆစ္ပါလာေလသည္။သူ႕ဖယ္ရိုမုန္းဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ မသိလိုက္ခင္သူ႕ဆီနီးကပ္လာတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြအား အလြတ္မေပးမိ။မထိတထိက်ီစယ္ေနေတာ့ သူမေနတတ္ဟန္။

“အဆင္မေျပဘူးလို႔”

“ကိုယ္အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးမယ္ ကိုကိုလို႔ေခၚ”

“အြန္းးးးးးး”

“လိမၼာတယ္ ကိုကိုလို႔ေခၚလိုက္ ေနေကာင္းေအာင္တန္းလုပ္ေပးမွာ”

“ကိုကိုကဘယ္သူလဲ”

“ကိုယ္ေလ သမုဒၵရာဆိုတဲ့ ..ကိုယ္ ငယ့္အပိုင္ကိုကို”

“ကိုကို”

တိုးေနတဲ့အသံက ခြၽဲေနသလိုမ်ိဳး။ေခၚသံကိုျပန္ထူးလာတာက သူမဟုတ္တဲ့သူ႕အပိုင္တစ္ေနရာ။ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ရွာတာပဲ။မီးေလာင္တဲ့ထဲ ဓာတ္ဆီေလာင္းမိသလိုမ်ိဳး ဆႏၵေတြကဝုန္းခနဲထေပါက္ကြဲသည္။

“အင့္…ဘာလုပ္မို႔လဲ”

သူ႕ကိုယ္လုံးေလးကို လက္တစ္ဖက္တည္းႏွင့္ ခါးမွဆြဲေပြ႕ကာ ေမွာက္ပစ္လိုက္သည္။အကၤ်ီစေလးကို ပခုံးေပၚေအာင္အထိဆြဲခ်လိဳက္ေတာ့ ေပၚလာတာက glandနီရဲရဲေလး။

glandေပၚကိုႏႈတ္ခမ္းေတြႏွင့္ဖြဖြထိေတြ႕မိေတာ့ ေအာက္ကကိုယ္လုံးေလးကတုန္ခနဲ။ခါးမွအကၤ်ီစကိုပင့္တင္လို႔ အေရျပားေလးေတြကို လက္ဖဝါးၾကမ္းႀကီးႏွင့္ပြတ္သပ္မိသည္။အိစက္စက္အသားေရေလးက ငုံထားခ်င္စရာ။

“အဟင့္…ကိုကို႔”

ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေခၚလာတဲ့ အသံအဆုံး ခါးေသးေသးေလးကို အားႏွင့္ခ်ဳပ္ကာ glandထဲသြားစြယ္ေတြႏွင့္ကိုက္ပစ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ သူ႕ဖယ္ရိုမုန္းေတြအျပည့္သြင္းကာ တစ္ကိုယ္လုံးကို သူ႕ရနံ႕ေတြႏွင့္ျပည့္ေစလိုက္သည္။

“နာတယ္..အြန္းးးး”

နာက်င္မႈေၾကာင့္႐ုန္းကန္ခ်င္ေနသူက စိတ္သြားရာကိုယ္မပါ။တစ္ကိုယ္လုံးသူ႕ေအာက္မွာအခ်ဳပ္ခံထားရတာေၾကာင့္ လြတ္ေနတဲ့ေခါင္းေလးသာ ဆန့္တန္းလာေလသည္။စိတ္ထြက္ေပါက္ရေစရန္ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို ႏႈတ္ခမ္းေရွ႕ကပ္ေပးမိေတာ့ လက္ဖ်ံထက္စူးကနဲ။

စနက္တံကိုမီးညွိလိုက္သလို ရမၼက္ေတြက ေပါက္ကြဲထြက္လာေလသည္။နာက်င္မႈတစ္ခုမွာ သာယာခ်င္စိတ္ေတြေပၚလာမယ္လို႔ ဘယ္ေသာအခါကမွမေတြးခဲ့ဖူး။

ဘယ္အခ်ိန္ကကင္းကြာသြားသလဲမသိတဲ့ Bathrobeက ကုတင္ေအာက္မွာ။Shirtတစ္ထည္ၾကား ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနသူက ဝတ္ထားသည္ဆို႐ုံသာ။ပုခုံးသားလုံးလုံးေလးေတြေပၚေနၿပီး ခါးမွဆြဲလွန္ကာခံထားရတာေၾကာင့္ ေက်ာျပင္အလယ္ေလးမွာသာဖုံးေနေလသည္။

“ငယ္….ကိုကို႔ရဲ႕ငယ္”

ႏႈတ္ခမ္းကဂါထာတစ္ခုလိုတဖြဖြ႐ြတ္မိတာ သူ႕နာမ္စားေလးပါတဲ့။ပိုင္ဆိုင္မႈေလးကေတာ့ သာယာမႈၾကားေမ်ာပါသြားဟန္ သူဆြဲေခၚရာအလိုက္သင့္ေလး။

နား႐ြက္ဖ်ားေလးေတြကိုဖြဖြနမ္းသည္။လည္ပင္းသားေလးေတြကို အရာထင္ေအာင္စုပ္ယူသည္။ပခုံးသားလုံးလုံးေလးေတြကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ပြတ္ဆြဲကာ သြားျဖင့္ပါခဲမိသည္။ထို႔ေနာက္ေက်ာျပင္ေတြဆီ အနမ္းေျခရာေတြခ်သည္။

Heatဝင္ေနသူထက္ သူကပိုပူေနသလိုပါပဲ။ယုန္သူငယ္ကိုဖမ္းမိတဲ့ က်ားတစ္ေကာင္လိုမ်ိဳး တစစီကိုက္ဝါးကာ အရသာခံပစ္ခ်င္မိသည္။

ေအာက္ကိုတျဖည္းျဖည္းဆင္းေတာ့ ခါးသြယ္သြယ္ေလးထက္က အမွတ္ကေလးကိုေတြ႕သည္။လျခမ္းေကြးေကြးပန္းေရာင္ေလးက အသားေဖြးေဖြးထက္ ထင္ရွားေနသည္မွာ တက္တူးထိုးထားသည့္အတိုင္း။ထိုအမွတ္ေလးကိုပါငုံခဲပစ္လိုက္ေတာ့ သြားရာအကြင္းလိုက္ကပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္းျပသည္။

ဟုတ္တယ္သူ႕အပိုင္ေလး။ေခါင္းစေျခဆုံး အရာအားလုံးကိုသူပိုင္တာ။အမွတ္ေလးေတြ မွဲ႕နီေလးေတြကအစ သူတစ္ေယာက္ပဲျမင္ခြင့္ရွိတာ။စံပယ္ရနံ႕ေလးေတြကိုလည္း သူတစ္ေယာက္ပဲနမ္းရွိုက္ခြင့္ရွိတာ။

လုံးဝန္းဝန္းအသားစိုင္ေလးေတြကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီကိုက္ခဲပစ္ေတာ့နာသြားတာေၾကာင့္႐ုန္းလာေလသည္။

“မကိုက္နဲ႕…နာတယ္”

“ကိုကိုကကိုက္ခ်င္ေနတယ္ေလကြာ”

“ငယ္ငယ္က,စားလို႔မရဘူး”

“စားလို႔ရတယ္ “

“မရဘူးလို႔ လူဆိုးကိုကိုရဲ႕”

“လူဆိုးေတြကလူသားစားတယ္”

“မဟုတ္ဘဲနဲ႕”

“သက္ေသျပမယ္”

ေျပာရင္းမထိန္းနိုင္ေတာ့တဲ့ သူ႕ဆႏၵေတြကို
လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလိုက္သည္။သူေလးကေတာ့ မုန္တိုင္းၾကားကေလွငယ္ေလးလို လူးလြန့္ေနေတာ့တာ။

အခန္းထဲပ်ံ့လြင့္ေနတဲ့ရနံ႕ေတြက ထြက္ေပါက္မရွိ၍ ပိုသိပ္သည္းလာပုံရသည္။တိုးသဲ့သဲ့အသံတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေက်နပ္မႈေၾကာင့္ညည္းၫူေနသံက စည္းခ်က္ညီေနသည္။စံပယ္ရနံ႕ေတြကိုပင္လယ္ရနံ႕ေတြကဝါးမ်ိဳပစ္သလိုမ်ိဳး ရနံ႕ပိုင္ရွင္ေတြလည္းထပ္တူညီစြာ။

အဆုံးကိုမသိရတဲ့ေရျပင္က်ယ္လိုမ်ိဳး ထိုပင္လယ္ထဲလက္ပစ္ကူးေနမိသည္။တားျမစ္သံေတြကိုလ်စ္လ်ဴရႉတာ ျမတ္နိုးလို႔ပါ ငယ္။ေန႕တာေတြဟာသိပ္ကိုရွည္ပါတယ္။

……………….

“ခြမ္းးး”

ၾကမ္းျပင္ထက္က ဖုန္း screenဟာေလးဟာ တစ္စစီ။ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့အခန္းထဲ screenထက္မွအလင္းေလးသာ အခန္းထဲမႈန္ပ်ပ်။ပိတ္မသြားခင္ျမင္ေနရတဲ့ပုံေလးက အျဖဴေရာင္သတို႔သားေလးကို ေပြ႕ခ်ီကာၿပဳံးရယ္ေနတဲ့ pre wedding ေလး။

“အဟက္ ငါပိုင္ဆိုင္ရမယ့္သူကိုေတာင္ လုယူဖို႔သတၱိရွိေနတယ္ေပါ့ ေပ်ာ္ထားလိုက္ ဝေအာင္ေပ်ာ္ထားလိုက္စမ္းပါ အဆုံးသတ္က်ရင္ေတာ့ ငါ့ေရွ႕မွာမ်က္ရည္ေတြနဲ႕ဒူးေထာက္ေနေစရမွာေပါ့ ဟားဟားဟား “

ထိတ္လန့္စရာႀကဳံးဝါးသံေၾကာင့္ ညငွက္တစ္ခ်ိဳ႕ပါလန့္ေျပးကုန္တယ္။

အေမွာင္ထဲမွာမို႔မျမင္ရေပမယ့္ နီရဲရဲမ်က္ဝန္းတစ္စုံက ေဒါသရိပ္ေတြျပည့္ေနမွာေတာ့အေသအခ်ာပါပဲ။

တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဖက္သတ္ေတြက လူေတြထင္ထားတာထက္ ပိုရက္စက္ေနနိုင္ပါတယ္ ……….

##################

ၿငိမ္း🌞🌻